Forum Ogrodnicze Oaza

Dawaj bodziszki

A skoro już jesteśmy w temacie bodziszków...
Geranium versicolor



G. wlassowianum



G. Laura



G. Summer skies



G. Salome



Bodziszek himalajski Plenum



G. Elizabeth Ann



G. Ann Folkard



G. eriostemon



G.endressi



prawdopodobnie G. platypetalum



G. thurstonianum



i dla zmiany klimatu, bo nie z powodu wyczerpania bodziszkowych zasobów "pustaczki"
Piwonia Whitlei Major



Róża Rhapsody in Blue



Clair Matin

przepiękne, a ile odmian masz tych bodziszków?

pozdrawiam, Gosia

Ja jestem tak wciekła, że muszę gdzieś się wyżalić. Poszłam naciąć patyczków z mojej Rossario, bo mi się rozmnażanie które zaproponował mirzan podoba. A róży nie ma. Dołek po wykopaniu zagrabiony, byliny wsadzone parę metrów dalej kupka przyciętych gałązek, sekatorem ktoś różę obciął (lepiej się przyjmie) porządny!! Nie zrobili to tutejsi żule, oni sekatora na oczy nie widzieli.Komuś była Rssario potrzebna, bo mam kilkanaście innych. Ale ta róża faktycznie zwracała uwagę. Wchodziła w trzeci sezon.

Gosiu, nie mam pojęcia Chyba nie liczyłam ich nigdy.
BlueAniu, chyba się minęłyśmy z wpisem Tak całkiem sam to ten powojnik się nie pnie, jak już dolezie do dachu to trzeba mu trochę prostować światopogląd. A co do wiedzy itd, nie możesz się tym przejmować- po prostu trzeba zaakceptować pewne sprawy i robić swoje. Gdy zaglądam do cudzych wątków też miewam napady ostrej paniki i mówię sobie" No i gdzie się, babo, z tym swoim bałaganem pchasz?
Ale co robić? Przecież nie zacznę nagle ogarniać zasad kompozycji, skoro do dziś nie potrafię narysować sześcianu w rzucie... Odmawiać sobie też za bardzo nie umiem i niby po co, skoro życie jest takie krótkie

o matko, wycieli? A niech im ta ręka uschnie...

pozdrawiam, Gosia

Noż, żeby ich... Emalio, wyrazy współczucia Ale patrz, jaki porządny złodziej: wykopał, zagrabił. Najwyraźniej nic do ciebie nie miał, tylko mu się strasznie róży chciało, gadowi. Jakieś wnyki by może?

Beatko do wyburzenia mamy wszystkie istniejące budynki więc będzie tych ruin i kamieni do budowy nowych ruinek sporo
Bodziszki cudne mam kilka darowanych byle gdzie wsadzonych i przyznam się, że nawet nie wiem jak powinny zakwitnąć
A to man zrobiłaś psikusa z tym Doktorkiem ale ta nn też fajna, lubię takie piękne nieznajome i nawet sama posiadam podobnie cudną

Emilko niech gadowi ręce uschną a kolce róży dotrą aż do serca taka śliczna i do tego róża Eversa

Beatko, masz rację, nie ma co się stresować a robić swoje. Ja i tak kocham mój ogród
Bodziszki masz piękne, do niedawna nawet nie wiedziałam, że jest tyle odmian.
Ta duża kępa imponująca. Lubię kolor himalajskiego.

Ja mojego jedynego doctorka zmarnowałam

Bodziszki...zawsze obok nich przechodziłam bez dreszczyka emocji

Majko, no to się będzie działo u Ciebie w kwestiach ruin Ale wszystko będziecie burzyć, ten domek, który jest u Ciebie na pierwszej stronie wątku też On jest przepiękny...
BlueAniu, Aszko- bodziszki należy omijać z daleka i, dopóki nie zainfekują, traktować stricte użytkowo, to najbardziej rozumny plan Ja złapałam bakcyla oglądając ogród Oliwki, a teraz się muszę z towarzystwem kotłować a wcale nie jest takie łagodne i przewidywalne, jak się wydaje przy oglądaniu zdjęć. Jedne rosną wielkie i rozwalają się po całości, drugie się sieją jak wściekłe, trzecie tylko hop, hop, wypuszczają coraz dłuższe pędy w każdą stronę i nawet ciężko je sfotografować. Ale jakieś takie... radosne są
Ostatnio był wreszcie ciepły dzień(no, dobrze, PRAWIE ciepły), wyskoczyłam uzbrojona w sekatory. Zaczęłam ciąć, rozpaliłam ognisko, potem były tańce z grabiami i skończyło się pod kołderką Ale już w porządku, będę żyć, przynajmniej przez jakiś czas.
Muszę się przyznać, iż mimo, żem niewiasta, choruję po męsku- byle katar sprawia, że żegnam się ze światem i to bynajmniej nie cichutko, niczym ten ptaszek w bruździe lecz raczej patetycznie... Ostatecznie jakieś przyjemności choremu się też należą
Tym razem było stylowo, ze Słowackim za pan brat
"Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami,
Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny,
Dziś was rzucam i dalej idę w cień - z duchami -
A jak gdyby tu szczęście było - idę smętny."

Zatem czas przedstawić szlachetnych towarzyszy
Przede wszystkim - psy. Zoltan jest mój. Piękny, szlachetny i zrównoważony, dopóki go ktoś nie wnerwi Zasadniczy, nie toleruje chamstwa- na wsi już wiedzą, że jak idziemy, trzeba powiedzieć "dzień dobry", bo inaczej, niestety, na dwoje babka wróżyła... Gwarancji żadnej nie ma, że któregoś razu karabinek nie trzaśnie albo oczko w kolczatce Kłaniają nam się najgorsze żule spod sklepu Zoltan, podobnie jak jego pani, lubi długie spacery bez względu na aurę i myszkowanie po cudzych włościach- pokaż mu opuszczone gospodarstwo a pójdzie jak w dym, choćby dach miał mu się zawalić na głowę.
Co tu dużo mówić, kocham skurczybyka, mimo ton piachu, które wnosi do domu






Potem, w kolejności miziania, idzie Harold, pies, który złapał mojego męża na kocie spojrzenie ze Shreka Bardzo się cieszyłam, że Zoltan będzie miał kolegę i nie będzie się czuł u nas gatunkowo osamotniony, ale nie na tyle, żeby przejąć odpowiedzialność za kogoś tak zwariowanego.




To jest super pies ale przede wszystkim sportowiec, duszy nie uświadczysz... Nic nie ma dla niego takiej wartości, jak kółko, frisbee i mój mąż, którego kocha miłością wielką ale nie jestem pewna, czy to bezinteresowne uczucie, czy raczej fakt, że M. jest głównym trenerem.

Kiedy już chłopcy byli razem, pojawił się Zdzichu- globetrotter, czyli kot, który jeździł po okolicy szkolnym autobusem Pojawił się, oba potwory go dopadły a on spojrzał i pomyślał: Mein Gott, mogę tu zostać, to będzie cudowne, ta dawka ryzyka codziennie i balansowanie na kruchej granicy między życiem a śmiercią.
Zdzichu bardzo długo uważał, że jest trzecim psem, próbował nawet chodzić z nami na spacery. Na szczęście, kocie lenistwo zwyciężyło






PS. Właśnie dostałam ofertę obuwików od Emila G. Jakby ktoś chciał, to mogę podesłać, tylko trzeba podać na pw adres e-mail, bo załącznik jest

Beata, przy takich cielskach masz ogród? Nic a nic nie rozkopany? Może to nie rozłożone bodziszki a psisko się w nich rozłożyło na drzemkę?

Trzeba przyznać, że zwierzaki piękne. Kot na spacerach, hihi

Ja też choruję po męsku, na szczęście mój mąż dzielnie, więc równowaga jest

Zwierzaki wspaniałe!

Tony piachu....wiem o czym piszesz.Miałam nowofunlanda ...która mieszkała na kanapie.Każde jej wyjście i wejście to ....zresztą wiesz.
I też była kochana i nas kochała. Teraz został yorczek i tylko malutkie pieczątki na podłodze
Kocham te mordki

Długowłosy ONek wypisz wymaluj mamuśka Mili czyli ONka córki o imieniu Ela, sunia nie córka
Sportowiec Harold ma wyskok albo dobrego trenera
Za to całkowicie zawładnął moim sercem Zdzichu kocham takie charakterne koty

Pochodzisz stąd to powinnaś wiedzieć w jakim stanie bywają stare budynki, nie każ mi przypominać tych szczelin i pęknięć w całym domu To nie są tereny bliskie morzu tylko ziemie leżące w strefie "ruchów górotwórczych" jak to określił jeden z 'fachowców'

Zdzichu jest podobny do mojego Bubka.

BlueAniu, nie, chłopaki mają zakaz ogrodowania, ciągle poprawiam zasieki To raczej ja się do nich "wylewam", no bo jak to? Tyle miejsca mają do biegania, to przecież zawsze można im coś wcisnąć. Różnie te "cosie" kończą ale uparta jestem
Broja, dzięki, przekażę łajdakom zachwyty
Aszko, no tony, a jak jeszcze poleje na dworze, to już w ogóle robi się rustykalnie w domu Na kanapach nie leżą, chyba, że pod naszą nieobecność- zawsze mnie zachwyca, że zwierzaki tak potrafią oszukiwać. Sierść na fotelach ale nikt nie wie skąd... My? Chyba całkiem poszaleliście?! Czy można się po dużym psie przestawić na yorka? Pytam poważnie, bo wiem, że Zoltan i Harold to pewnie ostatnie duże bestie w naszym życiu, nawet za nimi już średnio nadążamy...
Majeczko, ruchy górotwórcze, powiadasz? Hmmm. Można i tak to nazwać Ale domku szkoda, wykrój z niego jakąś ruinę
U nas chałupa poniemiecka, mam nadzieję, że wytrzyma Ruchów górotwórczych nie ma, na szczęście, jest za to kurzawka, czyli niestabilny teren. Gdy zaczęliśmy kopać stawek, wieś zaprotestowała- nie wolno, bo się wszystko zapadnie! Robiliśmy sobie śmichy-chichy do momentu aż którejś nocy stawek powiększył się dwukrotnie Parę lat później sąsiad po drugiej stronie rzeki stracił kawał ogrodu. W 1921 roku w sąsiedztwie zapadło się całe gospodarstwo, co odnotowała prasa ogólnoniemiecka, opisując zdarzenie pod tytułem "Źródełko nieszczęścia".

Bozi, pozdrowienia dla Bubka