Forum Ogrodnicze Oaza

Serwus Wiesiu,u mnie kwitnie jeszcze nagietek
dla Ciebie kwiat


Pozdrawiam Markus

Dziękuję Markusie , to u Ciebie jeszcze lato

To dla Ciebie makowe pole

Twój ogródek jest śliczny i wszystko tak ładnie rośnie, a przecież nie jesteś tam na co dzień. Pozdrawiam jesiennie

Jakie cudowne to makowe pole,lubie takie rozległe tereny,bez domostw,aut i całej reszty....no domostwa ewentualnie ale jakies kamienne........z łupkowymi dachami.....ech,rozmarzyłam się

Witaj Maju , dziękuję za ciepłe słowa . Na codzień są tam moi rodzice i to głównie mama dba o to, by wszystko nie tonęło w chwastach inaczej musiałabym znacznie ograniczyć swoje ogrodowe zapędy

Ewo, wakacyjne marzenia coraz bardziej atakują nas w te szare i krótkie dni, a domostwa kamienne z łupkowymi dachami to chyba wakacyjne wspomnienia, bo u nas takich nie spotkałam. Na Podkarpaciu dominowały domy z bali kiedyś kryte strzechą teraz dachówką lub blachą, bardzo rzadko gontem a szkoda, bo takie domostwa najpiękniej wtapiają się w krajobraz.
W mojej okolicy były to głównie chaty bielone do których mam wielki sentyment i ogarnia mnie smutek jak widzę takie opuszczone i chylące się do upadku chatki

Tak , wiele się zmienia na wsiach, smutno patrzeć na opuszczone chatki.

Urocza ta chatka i wielka szkoda, że nie ma chętnych na jej wyremontowanie
To przecież mógłby być wspaniały letni domek dla jakiś mieszczuchów...
U nas niestety nie ma tradycji ratowania naszego dziedzictwa; ja uwielbiam angielski program "Ucieczka na wieś", w którym można podziwiać pięknie odrestaurowane wiekowe domy, ale także stodoły czy kościoły...

Chatynka stara, jak z bajki... szkoda, że jej ktoś nie uratuje, a może jednak? Mam nadzieję.

"Ucieczka na wieś" też jest moim ulubionym i stałym programem do oglądania. Te programy oglądam od lat, jeszcze kiedyś na BBC Prime w oryginale. I tam wcale nie tak rzadko były oferowane budowle w stylu wiejskim o historii 400 czy nawet 600-letniej. Pewnie Wyspy nie odczuły takich zniszczeń wojennych jak np. Polska, stąd mają więcej takich perełek.
Być może u nas sporo złego dla starych budynków zrobił poprzedni system. Po wojnie chyba zniszczało ich nie mniej niż w samym jej wyniku.
Sama borykam się z przeszło 110 letnim domkiem, w którym mieszkamy. Nie jest taka prosta sprawa ze starą substancją mieszkalną się zmagać. Wszystko musi być robione na specjalne zamówienie... niektórych wad takiej budowli trudno się do końca pozbyć. Wielu znajomych mówiło "sprzedajcie i kupcie coś nowego, nie warto inwestować", jednak jeśli to dom rodzinny i się mieszka całe życie (jak to jest w przypadku mojego Tadzia), to trudno podjąć decyzję o sprzedaży i zamianie na coś współczesnego. No i "rzeźbimy" dalej. (trochę )
Idąc śladem takich doradców widać, że do podjęcia się ratowania starych budynków trzeba odważnych. Łatwiej, szybciej i o wiele taniej można zbudować coś nowego. To bardzo często staje się wyrokiem dla starych obiektów.

To może romantycznie wyglądać na zdjęciu, ale wcale nie być takie radosne w realu Mój mąż usiłował odnowić dla nas dom moich dziadków i pradziadków w Sandomierzu. Też miał takie malowane na niebiesko, gliniane "tynki" i miał ponad 100 lat. Kosztowało to bardzo wiele pracy, dom stał opuszczony prawie 15 lat, tony śmieci, zarośnięta działka... Miło to wspominam, bo byliśmy młodzi i pełni entuzjazmu, ale to ogromna praca, której efekt bywa mizerny Myślę, że to szczęście, że nie byliśmy jedynymi spadkobiercami i musieliśmy się budować na swoim

Macie racje stare domy są piękne, mają duszę i swój klimat, ale... Niestety pomimo posiadania na działce takiej historycznej ponad stuletniej chałupki musieliśmy zrezygnować z myśli o remoncie, ponieważ są to olbrzymie koszty i po prostu przerasta to nasze możliwości.

Daniela wrote:
I to jest chyba główna przyczyna. Chatki są rozbierane gdy działka jest atrakcyjna i powstaje nowy dom lub pozostawiona sama sobie chyli się pomału ku upadkowi.
Ja również mam prawie stuletnią chatę po dziadkach, remontowana od lat przez mamę służy jako rodzinny domek na lato, jednak większość takich domków w okolicy uległo już rozpadowi

Tuż obok mojego domu był kiedyś taki stary drewniany domek (ostatni, który pozostał się po starych zabudowaniach na naszej ulicy). Pamiętam go od dziecka. Biegaliśmy przez to podwórko z sankami w drodze na górkę. Stara chatka miała kiedyś dwoje starszych mieszkańców, niezbyt miło nam dzieciom się kojarzyli . Właściciele odeszli, a domek odziedziczyła ich córka. Potem przyszły czasy na modernizację okolicy. Poszerzano drogi, robiono chodniki. Chatka stała bardzo blisko jezdni. Gdy gmina poprosiła właścicieli działek o przekazanie pasów pod chodnik, nowa właścicielka wyraziła zgodę i domek... rozebrano . Z jednej strony byłam zadowolona, no bo chodnik powstał, a wiadomo to bezpieczeństwo również dla moich dzieci, ale z drugiej strony było mi żal dziecinnych wspomnień .

Często zamast rozbiórki przekazywane są takie obiekty do skansenów, szkoda że nie wszyscy myślą o tym by zachować takie pamiątki. W mojej wsi była stara drewniana szkoła w której uczyła się moja babcia i mama. Ja mam wiele miłych wakacyjnych wspomnień z nią związanych. Minęło wiele lat i standard szkół bardzo się zmienił. W tym miejscu postawiono nową szkołę jednak stara została przekazana do arboretum, co bardzo cieszy mnie i wielu mieszkańców

Z pewnością jest tak jak piszecie, że remontowanie starych domów to ogromne koszty i mnóstwo wysiłku, ale też jesteśmy narodem, który nie bardzo szanuje to co stare, wiekowe, zabytkowe. Większość Polaków woli mieszkać albo w blokach (bo to nie trzeba odśnieżać, jest ciepłą woda i ogrzewanie), a jeśli we własnych domach, to oczywiście nowych! I do tego często 'stylizowanych' na stare; no i mamy mnóstwo potworków, gargameli, domów z kolumienkami i łamanym tysiąc razy dachem z pięcioma wieżyczkami.
Wiem, co piszę, bo wszyscy nasi znajomi patrzyli na nas jak na dziwaków, kiedy kupowaliśmy zniszczony, stuletni domek w małym miasteczku, bo wszyscy budowali wypasione, nowoczesne domy we Wrocławiu. Ale ja w moim domu na każdym kroku czuję tradycję, historię, klimat i nie zmieniłabym go w życiu na żaden inny

Masz rację Dalu takie domy mają duszę , ale nie każdy to czuje. Tak samo jest z ogrodami. Każdy dojrzały ogród ma niepowtarzalny klimat A ludzie dziś żyją w biegu i dla nich tak samo dom jak i ogród ma być wygodny i funkconalny by nie trzeba było wkładać zbyt wiele pracy, bo na to nie ma czasu . Więc wycinają drzewa, betonują podwórka i burzą stare domy

Mój wiejski letni dom to taka stara chałupa z bali. Rozłożona, przewieziona i złożona na nowych fundamentach. Chałupka jechała z Lubelszczyzny dostała czerwoną dachówkę holenderkę też z odzysku i wtopiła się w mazurski krajobraz .

I jest cudowna Katju,więcej takich,ale.......trzeba do tego dojrzeć,gdybym teraz miała osiąść gdzieś to najchętniej w "skansenie".Ale ja podobno dziwaczeję.......a niech tam Ludzie żyją obok tego co ważne,ta gonitwa ciągła,za czym,?po co?

Kasiu i chwała Ci za to . Masz uroczy domek w równie urokliwym otoczeniu , ale do tego trzeba dojrzeć i cieszę się, że coraz więcej ludzi podejmuje takie decyzje

Ewo, to ja chyba urodziłam się dziwadłem, bo nigdy nie lubiłam dużych miast i tłumów ludzi. Zawsze wolałam pola, łąki, lasy i dzikie plaże. Mój M się ze mnie śmieje, że ja zamiast luksusowych wczasów wybrałabym dzikie ostępy
Pewnie dlatego tak bardzo lubię rezerwat przyrody Łężczok