Forum Ogrodnicze Oaza

To w ogóle nie jest żaden dylemat! Robimy w życiu to, co nas uszczęśliwia! I jak ognia unikamy depresji! Zatem nie unikamy słoika malin, smażonego boczku, chałwy , to już co tam kto uważa , zależy co na kogo działa antydepresyjnie!
Na mnie ostatnio takie lody o smaku caffe latte , jak jem, czuję, że zbliżam się do fazy manii

aleb-azi wrote: Miło by było...
Jednak dziś jest taki dzień, kiedy dla mnie coś się skończyło...
Nie mam już ani jednej babci
Dziś rano odeszła mama mojej mamy... źródło krawieckich genów... i sporej części mojego charakterku...
Ostatnia w rodzinie z tego pokolenia...
Na to chałwa nie pomaga...
Tak więc, zamiast do świętowania, szykujemy się do kolejnej smutnej uroczystości za kilka dni...

Współczuję Gosiu
Ja też już nie mam żadnej babci.

W obliczu takich sytuacji myślę, że trzeba korzystać z życia dopóki mamy zdrowie i chęci.

Przykre wieści Trzymaj się

Gorzaciu..tak mi przykro
Ciężki rok dla Waszej rodziny, aż przykro czytać, że znowu tak trudna dla Was uroczystość!

Ja od dawna nie mam Dziadków, od kilku lat Taty.. Mama coraz starsza..ehhh, strach myśleć..

3maj się Goś, tulę..

Moje kondolencje Gosiu ja też nie ma już nikogo, poza moją mamą- tata w wieku 51 lat odszedł (12 lat temu..... )

Wyrazy współczucia, Gosiu...
[*]

Gorzaciu. Szczere wyrazy współczucia. Ja jestem trochę wcześniej urodzona, więc moi wszyscy najbliżsi są już po tamtej stronie. Najbardziej przykra jest jednak świadomość, że jestem już nestorką rodziny.

Dziękuję Wam za ciepłe słowa...
Krysiu... jeśli tak na to spojrzeć, to i mój M powinien być uznany za nestora: w wieku 41 lat nie ma już dziadków ani rodziców

Gosiu, przyjmij słowa otuchy także od nas.

Dziękuję Wam... chyba rozumiecie, że jest mi po prostu... smutno...
Przemijanie jest naturalną częścią naszego życia, jednak z odejściem bliskich zamykają się za nami jakieś drzwi...
Sporo tych drzwi ostatnio... i pożegnań sporo...
I tak różne są...
Teraz odszedł ktoś, kto odchodzić nie chciał... ktoś, kto nie chorował... był sprawny intelektualnie... tylko po prostu... nadszedł czas...
Zostaną wspomnienia... zdjęcia... pamiątki...

Współczuję Gorzatko, wiem co czujesz, w ubiegłym roku pożegnałam 6 osób z rodziny, jutro pogrzeb siostry stryjecznej, mój rocznik....

Smutno musi być, ale pomyśl sobie, jaka babcia z Ciebie dumna, kiedy patrzy na to, jak rozwijają się przekazane przez nią predyspozycje
Pewnie szyjesz coś w tym smutku

Z tym patrzeniem... chyba nie bardzo... ja nie wierzę w to, że jest coś innego niż "tu i teraz"...
Tym trudniejszy jest dla mnie temat końca... bo to właśnie koniec...

Na razie szycie leży odłogiem... niech ZUS nie czyta ale zwolnienie zwolnieniem, a ja od poniedziałku w pracy... terminy gonią, a jeszcze Wielkanoc po drodze...

Bardzo współczuję! Smutne święta znowu dla Was. Jak napisałaś pozostaje pamięć, wspomnienia. Żal że życie takie kruche. Ech... Ściskam

Miał być post sentymentalny... ale nie trzeba mi wyciskacza łez (Asiu - oczy się goją! )...
Każdy zabrał do domu, oprócz wspomnień, drobiazgi z mieszkania babci... z dawno nie widzianym, dorosłym już i dzieciatym kuzynostwem, wymienialiśmy się wspomnieniami...
I tylko kogoś brakowało...

W zaistniałej sytuacji, Wielkanoc, która i tak nie jest przez nas szczególnie obchodzona, bo to jednak święto głównie religijne, zeszła na drugi plan...
Jakieś tam dekoracje... kupiłam to i owo do wrzucenia na ząb...
Wczoraj spędziliśmy dzień na porządkowaniu rzeczy teścia...
Przywieźliśmy do domu wory i pudła pełne drobiazgów... ale wygracenie mieszkania przed sprzedażą to będzie już poważniejsza zabawa... te meblościanki od końca do końca i pod sufit

Poniedziałek w drodze - trzeba przywieźć z Kalisza moją mamę, która została jeszcze na kilka dni...
Tak naprawdę została nam do odpoczynku tylko niedziela... a i z niej ktoś ukradł godzinę
Tak więc po śniadaniu, wczesnym popołudniem wybraliśmy się nad Zalew Pławniowicki...

No jest uśmiech na twarzy!
Jak ten łabędź taką sztukę z szyją zrobił? Czy to są dwa łabędzie?
A wiemy, co to są za kwiateczki? U nas takich nie ma... To takie nadwodne?

Nie mam pojęcia, jak ten łabędź to zrobił ale jest jeden...
Taki trochę... pokręcony

Nie wiem, co to za kwiatki... maciupeństwa takie (jak lubisz ), zresztą łatwo to stwierdzić porównując z wielkością ziarenek piasku... rosły na zboczu przechodzącym w plażę...
Za to na wielkim, trawiastym terenie koło centrum handlowego, gdzieś pomiędzy barierkami oddzielającymi drogę od strefy magazynowej, już ostatniej wiosny majaczyło mi coś żółtego... o regularnym kształcie...
Dziwne, bo teren jest kompletnym nieużytkiem, z plackowatą trawą...
Dziś, korzystając z tego, że nie było tam żywego ducha i nie miał nas kto stamtąd pogonić podjechaliśmy w rzeczone miejsce i...

Szukałam w necie informacji... czy to ślad jakiejś akcji... ku czci... ale niczego nie znalazłam...
Może w sąsiedniej Castoramie zostały cebulki z wyprzedaży?