Forum Ogrodnicze Oaza

Niestety nie mam dobrych wieści. Wet tylko popatrzył jak piesio oddycha i od razu powiedział, że to źle wygląda. Zrobił usg ,na którym na pokazał jak mocno są płuca zalane. Póżniej zaczął ściągać strzykawką żeby zobaczyć co to jest za płyn i żeby mu się lepiej oddychało. I diagnoza najgorsza z najgorszych . To nie płyn tylko gęsta czerwona maź i że to rak. Powiedział,że przy tak wyglądającym płynie nie ma co go męczyć. Z doświadczenia wie, że nawet przy codziennym ściąganiu płynu, będzie tak narastał że psiak po kilku godzinach i tak będzie się dusił. a życie przedłużymy mu o tydzień ,dwa. No i ostatnie słowa. Decyzja należy do was. Ja z jednej strony zdroworozsądkowo wiem ,że to nieludzkie niepotrzebnie psa męczyć ale .... no właśnie. Wet dał nam czas na ochłonięcie i zastanowienie. No i podjęliśmy decyzje. Jutro do nas przyjedzie rano do domu i pomoże naszemu psiaczkowi przejść za Tęczowy Most. Na noc dostał jakiś sterydowy zastrzyk ,żeby jakoś w miarę komfortowo przetrzymał do rana a dla nas to będzie bardzo długa noc. Nie wiem ile jeszcze łez wyleję do rana.
Wiedziałam,że nasz pies jest mocno chory ale tego się nie spodziewaliśmy.
Jutro rano trzymajcie za mnie mocno kciuki.

Ina nie wiem co napisać. Płaczę razem z Tobą, trzymaj się

Ukochaj kochaną psinę... płaczę razem z Tobą... trzymajcie się wszyscy...

Ja chyba bym spała tej nocy ze zwierzakiem.
Ina, trzymaj się

Uwielbiam taki ład i porządek, równiutkie rabaty, stonowane kolory cudnie!

Inuś, tak strasznie mi przykro!!!

Półtora roku temu przechodziłam przez to samo. Całą noc spędziłam z chorym pieskiem, nie spałam- czuwałam. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że to ostatnie wspólne chwile. Mam, jak wiesz, psotnego pocieszyciela, który zajmuje czas i zaprząta myśli, jednak każde wspomnienie wyciska łzy, a tęsknota nadal żywa.
Tym bardziej łączę się z TObą w bólu i do serca tulę.
Trzymajcie się..i bądźcie dzielni.. Decyzja, jaką podjęliście w tej sytuacji, to ostatni gest miłości, jaki psinie mogliście dać. Spędził z Wami wiele radosnych chwil, a teraz odejdzie w spokoju, w otoczeniu kochających osób..

Ściskam gorąco Inuś i cierpię razem z Tobą

Mocno przytulam i trzymam kciuki za pieska Za Tęczowym Mostem już się nie będzie męczył...
Ale dla Ciebie to bardzo ciężkie chwile. Trzymaj się...

smutno
Całkiem jeszcze niedawno musieliśmy podjąć podobną decyzję

Inus przytulam mocno i jestem z Toba
Smutne sa te odejscia,czy to zwierzat,czy najblizszych,ale na to wplywu nie mamy zadnego
Tez pozegnalam swoja krolisie i papuzie

Nie witałam się jeszcze w Twoim wątku, ale postanowiłam się odezwać, bo też chwilę temu straciłam psa. Odszedł nagle, bez ostrzeżenia. Współczuję Ci bardzo, pustka zostaje straszna... Mojemu Karusiowi właśnie posadziłam cisy na grobie, cieszę się, że przynajmniej mogłam go pochować w ogródku, w miejscu, które było jego. Ściskam Cię mocno.

O rany, współczuję z całego serca, już ryczę, trzymaj się, Inuś, nie da się pocieszyć

Inuś, ściskam serdecznie . Dobrze wiem, czym jest strata czworonożnego przyjaciela....

Kochani, dziękuję za serdeczne słowa współczucia i pocieszenia . Od wczoraj próbuję odpisać ale się rozklejam czytając Wasze wpisy i nie daję rady. Nie możemy z M pozbierać się po takiej ogromnej stracie. Za szybko to wszystko poszło i nie zdążyliśmy się oswoić z myślą że piesio musi odejść. Jakby można było się na to przygotować. Parę dni temu pojechaliśmy do weta z podejrzeniem zatrucia pokarmowego a wczoraj już musieliśmy Nerusia pożegnać. Najtrudniejsza decyzja do podjęcia ale nie można było pozwolić na to ,żeby psiaczek się męczył bez szansy na wyzdrowienie. Wielki żal, że nie dane mu było dożyć sędziwego wieku. Miał dopiero 7 lat. Ciągle mnie się wydaje ,że za chwilę wpadnie do pokoju i zacznie się domagać o pieszczoty.
Przepraszam ,że tak zbiorowo dziękuję za Wasze słowa pociechy i że trochę nieskładnie piszę ale nie potrafię zebrać myśli i ciągle mi łzy lecą .
Dobrze ,że jesteście.

Ina,wiem co przeżywasz w pażdziernika musieliśmy też podjąć decyzję.Wet.przyjechał do domu i dał zastrzyk.Tym gorsze,że Diana była w dobrej formie poza stawami.Chodzić już nie mogła.Żal do dzisiaj to była sunia męża więc rozumiesz.Ją mam Tobiego.
Będzie dobrze ...za jakiś czas.Na razie pustka

Ina, psy dają nam radość, a ich odejście straszną rozpacz... Ja ciągle opłakuję mojego, staram się tylko pocieszać, że było mi dane mieć takiego psa i spędzić z nim te lata. Wciąż go po prostu słyszę, jak kręci się po domu i wydaje mi się, że zaraz przybiegnie. To to już jest. I smutek nigdy nie mija. Ale może przyjdzie dzień, w którym będziemy mogły wspominać psiaki bez płaczu, tylko z uśmiechem na wspomnienie tych wszystkich psot i śmiesznych rzeczy, które robiły. One by nie chciały, żebyśmy płakały.

Chciałabym cię pocieszyć ,ale wiem że to nic nie da.Każdy musi przeżyć swoją żałobę ,czy to po człowieku ,czy po zwierzęciu ,który jest z nami i dla nas .

Zaglądam do Ciebie, nic nie piszę, teraz aż zabolało. Serdecznie Ci współczuję