Forum Ogrodnicze Oaza

Mówisz za gorąco na kontemplowanie , a ja cały dzień trawę zdzierałam

Czy na drugiej fotce to marcinki?

Wsiadł do autobusu człowiek z liściem na głowie
Nikt go nie poratuje nikt mu nic nie powie
Tylko się każdy gapi
Gapi i już...

Czy podobnie jest wśród róż? A u mnie clematis z liściem na głowie

Ależ się piękna różanka uchowała przed wykopkami Alchemik czaruje barwami a ja podziwiam bodziszki z przymiotnem. Nic, tylko garściami brać

Ależ ta druga róża, Alebciu, wygląda jakby właśnie chciała coś powiedzieć... myślisz, że tylko się gapi?
Bodziszki z przymiotnem będę brać garściami jesienią, bo rabata do reorganizacji
Markiciu... podziwiam samozaparcie... ja po porannej wizycie w ogrodzie mam na przedramieniu bąbel średnicy kilku centymetrów i kilka pomniejszych na nogach...i jak tu wystąpić w kiecce i wstydu siostrze nie przynieść?

gorzata wrote: Fajnie tak sobie z kimś pogadać o efektach... My też doszliśmy do podobnego wniosku! Z pominięciem azalii
A jesień jest najtrudniejsza, zgadzam się! Nic jesiennego mi się nie podoba poza dzielżanami, ale one takie coraz bardziej letnie się robią...
Jubilee jednak troszkę wzniosła?

A 'propos bąbli przypomniało mi się, jak dwa lata temu przed komunią mojej córki pogryzły mnie meszki , całe nogi w cętki, a sukienka ledwie do kolan . Moje dziecko robiło mi wyrzuty, jak tak mogłam

Ależ piękności pokazałaś
A Jubilee Celebration jest przepiękna,można sie w niej zakochać ,,,i chieć taką

Ogród się rozwinął, by nie rzec, że rozbuchał i stał się niesamowicie tajemniczy. Bardzo mi się podoba.

No i kolejna mami w swoim ogrodzie różami , a mi się podoba bodziszek z przymiotnem, piękny duet

artam wrote: Zawsze podejrzewałam Cię o bogate życie wewnętrzne!
Dzielżanów nie lubię, więc u mnie odpadają (miałam jednego i sam się wyprowadził )...
Jubilee wzniosła się... a jakże... moimi rękoma
Choć dziś rano zauważyłam, ze jej wszystkie trzy kwiaty jakby bardziej złapały pion... nieeeee... źle powiedziane... one bardziej poziom złapały, bo przedtem to był pion... ale w dół
Markitko... nie wiem, co się dzieje, bo od kiedy biorę środki przeciwalergiczne, nie puchłam już tak po ukłuciach komarów...
Faktem jest, że w tej chwili musi w powietrzu fruwać masa alergenów... bo niestety wszystkie objawy uczuleniowe się nasilają, pomimo leków
Trudno... będę świecić bąblami... zwłaszcza że określenie mojej sukienki mianem "do kolan" byłoby sporym nadużyciem
A wiesz, że z meszkami nigdy nie miałam do czynienia? I nie żałuję!
Aniu... Jubilee to prezent od koleżanki... tej samej, która teraz z niepokojem o nią dopytuje i nawet zastanawiam się, czy nie doszukiwać się w takim zachowaniu śladów braku zaufania do moich umiejętności ogrodniczych?
Danielo... ogród najbardziej tajemniczy jest o poranku... dziś znów zmitrężyłam nieco czasu, aby sie ponapawać... obfotografować... i tylko te wskazówki zegarka tak nieubłaganie ciągnęły do przodu...
Chciałam zostać... ale cóż...
Wiesiu... bodziszkowo - przymiotnowy duet to taki sielski elemencik... obecnie dopełniony jeszcze przez wściekle żółtego wiesiołka

gorzata wrote: Ale o co chodzi z tym zawstydzaniem nie pojęłam
Na przymiotno mogę się zapisać, bodziszków zaś mogę dostąpić nieco
Gosia nie miałaś kontaktu z meszkami no gdzie Ty żyjesz w raju
Jubilee u mnie bardziej różowiasta sie wydaje zaraz poszukam fotki.
Ogrod piękny o każdej porze roku to marzenie każdego miłośnika ogrodu, Tobie się udało, moje gratki

Jubilee du Prince de Monaco jest bardzo podobna do mojej Bordure rose. Tyle że bordure Rose po rozwinięciu ma w srodku pręciki. Wielkością jednak chyba sa podobne.
Jubilee celebration ma ładne ułożźenie płatków.

gorzata wrote:
Koniecznie pokaż ten zestaw

Na życzenie (i odpowiedzialność ) Pikutka... może niezbyt fortunne ujęcie tematu, ale tylko takim chwilowo dysponuję...



A ja i tak wolę taką radość o poranku















Ludzka głupota i zawiść skutecznie podniosły mi dziś ciśnienie więc może ograniczę się do obrazków

Róże, jak to Królowe, mają niewątpliwe pierwszeństwo , ale ja też lubię wiesiołki. Muszę wkleić swoje u siebie

Nie da się wiesiołkom odmówić tego, że lubią być widoczne
Wprawdzie rozłazi się to tałatajstwo dość żwawo, ale - przynajmniej u mnie - nie ma problemu z wyciągnięciem nadmiaru z ziemi...
Drugie wiesiołkowisko mam jeszcze w kąciku wstydu ale tam, w cieniu, jeszcze nie kwitną, oddając palmę pierwszeństwa trojeści kropkowanej...
A propos palmy

Piękne są te poranki u Ciebie, słonko cudnie prześwietla nie tylko przez koronę drzewa, ale i przez płotek

Oj, to poranne słońce wlewające się do ogrodu I co, zostawiłaś TO wszystko i poszłaś do pracy... Ech, live is brutal... A róże zawładnęły Wielokątami... Nie, żeby niepodzielnie... Wszak jest wiesiołek

Wiesiołek dorodny żwawo przysłonił resztę kompozycji ale pachnąca radość o poranku też niczego sobie tylko po co to rosnące ciśnienie psuje radość poranka