Forum Ogrodnicze Oaza

Wybacz gapa ze mie. Ale tak sie zapatrzyłam ... Dyziu (*),co nie zmienia faktu ,że te dwie białe kulki sa super !!!! w ramach przeprosin podwójne mizianki i

A proszę bardzo - do tego to one zawsze są chętne, tym bardziej że jeden śpi po mojej lewej, a drugi po prawej
W środku laptopik, a ja się ruszyć nie mogę, żeby towarzystwa nie zbudzić

iwa27 wrote: Bo dom bez zwierzaka to tylko BUDYNEK

Zgadzam się dziewczęta z Wami w całej rozciągłości a przykładem tego niech będzie mój zwierzyniec
zaczne od kotów
Arystokratka Dyzia



Sikawkowy Franek



Bojaźliwa Lala



Nieufna Sendi

I największe leniuchy Ferdek i Genio


Teraz kolej na psy
Najstarsza 11 letnia damulka Lejdi

Babcia (10 lat) Bianka

Moja największa miłość Dino

pupilek mojego wnuka Neska

Wraz z Neską ulubieniec Skrzata Poker

a to największa miłość mojego Skrzata i nie chodzi tu wcale o tę Panią w siodle
Lotka(ta większa) i Fuks


Oto cała rodzinka w komplecie

Roma masz cudne futra, nie sądziłam że tak dużo. Trzykolorowa dama najpiekniejsza.

Ewo-z tą ilością futer to tak nie do końca była nasza świadoma decyzja Jedynie Dino jest świadomym postępkiem a reszta to tak jakoś samo wyszło

Tomku, znam ten ból po odejściu czworonożnego przyjaciela za Tęczowy Most ,bardzo ciężko dojść do siebie..., może ten tekst choć troszeczkę wzmocni wszystkich, którym odszedł przyjaciel - kiedyś się z Nimi spotkamy........


Dokładnie ta strona Nieba jest zwana Tęczowym Mostem. Kiedy zwierzę umiera, udaje się w to specjalne miejsce, które dla nas pozostających tutaj jest niedostępne.

Są tam łąki i wzgórza dla wszystkich naszych Wyjątkowych Przyjaciół, więc mogą razem bawić się i biegać. Jest mnóstwo jedzenia, wody i słońca- nasi Przyjaciele żyją w cieple i dostatku. Wszystkim zwierzętom, które były chore i stare zostaje przywrócone zdrowie i wigor; ranne i okaleczone zostają uzdrowione i są znowu silne, dokładnie takie, jakie pozostały w naszych wspomnieniach i w snach z dni minionych.

Są tam szczęśliwe i zadowolone, z wyjątkiem jednej, małej rzeczy: każde z nich tęskni za kimś wyjątkowym, za kimś kto pozostał. Razem bawią się i biegają, ale przychodzi taki dzień, kiedy jedno z nich nagle zatrzymuje się i spogląda w dal. Jego błyszczące oczy patrzą uważnie; jego ciało zaczyna drżeć. Raptem oddziela się od innych, leci przez zieloną trawę, szybciej i szybciej... Poznał Cię! I kiedy Ty i Twój Przyjaciel wreszcie się spotkaliście, przytulacie się do siebie w radości ponownego połączenia- nigdy nie będziecie rozdzieleni. Deszcz szczęśliwych pocałunków na Twojej twarzy, ręce tulą ukochaną głowę, znów patrzysz w te ufne oczy, które tak dawno odeszły z Twojego życia, ale na zawsze pozostały w sercu... Razem przechodzicie przez Tęczowy Most...
( tekst z internetu, autor oryginału angielskiego nieznany)

Roma wrote:

To również i mój pupil z Jaśkowej Polany....

Fantastyczną masz rodzinkę Romciu

Romciu, wspaniała Rodzinka!
I tak nawet troszkę Ci zazdroszczę, bo sama też bym chciała mieć więcej zwierzaczków...

To nawet widać Pawle na załączonym obrazku


Wiesiu-ta rodzinka to tylko tak sympatycznie na fotkach wychodzi
Dalu-taka ilość zwierząt,może i ładnie wygląda ale wprowadza w nasze życie wiele ograniczeń
Skończyły się nasze wojaże,wczasy i wiele innych przyjemności, o sprzątaniu nie wspomnę Czasami tęsknię do wolności ale tylko czasami.Gdyby było mi dane wybrać po raz drugi to i tak decyzja byłaby taka sama jak kilka lat temu.

Romciu, wiem, rozumiem, bo już przy dwóch psach nie jest łatwo...Zwłaszcza wyjazdy są problemem. Że nie wspomnę o stronie finansowej, o której Ty, z wrodzonej delikatności, nie piszesz. Karma, środki czystości (u mnie to specjalistyczne szczotki, szampony, odżywki, pasty i żele do zębów), zabawki, smyczki, torby, kocyki, weterynarz
Ale co tam! Ja wolę kupić specjalistyczny szampon dla moich futrzaków niż dla siebie
A ta radość maluszków po każdym moim powrocie do domu - bezcenna!

Od 1 lutego mieszka z nami Pchełka, psinka o dwóch twarzach







Nie odstępuje mnie na krok Uwielbia biegać. Z dużym zaangażowaniem kopie w śniegu, gdy wyczuwa pod nim tętniące na polach i ugorach życie podziemne

Iwonko, proszę pomiziać pchełkę ode mnie.Ty też masz pomocnika do wiosennych prac ziemnych....

Śliczna Pchełka. A jaka jest jej historia ?

To Pchełkę macie już u siebie? Iwonko! a tęskni do poprzednich opiekunów?

Na początku listopada 2012 r. nastolatka, podczas spaceru ze swoim yorkiem, znalazła, na oko, dwutygodniowego szczeniaczka. Leżał na trawniku koło drogi. Zadzwoniła z płaczem do swego taty z pytaniem czy może go zabrać.
Kto by się nie zgodził???

Maluch był cały zapchlony, stąd dostał takie imię.
Żył sobie ponad rok z rodziną, która jednak poszukiwała dla niego nowego domu.
Psem stróżującym Pchełka być nie chciała, podarowana jakiemuś dziecku - nie spodobała się

Ja z forum o beagle (po refleksji, że to jednak nie pies dla mnie) trafiłam do ogłoszeń na Tablica.pl i odpowiedziałam na ogłoszenie "Potulna suczka szuka domu"
Okazało się, że Pchełka mieszka tuż obok

Już na pierwszym wspólnym spacerze skradła moje serce Na drugim serce mego synka, który od lat miał szklane oczy na widok każdego "piesia" spotkanego na ulicy.
Wykazała się niesamowitym wigorem, posłuszeństwem i inteligentnym spojrzeniem

Przed adopcją trzeba było psinkę kilkakrotnie odrobaczyć i zaszczepić (dotąd nie była na nic szczepiona).

Najpierw wychodziliśmy z nią tylko na długie spacery. Potem były 2 tygodnie przerwy (szpital), a kiedy po wznowieniu spacerów sunia piszczała za mną, nie chciała wejść do swego domu, a potem długo nie chciała się ruszyć spod drzwi - uznałam, że jest prawie gotowa do zmiany domu

1 lutego przyszła do nas na pierwsze zapoznawcze spotkanie z pozostałymi 3 członkami rodziny.
Miała zostać tylko godzinkę, a w następne dni dalej się do nas przyzwyczajać, ale została na dobre

I takim to sposobem jestem wreszcie dotleniona i "wybiegana"

Idę zaraz na czwarty spacerek

Czy tęskni? Pewnie trochę tak... Ale za mną ewidentnie też już tęskniła
Pierwszego dnia była troszkę smutna, zagubiona. Lizała mi non-stop ręce
Ale z każdym dniem jest coraz lepiej. Może brakuje jej yorka do dręczenia bo na spacerze zawsze kilkakrotnie go turlała po śniegu.

Iwonko-życzę Wam wielu lat spędzonych wspólnie o spacerach nie wspomnę Pies doskonale wyczuwa atmosferę panującą wokół niego.Widocznie w Waszym domu była odpowiednia aura dla Pchełki i dlatego została bez szemrania.