Forum Ogrodnicze Oaza

Nelu - i Ty Nocna Sowa, co?
Lubię, lubię, siedzieć po nocy i tak samo nie cierpię wstawać rano - na samą myśl odczuwam wielkie wewnętrzne FUJ.
Ale dzisiaj to Ci odpowiem tak połowicznie, bo już nie znajdę zdjęć do ilustracji sosen.
Otóż w kwestii sosen nie jestem obiektywna bo to ulubiona moja roślina (jeszcze jedna ).
Jak pisałam wiele razy, wielbię je bez względu na to, że śmieciuchy, że nieforemne, że wybujałe, itede.
Sosny są the best i basta!
Odmian jest bez liku. Ale... najważniejsze, to przycinanie. A właściwie skracanie wiosennych przyrostów. Robię to wszystkim bez wyjątku - od mini kosodrzewin, aż po solidne drzewiszcza. Nie wiem jak długo jeszcze dam radę , bo ledwo sięgam już z drabiny.
Gdybym miała Ci polecić taką sosnę, która nie będzie marudzić i jest piękna, to bym wskazała na zwykłą sosnę czarną (pinus nigra). Nie wejmutkę - bo ta jest wrażliwa na zimne wiatry i choroby (rdza wejmutkowo-porzeczkowa), nie fikuśne himalajskie (lubią przemarzać), nie sosnę Jeffreya (bo strasznie powoli rośnie), ale właśnie sosnę czarną. One nie są zbyt kosztowne, możne je przycinać, a kiedy urosną - można je podkrzesać od dołu i zdobyć plac do sadzenia. A co cenne - mają korzeń palowy, więc nie wyjadają wszystkiego dokoła, jak robi to na przykład dąb, brzoza, orzech.
A gdybyś chciała cos fikuśniejszego, to sosnę fastigiata, czyli o pokroju kolumnowym. Wszystko to samo, tylko rośnie wąsko do góry. Sama bym taka chętnie kupiła, tylko jeszcze nie trafiłam

Właśnie takiej rady mi było trzeba! Ogródek mój malutki, ROD-os się tu mówi, 350m, i taka sosna jak trochę urośnie będzie właśnie podkasana. Poczytałam trochę ale trudno było mi się zdecydować, dzięki za radę . Czarna zawsze mi się podobała.
A wiesz, że te tuje co Ci o nich pisałam - już wycięte. Decyzja była desperacka, ale jestem zadowolona. Pan mi nawet 'wyfrezował' pniaczki i mam teraz sporo miejsca na nowe rośliny.

OMG....wiele razy zastanawiała się co u Ciebie.Opowiadałam o Twoim kocie bo pamiętam go leniwie zwisającego z belki.Dobrze że się objawiłaś
Z uwagą czytam o bukszpanach bo mam klika do cięcia.
Zielony ogród ...ją ostatnio namiętnie chłonę ten.Chyba Twoja bratnią dusza oboje lubicie ciąć. havetid.blogspot.com
Pozdrawiam i....nie znikają już

Aszeńko – witaj Różana Panienko od antyków
Pamiętam Twoje róże i hortensje i fantastyczne zdobycze z targów staroci! Cieszę się, ze i Ty pamiętasz mnie i mój ogród, że o Mańku nie wspomnę
Ale największa radość to mi sprawiłaś tym linkiem do duńskiego bloga. Aszeńko, trafiłaś idealnie w moment i w gust. Tego mi było trzeba do podjęcia kilku ważnych ogrodowych decyzji. Każdy kadr stamtąd jest jak z mojego ogrodu! A przynajmniej chciałabym, żeby był.
Bardzo-bardzo Ci dziękuję
Czuje się, jakbym dostała prezent!
Na początek zacytuję jedno zdanie tego Duńczyka: to zderzenie form strzyżonych i swobodnych stwarza magię w ogrodzie. TAK, podpisuje się rękami i nogami, tylko nie umiałam tego tak wyrazić.



Nelu-pelu - wiadomo, nowe miejsce mile widziane, ale tuj troszkę szkoda… No wiem, że to niepolitycznie żałować tuj, ale ja mam do nich sentyment, szczególnie do tuj Smaragd. No wiem, że są wszędzie, ale ja je i tak lubię. Zieloniutkie, bezproblemowe, szybko rosną. A dodatkowo, kiedy są podkrzesane, to przypominają cyprysy.
Jednak sosny rządzą – czy duże, czy małe, cieszą oko w każdej postaci i fazie wzrostu.

Uleńko ja tu do Ciebie od Kasi Kryzysowej przyszłam.Wprawdzie zaglądałam już wcześniej zza krzaka,ale dzisiaj przyszłam się przywitać Bo widzisz tak się zastanawiałam co by tu napisać kiedy podoba mi się u Ciebie wszystko...bez słodzenia Kulki,stożki,irysy i rozy i parasole i Maniek też.Za każdym razem kiedy tu jestem siedzę rozmarzona z rozdziawioną buzią.
No i widzisz,miałam Ci tyle napisać a z wrażenia zapomniałam co

Qro, hi hi, byłam ciekawa, czy ktoś zauważy ogon



To ‘stwórz’ polujący na motylki, gałganica jedna. A taka niby grzeczna i taka niewinna



Lelumku-polelumku – nie wiem, czy dobrze odczytałam, ale zdaje się, że masz niejakie obawy przed przesadzaniem dużych bukszpanów. Nie bój się, bo można bez problemu przesadzać nawet potwory bukszpanowe. Hmmm, problem jednak jest, nie powiedziałam prawdy. A siedzi on w wadze rzeczonego bukszpanu. Bryły korzeniowe muszą być takie jak to co ponad ziemią (w sensie szerokości). Stąd im większy potwór, tym cięższy.
Właśnie mam takiego na oku po sąsiedzku i dumam, jak mu dam radę…
A co zmasakrowanych przy kopaniu lub pracach remontowych – to nic im nie zaszkodzi. W tym sensie, że stracą na urodzie, ale się odbudują. Mi żal każdego drapaka, bo przy pewnym staraniu można nawet drapaka odhodować.
Ten tutaj po lewej stronie też taki był…

Ewciu Daisy – jakże się cieszę, że wreszcie wchodzisz na forum
Czas najwyższy otworzyć podwoje Twojego ogrodu – przecież już zaraz, za chwilkę, za moment.. róże będą pokazywać co potrafią. I magnolie, i Rh, i hortensje, i piwonie, i bukszpany przecież też!
A więc, proszę się nie ‘obcyndalać’ tylko pisać i zdjęcia dawać! O!
Bo nie wiem, czy już pryskać, czy nie. Czy już ciąć, czy nie… I jak mam zadbać o ‘Łazienkową żonę’, czyli różę angielską ‘Wife od Bath’, która dostałam od Ciebie – bo coś mikro wygląda.
No! Na zachętę GRAHAM THOMAS



Agusia – ostatnio też mnie korci, żeby się kilku róż pozbyć. Ale mi żal… Szczególnie jak pooglądam u Różanych Panienek, jak im rosną i kwitną, to mi żal…
No, zobaczę, co przeważy w tym roku. Popatrz do tego ogrodu, co mi go Aszeńka poleciła. Wybitnie mi pasuje ten sposób organizowania przestrzeni. Daleko mi do tego, ale coś już jakby się zarysowuje

Nie pozbywaj się róż, Ursulko... ja miałam poważne powody, stąd trudna decyzja wcielona w życie...
Bloga oglądałam rano - zachwycające wnętrza ogrodowe! Pełne tajemnicy, cudownych zakątków, wspaniałe kompozycje... mistrzostwo!

Agusiu ja też oglądałam
Na razie zapisałam do ulubionych, żeby oglądać i oglądać
Na dzień dobry wpadła mi w oko piękna kompozycja: bukszpany i kopytnik. Genialne połączenie!
Mam jedno i drugie, a więc niech no tylko pociepleje...

A róże... może tylko wymienię niektóre na inne, kto wie.

Ula, weszłam w tego bloga od Aszki i wsiąkłam! Co za klimat, co za gęstwina, aż się czuje ten chłodek cienia! Toż to jak u Ciebie! Te same smaczki, kule i inne kostki oraz rozpasane formy! Cudowne współistnienie. Ale Ty to wiesz, bo tak właśnie masz w swoim ogrodzie. Odchodzę zachwycona...

Wiesz, Ursulka, ja to chyba zostanę jednak u Ciebie tylko na etacie podglądacza... Co wejdę, to się tylko gapię i mnie zatyka. To, proszę pani, jest Sztuka a nie ogród - co tu więcej klawiaturę strzępić

lelumpolelum wrote:
Oj tak,tak

Obecność kotów na zdjęciach zawsze jest miła, mimo ze maniuś nawet z zamkniętymi oczami wygląda groźnie a ustawienie uszu do wersji jestem obrażony albo nasłuchuje pogłębiają wrażenie Bardzo zachwyciła mnie alejka ze zdjęcia DSC_0235-f.jpg urocza i tajemnicza

Uluś ,ale pięknie w Twoim ogrodzie Wszystko jakieś takie poukładane i jedno do drugiego pasuje .Buki piękne .Ja też mam dwa .Jeden ma już kilkanaście lat ,ale drugi to młodziak .Mam jeszcze na oku trzeciego na nodze i jarzębinkę na nodze .Nie wiem gdzie wcisnę ,ale wcisnę Cieplutko Cię pozdrawiam

Nie wiem czy się cieszyć czy może żałować,że dopiero odkryłam Twój wątek Żałuję bo już dawno nie widziałam tak pięknie zaprojektowanego otoczenia domu,szczęka mi opadła.
Cieszę się ,że dopiero teraz odkryłam Twój ogród, zaoszczędziłam sobie stresu i uczucia zazdrości.Nie mam już nic do dodania gdyż wszystko już zostało napisane i opisane.
Marzy mi się piękny ogródek ale ja muszę wziąć pod uwagę,że jest to polana w lesie i mój ogródek powinien współgrać z tym co mnie otacza co wcale nie jest łatwe Do tego dochodzi wiek i niezbyt zasobny portfel i takim sposobem jestem w czarnej dziurze.Nie pozostaje mi nic innego jak podziwiać ogrody innych i zazdrościć.Choć małymi kroczkami podążam do celu.

Ula, jak dobrze popatrzeć na zielone... Śliczne te buksy, sosny i inne kompozycje w odcieniach zieleni..oczy odpoczywają od kolorystycznego rozedrgania, jak u mnie
W kolejnym ogrodzie będzie duuuużo sosen i właśnie o - chwalonych przez Ciebie - czarnych sosnach myślę
Wejmutki i himalajki tutaj mam i lubię, ale tam chciałabym pewniaki sadzić
Polecisz jeszcze jakieś? Najchętniej szybko rosnące żeby to łyse pole jakoś zacienić..

Czyli wróciłaś do korzeni
Ja wole klimat Twojego ogrodu niż tego duńskiego
Nie podlizuję się, takie mam odczucia
Tam jest za ciemno i za gęsto ( o dziwo) dla mnie.
U Ciebie widać przestrzeń.
I te różne formy przenikające się, tak jak napisał ten Duńczyk.
U Ciebie jest to bardzo widoczne
No i przede wszystkim jest więcej światła, a to dla mnie najważniejsze.

Bardzo mi się podoba idea zielonego ogrodu, zieleń może być tak różnorodna, od odcieni po formy i kształty, że taki ogród absolutnie nie byłby nudny, ale jakoś nie sądzę, by można się było dobrowolnie jednak pozbawić innych kolorów
Widziałam taki biało-zielony ogród i dla mnie to była bajka, a raczej baśń , w moim przypadku nieprawdopodobne i fantastyczne Ale jakbyś odkryła w sobie takie pokłady samodyscypliny i postanowiła ten leśny, zielony klimat wcielić w życie, to ja bym była Twoim wiernym fanem
Myślę, że pozbycie się róż to dobry krok na początek
Ulka, te Twoje buczki śliczne są, choć mało zielone... One tak nie chcą wcale jakiegoś przewodnika wykształcić i piąć się w górę czy Ty im na to nie pozwalasz?