Forum Ogrodnicze Oaza

Aniu, ogromnie przykro czytać takie wieści, trzymaj się mocno w tych trudnych chwilach. Stworzyłaś pluszatym prawdziwą Rodzinę, bezpieczny azyl, gdzie czują się kochane i akceptowane. Nie każdy to potrafi, nie każdy chce przyjąć do swojego życia plusza chorego, ułomnego, z bagażem trudnych doświadczeń, dzięki Tobie Pluszmeni otwierają się i pokazują ile miłości mogą ofiarować za okazane im serce. Tego nie potrafi chyba żaden człowiek.

Aniu, najtrudniejszy we wspaniałej przygodzie, jaką jest życie ze zwierzątkami domowymi, staje się moment ich odejścia
Niestety, życie ludzkie jest wielokrotnie dłuższe, więc miłośnicy zwierząt muszą pogodzić się z odchodzeniem swoich ulubieńców.
To bardzo trudny chwila, ale może malutkim pocieszeniem może być fakt, że miały dzięki nam dobre, szczęśliwe życie?
Aniu, mocno przytulam!

Anulka - smutno, ale nie możemy tego zmienić. Więc trzeba się cieszyć, że mamy wspomnienia.

Anuś... Za Wami wiele wspólnych, pięknych lat - i teraz tylko to się liczy...

Sercem wszyscy jestesmy z Tobą!Trzymaj się kochana!

Aniu - brak mi słów, by wyrazić, jak bardzo Ci współczuję.
Z bardzo daleka Cię przytulam - nie mniej serdecznie.

Aniu, wiem co to znaczy. Jestem z Tobą i tulę Cię najmocniej jak umiem.
Gdy wydobrzejesz pewnie znów poszukasz przyjaciela, bo nikt nie sa Ci tyle miłości jak futrzak.

Aniu

Aniu, współczuję Ci bardzo. To jest czas smutku i żalu...

Bardzo mi przykro, Aniu Trzymaj się dzielnie

Anulka kochana przytulam mocno
Wiem, ze to trudna strata ale też wiem, że nasi bracia mniejsi mieli i mają u Ciebie dobre życie.
Taki świat ... "Elementy" naszej ludzkiej układanki odchodzą. Zostają piękne wspomnienia.
Czasem im się poddaję ale to boli. Wolę wspominać dobre chwile.
Trzymaj się, czas leczy rany

Też niedawno pożegnałam i kotkę i suczkę... Obie miały po 16 lat, przyszły razem do naszego domu latem, a odeszły pół roku po sobie. Wiem, co czujesz i całym sercem współodczuwam z tobą Ból jednak minie, a zostaną przy nas te dobre wspomnienia, bo ja też strasznie kochałam i Milkę i Kolię. Trzymaj się, kochana

Ludki kochane ... brakuje mi słów, aby wyrazić swoją wdzięczność za wszystkie Wasze słowa wsparcia i zrozumienia; były i są dla mnie bardzo ważne, dziękuję za każde z nich.

"Melodia domofonu ...
Wkładam klucz do zamka i już je słyszę.... kilka małych ciał przebiera z niecierpliwością łapkami, a oczami wyobraźni widzę kręcące w szalonym pędzie ogony. Uszy czujnie postawione, przez szparę w starych, przedwojennych drzwiach dobiega mnie głośne węszenie i nieco słabsze posapywanie. Jeszcze tylko chwila, a kiedy otworzę drzwi, poczuję te wszystkie wilgotne nosy na swoich rękach i twarzy. Oczy błyszczące szczęściem i wyczekiwaniem na pierwszy dotyk, pogłaskanie, smakołyk...
Korowód wdzięcznych, futrzanych figurek podąża za mną do kuchni, otwieram jak szeroko okno, przez które wpadają promienie zachodzącego słońca. Psy, radosne i syte...
W oddali słyszę grzmot, zrywa się porywisty wiatr, za chwilę spada pierwsza kropla, wprost na mój policzek - ale to nie deszcz..."

Budzę się gwałtownie, serce trzepocze jak zraniony ptak, ale dookoła mnie nikogo już nie ma. Pusto...

Moim Psom, najwierniejszych z wiernym, poświęcam ...

Przyjdzie jeszcze wiosna i odrodzi się kolejne życie - bo tak chce Natura, a ja jestem jej posłuszna i ufam.

Zawsze umiałaś ubrać w słowa uczucia, ale ten kawałek poezji jakoś, tak drapie w gardle, nawet mnie. A wiesz jaka jestem nieczuła.

Piękne.

Też przez to przechodziłam. Ze strachu powtórnego przeżywania - zaklinałam się, że nigdy więcej psa! I co? - jest, bo taka była biedna, wyrzucona, poturbowana, że nawet nie pomyślałam, ile znów może bólu mnie czekać. Wzięłam, wyleczyłam i znowu cieszy.

Aniu napisałaś tak pięknie, że brak mi słów żeby coś powiedzieć. I łezka mi się pokulała...

Nimfo...
...może powinnam przypomnieć historię wszystkich psich przyjaciół, którzy byli ze mną na przestrzeni ostatnich 25 lat, ale - po pierwsze znudziłoby to wszystkich Gości tego wątku, a po drugie nie chcę wracać pamięcią do tamtych wydarzeń, ponieważ mimo upływu lat wspomnienia ciągle bolą. Czas wyciszył umysł i emocje, jednak ogromna wyrwa w sercu została.
W każdym razie nigdy nie podjęłam i nie podejmę decyzji, że nie będzie żadnego następnego psa - rozstania i pożegnania są wpisane w nasze życie i zawsze byłam tego świadoma, więc nigdy nie pomyślałam nawet o smutku ponownej rozłąki.
To ja jestem i żyję dla nich, a nie odwrotnie. Każdemu składałam przysięgę, że nie pozwolę odchodzić w cierpieniu i do tej pory byłam temu przyrzeczeniu wierna. Jeżeli wstrzymuję się przed adopcją kolejnego psiego ogonka to tylko dlatego, że podejmowanie decyzji o momencie eutanazji zaczęło mnie przerastać.
Każdy odpowiedzialny za los zwierzęcia właściciel wie, kiedy nadchodzi ten czas. Miałam to wielkie szczęście, że jakimś niewytłumaczalnym zbiegiem okoliczności potrafiliśmy porozumiewać się oczami, a dłońmi wyczuwałam cierpienie ciała.
Byliśmy jednym żywiołem i jednym życiem.

Nie chcę pochopnie realizować marzeń, że kiedyś na nowo będziemy chodzić na spacery, bawić się piłeczką, szukać spadających z drzewa śliwek na ogrodzie czy przytuleni spokojnie i ufnie spać.
Mam cztery wspaniałe koty "z odzysku", każdy po przejściach, zabrane "z drogi donikąd" i na swój koci, nienachalny sposób wypełniają pustkę i odpędzają złe myśli.

Ale smycz, miseczki i miejsce w sercu czekają... bo niespodziewane przychodzi nagle, znienacka.

Jesień to czas wyciszenia, nie tylko dla Natury. Mam nadzieję, że niebawem uśmiech i spokój powrócą.
Jesień to także czas zbiorów i mojej wdzięczności dla tej samej Natury za obdarowanie plonami; z ogrodowych grządek przynoszę więc całe bogactwo warzyw, które później zamykam w słoikach, aby zimą i na przednówku cieszyć się i wspominać mijające lato.
Kiszę, marynuję, suszę, gotuję. Zbieram skwapliwie nasiona, także te kwiatowe, a niebawem zacznę robić sadzonki z pelargonii i begonii. Od czasu do czasu upiekę ciasto z jesiennymi owocami - te ze śliwkami lub jabłkami, z dodatkiem cynamonu i domowej skórki pomarańczowej bardzo poprawiają nastrój i wypełniają korzennym zapachem całe mieszkanie.

Tegorocznym odkryciem w plenerze okazały się rodzynki brazylijskie - w beżowych lampionikach kryje się złota, słodka kulka o przedziwnym smaku:

Wrześniowe dygresje ...

Pozdrawiam cieplutko.