Forum Ogrodnicze Oaza

Moja przycięta rozpaczliwie w zeszłym roku, teraz wygląda tak

Fafka ja swoją przesadzałam jako czteroletnią, więc nie była to jakaś okazała roślina. Nie bawiłam się z nią zbytnio. Obcięłam wszystko dookoła i to, co nie chciało wyjść z ziemi. Przyjęła się z powrotem dość szybko. O technice przesadzania nie piszę, bo nie u Ciebie to jest ważne. Donica do wisterii musi być dosyć pojemna, ale szczerze Tobie powiem, że ja posadziłabym ją do gruntu w większej (np. 10 litrowej) donicy z odciętym dnem. Na dno dziury żwir, czy grubszy trochę kamień, a na to donicę z wisterią bez dna i zakopać. Docelowo bezpieczniejsza hodowla i ze względu na warunki pogodowe, jak i też stabilność rośliny. Możesz też kilka sezonów mieć w donicy, a potem do gruntu, jak korzenie są już silniejsze, ale tak jak w gruncie, w donicy się nie rozwinie.
Może koleżanki się też wypowiedzą, bo widzisz jakie ja mam ze swoją wisterią przeboje , więc doradzać jest mi trudno, tylko teoretyzuję.

Jolu, ja widziałam wisterię jako bonzai, i to nie w sieci, a "naocznie".
Ale to trzeba umieć.
Akurat z gryzoniami w mieście kłopotu nie mam (za bardzo skażona ziemia???), lecz skoro można drucianą siatką o drobnych oczkach zabezpieczać korzenie drzew przed karczownikiem, to może i wisterię?
Teraz mam "in statu nascendi" trejaż i ścieżkę przy kracie z glicynią, więc wiem, jak daleko pan fachowiec odkopywał jej korzenie... bardzo daleko. Jak się rozrośnie, byle nornica jej nie zeżre.
Moja w mieście już praktycznie przekwitła - no cóż...

Łatka wrote:
Nie wiem, co zjadło moją pierwszą glicynię, ale to była duża kilkuletnia roślina. Może karczownik, może cała wataha gryzoni... Następne poszły już szybko, nie dożyły dwóch lat u mnie.

Na razie pomęczę ją w donicy, a jak zdecyduję się przesadzić w grunt, to pomyślę o tej siatce.

W mieście kwitnące glicynie są już tylko bladym wspomnieniem, ale w Karkonoszach właśnie zaczyna Amethyst Falls



Choć hm, oryginalna, ja tam wolę te zwykłe odmiany, bez udziwnień. Przede wszystkim - ta jeśli pachnie, to słabiutko.

Fafka wrote:
Ponieważ z gryzoniami na swoich "terenach" mamy podobnie, potwierdzam, dadzą radę nawet 10 letniej śliwce i lilakowi co miał 30 lat. Zauważyłam, że oprócz owocowych drzewek, róż i właściwie wszystkiego, uwielbiają też mięsiste korzenie (mało roboty dużo papu): rokitnika, karagany syberyjskiej, oliwnika i bobowatych. W tym roku w czasie suszy odkryty głęboki kanał próbowały zamknąć korzeniami żywokostu , bo ziemi nie mogły na drapać, tak było sucho, sprawdziłam i włożyłam kawałek tego korzonka do doniczki - wyrósł żywokost.
Teraz próbuję tak jak Ty różne rośliny najpierw "odchować" w doniczkach i dopiero potem wsadzam na miejsce stałe, efekty lepsze niż przy sadzeniu małych roślinek, tylko przy sadzeniu pamiętaj o "doniczkowatości" i rozluźnij silnie bryłę korzeniową. Karczownik nie lubi świeżo przekopanej ziemi, to jak mi na czymś zależy staram się późną jesienią przekopać widłami amerykańskimi pierścień wokół rośliny. Najwięcej strat odnotowuję wiosną - kwiecień, maj - najmniejsza ilość pożywienia innego.
Fafko, siatka metalowa ocynkowana i trzymam kciuki. Jak będą ją podgryzać, to będzie dawała odrosty korzeniowe, skaranie boskie z tymi gryzoniami. Akceptuję je w pewnym stopniu, są pożywieniem dla wielu gatunków zwierząt, ale demolki roślin nie toleruję. One są jak nagie ślimaki, które w dzień siedzą pod rośliną, którą w nocy zjadają, to zjadają swój dom!

Wisteria poszła do gleby Bez siatki. Gdy kopałam dół, żadnych kanałów gryzoniowych nie widziałam. Miejsce wybrałam w towarzystwie iglaków, których zapachu gryzonie nie kochają. Będzie prowadzona na drzewko. A gdy zbuduje gruby pień, to rurę - podporę usunę.

Podpisałem umowę z wisterią na pilnowanie mauzera z deszczówką,
Ma wszystko pod kontrolą

W tym roku trzeci raz zakwitła, kolor liści soczyście zielony, kwiaty mniejsze niż wiosną, ale o intensywniejszej barwie, cieszą oczy i owady. Wiosną "urzędowała" na niej czarna pszczoła, te wiszące strąki, to nasiona, to pewnie jej robota.

Pozwolę sobie na stwierdzenie, że to największe glicynie na świecie, widoki niesamowite

Rzeczywiście niesamowite.
Alu, Twoja glicynia też wspaniała, a gdyby ją rozpiąć w poziomie, stworzyłaby podobny "dach", no, ciut mniejszy. We Włoszech to popularna forma zacieniania ogródków restauracyjnych.
Grunt, że za jakie dwa i pół miesiąca zakwitną i u nas, prawda?

Babcia Ala wrote:
Piękna Ja swoją glicynię sadzę od co najmniej 10 lat Najlepsze miejsca mam obsadzone przez inne pnącza, ale tak myślę, żeby stworzyć ogromną pergolę.....i tam posadzić glicynię .....coś za głośno myślę

Robercie, i to jest właściwe postanowienie na nowy rok.
Tylko jeśli chcesz doczekać kwiatów w tej dekadzie, kup sadzonki szczepione, droższe, ale kwitnące nieomal od razu.
Z siewek można najwyżej zrobić zielony parawan.

W sumie przegapiłem okazję, bo nie byłem na jesiennej wyprzedaży w centrum ogrodniczym, za dużo było na głowie, w sumie nadal jest.....i tak się zeszło. Oczywiście jeżeli będę sadzić co tylko sadzonkę szczepioną, myślałem nad kilkoma sztukami. Żeby efekt był dość szybki. Milin też z pnączy jest ciekawy i dość długo kwitnie.

Nie wiem, czy znasz mój. To największy organizm żywy w moim ogrodzie. Kocham go, ale niektórzy go przeklinają, bo po pewnym czasie wypuszcza setki odrostów korzeniowych. U mnie w promieniu około 5 m od pnia.
No i musi mieć podporę, najlepiej solidną. Masz może jaki szpetny słup? Suche drzewo? Oba te pnącza szybko je zagospodarują.

U mnie pełnia sezonu wisteriowego. Nikomu nie kwitnie? Alu kochana, pokaż swoją olbrzymkę, proszę...
Issai, oddziela część ogrodu przed domem od reszty.
Rok temu został podparty metalowym łukiem.



Część zacieniona lipami kwitnie słabo.



Pierwszy raz po wielu, wielu latach od posadzenia jakoś fajniej zakwitła oplatająca tarasową balustradę Flore Plena.





Ona wypuszcza liście, zanim rozwiną się pąki. Trochę podziałałam sekatorem.

Obie odmiany pięknie pachną, choć "zwykła" sporo intensywniej.

Zaraz będzie koniec. Już dużo liści. Potem tylko pojedyncze kwiatostany letnie. I rok oczekiwania na pokaz.

Ten wpis będzie ku pamięci. Moja wielka glicynia zaszczyciła mnie w tym roku kilkoma kwiatami i nie upatruję przyczyny w błędach agrotechnicznych tylko w dużych spadkach temperatur końcem marca i początkiem kwietnia - pąki przemarzły. Po latach umiem rozróżnić w stanie bezlistnym pędy kwiatowe i wegetatywne, a zapowiadało się obiecujące kwitnienie