Forum Ogrodnicze Oaza

Wróble żuki majowe? W czasach pasowych rójek tych żuczków nie widziałem by choć jednego jadły wróble. Co inne kawki, wrony itp.

Chrabąszcz majowy i guniak czerwczyk są bardzo cenionym pokarmem przez wychowujące lęg sikorki. Nie zjadają owadów w całości, a jedynie zawartość tułowia i odwłoka ( obserwacje własne ).

Aby pozostać w temacie: po przeczytaniu "Chciwości" Guzowskiej sięgnęłam po kolejną książkę tej autorki, a mianowicie po "Ślepego Archeologa". Tematycznie obie pozycje nawiązują do wykopalisk archeologicznych, podszytych bardzo ciekawą warstwą historii starożytnej ( Troja, Kreta ), mamy też wątki kryminalne, przygodowe, naukowe, jak i bardzo ciekawie zarysowane postaci bohaterów i subtelne poczucie humoru. Następną część przygód inteligentnej, przebiegłej i nieco zwariowanej Simony biorę właśnie do ręki: to " Reguła nr 1".

Reklamowaną sensacyjną "Miłość czyni dobrym. Nadzieja" Katarzyny Bondy po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów odłożyłam chwilowo na regał - absolutnie nie moje klimaty. Wiązałam z tą książką spore nadzieje, zwłaszcza, że poprzednie powieści np. Pochłaniacz czy Okularnik bardzo mnie wciągnęły, ale jak siebie znam, to prędzej czy później do niej wrócę.

Kira Peikoff - "Matka wie najlepiej"

Ciekawie skonstruowany thriller medyczny z wątkiem genetyki i eksperymentowaniem z DNA.
Historia napisana bardzo obrazowo. Wciągnęła mnie bez reszty!

Józef Ignacy Kraszewski- Bruhl/ trylogia saska.

Brühl należy do najbardziej cenionych powieści historycznych J. I. Kraszewskiego. W bogatym dorobku literackim pisarza zajmuje szczególne miejsce. Przede wszystkim jako wybitne osiągnięcie artystyczne. Zwarta i przejrzysta kompozycja, znakomita kreacja postaci, intrygujące wątki fabularne, wiarygodnie naszkicowane tło historyczne i obyczajowe – oto najważniejsze zalety omawianego tu utworu. Mimo niepodważalnej samoistnej wartości literackiej Brühl wpisuje się jednak w szerszy kontekst beletrystyczny. Utwór ten stanowi bowiem nieodłączną część tzw. trylogii saskiej, która w sposób barwny i sugestywny opisuje czasy panowania Wettynów. Obydwa te względy – artystyczny oraz ideowy – miały zatem decydujący wpływ na realizację pomysłu kolejnej edycji Brühla, jak i całego – wspomnianego wyżej – „cyklu” powieściowego.

Opowiadanie nasze jest wstępem do życia Brühla, który aż do śmierci Augusta III władał Saksonią i Polską; potrafił się przerobić na polskiego szlachcica i odegrał, wedle słów własnych, jednę z najciekawszych ról ulubieńca, któremu szczęście służyło do zgonu. Szkoda by było ten ciekawy dramat psuć opowiadaniem jego treści. Brühl jest postacią historyczną, zarazem i typem swej epoki nadzwyczaj wybitnym: w Brühlu maluje się cały August III jak w zwierciadle.


Krzysztof Beśka- Przepustka do piekła


Sierpień 1944 roku w Warszawie to nie tylko czas walki, ale też załatwiania starych porachunków…


Nietrudno dziś odpowiedzieć na pytanie, co można było robić w Warszawie w sierpniu 1944 roku. Podczas gdy jedni podjęli nierówną walkę, inni starali się za wszelką cenę przeżyć.


Znaleźli się jednak i tacy, którzy ten szczególny moment w historii wykorzystali, by… szybko się wzbogacić, a przy okazji wyrównać stare rachunki.


Takiej książki o Powstaniu Warszawskim chyba jeszcze nie napisano.

O powstaniu warszawskim pisał Dobraczyński.Brał w nim udział, dostał się do niewoli i w obozie, wkrótce po powstaniu, napisał książkę. Pisał na workach do pakowania zwłok, bo innego papieru nie miał, a worki od Niemców kupił. Napisał też o wojnie,z punktu widzenia pilota bombowca, Niemca.
Polskę Piastów przerabiam.

Piotr Kraśko " Świat w pigułce. Teksas jest większy niż Francja".
Piękny język Anegdoty, ciekawostki o różnych krajach świata. Polecam

Ja obecnie czytam może nie o Powstaniu, ale też o II W. Ś., z tym że jest to pamiętnik z getta,"Non omnis moriar" Ireny Birnbaum. Czytałam dużo o Holokauście, jednak to te relacje z pierwszej ręki robią największe wrażenie. Nie można zapomnieć o okrucieństwie wojny, mam nadzieję że młodsze pokolenia będą także odczytywać takie książki.

Na co dzień czytam kryminały, thrillery (szczególnie lubię psychologiczne), powieści obyczajowe z wątkiem grozy i sporo literatury popularnonaukowej. Jeśli chodzi o beletrystykę, chciałabym Wam polecić kilka książek, które w ostatnich 2-3 latach zrobiły na mnie największe wrażenie.
Jeśli chodzi o kryminał czy thriller zagraniczny, szczególnie polecam "Nie gaś światła" B. Maniera, "W labiryncie" D. Carnosa, cykl "Rizzoli/Isles" T. Gerritsen, zaczynający się od książki pt."Chirurg", "Laleczkę" J. Fielding, "Dziewczyna z sąsiedztwa" J. Ketchum, "Za zamkniętymi drzwiami" B. A. Paris,
Z naszego podwórka: twórczość K. Puzyńskiej, M. Stachuli, A. Bednarka, Chmielarza. Kiedy miałam dość morderstw itp. na nogi stawiała Aneta Jadowska ze swoimi cyklami o Dorze Wilk i Nikicie. Z fantastyki polecam także Anne Bishop i jej cykl "Czarne kamienie", szczególnie pierwsze 3 tomy (w których zawiera się główna akcja, reszta to uzupełnienie, opowieści o drugoplanowych bohaterach itd.- prawa rynku, na początku cykl miał być trylogią). Jeśli chodzi o obyczajowe, w lecie przeczytałam "Ćma" K. Kettju i to była chyba najlepsza książka zeszłego roku (na 30 przeczytanych). Czasem lubię sięgnąć po coś V.C. Andrews, choć na pewno moje początki z tą Autorką były o wiele lepsze (szczególnie polecam "Kwiaty na poddaszu" i "Rodzina Casteel"). Niestety, pisarka ma jeden defekt, ale czytając tylko jeden czy dwa cykle nie rzuca się to w oczy . "Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze"- ciężko uwierzyć, ale to autobiografia... Autorka po wydaniu jeszcze kilku książek popełniła samobójstwo...

Jeśli ktoś czyta naprawdę dużo, zapraszam na swój profil na portalu książkowym- tam zamieszczam opinię o każdej przeczytanej książce:
lubimyczytac.pl/profil/591414/beata-chiara

Ja teraz zaczęłam serię z Hunterem Chrisa Cartera, przeczytałam pierwszy tom "Krucyfiks", teraz czytam "Egzekutor", niestety czasem muszę przeskoczyć kilka linijek, aż tak dosadnych i plastyczne opisy tortur w kryminałach nie są dla mnie konieczne , być może tą serię będę przeplatać czymś "lżejszym"
Bardzo mi się podobały "Jaskółki z Czarnobyla", być może sięgnę po nią kolejny raz, by skupić się na tle a nie na wątku kryminalnym.

Ja właśnie skończyłam trylogię Wojtka Miłoszewskiego - Inwazja, Farba, Kontra.
Polecam. Wojna pomiędzy Rosją a Polską jest tak bardzo realna tym bardziej że posadowiona jest w czasie aktualnym. Ciekawie napisana historia o ludziach którzy własciwie mieli wszystko, żyli dość wygodnie a wojna była tylko na filmach i w książkach....

Agata Christie/ Mary Westmacott- Niedokończony portret.

Po stracie matki i męża Celia nie potrafi sobie ułożyć życia i czuje, że cały jej świat runą. W obawie, że poniesie kolejną życiową klęskę, wyjeżdża na południową wysepkę i w rozpaczy jest gotowa popełnić samobójstwo. Przypadkowo spotkany portrecista wyczuwa jej emocje i zachęta do zwierzeń. W czasie długiej, całonocnej rozmowy Celia odkrywa przed nim swoje dzieciństwo, ból samotności i lęk przed ponownym związkiem.
Czy malarz pomoże wrażliwej i zagubionej kobiecie uporać się z przeszłością?

Bardzo dobra lektura. Początek nudny, ale koniec jest rewelacyjny. Samo życie. Prawda brutalna zawarta w tej książce otwiera oczy.

Obecnie w oczekiwaniu na paczkę z książkami Charlotte Link- Wielbiciel.

Melchior Wańkowicz- Ziele na kraterze / początek jest bardzo ciekawy, rodzinny, ciepły, potem jest trochę nudno, ale koniec to jest już majstersztyk. Niezwykle osobista , autobiograficzna.

Krzysztof Bochus- Boski znak. Zamek Czocha. II WŚ. Skarby. Trochę dzisiejszej polityki i rzeczywistości. Przeczytać, przeczytałem, ale ten autor lepiej radzi sobie z gatunkiem literackim jakim jest kryminał retro.

Obecnie Franz Kafka- Proces.

Wankowicza kiedyś znałam prawie na pamięć, po Hasku mój ulubiony pisarz.
Szczenięce lata, Na tropach Smętka i wspomniane przez Ciebie Ziele na kraterze.
Audiobuki to nie dla mnie, nie potrafię się skupić.
Ach te oczy.

Sabine Hofmann, Rosa Ribas-,, Wielki chłód''

Historia o gorliwej pobożności i przesądach, za którymi kryją się najmroczniejsze ludzkie instynkty. Po międzynarodowym sukcesie Daru języków Rosa Ribas i Sabine Hofmann powracają z kolejną powieścią o młodej dziennikarce Anie Martí, która tym razem musi zmierzyć się z fanatyzmem religijnym, surową rzeczywistością hiszpańskiej prowincji w latach 50. XX wieku i mrocznymi sekretami sprzed lat.

Luty 1956 roku. W Hiszpanii nastaje najmroźniejsza od kilkudziesięciu lat zima. Ana Martí, obecnie reporterka popularnego tygodnika „El caso”, w którym relacjonowane są najbardziej przerażające wydarzenia z całego kraju, przybywa do zagubionej na końcu świata górskiej wioski, by napisać artykuł o obdarzonej stygmatami dziewczynce. Na miejscu dziennikarkę z zadowoleniem witają proboszcz i alkad. Obaj liczą na to, że prasa rozsławi „małą świętą” w całym kraju. Jednak większość mieszkańców wioski, w tym wpływowy bogacz don Julián, nie darzy przybywającej z miasta obcej osoby sympatią. Ana znajduje sojuszników jedynie w osobach miejscowego głupka Mauricia, inteligentnej, choć nieco dziwnej dziewczynce Eugenii oraz doświadczonej życiem właścicielki gospody, w której mieszka. Wkrótce jasne staje się, że sprawa małej stygmatyczki nie jest jedyną dziwną historią, jaka rozgrywa się w Las Torres… Dodatkowo padający nieustannie śnieg odcina wioskę od świata.

H.G Wells- Wyspa doktora Moreau

Edward Pendrick, jedyny ocalały z katastrofy statku rozbitek, trafia na tajemniczą wyspę, którą zamieszkuje ekscentryczny, genialny naukowiec doktor Moreau oraz jego pomocnik Montgomery. Pasją doktora Moreau jest fizjologia – nieustannie pracuje nad krzyżowaniem rozmaitych gatunków zwierząt, wzbogacając je jednocześnie o ludzkie cechy. Te przerażające i makabryczne eksperymenty wkrótce wymykają się spod kontroli i na wyspie zaczyna się prawdziwy horror.

„Wyspa doktora Moreau” to nie tylko komentarz do teorii ewolucji, boskiej kreacji czy dychotomii natura–kultura. Współcześni czytelnicy bez trudu odkryją, że książka Herberta George’a Wellsa, mimo ponad 120 lat od czasu jej wydania, wciąż wydaje się niezwykle aktualna. W obliczu nowych odkryć z zakresu biotechnologii, technik klonowania i genetycznego modyfikowania organizmów, nabiera wręcz profetycznego charakteru. Wells po raz kolejny udowadnia, że rozwój nauki nie tylko daje ludzkości nadzieję na lepszą przyszłość, ale może wieść nasz gatunek na krawędź zagłady.

Niniejsze wydanie powieści, w nowym przekładzie Krzysztofa Sokołowskiego, opatrzone zostało posłowiem doktora Mirosława Gołuńskiego i ozdobione wyjątkowymi ilustracjami G.G. Bruno, które ukazały się we włoskim wydaniu powieści z 1900 roku.

No tak, stary Wells - zawsze jakoś aktualny.

Ostatnio mam mniej czasu na czytanie. I brak nastroju na poważną lekturę.

Dwa kryminały jednej autorki:
Angela Marsons - Niemy krzyk

Angela Marsons - Diabelska gra.

Sprawnie napisane. Trochę z szufladki "noir", trochę - kryminał psychologiczny. Sama zagadka "kto zabił" w drugiej powieści jest nieistotna, raczej: czy uda się ujawnić zbrodnicze manipulacje prominentnej lekarki... Autorkę najwyraźniej fascynuje tajemnica mrocznej natury psychopaty - choć powieściowe przedstawienie zapewne u prawdziwego psychiatry wywołałaby chyba lekko pobłażliwy uśmiech.

Pierwsza część zdecydowanie lepsza, trochę "jedzie" na fali głośnych skandali odnośnie nadużyć w instytucjach stworzonych celem opieki nad dziećmi.
Mroczna główna bohaterka, pani komisarz z przeszłością - nieźle zbudowana postać.
W sumie - polecam. I nie ukrywam - czekam na kontynuację.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz wiecznie aktualny. Pisarz moim skromnym zdaniem wyprzedził swoją epokę. Ostatnio przeczytałem jego kolejną rewelacyjną książkę pt. ,,Prokurator Alicja Horn ''

Pełna niezwykłych zwrotów akcji sensacyjno-romantyczna powieść, której akcja toczy się w Warszawie w latach trzydziestych XX wieku. Jej bohaterem jest Jan Winkler, człowiek umiejący żyć pełną piersią, postać o wielu twarzach i rozlicznych życiorysach, ścigany przez niejeden wymiar sprawiedliwości. Po wielu latach nieobecności, wraca jako obywatel USA do Warszawy, gdzie rzuca się w wir interesów. Niezwykle atrakcyjny, budzi namiętność wśród wielu kobiet. Wśród nich jest także prokurator Alicja Horn, nadzwyczaj atrakcyjna, a przy tym nie do pokonania na sali sądowej.

Gdzie? Kiedy? Przysiągłby, że kiedyś musiał ją znać, że te płonące czarne oczy ze wspaniałymi zrośniętymi łukiem czarnymi brwiami i te złociste włosy, i te wprost nieprawdopodobnie wykrojone wargi... Kto? Kiedy? Na pewno... Na pewno...

Obecnie jedna z ostatnich które trafiły także do kolekcji :
Agata Christie- Zabójstwo Rogera Acroyda

Atmosfera w King’s Abbot jest daleka od sielanki. Plotki, samobójstwo, śmierć tytułowego Rogera Ackroyda... Herkules Poirot podejmuje grę z wyjątkowo perfidnym mordercą. Jego asystentem zostaje doktor Sheppard – miejscowy lekarz, który świetnie zna tajemnice niewielkiej społeczności.

Powieść wywołała wiele kontrowersji, ponieważ niektóre wątki były sprzeczne z ówczesnymi kanonami literatury kryminalnej. Agata Christie została za to wykluczona z klubu zrzeszającego autorów powieści detektywistycznych.

W życiu czytelnika jest często tak, że trzeba się żegnać ze swoimi przyjaciółmi książkowymi i trzeba szukać sobie nowych. Mimo oporów, ale w końcu coś trzeba czytać postanowiłem sięgnąć po autora zupełnie mi dotąd nieznanego. Chodzi mianowicie o Jacka Ostrowskiego i jego bohaterkę . Autor ten wykreował dość oryginalną panią mecenas Zuzannę Lewandowską. Za mną pierwsze spotkanie pt: ,,Czarny wdowiec ''.

„Czarny wdowiec” jest kontynuacją „Paragrafu 148” l. Główna bohaterka, Zuzanna Lewandowska to charakterna pani mecenas, prawniczka jak i płocczanka z dziada pradziada pochodząca z rodziny bardzo zasłużonej dla kraju, jak i regionu. Mieszka wraz z wredną papugą Zgagą i wielkim włochatym kundlem o imieniu Borys w starej przedwojennej kamienicy w samym centrum płockiej starówki. Tym razem bohaterka powieści musi się zmierzyć z dwoma skomplikowanymi zagadkami kryminalnymi. Nie jest to proste zadanie bo prowadzone przez nią sprawy są zakorzenione głęboko w przeszłości. Autor wziął na warsztat dwie historie kryminalne z lat PRL-u. Czytelnik otrzymuje sporą dawkę czarnego humoru zmieszanego, nie wstrząśniętego z ciekawymi intrygami kryminalnymi.

Książka ma sporą liczbę wad, zalet też jest dużo

Ja skończyłam czytać kryminał pt. "Histeria", autorstwa Izabeli Janiszewskiej. Jest to druga książka tej Autorki, pierwsza, "Wrzask", zrobiła na mnie duże wrażenie, stąd niedługo później zabrałam się za w/w "Histerię". Dodam może, że książki te, choć są częściami tego samego cyklu, można czytać niezależnie od siebie, w każdej przedstawiona jest inna historia.
"Histeria" to książka, w której Autorka porusza problem znęcania się psychicznego nad dziećmi. Oczywiście, jak to w kryminale być powinno, mamy też brutalne zabójstwa i śledztwo, ale główną bohaterką jest Larysa Luboń, dziennikarka "Newsweeka".
Jeśli mam być szczera, w porównaniu z debiutanckim "Wrzaskiem", jestem rozczarowana. Zbyt rozwlekłe fragmenty tam, gdzie nie powinno ich być, nie wspominając już o suspensie- jakiś tam był, ale dla mnie to stanowczo za mało. Jeśli miałabym polecić Wam którąś z książek I. Janiszewskiej, byłby to "Wrzask".

W tej chwili kończę kolejny kryminał, czy raczej thriller z gatunku "domastic noir": M. Stachula "Oszukana". To już czwarta książka tej Autorki, jaką czytam, jednak do tej pory ulubioną pozostaje debiutancka "Idealna".