Forum Ogrodnicze Oaza

MaGoś, gratuluję powiększenia rodzinki. Cudne psisko i do tego farciarz. No ale imię......... mogłaś się bardziej postarać. Mój Małż, jak mu futra za skórę zalezą, wyżywa się burcząc pod nosem taką śpiewkę - " Burki won z domu! Teraz Pan leży na kanapie."

Ewa - prawie w tej samej chwili pisałyśmy u siebie wzajemnie

U nas też słowo "burki" funkcjonuje, jako ogólne określenie jakiegokolwiek psa, stwierdziliśmy więc, że jet to psie WSZECH-IMIĘ!

Gosiu....Burek jest przekochany i po prostu uroczy
dobrze, że trafił do Was
no u nas na każdego psa też się woła Burek, zaś mama mówiła, że u niej na wsi to prawie każdy pies wabił się albo Murzyn albo Burek właśnie

ja zaś ze sklepów zoologicznych ratuję gryzonie.......Julka była planowo kupiona zaś Romek i Fredek już nie, z mamą mamy za miękkie i za dobre serca, jak się jakiemuś zwierzakowi krzywda dzieje to zaraz na ratunek

Marta - ja nie wiem, jak można przywiązać do ogrodzenia i porzucić takiego kochanego psiaka... on miał przecież wtedy o dwa miesiące mniej, był ufnym i uroczym psim dzieckiem!
Jak taki ktoś, takie coś, może spać spokojnie!

Gosiu - ja też nie wiem i naprawdę tego nie rozumiem jak ludzie mogą tak robić.....przecież zwierzaki czują, cierpią i tęsknią, czasami tak się zastanawiam co bym zrobiła gdybym takiego gada dorwała
bo na pewno nie spotkałoby go nic miłego.....a wręcz przeciwnie

Droga MaGorzatko,
Nazwać bezimiennego psa Burek - to na swój sposób genialne.
Ale dać porzuconemu psu godne psie życie - to zasługuje na najwyższe uznanie!

Wybacz, ze wpadam tak bezceremonialnie, nawet bez stosownego przywitania, ale trochę (chyba?) się już znamy... .
Piękne wybraliście sobie miejsce do życia i pięknie w nim żyjecie.

Pozdrawiam serdecznie!

Małgosiu, Burek jest śliczny i wielkie buziaki masz u mnie za niego, farciarz , hmmm... Burek to mi też nie pasuje do takiego filuternego białaska, ale imię nieważne, ważny jest dach nad głową, kawałek posłania i małe "conieco" w miseczce

Ma Gorzatka wrote:
Małgosiu zobaczysz jaki Burek będzie wdzięczny ....jak mój Kokos....

Witam serdecznie
Razem z naszymi czterema czworonogami ( fotki w wątku Nasze zwierzęta duże i małe )gratulujemy bardzo ludzkiego odruchu zabrania nieszczęśnika ze schroniska - dałaś Burkowi nowe życie i nową szansę na wspaniały dom. Ściskamy mocno!

A dynie .... poezja Rozsady robisz sama czy kupujesz gotowce ?
U mnie zamiast Czarnych Stóp dominują Czarne Łapska - nie potrafię grzebać w ziemi w rękawiczkach, co negatywnie wpływa, niestety, na stan ogólny rąk.
Pozdrawiam też specjalnie Twoje kurki - moje nie zrealizowane marzenie:)

Adasiowa - a co z tymi Twoimi kurkami? Może jeszcze się uda realizacja tego marzenia?
Dynie siałam w tym roku z nasion kupionych na All od polecanej sprzedawczyni (ankado22)

Kochani, bardzo dziękuję Wam wszystkim za miłe komentarze, czuję się nawychwalana za wszystkie czasy, bardzo to miłe dla mnie ale i trochę krępujące.
Burek stopniowo się zadomawia, jeszcze wciąż poznaje odgłosy domu i otoczenia i poszczekuje na rożne rzeczy, o których Kora już wie, że niewarte są fatygi. Ale i on się nauczy
Trochę docierają się z Korą, i ona już nie jest obrażona i obojętna na jego przejawy miłości do wszystkich i wszystkiego. Nawet wącha go tu i tam, nawet podniosła piłeczkę, którą wypuścił z pyska, nawet pozwala mu się zbliżyć i nie odskakuje, jak poparzona. Idzie ku dobremu.
Jeszcze wymaga pracy sytuacja przy misce/miskach - karmienie musi się na razie odbywać pod nadzorem.
Do nas natomiast musi dotrzeć, że znów mamy prawie szczeniaka. Wczoraj zbierałam po ogrodzie strzępy rozprutego worka z proszkiem witaminowym dla kur, a w domu znajduję różne przyniesione z ogrodu skarby - fragmenty starej miotły, czy jakąś ścierkę, która wisiała sobie wcześniej gdzieś tam w szopie...

Małgosiu, Kora widać pełna wigoru(parę lat jej ubyło gdy jest nowy członek rodziny) a psiaki się dotrą-potrzeba tylko czasu....

Paweł - Kora to czterolatka i wigoru jej nie brakowało, tylko ostatnio posmutniała po śmierci swojej starej towarzyszki

Zrobiłam zdjęcia moim tegorocznym cyniom. Nie miałam do nich szczęścia, bo nasiona zebrane z zeszłorocznych przecudnych okazów nie wzeszły i potem na łeb na szyję kupowałam jakiekolwiek, jakie tam dorwałam w sklepie. Jedna z nich to była cynia kaktusowa, reszty nie pamiętam.
Szału nie ma, ale ja je tak lubię, że mogą być i takie











W przyszłym roku do zakupu nasion cynii zdecydowanie muszę się przyłożyć!

No i jeszcze moje pomidorki - od jakiegoś tygodnia nie kupuję już pomidorów, wystarcza nam tego, co zbieramy spod folii. Wkurzają mnie koktajlówki, bo krzaczory są ogromne jak potwory i zwalają mi się na łeb, jeśli wchodzę do foliaka po dwudniowej nieobecności!
W przyszłym sezonie zdecydowanie więcej posieję odmiany Black Krim. Mam je już drugi rok, obecne wysiewałam z nasion wydłubanych własnoręcznie z zeszłorocznych owoców. To odmiana tzw. czarnych pomidorów, są przepyszne i pięknie wyglądają w plastrach, a krzaki są małe i łatwo je prowadzić na 1-2 pędy. Opryski mlekiem wystarczają mi do zabezpieczenia ich przed pomidorowymi przypadłościami.



Na talerzu: Black Krim (największe), Karbon (średnie okrągłe), sakiewka czerwona z nasion wydłubanych ze sklepowego pomidora (beznadzieja - suche i bez smaku), Perun (żółte gruszeczki - pyszne!), Black Cherry i Chocolate Cherry (te małe ciemne kulki - dla mnie nie do odróżnienia, które są które, smaczne), Zebra pomarańczowo-zielona (jedna kulka w paski, w smaku nic ciekawego, dość twarda, powiem nawet: zbyt twarda, tyle, że ładna kuleczka).

Jeszcze czekam na: Snow White, Green Grape i Megagroniaste

Ma Gorzatko, z kurkami pozostanę tylko w marzeniach. Nasz ogródek to ROD, na który jeździmy tylko w weekendy, więc - sama rozumiesz - opieka nad jakimkolwiek zwierzakiem graniczyłaby z cudem. I tak się dziwię moim roślinkom, że przy tak beznadziejnym doglądaniu rosną i mają się chyba dobrze.

Wiesz, może kiedyś, jak trafi się nam spadek od nieznanego "wujka z Ameryki" ... wtedy kury będą na pewno ( zielononóżki ! ), a i jakaś koza znajdzie schronienie - będę mogła doglądać wszystkiego codziennie.
Póki co cieszę się tym, co natura dała i podziwiam Twoje cynie, które uwielbiam - przepiękne. I tak pomidorowo u Ciebie ... aaaa, przy okazji, masz sprawdzony przepis na sok pomidorowy na zimę ?
Pozdrawiam cieplutko Burka i Korę!

Witaj Małgosiu.Pies ze schroniska na pewno się odwdzięczy za uratowanie . Pies to nie tylko przyjemnośc, ale i obowiązek.Niestety wiele osób tego nie robi, co skutkuje rozmnażaniem zwierząt i zwiększeniem bazdomności .Ja też mam owczarka ze schroniska i pomimo że był to pies "niszczyciel"(niszczył wszystko co napotkał na swojej drodze)jest z nami i nie wyobrażam sobie by było inaczej.Burka proszę wymiziać.

Adasiowa (można prosić o imię w stopce?) - nie robię niestety soków pomidorowych, a w ogóle to nie robię zbyt wielu przetworów, bo ja tu mam wielką zamrażarę, odkupioną od poprzedników wraz z domem i wszelkie nadmiary mrożę. Na przykład zamroziłam w tym roku 15 litrów malin, a nie zrobiłam ani jednego słoiczka z malinami.
Jonatanko - do wzięcia tego psa zachęciło nas to, że jest młody i że stosunkowo niedługo był w schronisku; zdajemy sobie sprawę, że pies, to nie zabawa na parę miesięcy, tylko decyzja na długie lata i tym bardziej musi być przemyślana, że u nas pies zawsze mieszka w domu i jest członkiem rodziny; Burek dziękuje za mizianie, bo on jest bardzo mizialskim burkiem

Małgosiu, ale zapachniało pomidorkami! Te czarne wyglądają niezwykle egzotycznie, a skoro jeszcze smakują to warto siać!
Czytałam o przypadłościach pomidorów..ponoć w gruncie bardzo ciężko dochować się solidnych zbiorów...tym większe moje uznanie!
Psiaki urocze, masz prawdziwy zwierzyniec

Przepraszam .... Adasiowa to ja - Ania
Zamrażarka to bardzo fajny wynalazek, sama kiedyś o niej myślałam, ale nasza kuchnia o pow. 6 m2 raczej nie pomieści takiego cudu dlatego co mogę, wrzucam w słoiki.
Pozdrawiam psiska i kurki!

Gosiu- gratuluję nowego domownika. Psina ma ogromne szczęście, że los sie tak do niego uśmiechnął! Psiaki pewno szybko sie dogadają- już widać, że nie unikają siebie nawzajem. Psotny psiak w domu to i radośc i utrapienie.. Miałam kiedyś psiaka Shih-Tzu, całego czarnego. Zamieszkał u nas tuz przed malowaniem- czarnymi wąsami przykleił się do pomalowanej na biało ściany, a wykończony emocjami zasnął w szklanej misie, stojącej na podłodze- rozgardiasz związany z malowaniem.. Pamiętam, jak rozbawiony szczeniaczek wynosił z kuchni kartofle i zostawiał na dywanie w pokoju.. a kiedyś weszłam do łazienki i znalazłam go zawiniętego w papier toaletowy- rozwinął całą rolkę Psiak niestety już nie żyje, ale w swoim czasie dużo radości przynosił..
Burek też wygląda na radosnego psiaka i zapewne niejedno jeszcze zbroi

Pozdrawiam!