Forum Ogrodnicze Oaza

Dobry wieczór .
Zawsze podziwiam osoby, które zmieniają tak diametralnie swoje życie,
bo wg. mnie taką zmianą jest przeniesienie się z miasta na wieś.
Widzę Dorka, że Was ta zmiana cieszy, mimo pewnych niedogodności.
Ja mieszkam na wsi prawie od zawsze i nie chciałabym tego zamienić na miasto .
Piszecie, że stworzenia z wieloma nogami są niemiłe a po moim ogrodzie pełzają stworzenia bez nóg i to też miłe nie jest.
W mojej mamy rosły piwonie, które pamiętałam jako białe a kiedy zadomowiły się u mnie, dostrzegłam w nich różowości.
Na różową w białej kępie jest takie wytłumaczenie; może kiedyś były wymieszane kłącza? rosły razem,
biała była dominująca a po rozdzieleniu różowa wreszcie dostała więcej miejsca?
Czasem rośliny potrafią zadziwiać. Na jednej z piwonii miałam dwa róźne kwiaty, jeden pełny a drugi pusty .
Chyba uwierzyłam, że pielenie "oczyszcza" - relaksowałam się dzisiaj kilka godzin .

Ewa - pomidorki w gruncie dają radę, nie wiem jakim cudem, nawet kwitną, ale ogórki maciupeńkie, nie rosną. Papryka umiera.
Kalina - kolejny udany rok sałaty lodowej, pewnie jej pasuje lodowaty maj i zimny czerwiec. Niczym jej nie karmiłam wiosną, ale jesienią 2014 dawałam w warzywniku 2 typy nawozu - kurzak i króliczak. Nie pamiętam który był wsadzony w ziemię pod sałatą. Ogórki, cukinie, kabaczki, dynie i fasolkę szparagową będę miała z dużym poślizgiem, dni ładne, ale noce zimne.
Elsi - witaj! Siedlisko kochamy, ale dojazdy do pracy w Olsztynie męczą, daleko. Szkoda, że nie mogę przenieść pracy do domu. Żmije pojawiają się i u nas, od kiedy przeczytałam, że "bywają" pożyteczne jakoś je znoszę, pomagają zwalczać gryzonie.Staram się też wierzyć specjalistom od tych stworzeń, że jad jednej sztuki nie zabije dorosłego człowieka. Też myślę, że mam 2 kłącza piwonii w jednym miejscu.

Noce zimne, dzisiejszy dzień chłodny po nocnych opadach. Pocieszam się jednak, że może ogórki otrzymają dość wilgoci, żeby rosnąć. Warzywnika nie skończyłam, bo wylazł na mnie ogromny stwór z nogami i wyprowadził mnie z równowagi-wyglądał jakoś inaczej niż te, które nauczyłam się znosić

Może brać do której już przywykłaś zawezwała kuzyna z innych stron celem wystraszenie właścielki ogrodu.

Nie wkleję róż w wątku różanym, wielbiciele tych kwiatów przemawiają do nich osobowo, znają z imienia, nawet nazwiska i traktują bardzo rodzinne ja tylko się cieszę, że kwitną:

Ta kolorowa na 5 zdjęciu to chyba Gloria Dei Co do pozostałych-zawsze możesz zapytać w identyfikacji, miło przemawiać do róż po imieniu

W tym roku najbardziej lubię czerwone róże.
Posadziłam wiosną kilka cebulek, nie wiem cóż to rośnie?

Śliczna tojeść:

Wiciokrzew i powojnik (fioletowe kwiaty w pączkach


Wysoki, uroczy irysek:

Zdobywca nieba:

Biała już ma ochotę:

Orzech włoski:

Ma paskudne liście w tym roku:

Dorka, to z cebulki sadzonej wiosną wygląda na irysa holenderskiego. Tylko że u mnie dawno już przekwitły, a Twój dopiero się zbiera. Pewnie dlatego, że sadzony wiosną - moje siedzą w ziemi od kilku sezonów - stąd pewnie ta różnica w porze kwitnienia.
Różyce i cała reszta piękna

Też mi się zdaje, że to irys holenderski Miałam kiedyś takie, ale nie wykopałam na zimę i przy -36 stopniach przepadły cebulki. Już się nie rwę do sadzenia
Coraz bardziej skłaniam się do sadzenia takich roślin, o które nie muszę się martwić, nie muszę wykopywać i chować. Wyjątek będą stanowiły pienne róże, na które się zdecyduję po tegorocznym zimowaniu szczepionej Swany. Jeżeli przepadnie, nie będzie takich róż więcej. Są odmiany zimujące w gruncie bez kopca

Irysy zajęły wysokie miejsce w moich "najulubieńszych" roślinach... cieszę się, że będę miała cebulkowego, może przeżyje, ostatnie zimy łagodne.

Dorko Ty już masz kwitnącego, holenderskiego iryska, to ten " Wysoki, uroczy irysek", na zdjęciu powyżej

Tak? myślałam, że to syberyjski, nie jest cebulowy, oj! Wiedzę trzeba uzupełnić. Śliczny jest, nazywam go moją wiejską sterlicją (na miarę moich możliwości, bo oranżerii nie będzie).

Irysy są mało kłopotliwe i piękne, ale to nie moja bajka. Idę w róże
Ten biały to raczej Iris orientalis albo Iris ochroleuca, nie udało mi się z nim, rabata miała wypadek

Ewa ma rację, ten wysoki kwitnący to iris ochroleuca. Mam go, pozostaw mu sporo miejsca - po kilku latach rozrasta się do znacznych rozmiarów. Pozwolę sobie pokazać Ci jak wygląda u mnie.................to jest część kępy.Jest czarujący, nie da się zaprzeczyć.



Przepraszam zaśmiecam Ci wątek.

Przepraszam Dorko Vera ma rację a ja się pomyliłam. Ten holenderski, jest bardzo podobny.

Vera - piękne zdjęcie, on jest taki... dostojny i godny szacunku!
Kalinka - spoko! Przy okazji się czegoś nauczę
Ewa - kiedyś będziesz go chciała, wiesz kto ma

Dorko, pozwoliłam sobie wleźć do Twojego ogródka . Korzystam z wolniejszego tempa życia (wakacje!) i kolejno oglądam. Oglądam i podziwiam za ogrom pracy wykonanej. Wiem, co piszę, sama mam takie "rozdwojenie jaźni", żyję w dwóch miejscach. Ale te moje razem nie maja ułamka powierzchni Twojego siedliska.
Oczywiście od razu rzuciły mi sie w oczy Twoje zwierza - zwłaszcza psy, moja miłość. Chciałabym o nich dowiedzieć się czegoś więcej, skąd je masz? Adoptowałaś?
No i przepiekne irysy - moja niespełniona tęsknota. Ja je podziwiam i wielbię - one mnie... jak pies podnoszący nogę Ale widze, że podzielamy miłość do lilii - tu już mam ociupinke więcej sukcesów, choć też różnie bywa.
W moim wiejskim ogrodzie (a raczej ogródeczku) cebule są totalnie zżerane przez nornice. Już się właściwie poddałam. A jak Ty sobie radzisz?
Dzięki Twojemu ogrodowi miałam przyjemny start w dzisiejszy dzień, pieknie dziękuje.

Dorota, niewykluczone, że zatęsknię za tym irysem

Aniu - kupiliśmy siedlisko w ruinie. Zaczął się remont i nasze życie ze zwierzakami. Kilka lat, dużo szczęścia i dużo złych chwil,gdy np. kuna wybiła wszystkie pierzaste Jotka. Jotek otrzymał zadanie - sprowadzić psa i kota. Poszukał w necie chętnych do oddania, pies okazał sie psicą, kot kocicą. Zostały - były już NASZE. Tygrysica i Dina żyły w przyjaźni. Pilowaliśmy Diny, ale pilnowanie nie jest dobrą metodą antykoncepcji. Uciekła nam. Urodziła szczeniaki, rosły z mamą i z nami 3 sztuki, Bazalt, Piaskowiec i Fajtłapa. Kiedyś po powrocie z pracy nie zastaliśmy naszej gromadki. Nie wiemy co się stało, wróciły po pewnym czasie bez mamy tylko dwa - Piaskowiec i Bazalt. Tygryska była najwspanialszą kobietką z kotów. Potrafiła wypędzić mnie z ogrodu, gdy zbyt długo pieliłam na słońcu. Gadałam z nią jak z człowiekiem i rozumiałyśmy się. Pozwoliliśmy jej urodzić. Z jej dzieci przeżyła tylko jedna kotka, drugą rozjechał samochód, chłopców dopadły leśne zwierzęta. Nie utrzymamy kotów w domu, chcą na wolność. Córka (Ela)zamieszkała u znajomych. Nie odziedziczyła cech mamy, była sorki... wyjątkowo głupiutka i taka...rozlazła. Tygryska lubiła buszować po całej okolicy, coś musiała zjeść wstrętnego i ... Gdy straciliśmy Tygryskę, poprosiliśmy znajomych, którzy nie wysterylizowali kotki o kociątko z rodu Tygryski i tak pojawiła się w domu Burza, na szczęście bardziej przypomina z charakteru babcię niż mamę. Kilka lat w paru zdaniach, tak sucho i bez uczuć...
Irysów będzie więcej, zamówiłam u Artam i Iryska/Roberta piękne sztuki.