Forum Ogrodnicze Oaza

Kaśka, bo Cię palnę! Nie chciałam broń bosze powiedzieć, że moje osobiste odczucia to Twoja wina. NIE, NIE, NIE...... muszę pokrzyczeć, żebyś pojęła. W każdym COŚ mi się podoba.

Skoro Keete wywoła różyczki, będą różyczki
Spaghetti gotowe? No to lecimy.

Jeśli mowa o różach, nie może zabraknąć…Davida Austina.
Wprawdzie pojechałam na Chelsea po ciężkich przejściach z moimi różami i miałam na nie focha jak stąd do Londynu..ale nie mogłam przejść obojętnie obok takiej ekspozycji….

Róże otoczone były malowniczymi murkami z cegły, łukami i żywopłotami..

W środku stał nakryty stoliczek. Nic tylko siadać i popijać…różaną herbatkę

rany.....ja chcę tam siedzieć i się stamtąd bym nie ruszyła

AnaAn pisała o inspirujących rzeźbach Helen Sinclair:

Spodobała mi się też figura z brązu w jednym z ogrodów z kategorii Fresh Gardens, czyli nowatorskich ogrodów debiutantów:

Ogród miał symbolizować emocjonalne wsparcie dla ciężko chorych dzieci. Składa się z wydzielonej strefy na kształt oazy otoczonej malarską łąką. Z tej półkolistej formy meandrują wąskie ścieżki - w sumie 5 - symbolizujące palce dłoni (inspirowane logiem dobroczynności). Wrażenia sensoryczne potęgowały dźwięki - wiatr przenikający przez ażurowe dekoracje wstawione w drewnianą obudowę wydawał niepokojące świsty...

The WellChild Garden
Projektant: Olivia Kirk Gardens

Nagroda: Silver-Gilt

Skoro mowa o doznaniach sesnsorycznych to wrócę jeszcze na chwilę do ogrodów głównych. Ten w którym zastałam Toby Bucklanda, miał obrazować właśnie sensualność przyrody.
Ogród zasponsorowany przez winiarnię (The Cloudy Bay Vineyards) rzeczywiście pobudzał zmysły - szum falujących traw, zapach polnych kwiatów, róż, leśnych owoców i dębowego drewna…wszystko po to, by oddać nuty smaku wina Cloudy Bay.
Ach…aż mam ochotę posmakować

Nalewam więc wina, a Wam zostawiam kilka zdjęć.

Robak.....zeżarłam spagetti...siąpię już setną kawkę chyba .patrzę...hej no...gdzie te róże.... nie widzę żadnych różóffff.... aż tu nagle...osz Ty w mordeczke....zatkało mnie na amen Już mi na dzisiaj bedzie....zaniemówiłam....a te różane stoły osz mamuńciu... to kropunia nad i....CUDNIE
Jakie cuda Ta rozpięta na murze z żółtym środeczkiem co to za jedna
Co raz w wolnej chwili wracam do Twoich fot z ChFS....kurka...chyba tak będę miała przez jakiś czas Dziewanny mi się strasznie podobają...i ta purpurowa tojeść ( zamówiłam )
A poidełka to moje marzenie...chyba trzeba będzie po nie wybrać za rok No wlaśnie się zawiesiłam na tych żabkach i ptaszkach Ale tam ciut wcześniej też pokazałaś takie turkusowe...małe ...tak ?, dobrze widzę?
I konia też bym chciała.... albo dwa...i psa...i

W tym ostatnim ogrodzie...jak cudnie wyglądają jarzmianki z paprociami ...miodzio

Dzięki za róże,te na wystawie i Twoje
Piękne te ogrody,dla mnie jednak niektóre za bardzo poukładane.
Stoke-On-Trent wstrząśnięty i zmieszany,jak lubię


Constancjo dzięki za linka do tojeści.Zwróciłam na nią uwagę bardzo,bardzo

Na pochmurne popołudne jeszcze trochę kolorów - tęczowa kompozycja!
Ekspozycja South West in Bloom zdobyła najwyższą nagrodę wśród pawilonowych wystaw - Diamond Jubilee Award.

Miasto Birmingham przygotowało ekspozycję upamiętniającą 100 rocznicę wybuchu I wojny światowej i udział Brytyjczyków w walkach na froncie.

Kolorami tryskały też inne wystawy:

Zaniemówiłam Ale piękne foty
Nie wiem od czego zacząć,Kasiu jesteś szczęściarą,że tam byłaś i możesz to wszystkim przekazać i że chce Ci się to pokazać
Ja stamtąd bym nie wyszła,końmi by mnie nie wyciągnęli To pooglądam jeszcze raz ( z herbatką i cytrynką)

Pozdrawiam

Kasiu, takiej wyprawy i tak wrażeń na żywo szczerze i pozytywnie zazroszczę
Coś pięknego! Masz wspomnienia na całe życie, a inspiracje takie, że zapewne głowa pełna nowych pomysłów Oglądam te fotki i napatrzeć się nie mogę na przepiękne połączenia tak zwyczajnych, wydawałoby się, roślin

Zatkało mnie już wcześniej...a teraz to znowu kosmos zapodałaś odlatuję
Kasia jesteś prawdziwą szczęściara ,że tam byłaś

mnie już całkowicie zatkało, popijam sobie dalej herbatkę i w ciszy czekam na ciąg dalszy
a za dotychczasowe zdjęcia i relację

Kasiu, wiadomości pochodzą z pierwszej ręki , o stąd. Nawet nasi znajomi panowie stoiskowi tam byli .
Tam było tak niesamowicie, że chybabym stamtąd nie wyszła...

Bozuniu, tojeść purpurową mieli w Berberysie.

Jestem w szoku a do tego cudowne kompozycje.

Bardzo ladne te monokolorystyczne kompozycje tak sie patrze na niektore zestawienia ale jednak mieszanie roslin ogolnie zwanych chwastami, ze szlachetniejszymi, to nie moja bajka. Chociaz krwawniki wygladaja dosc ciekawie i z tego powodu, przy ostatnim zbieradztwie "kiszonkowym" wcisnelam pare na rabate ale tylko dlatego, ze gipsowka juz ktorys rok z rzedu mi nie wychodzi a potrzebuje czegos bialego piorkowego - to pomyslalam, ze moze chwast da sobie rade
Czekam z niecierpliwoscia na bialy projekt

Rzeźby zrobiły na mnie ogromne wrażenie, tak samo poidełka.. Zwłąszcza, że poidełko z rpawdziwego zdarzenia to jedno z moich marzeń ogrodowych, które kiedyś na pewno spełnię!
Twój ogród jest stworzony do metalu- tyle masz w nim elemenów kowalstwa artystycznego, że z zaciekawieniem będę czekać na londyńskie inspiracje..

To nie jest tak, że ogrody mi się nie podobają- ja bym czegoś takiego nie umiała zbudować a jak bym próbowała- to wyglądałoby jak rabaty wymagające pielenia. Wydaje mi się- jako laikowi- że stworzenie takiego artystycznego nieładu, jak łąka kwitnąca- wymaga nie lada umiejętności, żeby nie wyszedł z tego bajzel.. Dlatego bliższe mojemu oku są ogrody w miarę uporządkowane- takie jest łatwiej zastosować jako inspirację

Niezmiennie jednak zachwycam się ogrodem garncarza i tym jubileuszowym- wracałam już kilkukrotnie do tych fotek. Kamienie z patyną mchu- mistrzostwo!

Konika to bym sobie postawiła w sadzie - w trawie po kolana...

Kiedy tak oglądam to wszystko, zdumiewa mnie jaki potencjał drzemie w człowieku, jak utalentowanym twórcą trzeba być, jak sprawne są ludzkie ręce i umysły...

Biały ogród - stworzony w Wielkim Pawilonie przez szkółkę Hillier, w 150 rocznicę ich działalności.
Kute drzewa z bielonej stali na tle białych naparstnic wyglądąły naprawdę nie z tego świata!

Podążając w głąb białego ogrodu odkrywamy kolory..pojawiają się azalie i rododendrony..

Wiedziałaś co zostawić na koniec.
Właśnie o to szybsze bicie serca mi chodziło...... Zabiło.
I chyba już wiem co zobaczymy za jakiś czas w Twoim ogrodzie.