Forum Ogrodnicze Oaza

Przenikliwy chłód zatrzymał u mnie przekwit tulipanów.






Dodatkowo pojawiają się jeszcze odmiany późne.














Łatka wrote:

Owszem, coraz trudniej zapanować nad samą kolorystyką kwiatów, ale mam w ogrodzie tyle tulipanów nie dzięki wielkim i kolejnym zakupom, tylko dzięki cebulkom przybyszowym właśnie i dzięki wykopywaniu cebul po sezonie wegetacji, celem ich rozdziału i segregacji.


Łatka wrote:

To zapewne prawda. Przed wykopaniem też tuczę cebule, ale mniej radykalnie, choć to żadne odkrycie. Po zrzuceniu płatków przez kielich, natychmiast obcinam pęd kwiatowy. Jak jest sucho to podlewam, a czasami jak mam zasoby to nawet podnaważam jeszcze w płynie. Coś słyszałem, że obcinanie pędów kwiatowych to przy okazji metoda na przenoszenie wirusa, ale nie robię tak dla takiego efektu. Liście zanim uschną potrafią wtedy jeszcze wspomóc stan takiej cebuli, która jednak w pełni podjęła wysiłek wyprodukowania kwiatu.



Może warto byłoby kiedyś napisać małe zestawienie, jakie odmiany opierają się wirusowi i degradacji. Już ustaliliśmy trochę na dniach, że to odmiany Exotic Emperor i Flaming Purissima. Starodawny tradycyjny babciny czerwony tulipan niestety u mnie coraz częściej przechodzi w purpurowy róż, który wcale nie jest dla mnie ani trochę ładny. Na razie ok. 10 procent strat, jak na fotce, na godzinie 12.00.

Łatka wrote: Jednoroczne? To katastrofa wykopywać wszystkie co roku...
Pamiętam w latach 80-tych moja mama miała łany tulipanów papuzich i one kwitły co roku. Były dość późne. Dopiero po wielu latach stały się zwykłe czerwone. Ale kwitły co roku. Zawsze się też trafiał jeden czy dwa papuzie jako niespodzianka.
Ja próbuję. Dwa lata temu kupiłam ze 2 setki cebul tulipanów, w ubiegłym roku kwitły przepięknie, a w tym roku, albo nie zakwitły, albo zmutowały się na pojedyncze zwyklaki
Raptem kilka sztuk powtórzyło swój wygląd.
Jeszcze kilka rodzajów jest w fazie pąków, to może jeszcze czymś mnie zaskoczą.

To mam je wszystkie co roku wykopywać, sortować i znów sadzić?

tutaj 2 lata temu posadzonych było 25 sztuk Mount Tacoma



Najlepiej przetrwały żółto-czerwone Triumph Suncatcher

Z tyłu kupka liści - to mieszkanie ropuchy

Ewo zamierzone to mieszkanko dla ropuchy ?
Ja też nie wykopuję tulipanów .

Bobka wrote: Tak specjalnie zostawiam, na zimę nie uprzątam liści z rabat. Liście są z drzew sąsiadów. Mam taką zimową ściółkę.
Na wiosnę czyszczę rabaty, no i zdarzają się różne zwierzątka. Tu akurat odkryłam ropuchę, to jej te liście zostawiłam. Mam specjalne kąty zostawiane dla jaszczurek, które u mnie stale mieszkają. Kilka żab czy ropuch też. Choć nie ma oczka wodnego w pobliżu, to przebywają u mnie w ogrodzie. Mają swoje ulubione miejsca w zacienionych częściach.

Świetne podejście do stworzeń towarzyszących w ogrodzie
Osobiście mam dużo żab ,nie przepadam za nimi jednak ,
ale często jak coś sadzę czy przesadzam to zruszę taką w ziemi uff.
Nigdy żaby nie usmierciłam i oby to się mnie nie przydarzyło ,
bo pewnie zawał brrr .
Mam krety o tak i jakieś futerkowi goście są ostatnio
co mi wyjedli wszystkie prawie tulipany zadołowane w doniczkach

Kretów nie mam. Zdarzają się myszy czy ryjówki itp, ale nie są problemem, bo mam koty polujące mieszkające po sąsiedzku.
Czyli mamy symbiozę (koty lubią moje grządki warzywne - jeśli nie dopilnuję podlewania, to zdarzają się "pachnące prezenty")

Zaczynają rozkwitać kolejne NN

EwG wrote:
Profesjonaliści tak właśnie robią. Jak widać, Paweł -Chiarodiluna też.

Ja absolutnie nie aspiruję do profesjonalizmu, to robię inaczej. Długie lata w ogóle nie zawracałam sobie głowy wykopywaniem, bo u mnie jest to arcytrudne. I to nie tak, że w kolejnym roku/latach nie zakwitnie żaden z pozostawionych w ziemi. Po prostu dosadzałam nowe cebule tam, gdzie zaczynało mi kwiatów brakować.
Rok temu miałam pogrom w postaci huraganowo szerzącej się szarej pleśni i to spowodowało małą rewolucję w mojej głowie. Wszystkie nowo kupione posadziłam w zadołowanych wśród innych roślin doniczkach - i już dwie z nich wyciągnęłam, bo mieszkańcy stracili urodę. Stoją sobie w mało rzucającym się w oczy miejscu i hm, osiągają dojrzałość. Jak liście zżółkną, wybiorę cebule rokujące kwitnienie w kolejnym sezonie.

Tak to mniej więcej wygląda - tu papugi Rokoko w doniczce, a obok przeoczona Estella Rijnveld, na szczęście zdrowa (co nie znaczy, że bez utajonych zarodników).



Jak się ma kawał ziemi na "akermańskich stepach", jak Paweł, czy wielu tu innych, można się bawić w tuczenie przybyszówek, jak się dysponuje ociupinką miejsca, to się kalkuluje inaczej. Pewnie osoba chwalebnie ozdabiająca roślinami skrawek przed blokiem ma jeszcze inne rachuby, niż ja, "pani na rabatach" w sumie jakieś 200 -250 m² + może 50 w górach.

Ja kiedyś wykonywałam wszystkie narcyzy i tulipany. Potem mi przeszło, a w tym roku znów zamierzam wykopać tulipany. Nie będzie to wielkim wyzwaniem, bo mam ich 10 sztuk , za co mogę podziękować futerkom żyjącym w ziemi Floruś w tamtym roku złapał jednego karczownika i przyniósł pokazać, jeden się złapał w pułapkę i na tym koniec. Inne się nie chcą złapać, Florek też się nie chwali.
Ropuchy też mam w ogrodzie, ale je lubię. Żyjemy sobie w symbiozie.

O, narcyzy to inna sprawa, mogą rosnąć w tym samym miejscu długie lata, nie "wyradzają się". Ja wykopuję tylko wtedy, gdy zaczynają przeszkadzać innym roślinom.
Ale to dyskusja do innego wątku.

Dlatego narcyzów nie będę ruszać

Łatka wrote:
Czy Tobie jakieś zero nie umknęło, czy to powierzchnia tylko pod cebulowe ? A na ilu metrach mieszczą się te wszystkie rodo, magnolie, piwonie drzewiaste...

U mnie nie ma czegoś takiego, jak "powierzchnie tylko pod..."

Tulipany, narcyzy, lilie, liliowce, piwonie drzewiaste i bylinowe, róże oczywiście, jeżówki, powojniki na tym wszystkim, nie wymieniam drobnicy lub roślin skąpo reprezentowanych. Tak już jest, gdy ogród z latami wypełnia się, niczym gąsior z ratafią. W najmniejszym stopniu nie przypomina "żurnalowych", ale czyż na łące lub w lesie mamy tu rabatkę z makami, tam rządek dzwonków, ówdzie szpaler orlików?

Jolu, już pisałam kilka razy, ale oczywiście nie ma obowiązku czytać, a tym bardziej pamiętać, co tam

Wszystkie te wymienione rośliny, plus dziesiątki innych, w tym całkiem sporo - i sporych - piwonii upchnięte są jak czipy w tajwańskiej elektronice w dwóch miejscach. To "200-250 m" dotyczy miejskiego ogrodu, posesja jest co prawda duuuuża jak na centrum wielkiego miasta, całe 600 m², ale odlicz powierzchnię zabudowy (małym) domem, podjazd do garażu i dodatkowe, wybrukowane kamieniem miejsce parkingowe, a przede wszystkim jakieś 250 m trawy - nadal, mimo moich niecnych, ekspansywnych przesunięć granic rabat. Ten trawnik był sporo większy, gdy suki były młode, czyli na początku mojego uczestnictwa w forum. Teraz starcza im taki okrojony, po operacjach kolan i uszkodzeniu kręgosłupa (choć jak zwęszą kota - uuuuuu!).
Natomiast drugi mój "ogród", a raczej kawałek świata jest wielki , 18 arów zbocza nachylonego, że miejscami ciężko podejść. Kamienie i głazy. Na to mniej więcej w 1/3 budowlani narzucili humus i zwietrzelinę, 23 lata temu, demolując pierwotną łąkę. Pozostałe 2/3 jest kompletnym nieużytkiem, już pomijam różne drzewa tam rosnące - nie sposób dociągnąć tam wodę, słabo płynie pod górę.
Z tych powiedzmy 600 m² 500 zamieszkują różaneczniki (i inne nieopatrznie posadzone drzewa). Zostaje w miarę płaski placyk stumetrowy, na nim postawiona jest chałupka 6 m x 6 m, a z tyłu za nią mini-ogródeczek, znowu pomyślany w pierwszym rzędzie dla beagle. Z latami jakoś tam powłaziły rośliny różne, lilie, róże, magnolia, wiśnia Amanogawa...Obrazki w moim wątku, zapraszam!

Przepraszam, że prywatą naruszam zasady wątku tematycznego, tak tylko ad vocem Joli.

To ja już nigdy nie powiem: nie mam miejsca na roślinę

Sama nominalna wielkość posiadanego areału to jedno, a utrzymanie go w kulturze ogrodniczej to drugie. Jeśli nie da się tego zrobić względnie łatwo – pług i orka jesienią, glebogryzarka z wyrównywarką powierzchni wiosną, to zostaje wysiłek pracy ręcznej, co już bardzo ogranicza możliwość przygotowania obszaru pod uprawę kwiatów ozdobnych. Nigdy nie miałbym tak dużego ogrodu warzywnego, gdybym musiał areał przygotowywać ręcznie. Bo wytyczanie ścieżek i zagonów to już zupełnie inny wymiar pracy. A jednak większość stanowisk będących upiększającą oprawą domu nie może być serwisowana maszynowo. Czasem chciałoby się zatem coś dosadzić i teoretycznie ma się ta to miejsce, ale świadomość kolejnych nakładów pracy ręcznej to uniemożliwia.






Wybierać tulipany warto. Może być bez nadgorliwości – co 2 lata. Jeśli ma się je przemyślanie posadzone to idzie nawet sprawnie. A przesuszenie cebul latem na strychu domu bardzo dobrze im robi przed jesiennym sadzeniem. Nie pamiętam u siebie problemów z kwitnieniem. Problem bywa tylko ze zmianami kolorystycznymi kielichów. Nie pamiętam też chorowania cebulek, ale to zapewne zasługa moich lekkich, przepuszczalnych ziem, gdzie woda nie zalega nawet po obfitych opadach. Glinianą podbudowę mam tylko na samym dole, ale to odległe od domu miejsce nie jest na kwiaty cebulowe, a tylko od dość niedawna przysposobione z powodu narastającej suszy do celów uprawowych.

O dziwo, w cieniu i chłodzie wciąż wszystko na chodzie -

W ubiegłym roku nie wybierałam, najplenniejsze okazały się Triumph Slava/Muvota/. Cebule się podzieliły i zakwitły kępkami, przeważnie po trzy

Na wsi zabrałam z tarasu do domku .
Mają dość ciemno .

Odsłaniam rolety nagle są takie