Forum Ogrodnicze Oaza

Lucynko, ależ słodka ta Twoja wnusia!
Ja też uwielbiam czereśnie i cieszę się bardzo, że nasze okolice to zagłębie czereśniowe od dawien dawna
Wybierasz się w tym roku do Wojsławic, czy coś źle doczytałam?
U nas dzisiaj wielki powrót zimy - śnieg i przymrozek

U nas też dziś ostro przymroziło, wszystko rano było białe od szronu, ale śniegu na szczęście nie ma, szosy suche. W dzień za to było piękne słoneczko.

Bardzo chciałabym przyjechać do Wojsławic na Święto czereśni, ale nie mam pojęcia czy mi się to uda, bo to weekend kończący rok szkolny, a my potem mamy jeszcze trochę zajęć w szkole. Musiałabym przyjechać na sam weekend do syna i z nim pojechać do Wojsławic. Jeśli to się uda, to dam znać, może mogłybyśmy się tam spotkać
Bardzo bym chciała kupić 3 drzewka starych tamtejszych odmian, a podobno tylko tam można je kupić. Pytałam latem jak tam byłam, ale powiedzieli, że nie sprzedają. Szkoda.

Czy ja pisałam, że śniegu nie ma?? No to już jest i to wcale niemało

pszczelarz5 wrote:
Często obwiniamy o przedwczesną śmierć drzewa... odmianę... przypisujemy jej modyfikacje... odmiana jak odmiana, są różne, nawet te stare się obecnie szczepi w niektórych szkółkach. Właśnie... szczepi. Kiedyś szczepiło się drzewka na podkładkach wysokorosnących - miały one silny system korzeniowy, często były odporne na choroby a na pewno na mrozy były odporniejsze niż te stosowane dziś. Z biegiem czasu wymyślono, że drzewko niekoniecznie musi długo żyć. Ma przede wszystkim wejść szybko w dojrzewanie oraz ma być zdatne do zbioru mechanicznego. Skorzystali na tym ogrodnicy - działkowicze, którzy w końcu mogli posadzić sobie drzewka i jednocześnie mieć warzywa w takim ogrodzie ROD chociażby. Te podkładki są przeróżne, różnią się siłą wzrostu, odpornością na choroby, wielkością systemu korzeniowego. Zasada jednak jest prosta - im mniejsze drzewko, tym słabsze korzenie.

No.. a czereśnie to specyficzne drzewa, nawet stare odmiany na dzikich podkładkach potrafią wymarzać. Proponuję poszukać szkółki, która się specjalizuje w produkcji starych odmian i zapytać czy nie zaszczepiliby na wysokorosnącej podkładce.

Skończyliśmy dziś kojec dla Burej Pogoda była sprzyjająca. Robota w rękach się paliła. Zdążyliśmy przed deszczem. Niestety Bura jak zwykle naszych wysiłków i trudu nie doceniła i była bardzo niezadowolona ze swojego lokum
Próbowała szarpać siatkę zębami, wysunąć się pod siatką, przeskoczyć górą... Pewnie gdybyśmy ją zostawili na dłużej niż 5 minut zrobiła by podkop i zwiała
Zanim wybada wszystkie słabe punkty kojca musimy mieć ją na oku. Nie sądziłam, że rzuci się z zębami na siatkę.

Dzielnie towarzyszyła nam w pracach przypalikowana do ogrodzenia warzywnika. Podczas gdy my uwijaliśmy przy jej zagrodzie ona przeryła mi 2 grządki pod przyszłą sałatę i rzodkiewkę i przegryzła 4 trytki spinające siatkę ogrodzeniową ze słupkami. Tym samym pokazała nam, że jej siatkę trzeba zamocować czymś o wiele porządniejszym. Dobierała się także do moich hortensji, tu jednak zdecydowanie zainterweniowałam przepalikowując ją pod kompostownik. Przespacerowała się po kompoście wzdłuż i wszerz, po czym zajęła się rozgryzaniem ściętych gałęzi klonowych.

Fotki niestety nieciekawe, bo zimą wszystko wygląda buro. A i miejsce ulokowania kojca wyjątkowo nieciekawe - z widokami na niezwykle "urokliwe" podwórko sąsiadki.

Słupki już są. Bura testuje stabilność!



Pan rozciągnął górny drut, a Bura została ze smyczą na słupku Można było wypiąć drut lub przeciąć smycz. To drugie wydało nam się mniej skomplikowane.

Biedna Bura ... zostało jej doglądanie prac z daleka i pilnowanie kompostownika.



Słupki trzeba będzie jeszcze pomalować



Siatka prawie gotowa



Trzeba jeszcze ustawić budę, a to nielekka robota




Z przykrością też muszę stwierdzić, że czas skończyć swobodę na spacerach. Puszczona luzem nie daje się złapać i nawet po długim spacerze nie ma takiej siły, która ściągnęła by ją do domu. Biega cały czas jak oczadziała na pełnym gazie... jak wołam, to oczywiście przybiega i nawet nie zwalniając ociera się o moje nogi, mówiąc "jestem" po czym gna nadal. Cudem udało mi się ją złapać, wykorzystując jej ulubione zabawki. Strasznie to upierdliwe, bo do tej pory zawsze nad jeziorem ją puszczałam, potem przywoływałam co chwilę i zawsze przybiegała łasa na pochwały i smakołyki. Mogła się wyszaleć, wybiegać, a potem grzecznie dała się wpiąć i wracałyśmy do domu.

Oooo biedula ona już czuje ze swoboda będzie ograniczona. Ale może podczas spacerów ogarnie komendę wracaj.

Lucyna, jest świetna książka " Zapomniany język psów w praktyce " nam udalo się wiele wprowadzić w życie z tej książki, posłuszeństwo na spacerze również.
A nasz pies wcale nie był łatwy .

Tak zielono u Ciebie? Ja ciągle jeszcze w śniegach
I powiem nawet , że ładnie tutaj

Ona komendę "wracaj" miała na spacerze świetnie opanowaną. Przybiegała na każde zawołanie. Tylko teraz jej zupełnie wyparowała z głowy.

Muszę poszukać tej książki, może jest w necie. Obawiam się jednak, że jej nieposłuszeństwo wynika także z naszej niekonsekwencji. Obiecywałam sobie, że wieczorami nie będę jej już puszczać luzem, bo wiem, że nie chce wracać. Jednak po 3 dniach znów ją puściłam, bo żal mi było, że nie może się wyganiać. No i potem miałam kłopot, bo przez wiele godzin nie chciała wrócić i trzeba ją było ściągnąć podstępem, co też nie było łatwe.
Na szczęście w domu jest bardzo grzeczna i nie sprawia kłopotów - odpukać !!

A może wiosnę poczuła?

Zdecydowanie poczuła wiosnę Byliśmy dziś u sąsiadki, ona ma zamknięty ogród, więc mogła pobiegać. Wpadała do stawku łamała przy brzegu lód i wynosiła go w pyszczku na brzeg, a przy okazji przekąpała się parę razy

Madziu
Czytam sobie tę książkę od rana i nawet zrobiliśmy trening chodzenia na smyczy Zgodnie z radami nie będę jej na razie luzem puszczać na otwartym terenie. Oczywiście ciągnęła początkowo smycz bez opamiętania, ale ja co chwila stawałam. Może więcej stałam niż szłam Ale po jakichś 15 min załapała, że jak staję, to nie ma co się szarpać, więc zaczęła stawać ze mną. Wtedy ruszałam, a ona mnie zaczynała ciągnąć, więc znów stawałam i tak w kółko. Efekty: zatrzymuje się zawsze ze mną, często siada i czeka. Od bramki do domu przeszła obok mnie i ani razu nie próbowała mnie wlec

Kurcze blade, ja chyba powinnam wejść na jakieś psie forum, a nie tu Wam truć.

Fajnie, że łapie. Może ten kojec tak na nią wpłynął? Zresztą na każdego psa znajdzie się metoda. Miałam kiedyś psa, a raczej suczkę. Jakaś mieszanka z owczarkiem niemieckim - przybłęda oczywiście. Dopóki mieszkaliśmy na wsi było ok ale gdy musieliśmy wracać do miasta okazało się, że Yoda nie umie chodzić na smyczy. Też ciągnęła i to tak, że niemal dusiła się. Różnych metod próbowaliśmy bezskutecznie, aż pewien pan, właściciel bardzo grzecznego rotwailera (nigdy wcześniej i nigdy potem nie widziałam tak opanowanego psa tej rasy), poradził żebym ściągnęła smycz na krótko gdy ta zaczyna ciągnąć. Poskutkowało. Potem to już nawet nie musiałam ściągać smyczy, sama szła przy nodze a smycz sobie wisiaaaała.

Właśnie M. mi podpowiedział, że muszę trzymać krótko smycz. Chyba to się sprawdziło.

Kojec raczej nie miał szans na nią wpłynąć, bo była w nim 2 razy i to krótko, no i pod kontrolą. Jak się oddalaliśmy to był skowyt i rzucanie się na siatkę. Ale... zostawiłam ją w kojcu i zaczęłam ciąć gałęzie obok, w zasięgu jej wzroku. Jak zobaczyła, że nie odchodzę, to się uspokoiła i zajęła zabawą. Ja tymczasem coraz dalej i dalej... w końcu nawet mnie nie widziała, ale bawiła się spokojnie. On jest dość spory - 3m/6m , jak się przyzwyczai to nie powinna narzekać.

Chciałabym wiosną zmienić ogrodzenie warzywnika, bo jest okropne. Kołki też już przegniły. M. przygotował już słupki, teraz muszę wybrać jakąś ładną siatkę i będzie piknie Nic tylko siać!

Chylący się ku upadkowi płotek w warzywniku




O właśnie!! Miałam dziś posiać pomidorki i sałatę, chyba wreszcie się ruszę jak spiję kawkę

Okolica

Czytając jaka onma żywotna obawiam się, że niedługo znajdzie wyjście z kojca.
Na przykład podkop. Ciekawe, czy jak będzie starsza uspokoi się trochę, czy dalej będzie szaleć

Na razie kopie z drugiej strony, akurat pod drzewem, ale niedługo obczai, że nie tędy droga

Ależ ona nadzwyczaj spokojnym psem jest - żebyś ją teraz zobaczyła... leży jak aniołek na dywanie koło Pani, przeciąga się... to stworzenie, które wciela się w nią na dworze to jakiś inny pies, nie mój

Przed chwilą wyciągnęłam M. na spacer na górkę, bo stwierdziłam, że trzeba obmierzyć ile metrów siatki potrzebuję na nowy płotek wokół warzywnika, gdyby mi jutro akurat jakaś ładna wpadła w oko. Potrzebuję taką ok 50-60cm wysoką, bo ma raczej symbolicznie wyznaczać granice warzywnika.

Jak się można było spodziewać M. był zachwycony, tym bardziej, że mży Dzielnie jednak mi towarzyszył przyświecając latarką. Pomiar odbył się krokami, bo i tak wytyczymy ciut inne granice. Co 2-3 lata skracam warzywnik od strony kompostownika, bo tam łapie cień i o tyle mniej więcej powiększam go w nasłonecznionym miejscu.
Wielki mam ten warzywnik, wyszło mi aż 26 kroków dookoła , nie licząc boków szklarni.

Masz mister Jacka i doktora Hyda

Taak, w damskim wydaniu Jakby na potwierdzenie tych słów wczoraj znów mnie zaskoczyła. Jako, że nie należę do osób zbyt konsekwentnych niestety, wzięłam ją na spacer i postanowiłam przetestować spuszczenie ze smyczy. Bura dała popis grzeczności. Przybiegała za każdym razem gdy ją wołałam. Z 5 razy wpinałam ją do smyczy, kawałek spacerku koło mnie i znów ją spuszczałam. Co za przewrotna natura Po ostatnich wybrykach zupełnie się tego nie spodziewałam. Raczej zastanawiałam się jakim podstępem tym razem uda mi się ją nakłonić do powrotu.
Oczywiście jak zwykle za nic miała proponowane przekąski. A przygotowałam jej kawałeczki surowego mięska, którym niby nigdy nie gardzi. Na spacerze jedzenie jej nie interesuje. Obwąchała, polizała i pobiegła dalej. Za to niezmiernie łasa jest na pochwały. Co chwila przybiegała, by odebrać kolejną porcję.

A ta siatka w tym kojcu to jakoś do ziemi jest przymocowana? Ja mam ogrodzone kury taką solidną siatką ogrodzeniową ze stalowego drutu, ogrodzenie wydało mi się solidne dopóki suczka nie dostała cieczki. Hm... okazało się, że pod tą siatką to przechodzą ogromne psy i to bez żadnych podkopów. Napierają na dół siatki, ta się odchyla i pies jest już po drugiej stronie, masakra, coś musimy z tym zrobić.

Na dole przy samej ziemi jest rozciągnięty drut. Póki co nie sforsowała, ale też i za wiele tam nie przebywa, więc trudno stwierdzić co by było gdyby. Zabezpieczenie dołu mamy w planach, ale na razie nie jest konieczne.

Dziś Bura dała kolejny pokaz grzeczności (aż strach chwalić - odpukać) Była ze mną na spacerze, przybiegała na każde zawołanie, więc testowałam ją dalej. Wracała bez smyczy, przyszła ze mną na podwórko. Tu też przywoływałam ją wiele razy i zawsze przybiegła. Bez problemu przypięłam jej smycz i przyprowadziłam do domu. Nie próbuję na razie przywoływać przed wejściem, bo podejrzewam, że na to za wcześnie. Nawet na smyczy do schodów podchodzi niechętnie.