Forum Ogrodnicze Oaza

Urszulko, ale ten dziki busz jest piękny!!! tak wygląda dojrzały ogród Wiem coś o tym, bo sama mam taki i od kilku lat staram się go choć troszkę trzymać w ryzach. Lubię jak jest gęsto, ale moje krzaczorki zaczynają wchodzić mi na głowę A na to pozwolić nie możemy! Więc tnę, przycinam, skracam, a one i tak swoje...
Podziwiam działalność bukszpankową! Zainspirowałaś mnie, bo ja co roku marnuję tyyyyle sadzonek - przecież mam dwie wielkie bukszpanowe kule w przedogródku i całkiem spory płotek odgradzający jedną z rabat. Przycinam i ...wyrzucam

Nie może się nic zmarnować! Piękne masz te kule.... graby i buki też mi się podobają, pomyślę jak dzieciaki wyrosną z boiska i będę je mogła zagospodarować po swojemu

Piękne iryski ,ale nie tylko .Tak ładnie wygląda twój ogród ,że można oglądać bez końca .W jakim wieku są twoje buczki ? Ciekawa jestem ile ja będę czekała na swojego żeby mi taki urósł

ursulka wrote:
Ula, nie wciskać ludziom kitu. Ogródek jest doskonały. Mały, ale jakże uroczy. Ja zawsze uwielbiałam u Ciebie iglakowe kompozycje pomieszane z nielicznymi kwiatami, które podkreślają ich urodę.
Z jednej strony chciałabym mieć taki ogród, a z drugiej strony kocham kwiaty. Jak zwykle dylemat.

A na zdjęciu 11.jpg jest też mistrz drugiego planu czy ktoś również zauważył ?

A owszem! ogoniastych irysków jeszcze nie wymyślili! No chyba, że specjalnie dla Ursulki

Ula Zaglądam do Ciebie, jak miło powspominać Twój ogród i pogaduchy przy oglądaniu roślinek Nie będę się tu rozpisywać bo wiesz, że kocham Twój ogród o każdej porze roku!

Powędrowałam, nacieszyłam oczy i czekamy na wiosnę!

Kochana, usunęłam 90% moich róż, ponieważ zwyczajnie nie chciały u mnie rosnąć.
Mimo wnikliwego i przemyślanego wyboru, stworzonych warunków glebowych, nawożenia, cięcia, oprysków i czego tam jeszcze im trzeba, kaprysiły, chorowały, nie kwitły tak obficie, jak u innych. Stwierdziłam po czasie, że nie mogę się nimi frustrować, bo tracę do nich serce...
Prawie wszystkie poszły w dobre ręce do sąsiadki niedalekiej, u której jest im znacznie lepiej... niby ta sama miejscowość, a różany mikroklimat inny.
No i tak to

Urszulko, Twój ogród zawsze działa jak energetyzujący balsam na moją duszę, choć nie mam pewności, czy czasem nie stworzyłam oksymoronu, bo czy balsam nie powinien czasem koić? Hmmm.
W każdym razie, gęba się śmieje
Idę szukać szczątków bukszpanu, który mój mąż wczoraj zmasakrował przy oczyszczaniu ścieżki pod domem. Myślałam, że takie wielkie byki się nie przyjmą ale jeśli kule po wykopaniu rosną dalej, to warto spróbować. Gdzieś się je później wetknie

Ja po instrukcji Urszulki, jakiś czas temu danej, po cięciu powtykałam bukszpanowe patyczki do ziemi i rosną sobie maluchy. Mam nadzieję, że będą z nich takie cudne kulki jak u Ciebie.
To kiedy golimy w tym sezonie bukszpanki ?

Ave Ewuniu – cieszę się niezmiernie, że tak oto rozprzestrzenia się ‘zaraza’ bukszpanowa. Bukszpany rządzą



A co do cięcia, to moje doświadczenia są takie, że zbyt wcześnie cięty bukszpan może nie przeżyć tego eksperymentu – w taki oto sposób zamordowałam dorodnego bukszpana przy wejściu do domu.
Może i inne okoliczności się do tego przyłożyły, ale wygląda mi jednak, że to przez marcowe ciecie, z późniejszym przymrozkiem do kupy...
Na mój ‘wid’, bukszpany najlepiej ciąć dopiero począwszy od kwietnia – ale za to można przez cały sezon, poza bardzo upalnymi dniami. Jeśli jednak bukszpan mizerotka, to lepiej dać mu spokój wiosną i ciąć dopiero w czerwcu, gdy lekko zdrewnieją nowe gałązki. Można to poznać po tym, że całkiem zzielenieją i ściemnieją nowe listeczki.
A tak w ogóle, to jestem zwolennikiem dodatkowego cięcia jesienią, w sierpniu/wrześniu, bo wówczas:
- po pierwsze, całą zimę mają ładny fason,
- a po drugie – odpada mi wiosenne cięcie, bo fason jest z poprzedniego roku, a nowe przyrosty ciacham dopiero w czerwcu właśnie.



Dalu Miła – mówisz, że wyrzucasz obcięte gałazki z bukszpanów. Ajajaj, aż mnie coś ‘kujnęło w sekator’. No widzisz, odezwał mi się imperatyw kategoryczny, że obcięte trzeba wetknąć do ziemi.
Ach, co ja już narozdawałam ukorzenionych sadzonek przez tę manię rozmnażania bukszpanów! No bo ileż można!
Ale cichcem się przyznam, że tej wiosny –jak się zdaje – dostanę kilka dorosłych, dorodnych bukszpanów do uformowania. Ciekawość, co mi też z tego wyjdzie… czyżby kolejne kule? a może bombastyczne babuszki, albo walce, albo insze kulfony? Się zobaczy
Dalu, pamietam, kiedy zobaczyłam Twój ogród po raz pierwszy – to było zdjęcie z domem ogrodnika obrośnietym pnączem – chyba wiciokrzewem. Och, jak mi się spodobało! Pomyślałam, tak, ten busz to jest TO
Byłam świeżynka ogrodową i mój ogród był pusty, a teraz… oooo, przede mną co chwilę trudne decyzje o wycinaniu i przycinaniu





Edytko brojko – popieram najbardziej rozmnażanie bukszpanów!! Niezmiernie satysfakcjonujące zajęcie. No i cud natury! z małej gałązki nagle i prawie bez mojego udziału - proszę, mała kulka, potem średnia, a potem jaka dorodna kula



Albo i dwie

Ulcia, Twoje bukszpany tak idealnie uformowane, jak spod igły.. Świetną masz do tego rekę

Ja przy chodzę z pytaniem praktycznym, o bukszpany właśnie.. Czy ciąc można tylko korekcyjnie młode przyrosty, czy mogę bardziej solidnie po starszych gałęziach i zabuduje sie przez sezon..?
U Mamy rosną duże krzaczaste bukszppany i zaczynają włazić na magnolię- dostałąm zadanie do wykonania..czyli odchudzenie ich. Tylko się zastanawiam, czy jak zbyt odważnie ciachnę, to łyse dziury zostaną

Monisiu, moje bukszpany są równe dzięki temu, że są cięte 'od maleńkości', a później mój udział jest zasadniczo korekcyjny
Z dorosłymi dużymi bukszpanami, które nie były regularnie cięte, jest nieco inaczej. Mam takie pod opieką u mojej cioci i tu sprawa nie była tak oczywista.
Wszystko zależy, jaki bukszpany u Twojej Mamy mają obecnie fason. Trzeba ciąć ostrożnie, bo słabo odbijają 'od drewna'. Jeśli przytniesz je radykalnie, tak, że będzie widać zdrewniałe gałęzie, to chwilowo stracą na urodzie. Łyse placki przykryją się z czasem zielenią, ale potrwa ze dwa-trzy lata co najmniej.
A więc sposoby postępowania są dwa:
- albo tniesz radykalnie do fasonu regularnego (kula, stożek, walec, jajo), nie zważając na to czy będą łyse miejsca, i czekasz aż zarosną,
- albo tniesz ostrożnie, dopasowując cięcie do zieloności (czyli nie ciąć do łysych badyli), ale wówczas kształt będzie nieregularny, na przykład w duże bąble.
Kiedyś widziałam w TV (może nawet u Mai w ogrodzie), jak takie potworne zaniedbane zarośla bukszpanowe (kilkanaście metrów długości i kilka wysokości) ogrodnik doprowadził do wyglądu muru ułożonego z cyklopowych kamieni.
Moniś, zrób proszę zdjęcie i zamieść u siebie, albo u mnie, to pomyślimy - co Ty na to? na rysunku zawsze łatwiej ...

O, czekaj, mam tu takiego obgryzionego bukszpana. Takie zbrązowiałe listki na dole kuli, bo te pierońskie koty uważają go za konkurencję zapachową i psikają moczem. W tych miejscach bukszpan podsycha i muszę wycinać. Ale spoko zarasta. Z tym, że sezon to za mało. Dwa, trzy sa konieczne.



O, psiakość, to zdjęcie powtórzone. No trudno, nie mam innego obgryzionego pod ręką.

Jeśli moge Cię prosić o poradę..to jutro jestem u Mamy,cyknie fotkę i wstawię u siebie..co u Ciebie mam zaśmiecać.. Dam cynk ale to będzie późnym wieczorem.
Będę baaardzo wdzięczna

Nowinko – pytasz o buczki. Achchch, to moje ulubione
Buczki zostały posadzone w 2007 roku (chyba) jako badylki z kilkoma piórkami na czubku. Są szczepione i jak mówił pan ogrodnik, gałązki do szczepienia były pobierane w Wojsławicach, z tego ogromnego buka co rośnie w centrum tamtejszego parku.
Sa niezawodnie piekne. Wiosną czerwone, latem zieleniaja aby zapłonąc jesienią. Wybitnie piekne drzewo i można je formowac – podpierać gałązki żeby rosło wyżej lub szerzej, albo przycinać.
Tak się zmieniał ten buczek , który rośnie na ‘rondzie’

Monisiu, niczego nie zaśmiecasz, co też Ty znowu...!
Przecież wiesz, że ja lubię sobie zagęgać poradnikowo
Zamieszczaj, gdzie Ci fantazja przyjdzie

A jeśli będę mogła się pomądrzyć bukszpanowo, to... dla mnie sama radość

Margoś, jak ja Cię rozumiem… dylematy ogrodnicze…
Bo to widzisz, na początku chciałam, żeby ogród był zdecydowanie iglakowy z dodatkami kwitnącymi, tak żeby miał leśny charakter.



W miarę istnienia na forum i oglądania różności, zaczęłam nabywać różne ‘fiksum dyrdum’. A to róże, a to irysy, a to lilie, a to dalie, a to hortensje, a to… już sama nie wiem co.
W minionym roku ani serca nie miałam, ani palcem nie kiwnęłam w ogrodzie, bo było sucho i tak jakoś mdło. Co tu kryć, nie miałam weny – ani do forum, ani do ogrodu. Nawet nie robiłam zdjęć.
I teraz wraca do mnie myśl przewodnia, że tak naprawdę, to najbardziej podobają mi się zielone ogrody o leśnym charakterze, spokojne bukszpany kuliste, trochę kwiecia… Bez szaleństwa i tego rozedrgania, że muszę, że chcę i żeby najlepiej już. Doceniam mój busz, moje zielone żywopłoty, które wprowadzają ład, no i moje bukszpany, które stabilizują kompozycje. Niewykluczone, że one zdominują mój ogród, bo sprawiają mi mnóstwo frajdy.

Witaj Nocny Marku! Do zżarcia te Twoje kule. Ja po radę - chcę jakąś szybko rosnącą sosnę, którą będę mogła formować, ale co by nie była zbyt fikuśna i wrażliwa bo u mnie twarda szkoła... Widzę u Ciebie takie ładne, okiełznane, gęste, możesz mi coś doradzić?