Forum Ogrodnicze Oaza

Przybiegłam sprawdzić czy wpadłaś tylko na chwilkę, czy na dłużej
I jesteś
Jak ja lubię Cię czytać i oglądać zdjęcia.
Opowiedz jak uratowałaś lilie?
Czy wykopałaś te zmarznięte cebule, czy po prostu wyrosły same.
U mnie chyba wyrosły same, bo na pewno wymarzły w jednym roku a za 2 lata miałam już kwitnące.

Ula wiedziałam, że wchodząc do Twojego ogrodu zobaczę piękniste leluje masz je do wyboru do koloru, a oglądając te zdjęcia od razu czuję to przyjemne ciepełko lipcowych dni, choć ostatni lipiec był raczej zbyt ciepły, ale co tam kwitły i pachniały leluje i to się liczy

Gosiulek, jestem
A z liliami to było tak:
Jesienią 2011 wykopałam cebule NYMPH, bo chciałam je rozsadzić - po prostu zrobił się za duży tłok w kwiatostanach, bo miały po 21 trąbek. Cebule były ogromne, popatrz na to zdjęcie - te dwie zrośnięte cebule ważyły ponad 70 deko



Przesadziłam elegancko, poklepałam, poplułam. A potem było ciepło do lutego, puściły kły pod ziemią, w lutym pomroziło i diabli wzięli moje cebule... Wiosną się zawzięłam i wykopałam mazię. Wydłubałam łuski, które jeszcze wyglądały jako tako i posadziłam nie licząc na wiele. A jednak się odrodziły! Nie osiągnęły jeszcze pierwotnych rozmiarów i kwiaciastości, ale dają radę.
Hmmm, nie wiem, czy nie trzeba powiedzieć, że 'dawały radę', bo coś cienko je widzę po obecnym ciepłym grudniu...
W innym miejscu diabli wzięli Saltarello, ale nie chciało mi się wykopywać (obraziłam się!). Mimo to odrodziły się tak samo. Z tym, że zaobserwowałam, że Saltarello łatwiej tworzy cebule przybyszowe, niż drzewiasta orientalna Nymph
Nie wiem, która metoda lepsza, ta druga z pewnością mniej pracochłonna
Te wszystkie Saltarello są właśnie z łusek i odrastajek, dlatego rosną w takim tłoku. Ten dziki tłum urósł z łusek z trzech cebul



Dalu - witaj Jeszcze nie oglądałam twoich lilii! Oj, widzę, że mam dużo do nadrobienia !

Majka - wiesz, że leluje to moje wielkie zachwycenie...
Jako śpioch wielki nie znoszę wczesnego wstawania, ale dla pooglądania i obfocenia lilii potrafiłam wstać o 5 rano!
Jednak nic się nie może równać z wieczornym wąchaniem lilii Potrafiłam chodzić po ogrodzie do północy i się 'nawąszać'.
Tym bardziej, że było ciepło. No, mogę powiedzieć, że minionego lata wreszcie było mi ciepło
Jak dla mnie prawdziwe lato jest wtedy, gdy bez dreszczy robię sobie prysznic przy podlewaniu. Mokre butki, mokre gatki, a ciepło!!
Jak by to powiedzieć obrazowo wtedy cieszę się jak świnka w deszcz!

Ja też się świetnie bawiłam w ostatnie lato.. 2 w nocy, a ja ganiam z psiakiem po ogródku w krótkich spodenkach i bluzce na ramiączka

Mniej wesoło było, jak chciałam wieczorem przewietrzyć i ochłodzić dom.. dziwiłam się, co tak bryzy nie czuć- a za oknem 27* Mimo wszystko jestem gotowa się poświęcić.. Kurcze- blisko mi chyba do tych moich ukochanych jaszczurek

Lelije cudowne, Ursulko, a jakie giganteusy!
Wspaniale wyglądają w tych olbrzymich kępach i pięknie dekorują ogród...
Wyobraź sobie, że ja po czasie stwierdziłam, że lilie nie pasują do mojego ogrodu (nie bij! ) i przekazałam w dobre ogrodnicze ręce...
Zdaje się, że powoli opanowuję sztukę rezygnacji...

Proszę o więcej zdjęć! Wciąż ich mało, za mało!

Dobrej niedzieli

Przepiękne lilie Cudnie wyglądają w takiej dużej grupie .Szkoda tylko ,że mają tak dużo wielbicieli .I kwiatów i cebul .Mnie w tym roku niewiele zostało do wąchania
A Twoją parasolkę ,to i ja świetnie pamiętam z innego forum

Witaj bardzo fajny ten twój Maniek;) przepiękne peonie a najbardziej co mi się podoba to parasol na powojnik pozdrawiam

HA! Teraz to mam o czym pisać! I co pokazywać! Na takie zagajenie to mam zdjęć, a zdjęć
Na początek - parasolki.
Kasiu-Kryzysowa, miałaś rację - takie parasolki widziałaś u Kasi-Robaczek.
Za jej zgodą zrobiłam sobie takie same. "Zrobiłam" to poważne niedomówienie, bo tak naprawdę to zrobił je Krzysiek - mąż Ewy-Daisy. Kupił pręty, pospawał i pomalował cztery parasolki - co zabawne, każda w innym stadium otwarcia.
Mam mało portretów parasolek, bo tak jakoś nie pomyślałam, że warto je focić. Na fotkach, które mam, porasolki są już obrośnięte
Tutaj po lewej, pod różą - parasolka zamknęta


Pod powojnikiem - parasolka otwarta



Tutaj na środku też jest parasolka, ale została pożarta przez różę PIROUETTE. Hmmm, nie przypuszczałam, że taka urośnie...







Kasieńko, irysami się podzielę z chęcią wielką i radochą, że idą w świat - za całkowite i zdecydowane free. Z tym, że podzielone wiosną raczej nie zakwitną w tym roku. A że właśnie wiosną muszę (koniecznie!) je podzielić - masz jak w banku.
Irysy dzieli się w sierpniu lub wrześniu. Wtedy je przycinam - w sensie zarówno liście, jak i korzeń. Przed posadzenium moczę w topsinie, albo innym środku przeciwgrzybiczy. Sadzę tak jak doczytałam u irysomaniaków - czyli płytko, 'hokejką' skierowaną na południe.
Pumile są the best, ale jako zajawkę pokażę coś innego. Tadam! CELEBRATION SONG




Fajny, co nie?

Kasiu, a na FO mnie nie znalazłaś, bo przestałam tam pisać daaaawno, oj dawno. I udałam się na wewnętrzną emigrację - jak to się ładnie mówi. Nie trzasnęłam tam drzwiami, ani nic, ale... chęć mi zdechła. A forum traktuję w kategorii "rozrywka i życzliwość ogólna", jeśli więc tego zabraknie, to nie ma sensu pisać.
Teraz po dłuższej przerwie chęć urosła jak roślinka wiosną, więc ... jestem

A Qry się troszkę boję bo to raczej Qrak niż Qrczak! Więc na pewno nie powiem głośno kim jest ów Rozbójnik-Janosik!
No i powiadasz, że bukszpanów nie lubisz????! i jeszcze jeden wykrzyknik! No nie wierzę!!!
Bukszpany są niezbędne w ogrodzie każdym! No bo popatrz, same zalety - zimozielony, zdrowy jak koń, daje się przycinać bez obrzydzenia, rośnie bez grymasów. No i pięknie porządkuje przestrzeń. Najbardziej dziku busz nabiera harmonii, gdy pojawia się pięknie przystrzyżony bukszpan! O!

A propos bukszpanów, jak sobie radzisz z ich korzeniami?
Moje mają olbrzymie i zagrażają wszystkiemu co obok rośnie
A wracając do lilii wychodzi na to, że nie trzeba się martwić, że jakas zaniknęła.
Po jakimś czasie wylezie
I w sumie u Ciebie to wyszło to zniknięcie na lepsze

Ursulko, cóż za zachwycające miejsce stworzyłaś Ten busz ujarzmiony a jednak kipiący bogactwem, harmonia form i te, tam- proporcje
Muszę jakoś sprytnie podsunąć mężowi pomysł z parasolkami... Na razie zanęciłam Twoim Mańkiem, zachwycił się i umknął do swoich zabawek. Idę się życzliwie pointeresować

Ursulko, masz wspaniały ogród; taki wychuchany, wydmuchany i dopieszczony w każdym calu. Normalnie, cacuszko jak ta lala!! Aż się przymilnie łazi po takich zakątkach. Jak dla mnie: super na maxa!! A lilie? To moja wielka miłość!

Witam serdecznie, zaraz za żoną w odwiedziny przybywam Piękne zakątki, doskonale zaprojektowane Piwonie moje ulubione piękne może dożyje aby zobaczyć nasze tak rozrośnięte I lilie wspaniałe. Opis sadzenia doskonały u nas na szczęścio- nieszczęście trochę łatwiej je sadzić bo mamy piach:




No ale jako miłośnik kotów muszę o nich dwa słowa napisać. Ragdoll Misia śliczna to prawda że po wzięciu na ręce stają się jak szmaciana laleczka? No i Maniek ooo jego to bym przygarnął to umaszczenie sierści i spojrzenie aż dziw bierze że przychodzą do niego koledzy zza płota. Zdjęć zeszło sezonowych pewnie jeszcze trochę zostało więc ja z niecierpliwością czekam.

Ale fajnie, że Goście zaglądają
Zacznę więc od końca, czyli 'żywizny' większej - znaczy, od kotów.
Maine coon czyli Maniek to kot opisywany już po wieeele razy - zbój, bandyta i agresor.





Kły, pazury i warkot przerażający, jak u psa. Żadnych przytulanek - no chyba, że mu się zechce - żadnej zabawy (bo krwawe skutki). Do tego nieustanne próby przejęcia dominacji - boi się tylko powiewającej 'szmaty'. Maniek jest bezjajeczny, bo żyć się nie dało pod jednym dachem z kocurem. Opowieści o łagodnych maine coonach słucham podejrzliwie, jako hmmm... łgarstwo wierutne.
To kot do oglądania, a nie do miętoszenia, ot co. Aha, zapomniałam dodać, że chętnie atakuje psy.
Nie wiem, czy to prawda, czy przesąd, że ciemne podniebienie oznacza że zwierz jest agresywny, ale fakt - Maniek ma czarne plamy na podniebieniu.
Żeby nie było całkiem straszno, zdjęcie Mańka na golasa



Maniuś był chory, bo coś zeżarł na wędrówce wieczornej po rewirze. No i ... jak by tu politycznie napisać... górna połowa była obrzygana, a dolna obesrana. Co przy długim futrze dało efekt niezmywalny (a pamiętamy o kłach i pazurach). W efekcie pan weteryniorz opitolili Mańka na łyso. A właściwie na lwa.
Oj, wstydził się kotek.

Aha, zapomniałam dodać, że waży od 11 do 12 kilo, w zależności od aktualnego łakomstwa.
Qra, wiem, że dałbyś rade wygrać w starciu z Mańkiem, boś drób waleczny, ale pierze by leciał, oj leciało. Niejeden raz moje ręce krwią spłynęły.

Maniek boi się tylko latającej poduszki albo 'szmaty'. Nie w sensie że trafiam, ale w sensie że niehonor dla kota.
Mówiąc serio, nie polecam tej rasy jako towarzysza, bo zbyt zdystansowany i dominujący. Coś nie dowierzam opowieściom o łagodnych maine coonach, żeby nie powiedzieć, że węszę łgarstwo. Może gdzieś są łagodne mańki - za górami, za lasami, w równoległym świecie, ale nam nie dane było na takiego trafić.

Hihi, a śmiej się na zdrowie



Ale to taki jest bardziej prawdziwy...

Wyobraźnia weta poniosła lub weny dodał mu charakter Maniusia Koledzy zza płota mieli ubaw ale on im pewnie pokazał gdzie śmieszki zimują

Za to Misia mmmmm, Misia to sama słodycz i łagodność



Zero drapania, mięciuśka, przytulaśna i delikatna. Patrzy w oczy z oddaniem i głaszcze łapką po policzku (nic nie łżę, jak bum-cyk).
W opisie rasy stoi, że ragdoll zachowuje się jak szmaciana lalka, czyli wzięty na ręce wykonuje 'zwis koci ozdobny'. No cóż... Misia nie Piszą też, że ma lęk wysokości... Misia nie. Piszą, że nie poluje na ptaszki... Misia i owszem, niestety. Co roku chapsnie jakąś sikorkę i przynosi triumfalnie 'masz, pańcia, zjedz sobie'.
Oto postawa myśliwego



W odróżnieniu od maine coon, tę rasę polecam jak najbardziej. Co więcej, sierść ragdolla nie uczula alergików.