Forum Ogrodnicze Oaza

To prawda, Magdo. Mieszkam przy wąskiej uliczce (nigdyś spokojnej), w dzelnicy z ogromnym parkiem i domkami w ogrodach. Kotów - hordy. Już mnóstwo razy zdarzało mi się ostro hamować, a teraz, gdy ciemno, nawet pod latarnią trudno kota wypatrzeć. Dotad szczęście mi sprzyja (i kotom), mam na sumieniu tylko jednego jeża , ale też jeżdżę w osiedlu przepisowe 30, nie tak, jak 90% moich sąsiadów.
Koty ogólnie wierzą chyba w swoje 7 żyć. Mój Sylwester zginął śmiercią rabusia, gdy poszedł kunie wyżreć młode z gniazda. Nie uwierzyłabym, ale sąsiadka widziała walkę kuny z moim kotem.

Córka małą przyniosła właśnie z drogi . Jak ją zobaczyli ,że się pałęta to się zatrzymali . Mała tak przeraźliwie miauczała , że nie mogli jej nie wziąć, a zięć kociarz . Była bardzo głodna bo jak jadła to takie dziwne odgłosy wydawała . Nie zamierzałam mieć drugiego kota , ale taki ubaw teraz mamy, wariuje i przegania i psa i kota .

Beata

beatazg wrote: Beatko, nikt na tym forum nie zamierzał mieć więcej kotów niż ma Po prostu czasami więcej niż jeden kot zamierza mieć tego samego człowieka

Dobrze prawisz Magda! Przy każdej okazji powtarzam, ani jednego kota więcej.

Dobrze ,że jest jeszcze fotel , bo nie byłoby miejsca dla mnie i że goście nie przychodzą do nas za często .

Beata

Sjesta przedpołudniowa

I ja pokażę moje koty koty(kotki) To jest ośmioletnia Iskra, odpowiednik swojego imienia

Kupiliśmy ją ze schroniska w marcu 20011r. Nie bała się mnie, ale ciągle gdzieś się chowała a wracała na posiłki i na noc. Dopiero po roku dała mi się pogłaskać i potrzebowała jeszcze jednego roku, ażeby przyjść do mnie na kolana. Mężowi do dziś, nie pozwala się nawet pogłaskać, ale, kiedy w maju mąż miał złamaną nogę w stopie (spadła na jego stopę betonowa płyta),zamiast gipsu nosił z tworzywa sztucznego buta, którego na noc zdejmował, Iskra kładła się na jego nodze a łapkami obejmowała chorą stopę. Teraz z domu wychodzi tylko ze mną i ciągle mnie pilnuje, czy czasami jej nie zostawię samej w ogrodzie.

To jest Sissi.

Sissi jest spokojna, ale nie zmieniająca zdania i jak coś sobie zaplanuje, to chociażby ziemia się paliła, to i tak zrobi. To ona decyduje, kiedy mam wstać rano, żeby ją wypuścić do ogrodu, wchodzi mi na głowę, wsadza nos w oko, pcha się ze swoim zimnym nosem do mojego nosa... sposobów ma wiele Kupiliśmy ją z likwidowanej hodowli, pseudo hodowli, kiedy miała trzy lata i była ciągle zamknięta w dużym boksie. Teraz jest kotem ciągle wychodzącym, do ogrodu i z powrotem do domu, po dwadzieścia razy dziennie

Równo rok temu przywiozłam spod Tych chudziutkie, kompletnie niewychowane - ale tulące się do obcego w końcu człowieka i podążające krok w krok, jakby nie było rasowym beagle, rudzieńkie Szaleństwo.
Nasz Szalony Łebek. Skoczek. Kradziej. Tulasek. Termoforek podkołdrowy. Błazenek. Szkodnica. Przepity Sopranik.
Cytrynka.

Oj kochasz Ty te swoje psiaki,widać to w każdym słowie

Łatka wrote: A dokładnie skąd przywiozłaś, Łatko? Pytam, bo mieszkam w Tychach, miałam kilka ładnych lat temu do czynienia z właścicielami likwidowanej pseudohodowli amstaffów, facet po jakimś czasie wystawiał szczeniaki "po rodowodowych matkach" yorki i beagle, cóż na asty moda przeminęła...
Łatka wrote: Korzystając z pomysłu Łatki proponuję festiwal przezwisk i ksywek naszych milusińskich Teraz moje
Psisynek, Psimiś, Michuś, NajmiśPanciny, Misiorek, Miśkopterz, Miśtaf, CiaśtkoŹDziurkami (to o Biszkopcie)
Tłustopies, BamBariła, Baryłomiś, TłuściznaMałaPsia, FiduMiduś, Psitulas, Poduchomiś, Obraźliwiec Gastronomiczny (Fido)
Trzęsław, Trzęsiu, Trzęsiopies, Muchopies, MuchiniOdPancini, MuchiMaluchi, Żelkopies, Muchopsik, Plusz-I-Już, MaśkociaPsiaMała, Maśkotnik (Czesiu)

Madziu, to dokładam swoje: Pusia, Dzidzia, Maleństwo(tylko 45kg)

Roma wrote: Jasne, a można inaczej? Ty, Romo, dokładnie tak samo kochasz swoje. Jest za co, prawda?
MagdaH wrote:
Nie nie, Cytrynka jest "z odzysku", ale urodziła się w jak najbardziej legalnej hodowli ZKwP. Magdo, posyłam Ci PW.

Dziewczyny Wszędzie jest tak samo, czyli źle. To, co tutaj opiszę, dzieje się w Niemczech, gdzie nie ma bezdomnych kotów, ani psów. W sierpniu 2010r. pożegnaliśmy swoją kotkę a w listopadzie, tego samego roku, przeprowadzaliśmy się tutaj, gdzie teraz mieszkamy. Ja nie wyobrażałam sobie, mieć dom z ogrodem a nie mieć żadnego zwierzaka Natrafiliśmy w internecie na Sissi, pojechaliśmy zobaczyć i jak zobaczyłam w jakich warunkach żyje, serce mi o mało nie pękło. Z dwóch stron ściany domu a z pozostałych dwóch, ściany z siatki ogrodzeniowej przykryte plandeką, dach też z plandeki, po środku wysoki drapak, na którym spała i tak przez cały rok. Najmniej podobało mi się to, że ona się bała właścicieli, chociaż dawali jej smakołyki, to jedząc je obserwowała ich a kiedy się do niej zbliżali, uciekała. My staliśmy z boku. Z mężem spojrzeliśmy na siebie i już wiedzieliśmy, że Sissi zabieramy ze sobą. Pierwsze dwa tygodnie, spędziła za kanapą. Wychodziła do nas, jak siedzieliśmy a kiedy któreś z nas wstawało, uciekała. Po dwóch tygodniach, mąż leżał na kanapie a ja siedziałam w fotelu, Sissy wyszła zza kanapy i położyła się obok męża na kanapie. Mąż zaczął ją głaskać, co jej bardzo się podobało. My bardzo się ucieszyliśmy a Sissi, już nie wycierała kurzy za kanapą. Teraz chodzi sobie dumna i kiedy przychodzi do domu, musimy ją pogłaskać, wtedy wie, że jest akceptowana. Ma problemy z oczami i nie jest zdiagnozowana, pomimo, że była badana prze okulistę zwierzęcego. Mój mąż mówi, że Ona nie jest typowym Main Coonem a raczej mieszańcem i dlatego ma problemy zdrowotne. Jest dużo mniejsza od kotów Main Coon. Wiosną następnego roku postanowiliśmy, że zaadoptujemy jeszcze jednego kota i chcieliśmy kocura z nadzieją, że Sissi z kotem lepiej się zaprzyjaźni. Takie decyzje były w domu, ale, jak już byliśmy w schronisku i w pomieszczenie z kotami, wszystko się zmieniło. Miałam ze sobą smakołyki dla kotów i kiedy już wszystko zjadły, trzeba było zdecydować się na jednego z bardzo wielu kotów, co nie było łatwe, bo kotów było chyba ze trzydzieści. Problem sam się rozwiązał, bo Iskra (wtedy jeszcze Janet) usiadła wysoko na regale, i zaczepiała łapką moje włosy Ja pokazałam na nią i wyszłam na zewnątrz. Zapłaciliśmy za nią w biurze, dostaliśmy dokumenty i przyjechaliśmy do domu. Wielkiej przyjaźni nie ma pomiędzy moimi kotkami, ale wypracowały swój "regulamin' i nie jest źle W Niemczech zarabiają na handlu kotami. Sprowadzają bezdomne koty z Grecji i Hiszpanii, ogłaszają się na portalach internetowych i można nabyć, takiego kociego emigranta.
Najważniejsze jest to, co my ludzie, możemy dać swoim zwierzaczkom a One nam się odwdzięczą w najlepszy sposób w jaki tylko potrafią.
Pozdrawiam cieplutko Wszystkich właścicieli zwierzaków, tych dużych i tych małych i życzę, aby zdrowo się wszystkie chowały i dawały nam dużo radości. Halina

Dziko żyjące kociaki na Rodos, na zdjęciu z pocztówki

z poszarpanym uszkiem

Były wszędzie tu na parapecie, widziałam też dwa małe kociaki baraszkujące w donicy z rosnącą w niej rośliną, niestety nie mam zdjęcia, na chodnikach głównie wieczorami gdzie zachowywały się tak jakby to one były jedynymi mieszkańcami miast, zupełnie nie zwracały uwagi na ludzi

Wieczorami słuchaliśmy ich miauczenia, często biły się między sobą i wtedy miauczenie brzmiało jak pieśń, coś niesamowitego. Patrząc na nie kiedy były w grupie miało się wrażenie, że są bardzo inteligentne... nie dziwi mnie, że jeden z nich łapką zwrócił na siebie uwagę Kaliny

MagdaH wrote:

To jest to, dobrze napisane. Ja nie chciałam żadnego i mam 5. Zawsze były psy i konie, koty to na wsi u kogoś, no bo jak można mec kota w domu.
Teraz gdybym mogła miałabym więcej ale rozum nie pozwala i finanse tez. Koty są cudowne tylko złe mity o nich ciągle psują im opinie.

Cypryda wrote:
Miał być jeden, jest siedem, ósma znajdka idzie do adopcji, dodatkowo dochodzących policzalnych z sześć, podchodzących cichcem może być i więcej

Psimiś

Uroczy... Macie pościel ze Snoopy`m. Wiesz oczywiście, że Snoopy to beagle?
Dziewczyny, naprawdę nie wszędzie jest tak samo. Nawet u nas są znaczne różnice, na przykład między miastem a wsią. W Europie - im bardziej na południowy wschód, tym gorzej. Kraje islamu juz całkiem przemilczę.
Ale i tak uważam, że lepiej mają psy żyjące w Indiach na ulicy, a zwłaszcza te w Grecji (też byłam kilka lat temu na Rodos ), niż zamknięte w betonowym boksie pseudohodowli, często bez dostępu do światła, bez kontaktu z człowiekiem, a z innymi psami w czasie krycia... Wyrzucone na śmietnik, gdy przestaną być opłacalne (co w wielu przypadkach jestpoprawąstrasznego losu, lepsza śmierć niż takie życie). Albo niż trzymane na metrowym łańcuchu koło rozwalonej budy.
Dopóki ludzie będą kupować szczenięta "byle taniej", nic losu ich rodziców nie zmieni.