Forum Ogrodnicze Oaza

Zwycięstwo być nad mieć

Wiecie... ja już nie mam gdzie sadzić... a piętno kolekcjonerstwa szczęśliwie mnie ominęło
Teraz już tylko raczej przegrupowania w ramach istniejących zasobów
O ile w życiu cenię zarówno treść, jak i formę, to w ogrodzie chyba przedkładam formę ponad treść

I słusznie!

Tak popatrzałem na te fotki sprzed paru stron...i wychodzi na to, że wszyscy pracują...a Ty filozofujesz - no i fotografujesz filozofując

Podaje rozwiązanie owej filozofii...zakup większej działki

A kto będzie na niej pracował? Skoro ja nie?

Ale będziesz miała co fotografować Gorzatko I więcej możliwości do filozofowania się pojawi

Pewnie tak samo będzie, rodzinka do pracy, Gorzata do aparatu Podział ról być musi no nie

Żeby była jasność: w ogrodzie przezde wszystkim pracuję!
M wykorzystuję wyłącznie do prac wymagających męskiej ręki i większej siły, choć różne takie... narzędzia nie są mi obce
No i koszenie - podejrzewam, że przejął to ode mnie jako swoją jogę
Ale - musicie przyznać - ogród wymaga przede wszystkim systematycznej, czasem żmudnej pracy... nie wielkich wyczynów...
I to właśnie moja... działka!

Gosiu, święta prawda! Nasi M. coś tam w ogrodzie czasem zrobią, a to skoszą, a to coś ciężkiego przeniosą czy wykopią i są najczęściej bardzo z siebie dumni My natomiast wykonujemy prace niezbędne żmudne, codzienne, chociaż z pewnością mniej spektakularne
Wczoraj też doświadczyłam niezbyt miłego uczucia, że ja już NAPRAWDĘ nie mam gdzie sadzić! W piwnicy czeka jeszcze sporo lilii i irysów holenderskich, a ja biegam po ogrodzie i szukam sensownego, wolnego miejsca...

Ale oburzenie Niech będzie, coś tam robicie

Brak miejsca nie jest zły, nie trzeba wiecznie sadzić...potem można się skupić na pielęgnacji tego co się ma.

Czyli trzeba sadzić takie rośliny, przy których jest robota i wtedy się człowiek nie nudzi z braku miejsca Jak się posadzi pospolite rzeczy, bezobsługowe...no to zaczyna się filozofować

Oj Paweł, stąpasz po cienkim gruncie .

Gosia, Ty to chociaż czasami męża wykorzystasz w ogrodzie . Mój się prawie wcale nie daje - no chyba, że spawa .

Gosiu, a jak tam coroczny atak kloników? Odparty? . To na pewno Twoja działka

I przy tej okazji zawsze przypomni mi się anegdotka z życia wzięta (którą pewnie już przytaczałam ).
Syn mojej koleżanki napisał w szkole krótkie opowiadanko na temat
" Jak wyglądają w mojej rodzinie przygotowania do świąt".

Szczegółowo opisał jak to z tatą kupują choinkę ,wieszają ozdoby,kupują prezentyitp.
Ani słowa o matce...
Kiedy ta (znad garów ,po uprzątnięciu całego mieszkania) zapytała ,dlaczego o niej nic nie napisał ,
synek zdziwiony odpowiedział "A co ty właściwie robisz ??"

Ciche bohaterki

No właśnie!
A tak jeszcze w odniesieniu do słów Pawła... Nie od dziś wiadomo, że praca w ogrodzie, zwłaszcza ta taka żmudna i monotonna, na przykład plewienie, sprzyja myśleniu... O różnych rzeczach! Bo przecież inteligentny człowiek nie będzie przy plewieniu myślał o plewieniu... Nad tym nie ma się co zastanawiać...
Na przykład można myśleć, czym obsadzić Frankfurt... No chyba taki piękny i gładki stał nie będzie... Puść coś po nim! I kup to!

Pawle (młodszy)... wiem doskonale, że lubisz być... hmmm... kontrowersyjny i- możesz mi wierzyć lub nie - nie jesteś w tym osamotniony... ale nie dam się sprowokować!
Zapewnić Cię mogę natomiast, że mój ogród nie jest samoobsługowy - co jednak nie uniemożliwia procesu myślowego, nieco na wyrost nazwanego przez Ciebie filozofowaniem!
Pawle (starszy)... ja się tylko mogę domyślać, co nam tu zaserwowałeś, bo wiesz... ta moja nieszczęsna karta dźwiękowa
Może na szczęście dla Ciebie
Dorcia... no jak to? Może to przez to, że w Waszym ogrodzie brakuje ustronnych kącików, osłoniętych przed ludzkim okiem?
Upsss... nie to miałaś na myśli?
Marta... wyszłam dziś z domu z zamiarem odparcia tego ataku... ale życie, jak to bywa, zweryfikowało moje plany
Magda... ciche?
Wobec braku uznania, potrafię wydobyć z siebie decybele!

Wracając jednak do ogrodu... jako że wywiadówka nie trwała długo, a i konsekwencji po niej nie trzeba było wyciągać zabrałam się za prace porządkowe...
Okroiłam brzegi trawnika, powyrywałam chwasty... zaczynając od końca ogrodu...
Ponieważ jednak M postanowił być głośnym bohaterem i za pomocą szlifierki okroił okołoszopkowy betonik do pożądanych rozmiarów, pojawiła się perspektywa przesadzania róż pnących...
Perspektywa podparta koniecznością, gdyż pojawiły się już nieśmiało pierwsze listki...
Dołki zostały zaopatrzone w nową ziemię i granulowany kurzyniec... do ścianki została przytwierdzona kratka... i 'Flammentanz' wraz z 'Alchymistem' zmieniły lokum...
Ich los podzieliły również rosnące obok tulipany... mam nadzieję, że zniosą to z godnością: przeniosłam na szpadlu sporą bryłę ziemi...
Przy altance znalazło się też miejsce dla dwóch hortensji: 'Anabelle' i ubiegłorocznej krotoszyńskiej

Bardzo przyjemnie się pracowało... i gdyby nie fakt, że po 20-tej już kiepsko widziałam, co robię, mogłabym tak jeszcze dłużej
Zwłaszcza że pogoda pozwoliła na pozostanie aż do wieczora w krótkim rękawie!
Teraz pozostaje skorygować kształt żwirowej ścieżki i doprowadzić ją do drzwi domku... i zastanowić się nad nasadzeniami na niewielkiej nowej rabacie, powstałej wskutek dzisiejszych przetasowań...
Ale to już chyba w przyszłym tygodniu... na razie pozostał lekki nieład, na który spróbuję nie zwracać uwagi
Co nie będzie trudne, bo w ogrodzie zaczyna się wiosenne szaleństwo kwitnień!
I to właśnie szaleństwo udokumentowałam na wstępie, świadoma tego, że po ciemku nie zrobię już żadnych zdjęć (w ten sposób tłumaczę zarówno brak fotorelacji z robót, jak i ewentualne chwasty w kadrze )

No nie, sasanka już? Moje mają dopiero maleńkie pączki.
Mnie też dziś ciemność z ogrodu wygnała. Obawiałam się, że mogę się po ciemku utopić przy czyszczeniu "domu schadzek dla ropuch"

Dorotka... pączki też są



Przyznam się, że lubię je... głaskać takie są milutkie...

Martulu... a na cóż mi nabywać cokolwiek, skoro wszystko już mam... czego mi trzeba?
Róże, jak już wspomniałam, trzeba było przesadzić, a hortensja po drugiej stronie została na swoim miejscu...
Ponad wejściem będzie się wiła wisteria... muszę jaą tylko umocować...
O! Proszę! Tu widać...

Wszystko zależy od miejsca sadzenia. Ja posadziłem ciemiernika i sasankę w sporym cieniu. I ani jedno ani drugie nie kwitnie jeszcze. A krokusy już przekwitły Na temperatury nie narzekam.

gorzata wrote: A z drugiej strony? Może jednak coś kupić?