Forum Ogrodnicze Oaza

whitedame wrote:
Funia po wylewie też się gubiła. Potem jej przeszło.
A teraz nie widzi i węch nie domaga, a "odpala szwendaczka" i prze przed siebie. Jak minie bramkę do domu to lezie dalej.


Jak nie przyjdzie zanim dopiję kawę, to jak skończę muszę pójść jej szukać...

Edit: Wróciła sama. I Beatko - niedługo po pierwszym wylewie miała drugi, ale szybko wyłapaliśmy, dostała leki i jakoś działa...

My też nauczyliśmy się szybko ogarniać nową sytuację.
Pies kiedy jest niepewny potrzebuje poczuć moją rękę na karku.
Myślę, że nie widzi na jedno oko.
Apetyt ma mniejszy niż kiedyś ale ma, bardzo dużo pije.
Nawet mnie to trochę niepokoi.
Muszę powiedzieć wetowi jak będziemy na kontroli.
Od soboty, chyba będziemy mieć 12 tygodniowego szczeniaka na tymczasie.
Nie wiem czy to dobry pomysł?
Zobaczymy co Xandor na niego powie.

To Kropek, któremu świat się wali a jest za mały by to znieść.
Poczekamy jak jego pani poukłada swoje sprawy i wtedy wróci do niej.

Nasz "brzydalec" znowu chory. Zlitowałam się nad nim, zaufałam (po raz nie wiem, który), że już po 3 latach zrozumiał, że nie można na spacerach jeść wszystkiego, ale nie, niestety. W największe mrozy zdjęłam mu kaganiec na spacerach i efekty są od razu...
Od dwóch dni choruje, panikuje, bo brzuszek boli (to straszny histeryk jest), płacze, brudzi (delikatnie mówiąc), całodobowo.
Cała rodzina postawiona na nogi i niewyspana od niedzieli.
Po zastrzykach był spokojny aż 2 godziny.

Ręce mi już naprawdę opadają, że on jest taki odporny na wiedzę i w ogóle nie uczy się, że żarcie wszystkiego bywa szkodliwe.
A na co dzień frykasy dostaje takie, że nikt u nas w domu tak dobrze nie je, jak on.
Ale nie... to co na dworze znalezione, to najlepsze. A im gorszy syf, tym lepszy.

I jeszcze pomóc sobie nie daje... tabletki to ZUO, weterynarze to ZUO, w ogóle wszystko, co nie po jego myśli to ZUO.
Nie ma oporów, żeby nas dotkliwie pogryźć przy jakichkolwiek próbach pomocy.
Nie mogę tego pojąć.

A miałam jakiś czas temu pitbullkę, to był dopiero cudny pies... Żadnych problemów, zwłaszcza wychowawczych. Grzeczna była i posłuszna niewyobrażalnie.
Tabletki jadła z ręki z wdzięcznością, że człowieki znów jej coś dają, nie ważne co, człowieki przecież wiedzą, co dobre.

Współczuję.
Moje owczary są nauczone komendy "fe" i nie ruszania "obcego" jedzenia.
No chyba, że cichcem coś upolują, tak żeby pańcie nie widziały (raz złapałam jak upolowały karczownika)
No dobra...ale owczary to nie teriery Uzo zbiera wszystko co "pachnie", czym gorzej, tym lepiej A ostatnio w ten proceder wciągnął i Brendy.
Kilka dni szukaliśmy, co tym psom tak z pysków śmierdzi...
W końcu znaleźliśmy prawie puste wiadro
Spałaszowały całe wiadro zgniłych odpadowych ziemniaków
Gin nawet do tego nie podszedł i sunia też by tego nie sama zrobiła..., jednak "koleś" od zabawy pokazał, to pewnie można
Draniom nawet się po tym dobrze nie odbiło.



P.s. przy okazji widać też w płytce jedną z dziur, jakie psy wybijają kośćmi

Wybacz, Marlenko - podniosłaś mnie na duchu, myślałam, że tylko beagle są zdolne do takich rzeczy.

Co do komend - jak patrzę i to bardzo srogo, nawet moje nie podejmują jedzenia. Ale jak wypatrzą cokolwiek przede mną - nie ma takiej siły, by nie zżarły. Błyskawicznie, w jednym kawałku - bo wiedzą, że będę próbowała zabrać
Nie chodzą w kagańcach, ale i nie są generalnie puszczane luzem. Jak jakiś "tak ma", nie liczmy, że "zrozumie". Poza wszystkim - dla takich typków nic nie jest lepsze od jedzenia. I nic nie ma do rzeczy, że karmimy je frykasami. One to widzą inaczej.Mają odmienny gust, delikatnie się wyrażając. Nie raz mi się zdarzało (zimą) wyciągać z pyska coś, co tylko z pozoru było zamarzniętą kiełbasą .

A wyglądają tak słodko.

OMG
Ostatnio byłam u weta z kotem i zachwycaliśmy się beagielkiem (chłopcem).
Wyglądał bardzo grzecznie
Pamiętam jak Owczary były małe, to największe "przysmaki" leżały właśnie w kociej kuwecie
Bieda była jak tylko wpadły do pomieszczenia w którym stała.
Dwa szczeniaki owczarka niemieckiego, to istny armagedon...dosłownie wszędzie.
Oj, dużo pracy trzeba było, żeby wyszły na...onki

Dawno temu...

rośniemy...

dalej rośniemy i rozrabiamy...

Mamma wrote:
A mnie się zdaje, że całkiem niedawno temu przywiozłam z dolnośląskiej hodowli takie coś, lekko przecenione , na szczudlastych łapach, z kabłąkowatym grzbietem - i najbardziej szalone z miotu. Smoliście czarny czaprak - tylko łapy, kufa i koniec ogona białe.

To coś potrafiło wykonać od drzwi pokoju trzymetrowy sus na kanapę. Gryzło wszystko. Dopiero Łacia cierpliwie i stanowczo sprawiła, że "zmiękł" żarłoczny pysk. Mama zastępcza.

Doprawdy...to było przed chwilą.
A może starsze osoby mają taki ogląd upływającego czasu?

Tak, czy owak - serce się ściska, gdy pomyślę, że większość wspólnej drogi za nami.

Witam, ja także mam w domu psy- aktualnie już "tylko" dwa (był moment, kiedy było 5 i szósty tymczasowicz). Starszy ma na imię Paco, lat 14 i pół, w typie westie (po prostu westie bez rodo, kiedy jeszcze nie myślałam takimi kategoriami jak teraz). Drugi chłopiec to chihuahua długowłosy, Draco (pełne imię to Draco Ostentator Z Yorkowego Raju), lat 8 i pół. Kocham moich chłopaków, nawet jak są nieznośni. Chi mają super charaktery, o czym wie chyba mało kto (miałam jeszcze dwie sunie chihuahua, ale biegają już za TM). Natomiast westik to pies, w którym zakochałam się jako dziecko-wtedy nie było tej rasy w Polsce, może pojedyncze egzemplarze. Teraz mam własnego staruszka i jest cudownie mądrym, przyjacielskim psem, który wyczuwa każdy mój nastrój lub złe samopoczucie.













Mam także niewielką hodowlę ptaków egzotycznych, ale ich zdjęcia pokażę innym razem (nie mam w tablecie jakichś szczególnych).

Pozdrawiam Was i Wasze zwierzaki serdecznie

No proszę, cieszę się, że "stronnictwo szczekających" tak pięknie się wzmocniło.
Z każdego Twojego słowa wyziera miłość do kudłatych, oby więcej takich osób. Zwłaszcza poruszyła mnie wzmianka o daniu DT jakiemuś biedakowi. Znalazł rodzinę na stałe?
Musze się ograniczać do innych form pomocy - bo Lutnia nie akceptuje zbyt łatwo potencjalnej konkurencji.

Twoje chłopaki - przystojniaki, mimo mikrego wzrostu.
Takie kompaktowe mają wielką zaletę przy podróżach - pewnie "wchodzą" ewentualnie nawet na pokład samolotu?
Proszę je wymiziać ode mnie.

Dziękuję Łatka , chłopcy wymiziani, przesyłają całusy dla "cioci" .
Nie da się ukryć, że kocham te moje łobuzy ...

A propos tymczasowicza, to był to zawsze jeden pies na raz, przez okres około 4-ech lat, wtedy tryb życia i warunki pozwalały mi by pomagać, bez krzywdy dla psów, które potrzebowały socjalizacji. W sumie miałam na dłużej trzech tymczasowiczów i każdy był tak długo, aż znalazł się odpowiedni domek . Oprócz tego były znajdki, dwa psiaki, obydwa szczęśliwie były szukane i wróciły do domów.

Jeśli chodzi o podróże, to samolotem psiaki nie leciały, za to samochodem zwiedziły z nami kawałek Polski. Masz rację, rozmiar jest tutaj dużą zaletą, bo z małymi psami łatwiej choćby znaleźć nocleg czy "zaprosić się" do kogoś.

Twoje nagle faktycznie słodko wyglądają, i być może jest to jakaś reguła jeśli chodzi o tę tąę- wcale nie są takimi aniołami . Mam znajomego, który miał sunię beagla- kilka "przygód" z nią mieliśmy .

Pozdrawiam serdecznie.

Oj, tak, beagle absolutnie nie są aniołami, a ich mylący wygląd jest ich przekleństwem. Najczęściej ludzie kupują pierwszego beagle bezpojętnie - i często się go pozbywają. Nawet absolutnie rasowego, jak moja Cytra. Pół biedy, jeśli ktoś odda młodego psa do adopcji, najlepiej ukierunkowanej na tę rasę organizacji. Zdarzają się przypadki o wiele większej bezmyślności, albo i okrucieństwa. Zbyt często.
My jeździmy z psami prawie po całej Unii - zapraszam do naszych Podróży z psami. Nie bardzo mamy wybór - jesteśmy włóczykijami. I tak zrezygnowaliśmy z latania - z korzyścią dla wszystkich, z środowiskiem na czele.

A to Piksel. Śpi po 20h na dobę zbierając siły na nadejście sezonu łowieckiego na wiosnę

A tak śpi moja Figa

Akurat ma przerwę w łobuzowaniu

Bea12 wyobraź sobie, że też mam kotkę o imieniu Figa. Z tym że moja jest cała czarna

O, jak miło to założymy klub
Przedtem miałam Milkę przez 16 lat... A ta mała ma pół roku i nieźle daje mi w kość
Ale druga, stara i chora, też jest czarniuteńka

Bea612, ja też miałam Milka (zresztą to imię nosiła też suczka mojej koleżanki z lat szkolnych), ale moja Milusia to była sunia, chihuahua długowłosa. Odeszła zbyt wcześnie, została otruta (i to nie na posesji, a karma "z worka" już zawierała truciznę). To była dość głośna lokalnie sprawa, sklep zamknięto, więc nawet nie wiem, jak ta trucizna się znalazła w karmie (praktycznie mógł ją wlać tam każdy, kto wszedł do sklepu... ).
Przepraszam że tak się rozpisałam, po prostu bardzo mi brakuje moich dziewczynek (były też Chicca chihuahua, która w wieku niespełna ciu lat odeszła na powikłania po borelioza oraz stafficzka Arielka, która odeszła w wieku lat 12-stu, nerki odmówiły posłuszeństwa. To wszystko w ciągu czterech lat. Tutaj zdjęcia moich dziewczynek- każdą z nich bardzo kochałam i każda ma swoje miejsce w moim sercu.

Milka:



Chicca:



I razem:


Oraz Arielka:



I Ariel z synkiem Adim (Adi Adonis Ostentator):


P.S. Przepraszam, że tak się rozpisałam, ale to dla mnie bardzo cenne wspomnienia, liczę na to że to zrozumiecie.

Raczej nie ma za co przepraszać... O ile zdążyłam się zorientować wszyscy tu kochamy zwierzęta, cierpimy po ich stracie i wspominamy z czułością
Doskonale rozumiem Twoje emocje.