Forum Ogrodnicze Oaza

Łatko, jeśli chodzi o byliny: w tym roku pożądałam samosiejek;). Dziękuję za miłe słowa: uświadamiam sobie teraz, że niewiele fotografuję i trzeba trochę to zmienić. Ale zawsze...szkoda mi psuć atmosfery aparatem.
Pod ręką mam jednak coś jeszcze i to pokażę.
Mandorla dopominała się "poniemieckiego", więc: voila, a raczej: bitte;)!
U góry zachowały się pięknie poniemieckie podłogi z desek. Grube, zdrowe, bez szkodników. Ale renowacja ich przy tej powierzchni...Nie teraz! Nie teraz,kochani. Podłogi miały "szlachetne" kolory dawnych emulsji : wiśniowy i...co tu owijać w bawełnę: sraczkowaty

Wyglądało to tak:




Wymieszałam wszystkie ostro działające farby, które miałam i zrobiłam tak:









Komiczne to wszystko

Podłogi wyszły super. Ptaszki też mi się bardzo podobają. Ja też należę do osób, które nie posiadają talentów plastycznych. Jedyne co mi wychodzi, to malowanie kwiatów. Widocznie geny ogrodniczki

Dziękuję Bea:). To w myśl zasady: potrzeba matka wynalazków.

Greta, przyszłam przywitać się . Przeczytałam wątek z dużym zainteresowaniem. Mieszkasz w pięknej okolicy z ciekawą historią. Zachwycają mnie duże ogrody. Przeraża mnie ogrom pracy jaki trzeba włożyć w założenie i utrzymanie ogrodu. Podziwiam i będę kibicowała. Moja córka kupiła poniemiecki dom z wielkim ogrodem. Tam też znalazłam sporo fajnych staroci. Remont potrwa parę lat. Ogród piękny, bo duży, w trawie pełno ziół. .
W dzieciństwie mieszkałam w domu z takimi podłogami. Dominował kolor wiśniowy, ale trafiała się też sraczka. Takie czasy, taka moda. Twoje podłogi w nowej wersji wyglądają bardzo dobrze.

"Bardzo dobrze" to mało powiedziane
Ciekawe, jakie to "ostro działające farby" dały radę pokryć pokłady (podejrzewam) olejnej? Pytam, bo kilka razy w życiu przerabiałam skuwanie - zdzieranie takich malarskich zabytków ("lamperie" ).
Ale, ale, kolor to nie "sraczka", tylko "jasny orzech"
Tak było napisane na puszkach, jakie w latach sześćdziesiątych kupował mój dziadek. Nieduża byłam, lecz pamiętam Dziadkowie w poniemieckim - a jakże - wrocławskim mieszkaniu mieli tak samo malowane dechy. A w szczeliny wtykałam kwiatki - i to był mój zapewne pra-ogródek.

Dodam tylko, że w języku artystów - i być może nie tylko, to jest przecierka, że niby taka technika artystyczna - b.b. extra.

Cześć Tacca, fajnie ma Twoja córka, niestety w tym domku mebli ani innych skarbów staroci (poza dwiema szafeczkami-oczywiście sraczkowatymi;))nie było. Poza dobra energią . Chociaż ja ciągle wierzę, że Wehrmacht tutaj...coś....gdzieś...
Dla mnie duży ogród to frajda . Szczerze: nawet nie pomyślałam, zwróciłaś mi na to uwagę, że to ogrom pracy . Podchodzę do tego jak do macierzyństwa: kocham i dbam, pielęgnuję. Gdybym nie miała w sobie takiego potencjału nie rzucałabym się ani na rodzicielstwo, ani na ogród . Ogród na pewno "dobrze robi na głowę" ...czy rodzicielstwo też? ?
MARRY-to akurat, Pani kochana, przecierka nie jest . To nakładanie wielu kolejnych warstw-także prawie suchym pędzlem
Łatka-dużo bym dała, żeby "przepis na miksturę" zrekonstruować. Chyba nie dam rady. Na pewno był tam płyn przeciw kornikom, Dulux szybka odnowa, jakiś Luxens i Śnieżka Jasny orzech trzymał się niezwykle:żadnych odprysków-nie wiem co to była za farba

Teraz podłoga to już nie wymaga renowacji, zresztą kto i czym by to wszystko usunął...! Jeszcze z tym... hmm... jasnym orzechem na samym spodzie .
Świetne są takie stare domy, gdybym miała kilka żyć, na pewno jedno chciałabym w takim spędzić.
Może nie powinnam się wypowiadać, bo mój ogródek to chusteczka, ale też nie postrzegam ogrodowych wysiłków jako "ogromu pracy" - chociaż, jakby tak się zastanowić, to cóż... Lekkie i proste to nie jest. Ale to życie po prostu, nie żadna tam "praca" .

Też kiedyś "ćwiczyłam" taką poniemiecką podłogę ze sraczkowatym jasnym orzechem. Co mogę napisać? Tylko cyklina, ewentualnie szlifierka...
Próbowałam opalarką, ale ta poniemiecka się topiła i razem z jasnym orzechem wżerała się w deski. Robota upiorna, ale po polakierowaniu fajnie wyszło. Tyle, że zaraz po tym się wyprowadzałam, bo nie było moje.

Mandorla! Chusteczka , ale jaka
Skoro przeróbki..."sraczkowatego" maja tak miły odzew, wrzucę szafki przed renowacją a jutro po.

Ta-wypaćkana, tzn.przerobiona na "szlachetny orzech" została w naszej łazience:







A ta powędrowała do łazienki Madzi ( ta smukła, rudawa po prawej stronie;))



Powiem Wam szczerze, że trzy lata temu w ogóle nie przyszłoby mi coś takiego do głowy. A Piotr, który kiedy go poznałam mieszkał w domu z nowoczesnymi meblami...A tymczasem okazało się, że...

CHI, taki był plan, ale opóźniła nam się sprzedaż poprzedniego domu i przeprowadzka, u góry jeszcze nie było ogrzewania(i nowych okien) a na dole rozsypka, więc "w rozkroku", żeby w miarę wyględnie, ale szybko i ekonomicznie "ogarnąć". Teraz już są specjalne pianki do zdejmowania emulsji, ale przy takim metrażu byłoby to...zbrodnią, bo setki roślin za to można kupić

Zgodnie z obietnicą wrzucam fotografie rudych szafek zamienionych w szafli umywalkowe. Jestem bardzo dumna, bo sami z P. tych przeróbek dokonaliśmy . Przy większej nawet umywalka romantycznie bardzo przykleszczyła mi palce . Zasłonki pod będą wisiały na innych drążkach, same też zresztą będą inne. Powiem tylko tyle: jestem z tych umywaleczek zadowolona i sprawdzają się. Jasne, że można by inaczej . Dużo można

Większa, która powędrowała do nas:










P.S. Bateria z premedytacja jest bateria kuchenną. Różne dziwne rzeczy robię w łazience i takiej było mi trza

Tu malutka, która wylądowała w naprędce urządzanej łazience Madzi.








Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona trwałością farb(znowu mieszkanka wszystkiego ze wszystkim; nie pytajcie proszę co, bo-ch....lera nie pamiętam, do malowania umywalki u M.nawet farb do ceramiki dolałam;)).

A teraz coś za czym nie przepadam, ale "trzeba". Te wpisy tez mnie do tego zmobilizowały. Idę obfotografować i wystawić na sprzedaż serwisy i porcelanowe dodatki kuchenne. Jednak po rozpakowaniu za dużo jeszcze zostało na strychu kartonów, więc Wy-szczęściary w ogródkach a ja-wczoraj 15 cm śniegu -na strych. A potem w nagródkę do jakiegoś sklepu ogrodniczego

P.S2. "Freski" na ścianie mojego autorstwa:)

Łatko, bardzo dziękuję za nasiona. Wiem, że to nie buchalteria, ale odwdzięczę się jakoś.

Robię porządki w nagromadzonych rzeczach. Dwa porcelanowe, piękne z motywami kwiatowymi poszły w dobre ręce:)- mam nadzieję, że ktoś poczuje dzięki nim wiosnę w sercu i na stole:)






Cieszę się, że umiem rozstawać się z przedmiotami. Obsesja posiadania utrudnia życie...

Ale...cieszę się, że uległam kiedyś zakupom "wbrew logice"(bo w końcu czy świat nie działa właśnie w ten sposób;)?. I kupiłam dwa kredensy do wyrzucenia...

Kolejne obiecane "przeróbki", wstawione na gorąco do domku-oczywiście "kiedyś" będą poddane fachowej renowacji;). Szukam fotek w stanie wyjściowym i...nie mogę znaleźć. Chyba jednak wolę zachowywać dobre wspomnienia:).


"Przed" mam tylko takie:



To dół kredensu, na który lała się woda i stracił dwie szybki. Szukam cały czas dwóch zielonych tymczasem brak zaślepiłam firaneczkami. Ten kredensik ukrył zmywarkę i zamontowaliśmy w nim zlew: duży i głęboki. Stanął w tym miejscu:




A po małym liftingu wygląda tak:









Drugi stanął tutaj:




I po wyczyszczeniu, pozbyciu się paskudnych zapachów i zapaćkania atramentem(plamy, które wyłażo, i wyłażo;)), jest taki:







Zdjęcia...takie sobie, ale...jest radość!

Wczoraj "liczenie" cebulowych, które wystawiają główki, dziś o piątej rano pobudka: zawodzenie wiatru i możecie nie wierzyć: śnieżna zamieć. Kolejne parę centymetrów śniegu, który zdążył już stopnieć. a kiedy piszę...Czesi znowu wypuścili chmurę śniegową . Gdybym nie pochodziła z terenów, gdzie od kilku lat panuje susza, marudziłabym . A tak...obserwuję. I zazdroszczę Wam troszkę tego siania i sadzenia miesiąc wcześniej. Drugie przedwiośnie tutaj pokazuje mi, że nie ma co kombinować:wiosna w Łącznej zaczyna się po Zimnej Zośce i żadnych odstępstw nie przewidziano. a jak przewidziano, to miła niespodzianka;).

Śnieżek pada, słonko świeci, Baba Jaga masło kleci...







Ja też staram się, mimo praktycznej wiedzy na temat tutejszego klimatu, przywołać wiosnę





Miłego popołudnia

Greta_Baum wrote:
Ależ wierzę, nawet we Wrocławiu miotło śniegiem, co prawda nie o piątej, gdy to spałam snem sprawiedliwego, ale przed ósmą.
Greta_Baum wrote: .

No tak, do mnie w Karkonoszach też zawsze, ale to zawsze pogodową paskudę wpuszczają przez grań Czesi - jak ich naprawdę lubię, mam to im za złe
Co do opóźnienia wegetacji, nie ma tego złego... Wiem,. bo przerabiam praktycznie, bo jak w tytułach moich wątków - jestem rozdwojona, postęp w rozwoju roślin, kwitnienia - wszystko double double, o ile mam ten sam gatunek w obu ogrodach. Zmarzną kwiaty magnolii we Wrocławiu, zwarzone nagłym nocnym "chuchem" - jest nadzieja, że załapię się na magnolie karkonoskie.
Gdy patrzę na odnowione meble, na udekorowane własnoręcznie ściany - zdumienie i podziw mnie ogarniają, moje remonty to jak węże zjadające własny ogon.

Łatka, ja oczywiście też akceptuję to, że później, co nie wyklucza faktu, że...mocno mną ciska . Staram się myśleć o czasie od maja do października, kiedy to następuje kondensacja kwitnień wszelakich . Tzn. na przykład: udzie zapomnieli już, że mieli tulipany a u mnie kwitną, widzę też, że roślinom dobrze robi dłuższy czas spoczynku...

Co do renowacji i malunków: pewnie wiele osób popatrzy na nie z pobłażaniem; może ja za jakiś czas też, ale na tym etapie i temu domowi, i nam, i mi na głowę-dobrze to wszystko robi. Miłe jest też to, że bardzo pozytywnie reagują na te pomysły rówieśnicy Madzi, 17-latki, niektóre wychowane w "baaaardzo domach"...
Dziękuję za miłe słowa oczywiście

Uwielbiam kwiaty w każdej postaci...Jako obiekt kulinarny również.
Anemonki...Zanim pójdą w dobre ręce...







Kawcia, dobre towarzystwo i...





Miłego wieczoru:)

Greto, chciałam i ja się przywitać.
Przeczytałam cały wątek. Piękne miejsce i piękny dom, który miał szczęście do takiej właścicielki.
Trzymam kciuki za dalsze urządzanie domu i ogrodu.