Forum Ogrodnicze Oaza

Magdo - powinnaś "odczulić" Czesława. Masz na to cały rok...
Jak trochę dojdę do siebie, to napiszę jak ja bym to robiła.

Znów leci ciśnienie, robię za zoombie. Myślenie zaczyna boleć.

Moje psy może nie tyle lubią fajerwerki, co nie robią na nich wrażenia. Co prawda widzą je raz do roku, ale to moment kiedy są ze mną (poczucie bezpieczeństwa, więź stada) i pani się wygłupia, cieszy do psów i strzałów. W tym roku Devina najpierw oszczekała "huki" a potem przyłączyła się do zabawy.
Potem był tradycyjny noworoczny spacer z typowym problemem mojego miejsca - skąd najlepiej widać. Chodzi mi po głowie mała wieża widokowa

Mam to szczęście, że ani Lutnia, ani Cytra żadnych huków ni fajerwerków się nie boją. Ale znam problem "od podszewki", bo rocznej Łaci mało przez fajerwerki (nieoczekiwane, w środku letnich wakacji) nie straciłam. Do końca życia chowała się w Sylwestra w szafie na moich rzeczach - choć w ostatnich latach już nie wyglądało, jakby groził jej zawał serca.
Kiełbasa nie skutkowała - bo to była ta jedyna sytuacja, gdy mój beagle był niezainteresowany jedzeniem.
dziś rzeczywiście pogoda podła, skoki ciśnienia (znowu fen) i suki odsypiają dłuższą nocną aktywność i hm, bonusiki ze stołu. Ewentualny dłuższy spacer po południu.



Pozytyw widzę taki, że zdecydowanie tych strzałów mniej i krócej - przynajmniej w mojej wsi. Policzyli, ile za te kilkadziesiąt sekund kolorowego rozbłysku można ?
Mam na uwadze nie tylko psy, koty i innych naszych kanapowych pieszczoszków, ale i leśną zwierzynę, w tym kompletnie zdezorientowane dzienne ptaki.

Tylko jak, Gosiu? Mam z nim problem od zawsze, fatalnie reaguje na wystrzały, huki, nawet trzaśnięcie drzwiami. 12 lat temu mało nie zszedł po tym jak obok niego przejechał tuningowany "motór" taki na wypasie. Larmo z rury wydechowej było takie, że nawet policja się zainteresowała, a Czesiu takiego wzrostu że sięga rury wydechowej, jak ruszył przed siebie to mało się nie udusił obrożą Myślałam, ze kręgosłup złamie.

To i tak nie najgorzej, ze strachu moja tymczaska do tego potrafi się posikać i "skupczyć". Tak biednego psiaka jeszcze w życiu nie widziałam.

Iwonko, Czesia praktycznie jego własny tyłek wyprzedził bo ruszył tak, że głowa z obrożą zostały na końcu smyczy, a z rozpędu mu tyłek zamiotło tak, że aż mnie szarpnęło W tej chwili już nie jest najgorzej, bo takie codzienne hałasy nie robią na nim wrażenia, ale kiedyś... Kiedyś to on nawet na dźwięk męskich kroków sie kulił, facetów i małe dzieci oszczekiwał, a jak facet miał dziecko na ręku, to jeśli Cześ nie miał gdzie uciec to atakował. Podejrzewam, że mógł byc krzywdzony przez dzieci i obrywał od faceta za samoobronę Teraz zostały już tylko większe hałasy typu fajerwerki, grzmoty, trzaskanie drzwiami, bo na dzieci reaguje obojętnie lub sie odsuwa.

Żarty się skończyły, nastała zima, trzeba się ewakuować w cieplejsze okolice

Ma coś z kota ta Twoja psica

Beagle, mimo świetnej okrywy (nieprzemakalna, podbita grubo "puchem" podszerstka) z reguły są piecuchami. Z moich trzech - dwa. Cytra nawet w upały włazi pod kołdrę. Lutnia - trochę mniej odporna na wysokie temperatury (jedyny mój pies, co dyszy latem. ale tak w okolicach 30^o). To nie oznacza, że nie lubi spać na piernatach.
Tym razem miałam na podorędziu choć komórkę. Na co ona tam w tym śnie poluje?

To moje całe 96 dkg miłości - króliczek miniaturka vel Franciszka, Franka.
A tu leniuszek co na spacery nie chce chodzić, bo zimno i mokro,więc najlepiej u "mamy " na kocu ściągniętym z kanapy

a ja się zastanawiam -

o co w tej "technice" chodziło

Muszę ekran powycierać, bo ze śmiechu go, no mokry trochę jest
Już wiem. Psiunia widziała chyba nasze koty w okrągłych łóżeczkach i nie chciała być gorsza.

Albo coś przeskrobała i chroni dupinkę przed karzącą ręką sprawiedliwości

No nie mogę... Usnęła siedząc na nocniczku

Gdyby na głowie to hełm, a na dupce - dupochron

To moje dwie królewny. "Mamy już dość tej zimy.."

Smutna wiejska rzeczywistość. Znalazłam porzucone 2 maleńkie szczeniaki w szczerym polu, jakiś człowiek chciał pozbyć się problemu w okrutny sposób. Chcę znaleść im dom, już znajoma potwierdziła że pieski przygarnie, ale zmieniła zdanie. Pytałam się znajomych i rodziny, bratowa dała ogłoszenie na fejsie, w ostateczności zgłoszę do gminy może coś pomogą. Chętnie bym je zatrzymała, ale trochę czworonogów jest już u mnie. Trzymajcie kciuki o dobry dom dla małych.

Historia dobrze się skończyła, psiaki mają już swój dom.
Najpierw pytałam się wśród rodziny i znajomych, zostawiłam ogłoszenie w miejscowym sklepie. Nikt nie był był chętny przygarnąć maluchy. A nawet spotkałam się z pytaniem o rasę, a to zwykłe kundelki. Ale nie pojmuję po co komuś rasowy pies. Zadzwoniłam do lokalnych mediów, bez problemu umieścili ogłoszenie że porzucone szczeniaki szukają domu. Wtedy też zaczęły dzwonić chętne osoby. Nie chciałam dzwonić do gminy, bałam się że jak trafią do schroniska to nikt ich nie zechce. Jako małe są urocze ale jak dorosną raczej wyrosną na psy średniej wielkości o dość pospolitej psiej urodzie. Dla mnie to nie problem, uroda psa nigdy nie była najważniejsza. Była opcja że zostaną u nas w domu, ale byłby szlaban na kolejne przygarnięcia. A łatwiej znależć dom szczeniakom niż dorosłemu psowi. A tak w razie co jak jakiś zwierz się przyplącze zostanie ze mną jak nie znajdę innego domu. Psy dom znalazły 30km od miejsca urodzenia, klepie zdrowaśki żeby miały tam dobrze.

Sępy dwa: