Forum Ogrodnicze Oaza

Witajcie Dziewczyny
Faktycznie, Pestka to jeszcze maluszek, ma teraz 13 tygodni. Znalazła ją na stronie moja córka i pojechała po nią do Wrocławia, ale pieski jechały gdzieś z okolic Krakowa chyba. Koty- siostry przyjechały wcześniej z Warszawy, czyli w tym Poznaniu taka zbieranina
Pieska strasznie gania obie koteczki, ale one się nie dają, pewnie myślą, że kiedyś dorośnie smarkula... Ale była mi bardzo potrzebna, żebym nie zwariowała... Trochę mnie wyprowadza na spacery, trochę zapewnia zajęcie, posikując tu i ówdzie. A dzieciaki mają spokój, że mama nie całkiem sama, chociaż Wam się mogę przyznać, że czuję się przeraźliwie samotna, a ból jest jeszcze ogromny. Wiem, że kiedyś minie i tym żyję. No i wiosną, za chwilę, niedługo.

Beatko, doskonale zrobiłaś, pomijając zasługę w niebie masz żywy antydepresant, najlepszy.
Moja Łacia wzięła się u mnie stąd, że rozpaczliwie broniłam się przed wpadnięciem w czarny dół dwadzieścia lat temu, w najgorszym okresie mojego życia.
I poniekąd dwa kolejne beagle są skutkiem tamtego wydarzenia.
Niech się Pesteczka zdrowo rozwija na ciele i duchu, ku Twojej jak najdłuższej radości!

A oto Lola.



Piesek córci. 5 lat temu, wypatrzyła ją na stronie schroniska i się zakochała . Okazało się, że było cztery osoby zainteresowane Lolą, trochę to trwało, bo w międzyczasie znalazł się jeszcze "właściciel" i chciał odzyskać kochanego pieska. Po dwóch tygodniach Lola zamieszkała u córeczki . Cała rodzina pokochała Lolę, a ona pokochała nas. Zawsze spotkania z nią wyglądają identycznie: biega jak szalona wokół domu, piszczy, szczeka i płacze z radości. Tak też było jak wróciłam do domu. Jak pojawiła się wnusia, Lola stała się zazdrosna, bo do tej pory wszyscy głaskali ją, bawili się z nią, kochali ją. Staramy się dawać jej jak najwięcej miłości, ale to wszystko mało, gdy widzi jak zajmujemy się dzidzią.

A to oburzona i rozżalona Lolcia

Sama słodycz

A to jeszcze moja Gaja, tym razem w wersji na leniucha



Gajka też jest psinką ze schroniska. Z nami od 30 maja 2022

Ewo, sunia na pewno przyzwyczai się do nowego członka rodziny, ona z pewnością była w stanie wyczuć jeszcze przed porodem, jak pachnie dziecko. Dobrze by było pozwolić jej a obwąchanie maleństwa, oczywiście pod kontrolą ludzi. To samo z pełnym pampersem - pojmie, że to ludzkie szczenię, wymagające opieki.
Krytyczny moment przychodzi, gdy bobas zaczyna raczkować, a potem biegać - niektóre psy potrafią zareagować bardzo nerwowo. Im się zdaje, że ludzkie niemowlęta można skarcić tak, jak rozrabiające szczeniaki - czyli chwycić zębami, co przy delikatnym ciałku może się źle skończyć. I znowu: nie izolować, tylko nadzorować. I od początku pokazywać i tłumaczyć rosnącemu dziecku, co psy lubią, czego nie, co można, a co pieska boli lub stresuje.

Moje suki, choć tej samej rasy, są skrajnie różnych charakterów i o ile Cytra jest całkowicie skumplowana z wnuczkami (2.5 i 4.5), to na Lutnię nadal trzeba uważać.
Ale na szczęście nie mieszkamy razem i na czas obecności dzieci mogę ją mieć na oku.

Doras, Gaja jest cudna.
Śpiący słodziak, a to poprzednie zdjęcie, pies w locie to mistrzostwo świata

Ja nie wiem jak ludzie mogą się pozbywać takich pięknot

Aniu, dziękuję za porady, intuicyjnie robimy tak jak piszesz. Już dwa razy Lola spała obok malutkiej . Lolcia trochę się boi i jest strasznie zazdrosna. Potrzebuje czasu i my chyba też.

Gaja i Lola ślicznotki

Ja też nie rozumiem ludzi... Moje trzy ostatnie psiaki odeszły za szubko....Trudno mi się z tym pogodzić...Ciągle mam wyrzuty sumienia, że mogłam zrobić coś więcej i niedopuścić do tego...
A tu..., ktoś tak poprostu pozbywa się psa...W głowie mi się to nie mieści....Nigdy tego nie zrozumiem...

Co do dzieci, to moje Owczary je uwielbiały. Dzieci, które przyjeżdżaly do sasiadów, zawsze do nas przychodziły, żeby się z nimi bawić. Brały zabawki i razem z psami znikały w lesie na kilka godzin

Damiś (VEO) był bardzo ostrożny w kontaktach z dziećmi, bo nie bardzo wiedział, co nimi zrobić ale był bardzo ostrożny i nigdy nie zrobił by krzywdy.

Uzo dzieci nie lubi. Pamięta, że się nad nim znęcały. Ale dzięki naszemu wnusiowi (który jest cudowny do psów) udało się, że zaczął dzieci tolerować. No nie pozwala się za bardzo dotykać, i jak dziecko jest namolne wtedy postraszy, ale sam nie atakuje.

No zobaczymy jak będzie z Balą i Falkorem. Na razie dzieci nie widziały, test "sąsiad" przeszły 50/50. Falkor dał się pogłaskać, a Bala nie dość, że nie podeszła, to jeszcze solidnie obszczekała...Oj będzie pracy.

No i się okazało, że Bala jest w typie azjaty (Owczarek Środkowoazjatycki). Nie pomyślałam o tej rasie, bo zazwyczaj większość tych psów ma obcięte uszy. Jej charakter też by na to wskazywał, uparciuch i duży dystans do obcych.

A tak wczoraj mi pomagały w szklarni.

Dzieciaki urosły i pozdrawiają

Dziś DZIEŃ PSA
Wszystkiego najlepszego dla pupili

Moja trójka była na "wczasach"

Z okazji Psiego Święta przypomnę:

Dżońcio
Julian Tuwim

Mój piesek Dżońcio – oto go macie –
To mój największy w świecie przyjaciel.

Codziennie w kącie kanapy siadam
I z moim Dżońciem gadam i gadam.

Gadam i gadam, a Dżońcio milczy,
Lecz mnie rozumie piesek najmilszy.

Dziś mówię: „Dżońciu! Pomówmy o tem,
Żebyś od jutra był naszym kotem.

Będziesz pił mleko i łapał myszy…”
Dżońcio udaje, że mnie nie słyszy.

↓
„Albo zrobimy z ciebie niedźwiedzia
I będziesz w klatce żelaznej siedział!

Nie będzie szynki, schabu tłustego…”
Dżońcio udaje głuchoniemego.

„Albo zostaniesz… koniem, powiedzmy…
Chcesz owsa?…” (Dżońcio jest nieobecny).

„Jeśli nic nie chcesz, to wiesz, co zrobię?
Sklep z kiełbaskami otworzę sobie.

(Dżońcio już uszy nastawił sztorcem,
Słucha)… a z ciebie zrobię dozorcę,

Żeby nie skradli kiełbas złodzieje!”
Dżońcio się łasi, Dżońcio się śmieje!