Forum Ogrodnicze Oaza

Syn z synową, w zeszłym roku w maju, jeździli rowerami szlakami w rejonie Gór Świętokrzyskich. To ich zdjęcia kapliczek:

Udane zdjątko powyższego krzyża

Każda kapliczka ma swój urok. Ta na środku pola, pod dwoma drzewami jakoś szczególnie urzeka sielskością
Jak się tam znalazła? Piszesz Polu, że znasz jej historię... mogłabyś się podzielić?

Jeśli chodzi o kapliczki domkowe, pamiętam je z wycieczek po Kotlinie Kłodzkiej i sądziłam, że są charakterystyczne właśnie dla woj. dolnośląskiego . Potwierdza to zresztą ta z Rzepotowic, którą przedstawiła Pola.

Natomiast Marysia pokazała, że i w Górach Świętokrzyskich takowe bywają... i to w góralskim stylu!
Ciekawe jaka stara ona jest? I gdzie dokładnie się znajduje? Uda Ci się dowiedzieć, Marysiu?

Podziwiam Twoją kapliczkową wiedzę, Polu - dzięki .
Jeśli faktycznie ta figurka (bez krat) pochodzi z 1945 roku, to jest to bardzo budujące, że dotrwała do obecnych czasów

______________

Kolejna kapliczka z Poznania, z dzielnicy Nowe Miasto, która leży po prawej stronie Warty.
Ongiś była tam wieś Rataje.
W 1876 roku od pioruna zginął 13-letni syn gospodarza o nazwisku Walter.
Zrozpaczony ojciec postawił kapliczkę upamiętniającą to zdarzenie

Dzisiaj znajduje się ona przy jezdni bardzo ruchliwej ulicy Zamenhofa (dawniej Rataje).
W oszklonej wnęce figura św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus, trzy mniejsze wnęki na kwiaty i znicze,
oraz u dołu wmurowana tablica...

Kapliczki z Puńska

Trudna decyzja, gdzie tę budowlę umieścić, bo ani kapliczka, ani cmentarz.

Mauzoleum Adama Żeromskiego, 19-letniego syna Stefana i Oktawii Żeromskich, znajdujące się z ogrodzie otaczającym nałęczowski letni dom-pracownię. Projekt budowli wykonał w r. 1922 Jan Koszczyc-Witkiewicz.

Podziwiam wiedzę koleżanek, imponujące i kształcące są te kapliczkowe opowieści


Obiekt z Bóbrki to w zasadzie pamiątkowy obelisk, ale myślę, że duchem pasuje do tematyki wątku. Tablica na nim głosi:
"DLA UTRWALENIA PAMIĘCI ZAŁOŻONEY KOPALNI OLEYU SKALNEGO W BÓBRCE WR 1854 IGNACY łUKASIEWICZ" - kawał historii, w końcu to data powstania pierwszej na świecie kopalni ropy naftowej.

Zielona Ania, piękne te dwa stare krzyże. A na pierwszym zdjęciu Jezus wygląda jak wkurzony , a nie zafrasowany. Wybacz, ale tak mi się kojarzy z daleka.
Poll, ciekawe wykorzystanie pnia. Warto było uwiecznić. Może ktoś się odezwie...
Hiacynto, racja z tymi krzyżami. Zastanawiam sie tylko, co z nimi zrobią przy poszerzaniu dróg. Dużo zwiadzam rowerem. Niektóre trasy rowerowe w Polsce to nieporozumienie.

Hiacynto, ja też mam coś, co trudno zakwalifikować. Jest to fugura patronki kościoła, św. Barbara, w bramie prowadząacej na teren przykościelny.

Bielsko-Biała, Mikuszowice Krakowskie.

Poll, jak dobrze, że dotarłaś do tego wątku (potem ja do Twojego bloga). Myślałam o tym wątku jako typowo krajobrazowym, a dzieki niemu znajduję tu tyle ciekawych indormacji. I interesujacych zdjęć.
No i jasno się przekonałam, że mam przed sobą (jak los pozwoli) dwie krainy do spenetrowania Dolny Śląsk i Beskid Niski. O które dotąd tylko zahaczyłam.

Bardzo, bardzo bardzo dziękuję.

Przyjdzie wiosna, wsiądziemy na rowery, zdjęć będzie więcej. Moze i z Lubelszczyzny lub Roztocza. Już planuję posty typu: Szlak rowerowy dookoła Bielska-Białej - kapliczki przydrożne. Tylko będę musiała pojechać sama, bo mój M nie zniesie tylu zatrzymań na zdjecie. Może i znajdzie się ktoś, kto bedzie znał ich historię.

akl wrote:
W mojej okolicy stał stary krzyż przy poboczu drogi Gliwice-Rybnik i też się zastanawiałam co się z nim stanie jak zaczęła się budowa A4. Cieszy mnie fakt, że krzyż został zabezpieczony i ustawiony nieopodal ponownie po zakończeniu budowy

A o krzyżach pokutnych słyszałam, stoją zwykle przy kościołach, natomiast o pokutnej kapliczce słyszę pierwszy raz

Poll wrote:

Poll, przepiękne zdjątko !!! Chcę zauważyc, że te kapliczki czy krzyże stojące w szczerych polach wywołują bardzo pozytywne odczucia, taką błogośc na sercu, przynajmniej u mnie. Zabudowane miasta i hipermarkety w tle, to jednak nie do końca "to", ale co zrobic ... takie realia, jak to niejednokrotnie pisaliśmy. Dziękuję za fantastyczną przygodę - fajny wątek !!!

Polu, dziękuję bardzo za dedykację i życzenia świąteczne
Przyznam, że nawet nie wiem, gdzie w Sobótce jest ulica Liliowa Ale ze mnie młoda stażem 'sobótczanka'...
Jakoś tak jeszcze słabo znam te okolice w myśl przysłowia, że 'szewc bez butów chodzi'
Chyba wiosną trzeba będzie wsiąść na rower i trochę spenetrować okolice, bo z pewnością są tego warte

Polu, ponieważ zachciało mi się na własne oczy obejrzeć te kapliczkę, sprawdziłam na mapie - ul. Liliowa rzeczywiście znajduje się na początku Sobótki, ale od strony Świdnicy. To jest boczna Al. Jana Pawła, a ta z kolei to przedłużenie ul. Świdnickiej. Ta część Sobótki to tzw. Sobótka- Górka.
W każdym razie, już wiem, gdzie jest ulica, może dotrę pewnego dnia i do kapliczki. To całkiem niedaleko ode mnie; często chodzimy lub jeździmy tam rowerem na spacery - nieopodal jest ładny Zamek i stary browar
Z dużym zainteresowaniem śledzę ten wątek
Dzięki za świetne zdjęcia i ciekawe informacje.

Stare kapliczki mają są niezaprzeczalny urok. Osobiście uwielbiam te nieodnowione (po odświeżeniu tracą to "coś" ze swojej pierwotnej urody...)
Kapliczka, którą przedstawiam znajduje się nieopodal mojego domu (woj. mazowieckie powiat łosicki). Tutejsi ludzie nazywają to miejsce świętym Janem; prawdopodobnie kapliczka wzniesiona była dla tego właśnie patrona. Stoi sobie na wniesieniu, wśród pól,przy polnej drodze, która w jeszcze w XVIIIw była głównym traktem, w miejscu gdzie XVII wieczne mapy wskazują karczmę. Był to dość powszechny obyczaj "przerabiania" karczm na miejsca kultu religijnego. Być może stąd te tajemnicze kapliczki w środku lasu...
Inne źródła podają, że kapliczka stoi od ok. 1840 r. i została wybudowana na miejscu dawnej cerkwi unickiej przez Katarzynę i Ignacego Wężyków właścicieli Toporowa i Chotycz (dziś wsie z zabytkowymi dworami). Mi się te dane nie zgadzają ze starymi mapami a według nich, cerkiew stała jakieś 3km dalej...ale nie czepiajmy się szczegółów
Jeszcze do niedawna urządzano tam Sobótkę ale od kiedy (w 2006r) odnowiono ją stoi samotnie jakby opuszczona...
Oto ona przed remontem



i po remoncie



na szczęście cztery stare,olbrzymie lipy zostały nie tknięte

zdjęcia zapożyczyłam z www.polinów.pl (aż wstyd, że nie mam własnych... w naiwności swej myślałam, że postoi dłużej bez remontu a teraz jest jakaś niefotogeniczna...)

Futrzasta, Twoje zdjęcie napawa otuchą, choć przemijanie jest rzeczą naturalną i, masz rację, jest bardzo fotogeniczne. Ale Twoja wiedza o okolicy świetna.
Pollu, ja tak jak dala, bardzo dziekuję za Twoją obecność w tym wątku. Skarbnica wiedzy. Nie widziałam o wykorzystywaniu starych pomników I Wojny na kapliczki. A przeiez powinnam mieć swiadomość, żw takie stawiano, ateraz ich nie widać.

ZA KRZYZAMI POKUTNYMI BĘDĘ WYPATRYUWAĆ OCZY. Największe wrażenie robią w swoim starym miejscu, choć otoczenie się zmieniło. Ten ledwo wystający z ziemi, (obok cementowych kregów) jest geniialny. Ale masz rację, może za kilka pokoleń niewielu ludzi zrozumie czym są. Tak jak nie do końca rozumiemy istoę pogańskich kamiennych kregów.

A w Święta wybiorę się na poszukiwanie kapliczek w moim najbliższym otoczeniu.

Kilkadziesiąt metrów dalej, u wylotu ulicy Krzyżowej, stoi krzyż, przy którym modlili się skazańcy przed wejściem na szubienicę

Wiele podpoznańskich miejscowości było świadkami wielkiej historii. Wiele z nich znajduje się na tzw. szlaku Napoleońskim. Np., pałac w Owińskach wybudowany przez Zygmunta Ottona von Treskow w 1806 r. podziwiał sam cesarz.

Warto tu odnotować wielkie zasługi pruskiego przedsiębiorcy dla wojen prowadzonych przez Napoleona.

Zygmunt Otton von Treskow, nieślubny syn brandenburskiego szlachcica, który posiadał wiele dworskich tytułów i córki biednego tkacza, która była służącą w pałacu rodziny Treskow miał ogromny talent do robienia zyskownych interesów, zajmował się też handlem tekstyliami. Dzięki rodzinnym koneksjom swojej żony ten obywatel pruski otrzymał olbrzymi kontrakt na dostawę sukna dla formującej się wielkiej armii francuskiej. A z kolei w 1796 roku w ciągu 4 tygodni dostarczył armii napoleońskiej przed kampanią egipską 10 000 koni. Za zasługi dla rozwoju pruskich manufaktur Treskow otrzymał tytuł szlachecki i dobra w Owińskach. Nie utracił swojego majątku, gdyż Napoleon pamiętał go jako partnera w interesach.

Z kolei powracająca ze wschodu rozbita armia stoczyła na tych terenach na początku 1813 r. kilka potyczek. Pozostały po tych walkach zbiorowe mogiły żołnierzy napoleońskich, przy których stawiano drewniane krzyże, zwane napoleońskimi.

Taki krzyż znajduje się niedaleko miejscowości Bolechowo


i Przebędowie

W Puszczy Zielonce, nieopodal wioski Mielno znajduje się rozwidlenie Szlaku Bursztynowego i starego traktu dyliżansowego, prowadzącego z Poznania do Dąbrówki Kościelnej (celu licznych pielgrzymek Wielkopolan) a dalej do Gniezna.



Dawniej w tym miejscu stała karczma, w której zatrzymywali się majętni podróżni. Według ludowych opowieści karczma ta została wyburzona dawno temu, gdyż w jej pobliżu grasowali zbójcy, którzy napadali na podróżnych. W czasie rozbiórki karczmy podobno natrafiono na beczki pełne złotych monet, ukryte przez rozbójników.
Miejsce to nazywane jest Maruszką, a okoliczny teren to Uroczysko Maruszka, dziki las, przypominający swoim wyglądem dawne knieje.
Na miejscu karczmy obecnie jest leśny parking, miejsce odpoczynku dla rowerzystów i pieszych.



A naprzeciwko, po drugiej stronie skrzyżowania dróg stoi otoczona drewnianym płotkiem figura Matki Boskiej, nazywana Matką Boską Leśną, która ufundowana została przez okolicznych mieszkańców w 1923 r.



Figura Maryi z Dzieciątkiem nawiązuje do nawiązuje do stylistyki rzeźb z późnego średniowiecza. Maria w mocno drapowanym płaszczu, z koroną na głowie, stoi w lekkim kontrapoście, trzyma na lewym przedramieniu błogosławiące dzieciątko, a jednocześnie podtrzymuje brzeg płaszcza, który opada dynamiczną kaskadą. Podążając wzrokiem za fałdami płaszcza spoglądamy wprost na postać Jezusa.



Miejsce to jest udekorowane bukietami kwiatów, a pielgrzymujący do Dąbrówki Kościelnej pozostawiają wotywne różańce. Na płotku umieszczone zostały słowa modlitwy.



Obok figury Matki Boskiej na starym postumencie wrośniętym w ziemię postawiony jest dość nowy krzyż.



Nieco dalej, na kolejnym rozwidleniu dróg, są tajemnicze 2 mogiły z prostymi brzozowymi krzyżami. Na jednym grobie jest tabliczka z napisem Maryś, na kolejnym z napisem - Marysia.





O grobach tych krążą różne legendy. Jedna z nich głosi, że to zbiorowe mogiły wędrowców, którzy zostali pozbawieni życia przez zbójców.
Druga legenda jest bardziej romantyczna. Mówi o parze nieszczęśliwych kochanków - pruskim oficerze i skromnej polskiej wiejskiej dziewczynie, którą zwano Marysia. Nie mogli się pobrać z powodu różnic społecznych i narodowościowych, więc postanowili wspólnie odebrać sobie życie. Pochowano ich przy leśnej drodze, na rozwidleniu szlaków.

Parę metrów dalej na starym nieco spróchniałym dębie znajduje się szafkowa kapliczka w kształcie domku, wykonana jest z drewna i nakryta dwuspadowym daszkiem z blachy. Front kapliczki ozdobiony jest drewnianym płotkiem. Wewnątrz zawieszono medalion Matki Bożej z Dzieciątkiem i umieszczono plastikową figurę Matki Boskiej Licheńskiej oraz stary jednoramienny krucyfiks. Nad kapliczką, bezpośrednio na drzewie, umieszczono kolejny krucyfiks.



Podobno wiele lat temu była tam jeszcze powieszona tabliczka informująca, że kapliczkę na pamiątkę odzyskania niepodległości ofiarowali pielgrzymi poznańscy w 1948 r.

Tak wyglądała ta kapliczka jakieś 15 lat temu

Jestem pod wrażeniem niektórych zdjęć i wpisów. Jak już kiedyś pisałem, jest to kawał naszej historii. Bardzo ciekawe są historie z krzyżami pokutnymi. Aniu dzięki za ostatnie posty. Często bywałem na łęgach dębińskich i kapliczkę którą opisujesz widywałem, ale nie wiedziałem że w tym miejscu była kiedyś szubienica. Bardzo interesują mnie informacje które nie przeczytam w książce od historii ale dowiem się z przekazów.