Forum Ogrodnicze Oaza

Przemyślałam to i nie będziesz żabą. A pomęcz się na tym ziemskim padole w obecnym wcieleniu.

Ale żebyś nie miał za lekko to strzelę Ci moje zaklęcie na pomnażanie orchidei, co by Ci się nie nudziło.

"Hokus, pokus, orchidokus
Niechaj wzrasta storczydokus
Niech wciąż kwitnie, czary, mary,
Produkując keiki w pary."

No, no żabulkowa poetka normalnie nam się objawiła

Czyli w zasadzie zostaje bez zmian. Będę sobie ciułać mój zywot kózki razem z storczykami

Czasami żabulce coś tam się i skleci, ale tylko w przepływie weny tymczasowej.

Różdżka wpadła dziś do łapki
Forumkowej naszej Żabki
I z zapałem wymachuje
To zaklina, to czaruje

W żabie kumy chce przemienić
Tych co lubią zazielenić
Całe swoje otoczenie

Choć namówić na kwitnienie
Bywa trudno pewne kwiatki
Które trafić do sałatki
Mogą albo w żabie łapki !!!

Asiu to jest genialne

Dzięki, Michał :)Mnie też wena dopada, ale potwornie rzadko, bo się nie daję Na co dzień jestem poważnym "inglisz ticzerem", więc gdzieś ta filologia się pęta

Bombastyczny wierszyk. Ja ze swą poezją mogę się schować.

O, co to, to nie! Nie chowaj żabko się! Nie o stawanie tu w rymów szranki chodzi, ale by żywot cierpki czasem rymem posłodzić

No właśnie... Ty lepiej słodzisz!

Asiu, nie spodziewałem się takich rymów. To jest najfajniejsze w ludziach jak może nas ktoś tak pozytywnie zaskoczyć
Krysiu, Asia ma racię, każdy ma swój styl tworzenia więc to człowieka wyróżnia. Każdy popwinien być sobą i działać zgodnie z własnym "ja"

To swego czasu, zimową porą, gdy miałam już dość tej zimnicy, uruchomiła mi się wyobraźnia o tym, jak to by było gdybym już miała własny ogródek, i ułożyłam taki króciuśki wierszyk: (choć do poetki, to mi naprawdę bardzo daleko)

''TAK SOBIE MARZĘ...''

Gdy nos rozpłaszczam na zimnej szybie,
a wzrok swój wbijam w śniegowe czapy
Tak sobie marzę, by wiosna już przyszła.
By w ziemię z ogródka móc wsadzić swe łapy!

Trochę porządków w ogrodzie porobić.
Coś poprzesadzać, porobić zmiany.
I patrzeć jak wszystko kwitnie i wzrasta...
Przywołaj mi wiosnę, ogródku kochany!

Bardzo mi się podoba Masz może też jakiś wierszyk o hojach. W końcu to twoje ukochane rośliny

Jest gdzieś w trakcie realizacji twórczej.

No i rozpoczął się okres twórczej reanimacji monstery variegaty. Niestety musiałam ją pociąć by odratować całość. Teraz wygląda żałośnie


a tu mamy odratowywane i ukorzeniające się dzieciaczki monsterkowe. Będzie od razu na zagęszczenie.


A niegdyś sięgała do szczytu drabinki.

Bardzo mi się ta monstera podoba - jak wiadomo, lubię łaciate
Dobrze, że w porę zdecydowałaś się na rozkawałkowanie i zagęszczenie.
Niestety, naprawdę, naprawdę nie mogę sobie pozwolić na trzymanie większej ilości roślin "pokojowych", a już zwłaszcza dużych rozmiarów. Bo potem muszę podejmować drastyczne decyzje. Dopiero co wywaliłam definitywnie chyba dwudziestoletniego beniamina; ostatnim "mamutem" jest dracena variegata, wielokrotnie cięta, ukorzeniane kawałki - znowu nie wiadomo kiedy dorosła do sufitu, ba, wykrzywiła się pokracznie - a oddać nie mam komu... gdyby ktoś chciał te szczytowe "palemki" przygarnąć - oddam chętnie.

A co się dzieje, że musisz ją reanimować

Aniu, żebyś ty wiedziała ile mnie się najprzeróżniejszych roślin podoba, ale z różnych powodów ich nie posiadam.


Michał, konkretnie to nic się złego z nią nie dzieje, oprócz faktu że zaczęły się na monsterze pojawiać suche, brązowe plamy. Dlatego pocięłam monsterę usuwając z ciętych sadzonek uszkodzone liście. Ukorzenię i zasadzę na nowo, ale w nieco większej donicy od ówczesnej.

Monstera za takie ciachanie na pewno Ci się odwdzięczy