Forum Ogrodnicze Oaza

gorzata wrote:
A co to za ślicznotka?

A ja tak się zastanawiam, na ile wpływ na nasze preferencje kwiatowe mają doświadczenia... Bo jestem prawie pewna, że mi się hiacynty nie podobają i nie wiem, czy to tak naprawdę czy dlatego, że te doświadczenia mam kiepskie!
Gosiulu, no ale Twoje ładne!
Ja w każdym razie zupełnie gdzie indziej będę jesienią kierować wzrok w sklepach... No i ten zapach.. Okropność!
Nie, no chyba są jednak brzydkie...

Piotrku... wprawdzie jako alergik mam nieco przetrącony zmysł powonienia, jednak muszę przyznać, że hiacyntowy aromat dociera nawet do mnie
Co do cebul narcyzów - nie będę wykopywać, jak planuje Markita , z racji gęstości i zachodzenia na siebie nasadzeń...
Poza tym, każdej jesieni, będę mogła dzięki temu spełniać postulat Martuli dotyczący kupowania!

Marzenko... trudno dogodzić cebulowym: w zbyt mokrej glebie gniją, w zbyt suchej i luźnej, jak moja, uciekają wgłąb...
Ale niezależnie od ich kapryśnego charakteru, nie przestajemy ich sadzić!

Pikutku... ta subtelna królewna to malutka wisienka ozdobna...
Jaka? A któż dbałby o takie szczegóły? Ale tak serio... kupiłam ją swego czasu na wyprzedaży w LM... za 5 zł... kto dociekałby nazwy?

Martulu... obawiam się, że nie do końca pojmuję meandry Twoich myśli zachowawczo jednak nie będę obdarowywać Cię hiacyntami... ani żadnymi innymi roślinami na "h"

Piękny był ten czwartek!
Na termometrach 22 stopnie, słońce... żyć, nie umierać!
Dopełniwszy minimum obowiązków domowych, wymknęłam się popołudniu do ogrodu...
Kierowana w pierwszej kolejności chęcią ucieczki, spowodowaną bezsilnością wobec emocjonalnych wybuchów płaczu mniejszego nastoletniego dziecka (czy jeśli dziewczyny szybciej zaczynają dojrzewać, to również szybciej kończą? I nie mówcie, błagam, że nie! ), a także skutecznie zniechęcona mentorskimi wywodami starszego
Niemniej ważna była potrzeba wygrzania kości na słonku (choć bardziej adekwatne byłoby napomknęcie o wytapianiu tłuszczyku )
Wyłączyłam myślenie, ograniczywszy się do leniwych zachwytów nad cudami natury... powspominałam początki kwietnia sprzed roku, kiedy miast wystawiać się do słońca, machałam szuflą do śniegu...
Powyrywałam kloniki... coś tam jeszcze przycięłam...
Uśmierciłam pierwszą poskrzypkę
Sekatorem!
Podumałam nad rabatą rozwojową...
I akurat słońce zaszło za sąsiedni budynek, opuszczając na dziś Wielokąty...

Szczęściara .
U mnie 7-8 stopni ,zimnica !

Wszystko brzmi pięknie i bajkowo ,ale ten sekator....

Tak niewielka odległość, ten sam kraj, a taka wielka różnica temperatur,
10 stopni więcej i tak już od lat...
Co za pnącze tak wcześnie i pewnie pięknie będzie kwitło?

Mrówciu... podejrzewam, że dziś już nie będzie tak bajkowo choć na razie pięknie świeci słońce...
Jednak to ciepłe powietrze przypuszczalnie przepychało się przed chłodnym frontem atmosferycznym... pod wieczór zachmurzyło się, a w nocy spadły trzy krople na krzyż
Może jakieś lekkie załamanie pogody byłoby wskazane, bo powinnam stanowczo zrobić wiosenne porządki w garderobie - lżejsze buty na przykład mam schowane gdzieś na górnych i głębokich półkach... lżejsze sukienki podobnie...
Tymaczasem - kiedy aura na dworze bajkowa - nie w smak mi grzebanie w łachach... w czterech ścianach domu...
Choć podejrzewam, że ochłodzenie spowoduje spadek motywacji

Pnącze, o które pytasz, to Akebia pięciolistkowa... w tym wypadku - biała

Magda... mordercze żądze się we mnie odezwały na widok tego czerwonego paskudztwa siedzacego na niespełna dziesięciocentymetrowej lilii...

Gosiu, a Ty nie masz wrażenia, że my mamy coraz mniejszą odporność na chimery naszych pociech . No ja mam zdecydowanie mniejszą . Ostatnimi czasy to najchętniej spakowałabym (razem z tatusiem ) i wysłała na drugą półkule, a jeszcze lepiej na inną planetę . Dorzuciłabym worek wiórów rogowych i psy .
I od razu życie byłoby piękne .
Chyba mam depresję .

Dorcia... nie wiem, jak Ty, ale ja się chyba po prostu starzeję
I mając przed oczyma wizję uciekających dni, tygodni i lat, zaczynam pomstować na brak komfortu psychicznego

dorciaj wrote:
Goś, Dorciu, za całkiem niedługo będziecie tęsknić za tymi czasami, jak pociechy wyfruną z gniazda

gorzata wrote: Dożyje Pani moich lat bo kilogramów nie życzę
Jakie sadełko ja się pytam no nie widziałam, nie widziałam.
Deprecha i mnie ogarnęła maskrycznie. Dobrze, że chociaż słoneczko świeci, świat od razu inny się wydaje.
Akebia już w pąkach

gorzata wrote:
Gosiu , rozumiem ,że teraz poruszasz się w tych cięższych ...sukienkach i butach ? No ,to faktycznie wspinanie się po linie odpada

Akebia ...tak się nazywa to "plącze" ?

Dorcia - nie poznaję tej opanowanej i zorganizowanej kobiety ...Wióry rogowe to już chyba symbol...

Deprechy na razie nie mam ,raczej jest mi wesoło ,bo jutro już wolne .
Ale wiecie co mam ? Jak tylko zbliża się koniec tygodnia ( w pracy mam ciągłą gonitwę z czasem ),to zaczyna mi się migrena
I tak prawie zawsze, tydzień w stresie i pędzie bez żadnych dolegliwości, a jak tylko
moja głowa czuje ,że za chwilę odpoczynek ,od razu pozwala sobie na migrenę.
Jak się z tego wyleczyć ?Oszukać mózg...

A ja też lubię hiacynty i ich rozchodzący się po ogrodzie zapach. W domu już nie, zbyt intensywnie pachną.
Muszę sprawdzić czy moja akebia pięciolistkowa(tylko nie biała) też już zakwitła.
Wczorajsz temperatura też mi odpowiadała.
A deszcz nad ranem padał dlatego, że pod wcześniej wieczorem podlałem cały ogród.
Ale jego siła też była podobna, parę kropel na krzyż. Przydałby się większy deszcz (tylko nie w weekend)bo posucha w ogrodzie okrutna.

A co to obie PPDiO tak na dzieci narzekają???

Niepokojące to jest Łagodzimy konflikty witaminą M

Siberia wrote:
M jak morderstwo - tak, to zdecydowanie by mi pomogło .

Widzicie : długoterminowa perfekcyjność nie prowadzi do niczego dobrego

Siberia wrote: Czyli zostawiamy dzieci z M i oddalamy się na pewien czas?

Fik i leżę
Jak widać jest to witamina o wielkim i szerkiiiiim spektrum działania

To ja może tak ogólnie: bez urazy
Domyślam się, że mamy z Dorcią (jako rasowe zołzy ) podobny problem: nie uznajemy kompromisów na polu domowym i generalnie pozwalamy innym decydować tylko pod warunkiem, że będzie to zgodne z naszymi zapatrywaniami
A dzieci nam rosną i wykazują coraz większą autonomię podpieraną słowną i niewerbalna argumentacją niekoniecznie przystającą do naszych oczekiwań...
Nie wiem tylko, co zrobił Sebastian bo ja mojego M na orbitę na razie nie wysyłam
A psów nie posiadam... za to worek wiórów mogę dorzucić

Magdzie sugerowałabym pracę non-stop... głowa nie będzie bolała
Mój tata ma taki sam problem... a jak już przychodzą Święta

Coś się dziś działo chyba z ciśnieniem, bo koło południa solidnie łupnęło mnie w skroniach... trzymało ciasną obejmą wokół czaszki z kwadrans... i przeszło...
Nie tylko ja to odczułam zresztą...
Biorąc pod uwagę, że dziś mamy dość wietrzny, choć ciepły dzień, możliwe że sytuacja baryczna jest dość niestabilna...