Forum Ogrodnicze Oaza

No tak, niektóre zmiany potrzebują więcej czasu, a inne dokonują się błyskawicznie! Rozumiem jednak, że nie w jedno popołudnie! Ale ja znam to uczucie, wszyscy je znamy... Jak już się jakiś plan zrodzi, to czasem nie da się ani minuty czekać z realizacją! Zwłaszcza jak kamienie nagromadzone! Fajnie, że znalazłaś w ogóle chwilę na dokumentowanie zmian, bo w ferworze działań nie cierpiących zwłoki można było o tym zapomnieć!
Bardzo fajnie to wygląda, decyzja o zmianie ułożenia kamieni słuszna mi się wydaje. Czekam na c.d., choć wcześniej już ten zakątek widziałam, ale taka relacja krok po kroku to co innego...
I ciśnie mi się na usta pytanie... I na tym koniec czy dalej gromadzicie kamienie?
I Danielo, popieram Cię całym sercem w unikaniu bieli! Jeśli już, to hortensje, odętki... Swoją drogą, kiedy planujesz ich eksmisję? Czy jeszcze może Cię nie denerwują?

Marto,
zdecydowanie zawsze znajduję chwilkę na dokumentację. Tym bardziej, że Naczelnym Wykonawcą cięższych prac jest Tadziu. To on tak bardzo lubi pracować z kamieniem. Z tego gromadzonego zapasu (muszę kiedyś tam cyknąć fotkę) większość jest posortowana wg wielkości - to pedant wszech czasów (dziwne, że zostałam jego żoną).
Gromadzenia kamieni nie koniec, kilka jeszcze zastosowań będzie, choć nie chcę przesadzić. Teraz marzę o wielkich plastrach kamienia (5-6 sztuk), żeby stworzyć z boku kamienną ścieżkę...

Co do białego koloru to przejawia się w moim ogrodzie w paru miejscach, ale za wiele go nie ma.
Co do tej hortensji (białej), która rośnie w japońskiej części, to być może przeniosę ją w inne miejsce. Nie wszystko mi się jeszcze docelowo komponuje, ale także ze względu na niewielki rozmiar całego pomysłu, muszę szukać rozwiązań. Sadzę, że to nie ostatnia roślina do namysłu. Przy tej karłowatej jabłonce pasowałoby coś całkiem małego, jakaś jodła lub świerczek z mikroprzyrostem na przykład.

Ps. Co do fotografowania zmian w ogrodzie to posiadam w archiwach z budowy grilla i wodnika. Jak będą zainteresowani mogę przypomnieć.

Wracając do tematu


Uzupełniony trawnik przy części japońskiej, w samym centrum hortensja drzewiasta.




Na dole widoczna moja "kałuża" z kastry, ale o tym innym razem.

Tutaj postanowiłam pokazać deszczowe ujęcia.


Na pierwszym planie sosna wejmutka, widoczne są młode przyrosty. Cieszy mnie to bardzo, bo nie wiedziałam czy się przyjmie. Leśniczy mówił, że zbyt dużą wybrałam. Okazuje się, że chyba jednak udało się.








Tutaj taki mój żart - "skała morska" rzuca cień i wykorzystałam to do zaznaczenia godz. 12, 14 i 16-tej białymi kamieniami. To taki mój podręczny zegar słoneczny. "Skała morska", jest kamieniem znalezionym przez Tadzia na spacerze na Kaszubach.






Zamglenie widoczne na zdjęciu jest efektem parowania wody z powierzchni kamieni, gdy tylko między chmurami wyjrzało słońce.

c.d.n.

Jak to miło znowu pozachwycać się Twoim japońskim ogródkiem. Wspaniale to wykonałaś

Dawno temu bywałam wirtualnie w tym ogródku, więc cieszę się, że wciąż tak ładnie się rozwija

Poza kwieciem, co oczywiste, urzekły mnie też zdjęcia zwierzaków ogrodowych, a mini kałuża wręcz rozczuliła

Wydaje mi się, że sadziłaś kiedyś akację, żeby robiła za ogrodowy parasol... Jakby na jednym zdjęciu mi mignęła, ale głowy nie dam... Była i jest czy coś sobie uroiłam?

Danielo.

Mam do Ciebie pytanie odnośnie części japońskiej Twojego ogrodu.
Czy robiłaś już jakieś cięcia formujące swojemu Jacqueline Hillier?
Ja swojemu wiązowi będę chciał nadać styl fukinagashi, ale jeszcze na razie rośnie w naturalnej formie.
Będę obserwował najpierw Twoje poczynania z nożycami bo mój jest nieco mniejszy.

Elu,
zawsze jesteś mile widzianym gościem.

Siberio,
rzeczywiście dawno, dawno temu... na FKNWNW (forum, którego nazwy wolę nie wymieniać) oraz blogu "Ogród Danieli", po którym nic już nie pozostało - widocznie taka karma - nasze poczynania były udokumentowane dość dokładnie. Teraz to myślę, że uczestnicy wspomnianego forum mieli wrażenie, że znają każdy centymetr na pamięć. Z tego powodu nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło i ja mam okazję pokazać wszystko nieco inaczej.
Kałuża zdecydowanie rozczula i mnie, ta niewielka kastra wody z miniaturową lilią wodną. Teraz lilia osłonięta zimuje w domku gospodarczym - zobaczymy z jakim skutkiem.
Robinię posiadam i bardzo się rozrosła. Początkowo prowadziliśmy ją jako kulę, ale ma bardzo silny przyrost i kulę przy tych wielkościach trudno było nam utrzymać. Podejrzałam u jednego z działkowców jabłonki formowane jak stożkowe "parasole" lub "grzybki", by łatwiej było zbierać owoce i dokonywać cięć. Wtedy i naszą robinię przycięliśmy na taki kształt i jest to łatwiejsze obecnie. Przyrosty w sezonie wynoszą przeszło 1,5 metra, więc ciąć trzeba bardzo mocno. Znajduje się ona na samej górze ponad gródkiem japońskim, ale ze względu na skalę ogródka najczęściej widoczny jest tylko jej pień. W całości widać ją w tej serii zdjęć forumogrodniczeoaza.pl/index.php/forum/3...it=18&start=18#90909

Waldku,
jeśli mogę komukolwiek poradzić drzewko do formowania na bonsai, to właśnie jest ten wiąz. Mój był w momencie kupna takiej wysokości jak teraz, pierwsza zima i zalegający na nim śnieg spowodował, że połowa się ułamała. Ma bardzo kruche gałązki. Od początku wyglądał jak bonsai, miał wrodzony do tego talent. Kupiłam takie dwa za grosze w ogrodnictwie, drugi pojechał do Gosi. Nie musisz się bać formowania, bo on bardzo gęsto przyrasta, ma masę drobnych gałązek i mnóstwo liści. One świetnie ukryły uszkodzenie którym uległ, teraz już podrósł i gałęzie są silniejsze. Kształtuję wykorzystując naturalny układ gałązek i dość mocno muszę przycinać wszystkie wyrastające gałązki u nasady i blisko pnia. Potem też podstrzygam wystające młode gałązki z listkami, które psują kształt. Troszkę formuję "chmurki" i tyle. Na działkach znam osobę, u której ten wiąz jest nieformowanym ponad metrowym krzewem, trochę kolumnowym. Jeśli jest Twój Waldku jest jeszcze młodziutki to możesz zaczekać, ale ja jestem zwolenniczką szybkiego rozpoczynania formowania. Warto pamiętać tylko o tym, że jest kruchy i trudno mu naginać gałązki, co przy wybranym przez Ciebie stylu może być niedogodne. Oczywiście można do pewnych efektów dojść odpowiednim cięciem. Powodzenia!

A ja powiem tak. Żałuję, że mam już mało czasu teraz, bo jak cofnęłam się wstecz - zobaczyłam jakie mogłabym podczas nadchodzącej wiosny popełnić błędów, a przy okazji jak rozwiązać pewne trudności. Podoba mi się efekt Waszej ogromnej pracy. Samą mnie podobna ilość robót czeka, ponieważ chcę mój ogród na RODzie zmienić pod siebie. I też w większości samej.

Danielo-dobrze,że zdecydowałaś się pokazać nam Wasze poczynania w tworzeniu od podstaw.Widziałam wcześniej twój japoński ogródek ale dopiero teraz widzę ile kosztował Was pracy i jak powstawał.Dla tych którzy szukają rozwiązań, jest to bardzo dobra lekcja poglądowa.

Drzewo z dużymi rocznymi przyrostami kusi mnie bardzo Bo moim karzełkom niespieszno

Jesteś pewna, że biała lilia na zdjęciu to himalajska? Mnie raczej wygląda na orienpeta

Siberio,
robinię polecono mi w szkółce jako szybkie we wzroście i tanie, a przy tym możliwe do formowania. Wszystko się sprawdziło. Jest nieco kłopotliwa, tzn. trzeba uważać na długie ciernie przy gałązkach, ale jest tak ucięta, że gdy pod nią chodzimy "nie zarysuje". Tworzy parasol i zacienia skutecznie. Będzie też śmiecić, w tym roku obficie kwitła i wytworzyła nasiona, ale chyba damy radę na bieżąco sprzątać.
Co do lilii himalajskiej!!! być może bardzo słuszne spostrzeżenie Siberio, kupowałam jako himalajską i gdy zakwitła nie porównywałam zdjęć. Po Twojej uwadze to zrobiłam i też mam wątpliwości (kwiaty powinny być bardziej "trąbkowe"). Nie jestem znawcą lilii, więc pewnie będę musiała poszperać czy popytać (druga biała odmiana z tego samego zakupu - niewidoczna na zdjęciach - to lilia św. Józefa, miała nieco inną bulwę). Czasem tak to jest z kupnem, choć były posegregowane i kartony pooznaczane u sprzedawcy, różnie mogło się zdarzyć. Ale masz oko!

Romo,
jak to Tadziu zawsze mówi, że jego ulubiona lektura to była książka Słodowego "Zrób to sam". Ja lubię pokazać, że rzeczy nie są takie trudne jak się wydają zanim się ich nie zrobi.

Ulu,
nie ma co żałować, zawsze można poprawić. Nasz ogród choć w głównych ramach jest konsekwentnie prowadzony od początku, to w wielu sprawach się także zmienia i dojrzewa. Ważne jest czy potrafimy się przyznać do błędów, a potem to zmienić i przekuć w sukces. W naszym ROD też podglądają inni i naśladują. Co ważne, wcale mnie to nie martwi, a bardzo cieszy. ROD też zmieniają swój obraz i to bardzo szybko. W razie czego służę radą, wystarczy zapytać.

Zawsze marzyłam o ogrodzie japońskim, ale u mnie byłby jak kwiatek do kożucha Z przyjemnością przyglądam się Twojemu Podziw budzi Wasza konsekwencja i pracowitość.

Ewo,
ta właśnie realizacja jest spełnieniem mojego marzenia. Nie od razu wiedziałam czy go zrealizuję, bo Tadziu nie od razu był przekonany. Sądzę, że coraz większa moja ogrodnicza świadomość i umiejętności w formowaniu krzewów i drzewek (oraz uwolnione miejsce po altance), a także przedstawiony pewien wykonany przeze mnie projekt powoli przekonały go. Gdy podjął się to wykonać ze mną, było już proste. Nie zrobiliśmy tego w jedno popołudnie, ale w jakimś czasie, powolutku. Co do tego czy pasuje, czy nie pasuje... Uważam, że musi pasować ogrodnikowi. Praktyka pokazuje, że jednym się podoba, innym mniej. Niektórzy - z braku rozeznania - nazywają go skalniakiem. I to przyjmujemy na "klatę". Nie zdarzyło mi się żeby ktokolwiek powiedział, że nie pasuje do otoczenia, generalnie wzbudza spore zainteresowanie i są nawet przyprowadzani kolejni zwiedzający. Dla mnie jest ważne to, że siedząc na tarasie mam widok jakiego poszukiwałam.

Kolejna tura zdjęć z części "japońskiej", choć położonej na Zachodzie.
Próbuję stworzyć taką oprawę wokół tego mini ogródka, by cała ta część ogrodu pasowała i podkreślała japoński klimat. Mamy jeszcze kilka pomysłów, ale też całe mnóstwo czasu. Wbrew pozorom do ogrodów w stylu japońskim pasuje sporo roślin, których byśmy o to nie podejrzewali, a które w ogrodzie posiadamy. W japońskiej sztuce ogrodowej stworzono wiele stylów i nie wszystkie są takie ascetyczne jakby się wydawało na pierwszy rzut. Mnie samej eklektyzm nie przeszkadza i pewnie wiele zrobię prób połączenia swoich pasji w dookreśleniu stylu własnego ogrodu. Cały czas poszukuję.


Widok z chodnika z dołu.




Bliżej lilie koło kloników i liliowców.


Zdjęcie ogólne z widocznymi zmianami wizerunku sosny czarnej, która jest teraz zwana "kamiennym drzewem".


Mini kałuża z kastry - widywałam tam ropuchy, które pływały, a potem skrywały się pod kamienie. Kwiatów lilii nie doczekałam.


Czarna sosna została gruntownie przycięta - w końcu Tadziu się poddał i dał mi piłę do ręki. Wiem, że wygląda to drastycznie - szczególnie gdy się porówna ze zdjęciami poprzednimi tej sosny. Moje uszczykiwanie przyrostów - od kilku lat musiało doprowadzić do momentu takiego zagęszczenia korony, że przejście do tego etapu było nieuniknione. Sąsiedzi i goście mocno zdziwieni, Tadziu skomentował tylko: "Wygląda jak bardzo ekspresyjna rzeźba", co uznałam za aprobatę. Teraz trzeba jej dać czas na nabranie właściwych kształtów.


U stóp mini ogródka japońskiego dawne "lawendowe zbocze", obecnie tylko 3 lawendy, 3 macierzanki, zawciąg nadmorski, mini liliowiec i takie tam różności.


Na karłowatej jabłonce dojrzewały maleńkie jabłuszka (wielkości małych czereśni).


Formowana sosenka z innej strony.

Danielo, zanim doczytałam, już się jakiejś symboliki doszukiwałam w tych trzech białych kamieniach! A to cyfry na cyferblacie!
Pięknie to wszystko wyszło, widok z tarasu rzeczywiście wymarzony! Tylko mnie ten pas białego żwirku taki niewykorzystany się wydaje! Taka ziemia niczyja! A przecież mogłaby być ziemią sosen, jodeł o małych przyrostach... Wspominałaś, że jakieś kulkowe zakupy planujesz... Czy coś właśnie tam będziesz dosadzać, czy ta biel taka nieskalana zielenią pozostanie?

Marto,
te kamyczki "białe" (choć są w rzeczywistości ecru/beżowe) symbolizują morze. Kamienny półwysep jest lądem i cały teren otaczający - tam pewnie pojawią się jakieś maleństwa. Tym bardziej, że jeden (widoczny na zdjęciach początkowych) szczepiony Chamaecyparis obtusa 'Nana gracilis' wypadł po ostatniej zimie. Nie wiem jeszcze czy zostanie na półwyspie kosodrzewina (Pinus mugo Mops), bo za szybka jest na to miejsce.
No i wokół "białego" jeszcze mogą się zmienić nasadzenia. Użyłam tego co miałam, ale od ich wzrostu i pokroju za parę lat sporo zależy. Akurat nie boję się przenosić roślin, choć w przypadku krzewów i drzewek zawsze jest ryzykowne.

Także troszkę czystej przestrzeni musi tam pozostać. A poza tym to jest tylko kilka metrów kwadratowych, a wokół prawie 500.
Marzą mi się jeszcze kolejne niwaki, może gdzieś jeszcze jakieś dwie sosny upacham gdzieś po drugiej stronie chodniczka...

Jak sądziłam, zaczynasz mnie inspirować i coś mi się w głowie zaczyna wykluwać. Tylko hehe czy dam sobie radę sama:D:D:D

Danielo działeczka cudna, tyle w niej różności, a te jabłuszka bardzo mi się podobają jeszcze takich nigdzie nie widziałam.

Daniela wrote: No tak, sosny wilgoci nie lubią... Danielo, powiem Ci jednak, że jak kolekcjonerstwo kulkowe Cię dopadnie, to i na morzu kulki posadzisz! Wiesz, te metry kwadratowe wokół morza mogą się szybko skończyć!
Życzę jednak, byś mogła trzymać się zasad kompozycji ogrodów japońskich i oddzielać morze od lądów!

Wyraziłam się nieprecyzyjnie Ogród japoński u mnie nie pasuje i nie może pasować, bo kocham róże i będę ich miała całe mnóstwo. No róże z japońszczyzną i jej bogatą symboliką nie pasują-sama powiedz