Forum Ogrodnicze Oaza

Adamie zrozumiałam tak jak Ty, innej możliwości nie ma, zagnieść i przepuszczać przez maszynkę.

Kochani tak właśnie i ja robię. Przepuszczam 3 -4 razy zagniecione ciasto.
Aniu , ależ pachnąco chlebkiem się u Ciebie zrobiło.Może po przestudiowaniu wątku o chlebie i bułeczkach coś poczynię.

Na którymś z blogów kulinarnych też doczytałam o wykorzystaniu maszynki do mięsa - zamiast wałka lub tłuczka. Nie będę przeczyć sama sobie, ale to rozwiązanie bardzo mi się spodobało ze względu na oszczędzanie stawów rąk.
Niebawem Tłusty Czwartek i pomyślałam, dlaczego nie wypróbować sposobu Kasi i Beatki ? Jedyne, czego nie wiem, to jakiego rozmiaru sitka użyć - chyba o największych dziurkach, żeby się nie zapychały ciastem ?
Z drugiej strony - każde domowe, nawet niezbyt udane ciasto i tak zniknie w oka mgnieniu

Anulko, u Ciebie tyle ciepłego przesłania w każdej czynności, które niby prozaiczne ale zawsze promieniują spokojem, radością, pozytywem

Aniu ja mam tylko dwa rodzaje sitka. Używa tego o większych dziurach. Jutro podam średnicę dziurek bo teraz czytam w łóżku.

Kasieńko, chyba już wiem, o jakim sitku piszesz. Do mojej maszynki było dołączonych kilka rodzajów, więc na pewno coś odpowiedniego wybiorę. Dziękuję

Dzisiaj mój zbiór nasion warzyw powiększył się o kolejne opakowanie ( ostatnie, słowo honoru ! ); oczywiście nie jestem przekonana do końca, czy będę w tym roku robić własną rozsadę pora, ale nigdy nie wiadomo, co człowiekowi strzeli do głowy. Wyboru nie było, więc zapakowałam do koszyka pora późnego Bartka i jeśli nic się zmieni, to pod koniec marca rzucę ziarno w kuwetkę

A skoro do drzwi zapukał luty, to oznacza, ni mniej ni więcej, że niedługo zacznę przymierzać się do buszowania w moim kartonie z nasionami ... może uśmiechną się jakieś sałaty, selery i .... to chyba wszystko ? Acha, zapomniałam o lobelii !
W tym roku muszę zrezygnować z rozsad kwiatowych kosmosów, słoneczników czy aksamitek - nasiona powędrują bezpośrednio do gruntu, jeśli tylko pozwoli na to pogoda.

Pozdrawiam cieplutko

Anulko średnica oczka w sitku 8 mm. Zmierzyłam
Ja poszukuje lobelli niebieskiej bo taka najbardziej lubię.Na razie napotkałam mix kolorów. Siałam taka mieszankę 2 lata temu i... stwierdziłam , że jedynie błękitne zawładnęły moim sercem.

Kasionek wrote:
I słusznie

Kasiu, jeszcze nie kupowałam dla siebie, jak zobaczę - kupię dwie paczuszki, OK?

Aniu zarówno kosmos żółty jak i pomarańczowy (onętek siarkowy) i kosmos podwójnie pierzasty czyli wielokolorowy to rośliny silnie rozsiewające się z roku na rok. Absolutnie nie ma więc potrzeby wysiewania ich na rozsadę bo szkoda pracy. I jeszcze jedna uwaga, nie dawać w miejsce dobrze nawiezione bo rosną krzaczory - szczególnie ten drugi i jesienią nie jest łatwo usunąć korzenie. Podobno jest odmiana karłowa onętka pierzastego ale ja nasion nie spotkałam.
Minął styczeń to od rana wykładałam do kiełkowania ostre papryki, pomidory dwarf z przeznaczeniem do donic oraz Teton De Venus i Red Butter ( na Targu to Krasnoje Masljanoje Serdce ) z przeznaczeniem do uprawy sadzonek z wykręcanymi łodyżkami aby zmusić je do wytworzenia kilku korzeni

Łateńko jeszcze poszukam u mnie dopiero niedawno pokazały się nasionka . Mam nadzieję, że znajdę. Ale miło , że pomyślałaś o mnie

Ja za Wami nie nadążam. Bez przerwy mam tyły.
Ale Was trochę będę wodzić na pokuszenie.
Placki pikantne z cukini (jeszcze została z jesieni).



A tu zamiast faworków bardzo słodkie ciasteczka dietetyczne z gorzką czekoladą i mąką orkiszową. Wyglądają brzydko, ale są bardzo słodkie. Mogę zjeść tylko dwa, więcej nie dam rady.



Dopiero wczoraj mogę wyjechać, nareszcie odśnieżone i nie pada śnieg, tylko mróz bierze się za nas. Jest -15.
Na oknie zmarzły papryki ostre, ledwie je odratowałam, może będą żyć.

Alicjo droga
No doprawdy, tak się nie godzi ... kusisz nas zdjęciami i reklamujesz swoje pyszności, ale nie zostawiasz ani słówka o tym, jak je przyrządzić! Jak mamy się czuć hmmm... pokuszone ?
Proszę prędziutko poprawić się i wstawić przepis, abyśmy wiedziały, co tracimy nie smażąc i nie piekąc placków czy ciasteczek.

Tymczasem ja walczę z materią makaronową. Pierwsze nitki, wstążeczki i łazanki już obłaskawiłam i doszłam do wniosku, że jednak opłacało się zainwestować w maszynkę do wałkowania ciasta, bo - skubane - twarde jest niemożebnie. Ale najważniejsze jest to, że nareszcie odkryłam, jak powinien smakować prawdziwy, domowy makaron . Cóż, lepiej później niż wcale.
Poniżej wstążki z ciasta rozwałkowanego dzięki maszynce i pokrojone jeszcze własną ręką i własnym nożem ( następne "wyrzeźbiłam" za pomocą nasadki z ostrzami, ale o nich później ), a następnie wysuszone na suszarce do odzieży.

Aniu, ja nie jestem taką solidną kucharką jak Ty czy Janinka. U mnie czasem jest improwizacja, a czasem Wasze pomysły. Wychodzą cuda i dziwy, ja jem, a mąż mi się przygląda i patrzy kiedy skapituluję i wrócę do normalnego gotowania.
Lekarz nie pozwala mi jeść dużo rzeczy, ale ja jestem strasznie łakoma, jednym zdaniem można rzec - wilka z kopytami bym zeżarła. A najbardziej mi smakuje to, co zabronione.
Przepis na placki jest właśnie z wątku Janinki, tylko, że ja dodaję mąkę orkiszową lub graham i dużo papryczki ostrej, oczywiście z ogrodu swoją. Więc nie będę podawać przepisu.
Natomiast ciastka zrobiłam tak:
200 g mąki orkiszowej
150g margaryny
180 g eryrytolu
2 jajka
1 łyżeczka płaska soli
1 łyżeczka płaska proszku do pieczenia
120 g czekolady gorzkiej 85 procent
Wymieszać na sucho orkisz, erytrytol, sól, proszek do pieczenia,
Posiekać czekoladę w kostkę.
Rozpuścić margarynę w rondelku, wyłączyć palnik, dodać suche składniki, wymieszać. Dodać 1 jajko całe i jedno żółtko ( białko drugiego nie potrzebne). Na koniec dodać czekoladę. Formować nieduże kulki, przycisnąć palcami, czyli spłaszczyć i na blache. Piec 10 minut w temperaturze 200 stopni.
Uwagi:
Zamiast margaryny może być masło, zamiast eryrytolu może być zwykły cukier.
Nie piec dłużej niż 10 minut, bo się przypalą i rozpuści się czekolada. Wyjąć z blachą i poczekać aż ostygną, ciepłe są strasznie kruche, a zimne twarde, więc bez problemu można zebrać na tackę.
I ostrzegam, są bardzo słodkie. Także nie każdy spałaszuje więcej niż dwa.

A nie można dać mniej tego cukru i dać odrobinę mniej mąki, bo cukier rozrzedza ciasto. Ja bym tak zrobiła, w większości przepisów tego cukru jest za dużo i ja daję czasem nawet o połowę mniej. Lubię słodkie, ale nie przykre, takie które mnie zamuli i po co tego cukru tyle?

Alu, można. Dodajesz tyle, ile uważasz. Ja mam napady na słodkości, więc robię mocno słodkie, by nie można było tego dużo zjeść.

Noo, to jest jakiś sposób na zmniejszenie objętości zjadanych słodkości Wiesz ja odeszłam od komputera i właśnie wróciłam z zamiarem edytowania, bo tak sobie myślę, że zbyt szorstko napisałam o tym cukrze i bałam się, że się obrazisz. Dzięki, że tak tego nie odebrałaś. Mój syn mówi: A bo ty mama do bólu jesteś szczera. Fakt, jestem szorstka, twarda (chyba), ale serce moje mam na dłoni Alicjo.

Adasiowa wrote:
A mnie tak czasami nachodzi tęsknota za daniem z dzieciństwa, tzw u nas mackami, zawsze robione przy okazji makaronu. Ciasto makaronowe pieczone na płycie pieca węglowego, teraz mam specjalnie żeliwne krążki, kładę na gaz i piekę. Super bez niczego, a najlepsze z sosem tatarskim

Faworki robię tylko w karnawale. Co roku robiłam faworki z 10 żółtek, 1 jajka, łyżki masła, soku z cytryny (łyżka) i otartej skórki z cytryny oraz łyżki spirytusu. Mąki ( typ 450) ile się wgniecie. Ubijanie wałkiem to nie była moja ulubiona czynność, bolały ręce. W tym roku znalazłam przepis na faworki bez ubijania ze śmietanką 30%. Faktycznie faworki miały dużo pęcherzyków. Po usmażeniu szybko zniknęły ale córka orzekła, że poprzednie były lepsze.Też tak uznałam.
W ostatnią sobotę zrobiłam więc wg tradycyjnego przepisu.Dodałam tylko łyżkę śmietany 18% i łyżkę słodkiej śmietanki 30%. Składniki szybko wymieszałam w melakserze (najpierw mąkę z masłem), a następnie wygniotłam na stolnicy, dodając trochę mąki. W malakserze ciasto się napowietrza. Było elastyczne i dosyć miękkie. Nie ubijałam tylko rzucałam na stolnicę. Całkiem przyjemna czynność. Ciasto świetnie się wałkowało i nie trzeba było bez podsypywać mąką.Wałkowałam bardzo cienko, a po wrzuceniu do gorącego tłuszczy bardzo zwiększyły objętość. Faworki ( a może chrusty) wyszły bardzo smaczne, z pęcherzykami, kruche i dużo. Żeby tłuszcz się nie pienił (smażę na smalcu) dodałam do niego łyżkę spirytusu.

Przeczytałam we wcześniejszych postach, że rozróżnia się faworki i chrusty. Podobno chrusty to te bardzo cienkie. Dla mnie zawsze były różne określenia takich samych ciastek. U mnie w domu zawsze były to faworki.
Sprawdziłam w internecie "Chrust to określenie polskie, metaforyczne. Przyrównuje niewielkie, kruche ciasteczka do delikatnych, suchych gałązek. Natomiast obca nazwa faworek prawdopodobnie pochodzi od rodzaju kokardki, którą kiedyś przyozdabiało się strój. A ciastko właśnie przypomina wstążeczkę. Z moich obserwacji wynika, że zdecydowanie częściej nazwa faworek używana jest w środkowej oraz północnej Polsce, gdzie w słownictwie jest więcej obcych naleciałości. Chrust pojawia się natomiast w południowej części kraju."

PS. W malakserze robię też ciasto na pierogi i kruche. Ciasto robi się błyskawicznie i jest bardzo elastyczne.

pozdrawiam
Mirka