Forum Ogrodnicze Oaza

Aguś
Za zimą jak wiesz nie przepadam, ale też idąc na Ślężę zimy się tam nie spodziewałam
Jednak to co zobaczyliśmy całkowicie mnie zachwyciło.

Asiu
bardzo wymowne

Dalu
Wiem, że jak się ma coś pod nosem to się traktuje to jak normalność. My wchodziliśmy tym "głównym" wejściem, ale schodziliśmy mijając Wieżycę. Może właśnie gdzieś obok Ciebie
Masz rację - na dole było cicho, szaro, mgliście... i początkowo idąc asfaltem zastanawiałam się dokąd mnie niesie w taką pogodę. Jednak dalsze widoki zrekompensowały wszystko

Te schodki były dużo wyżej. Stamtąd było już niedaleko do schroniska. A właśnie - idąc tam nie miałam pojęcia, że na górze jest takie normalne górskie schronisko. Na dodatek czynne
Spotkaliśmy tam jeszcze parę takich zapaleńców i to z dziećmi w wieku szkolnym. Wypiłam wspaniałego grzańca na rozgrzewkę.
A w drodze powrotnej spotkaliśmy ciekawskiego liska, który stanął i się nam przyglądał, a potem spokojnie powędrował pod schronisko. Zapewne w poszukiwaniu łatwych kąsków.

Czy ja widzę lisa ????????????
Agusiu
Witam cieplutko Małą Wędrowniczkę
Po pierwsze jeszcze raz dziękuję za przemiłe towarzystwo i naprawdę fantastyczny dzień! Po drugie - kiedy ponownie odwiedzisz Poznań ?
Po trzecie - genialne zdjęcia ... takiego klimatu i takich pejzaży nie powstydziłby się żaden szanujący się operator kamery Wspaniale uchwycona tajemnicza strona natury - bardzo mi się podoba.
Czy zapytałaś Syna o przepis na tartę brokułową
Dzisiaj w Poznaniu prawie bezchmurne niebo, świeci słoneczko, ale chłodno. Murarki śpią
Ściskam mocno dziękuję za wszystko ...

hihihi MAŁA to brzmi jak komplement

Dobrze widzisz - "chodził lisek koło drogi"
Witaj słodziaku, nie miałaś mnie dość? Czyżbyś już tęskniła Do Poznania to teraz być może przed Wielkanocą zawitam, ale to nic pewnego.

U nas też dziś nawet słonko przebłyskiwało, ale potem wróciła zimnica i wiatr.

Fotki robiłam takim zwykłym pstrykaczem dla analfabetów fotograficznych, ale wybierał mi go syn, a on się trochę zna na fotografii i aparatach. Dobrał taki bym mogła bez specjalnego ustawiania zrobić zadowalające mnie fotki, więc mimo mojego braku umiejętności zdjęcia wyszły całkiem całkiem
Z tartą dałam plamę, a to dlatego, że tym razem raczyli mnie pizzą i o tarcie zupełnie zapomniałam. Zaraz go poproszę by mi napisał przepis
Bardzo dziękował za słoiczki ze wspaniałościami

Piękna wycieczka i cudne zdjęcia! A ta zamarznięta mgła... no w życiu czegoś takiego nie widziałam i nie wiedziałam, że istnieje. Bajka...

(a lis paskudny; nie lubię lisów, odkąd mam kurki)

Ma Gorzatka wrote:
hahaha nie dziwię się, to zabijaki paskudne! Ten też był jakiś dziwny, nie bał się ludzi stał blisko i się przyglądał. Ale zanim wyjęliśmy aparaty ruszył dalej powolutku.

Aniu
Wydębiłam przepis na tartę, daję tu, może jeszcze ktoś skorzysta, bo jest pyszna.

MaGorzaciu , zapisuj Bo Ty specjalistka od tart

TARTA BROKOŁOWA
4 śmietany 22% (200ml), 1.2 kg brokula zblanszowanego - posiekać, 100 gram sera tartego corregio (można go kupić w Tesco), sol, pieprz, galka muszkatalowa, 4 ząbki czosnku, feta ile kto lubi i platki migdalowe ile kto lubi.

Brokuły z czosnkiem przesmażasz na patelni i dodajesz do śmietany zmieszanej z przyprawami, fetą i migdałami.
180 stopni, 30 minut na termoobiegu.

Dawno u siebie nie byłam, ale ogród śpi... za to ja wcale się nie nudzę. Ostatnio byłam na Balu Wysokich

No mówiłam, że się zawijają!

No zawijają się, jak nic!

Lucynko, wyglądasz przepięknie A jaka smukłość! Pozazdrościć.

Aguś
Oooooo, rany boskie ! Ale antylopa .... Mam nadzieję, że w następnej odsłonie zobaczymy Cię na Balu Gazeli ... z pucharem za zajęcie I miejsca
Super babeczka
Już wiem To te brokułowy tarty ( pięknie dziękuję za przepis! ) mają taki dobroczynny wpływ na Ciebie
pozdrawiam cieplutko ...

Luc-Aga , pięknie wyglądasz!
I zupełnie nie rozumiem na co Ty narzekasz ! Nie rozdawaj tak pochopnie centymetrów. Ja też mam aktualnie 180 cm (kiedyś było 182, ale już się kurczę ) i wzrost jest jedyną rzeczą, z której jestem zadowolona . Ani moja waga, ani uroda mnie nie satysfakcjonują, ale cm nie oddałabym za żadne skarby! Zgadzam się, że wiążą się z tym pewne niedogodności, zwłaszcza garderobiane, ale chodzi o to (i tu sparafrazuję klasykę kinematografii polskiej ), żeby te minusy nie przesłoniły nam plusów .

Dobra dziewczyny, skończcie już to obgadywanie Czas wrócić do codzienności. Praca dom, praca dom... jakiś marazm mnie dopadł.

Asiu witaj w klubie A tak serio, byłaś kiedyś na jakimś spotkaniu wysokich? Ja pierwszy raz miałam okazję.
A ze swojego wzrostu jestem równie niezadowolona jak Ty zachwycona. Postrzegam siebie jako drobną kobietkę, tylko lekko przerośniętą I tak się czuję póki siebie nie widzę
Często przechodząc przy witrynie sklepowej oczom nie dowierzam - czy ta wysoka babka widoczna w szybie to na pewno ja?

Aniu, ja własnie stwierdziłam, że kiepsko się odżywiam. Kiepsko to nie znaczy, że mało jem bo jem za dużo, tylko - że byle co. Tak mi się chce coś dobrego, ale nie wiem w sumie co Najchętniej to bym chyba zjadła fasolkę po bretońsku, albo gołąbki No i jakąś dobrą sałatkę...

Posiałam dziś ok 10 pomidorów. Wreszcie! Jakoś się zebrać nie mogłam.

Nie Aguś, nigdy na takim spotkaniu nie byłam. Ale też nigdy nie postrzegałam siebie, jako szczególnie wysokiej. Może dlatego, że najpierw w klasie w podstawówce miałam dwie koleżanki wyższe od siebie (190 i 185 cm), a potem w liceum- również dwie- prawie mojego wzrostu (po 179 cm ). Miałam chyba wyjątkowe szczęście, bo było to w czasach, kiedy taki wzrost był jeszcze czymś niezwykłym… Zresztą cała moja rodzina jest dość wysoka. Jedyny brat stryjeczny ma prawie 2 m i muskularną budowę, więc czuję się przy nim jak drobinka .

Nie kryguj się i przyjmij komplementy, wyglądasz świetnie, więc odcierp nasze pochwały.
Też dziś ogarnął mnie jakiś zły nastrój (domowy-pracowo-dzieciowy kieracik nie służy), ale zobaczyłam, że w ogrodzie pojawiły się już tulipanowe noski i od razu humor mi się poprawił. (choć nie mam pojęcia jak w tym sezonie uda mi się jeszcze ogród ogarnąć).

O proszę, 2 Asie Jak miło
A moja Asia (córcia) już wybyła od mamusi do Poznania. Już jest po sesji, ale pracuje w weekendy w Starym Browarze. Ona to czasem narzeka, że nie jest tak wysoka jak ja, a ja się cieszę, bo bałam się, że mnie przerośnie

Asiu2 faktycznie miałaś szczeście, jak człowiek ma wokół siebie osoby swojego wzrostu to zupełnie inaczej się czuje. Poza tym w dużym mieście człowiek nie rzuca się tak w oczy
W podstawówce to ja byłam mała drobna kurka. Wszystkie kuzynki i koleżanki były ode mnie wyższe. Ja wystartowałam ostro dopiero w 8 klasie
Teraz się super czuję jak przyjeżdża do mnie synek z dziewczyną, oboje sporo wyżsi

Asiu jlg Za komplementy dziękuję Gdyby mi się ta fotka nie spodobała, to bym Wam przecież nie pokazała Lubie takie focie z oddali, bo zmarszczek nie widać
Szkoda, że to co na fotce nie całkiem równa się temu co w naturze Ale jeśli aparat potrafi mnie jeszcze czasem odmłodzić, to przecież nie jest ze mną tak źle

Wczoraj by mnie lenistwo nie pochłonęło wymyśliłam sobie zajęcie. Szkoda tylko, że nie podwórkowe, bo pogoda była piękna. Postanowiłam pomalować Asi pokój, bo zostało mi sporo farby po malowaniu naszego i żal zmarnować.
Były to - jasny beż i zgaszony cynamon. Postanowiłam je zmieszać licząc na fajny kolor i tym pomalować jej pokój.
Pomysł okazał się kiepski. Kolor wyszedł - noo jak to mówicie - bura szmata Liczę na to, że po dokładnym wyschnięciu nie będzie aż tak tragicznie jak wieczorem. Na razie boję się tam wejść i obejrzeć efekty w dziennym świetle Już kombinuję jakby tu wpleść trochę jasnego koloru... może jakaś fajna tapeta.... bo w jednej ścianie wylazły jakieś plamy Nie wiem czy to wilgoć, czy coś tłustego... ale skąd tłustego w takim miejscu?
W każdym razie nie jestem zadowolona z efektu i czuję, że Asi też się nie spodoba.

Wzięłam się wreszcie za cięcie jabłoni
Pogoda słoneczna mnie skusiła i jestem z tego bardzo zadowolona. Wiatr co prawda powiewał, ale życia nie uprzykrzał.
W ubiegłym roku fachowiec ciął moje jabłonie i szkoda zaprzepaścić to czego dokonał. Zatem chcąc nie chcąc wzięłam drabinę i ruszyłam do sadu.
Przycięłam wszystkie wilki na najwcześniejszej NN. potem ogoliłam jedną malinówkę i większość renety. Przeskoczyłam potem na najpóźniejszą odmianę z drobniejszymi owocami i na tym zakończyłam szaleństwo na szczycie.
Sama siebie podziwiam bo po raz pierwszy wgramoliłam się aż tak wysoko, a to dzięki długaśnej sąsiedzkiej drabinie.
Łapki pokiereszowane, ale najważniejsze, że bezpiecznie wylądowałam na ziemi. Zostało mi jeszcze 3 i pół drzewa

Nie mam żadnej aktualnej fotki, ale tak było podczas pierwszego mojego cięcia w tym sadzie lat temu 8





Śliwa ma przepiękne drewno

Dobrze, że doczytałam, że te zdjęcia są sprzed 8 lat, bo zaczynałam się zastanawiać, czy to aby na pewno ta wysoka drabina
Straznie dawno mnie nie było, lae nie wiem dlaczego nie przychodziły powiadomienia

Aguska, jako niepełny 1,60 cm zawsze zazdrościłam wyższym, dlatego zadbałam o to,
aby moje dzieci nie miały tego problemu i... wszystkie są wyższe, bo trochę wzięły po tacie .
Fajnie wygladasz z tej szarej kiecce, a jeśli chodzi o zmarszczki to dobry aparat czy kamera powinna mieć taki specjalny filr,
kiedyś p. Irena Dziedzic o tym opowiadała. Teraz te aparaty takie nieprzyjazne raczej a nie każdy umie obrobić zdjęcia w "fotoszopie".
Kiedy bierzesz się za mieszanie farb to pamiętaj, że obecne farby raczej nie zmieniają koloru po wyschnięciu,
lepiej więc od razu dodać białej farby lub barwnika do puszki niż liczyć na cud na ścianie .
W tapetowaniu dobra jest Gorzatka, ale teraz choruje, w wątku nieogrodowym Romy też jest o tym mowa.
Ponoć lepiej użyć tapety na fizelinie, bo łatwiej ją nałożyć - smaruje się klejem ścianę i można poprawić, gdy krzywo przylgnie.
Ja jestem wierna malarstwu ściennemu, bo tą metodą najłatwiej i najtaniej odnowić i odmienić pomieszczenie.
Piękne zdjęcia zimowe z wietrzną mgłą (?).