Forum Ogrodnicze Oaza

Ok, Harold oddaje beaglom palmę pierwszeństwa w dziedzinie ucieczek Trzydzieści kilometrów to nie jest dystans na nerwy przeciętnego psiarza.
Wracając do rodków, azalii itp.: U nas na Pomorzu jedyne, co zostało z dawnych czasów na prowincji to róże i pewnie dlatego mi się wydaje, że one zawsze pasują A do tego mam złe przeczucia, że mogłabym się zarazić, szczególnie odkąd pokazałaś tego swojego wcześniaka
Miłych i radosnych Świąt , Aniu, a po nich już prawdziwej wiosny i słońca

Wesołych świąt! i dla każdego pieska po jajeczku

Dziękuję bardzo!
Trochę wielkanocnych obrazków (rano mżyło, potem lało), potem mżyło - jaką godzinę temu pokazało się słońce )

Aniu, u nas już świeci słoneczko i Święta zapowiadają się piękne
Widzę, że Twoje psiaki wystawiają pyszczki na słońce - moje znalazły sobie w pokoju słoneczne plamy i odsypiają przygotowania świąteczne Ja wróciłam od fryzjera i zaraz pędzę do kuchni...
Piękne Rh kupiłaś! W mojej B. były same mizeroty i do tego kiepskie odmiany
Pozdrawiam i życzę Wesołych Świąt

Dalu droga, jak miło Cie przywitać w chyba pierwszy prawdziwie wiosenny dzień.
Również Tobie życzę prawdziwie radosnej wielkiej nocy - mam nadzieje ze w gronie wszystkich, których kochasz.
Poproszę również o przekazanie życzeń i pozdrowień Tacie.
Dalu, te dwa rododendrony to nie z Biedronki. Sternzauber od Ciepłuchy, a Cosmopolitain z Auchan.

Aniu w te Święta życzę Ci radosnego odpoczynku, miłych spotkań i dobrych ludzi wokół.
Niech już wiosna rozgości się na dobre

Ps. Przytul te cudne psiunki

Aniu kochana Zdrowych Pogodnych Świąt

Ha, jestem w górach!
Jutro mam nadzieję wstawić kilka widoczków z mojej "małej ojczyzny" - małej, ale prawdziwej.Choć o ile po ciemku mogłam się zorientować - wiosna tu jeszcze się nie narodziła, właściwie nawet się nie zaczęła akcja porodowa. No, może skurcze zwiastujące
Za to we Wrocławiu...









i na koniec - moja śliwa wiśniowa - lada chwila, lada moment...




Przepraszam za tło.Moje worki recyklingowe muszą wisieć 2 m nad ziemią - inaczej mam plastikowe opakowania rozniesione po całym ogrodzie.

Oj takie już sasanki
Piękne będą te święta Aniu, oby spokojne i zdrowe

Dzień dobry Aniu Piękne rodki sobie sprawiłaś .Sternzauber mam ,to chyba najzdrowszy ze wszystkich rodków jakie u mnie rosną .A Cosmopolitan miałam kiedyś zamówiony w multiflori ,ale niestety nic z tego nie wyszło .A może go gdzieś kupię ,warto właśnie dla jego wielkiej zdrowotności.
Pięknie Cię pozdrawiam i życzę udanego ,drugiego dnia świętowania

Dzień dobry wszystkim i jeszcze raz dzięki za życzenia!
Macie czas? Bo teraz będzie dłuugie opowiadanie.
Tytuł tego wątku naprawdę nie jest kokieterią. Tak się jakoś składa, że w moim życiu wiele jest podwójności. Mam dwie córki - bardzo różne. Dwa psy . Można powiedzieć, że i dwa zawody - choć wykonywane z różną intensywnością. A, jestem prawie dwujęzyczna. Zaś od roku 2002 mieszkam w dwóch miejscach. Mieszkam, bo wychodzę z jednego miejsca właściwie nic nie zabierając i dwie godziny oraz 120 km później wchodzę w inne wnętrza, inne ciuchy, innych znajomych, inny sposób życia. Mój czas dzielę miedzy wielkie miasto a chatkę pod lasem - niestety, nie po połowie, ale w proporcji mniej więcej 4/1.
No i mam dwa ogrody - czy coś w tym rodzaju.
Tu, w Karkonoszach - 18 arów, które kiedyś były górska łąką. Kawał ziemi.
Ja, która zawsze unikałam "uziemienia"
Jak do tego doszło? Niezbadane są wyroki...
Muszę zacząć od tego, że w Karkonoszach bywałam od zawsze. Znaczy, od kiedy żyje. Chore na koklusz (nie było szczepień) czteromiesięczne niemowlę leczono klimatem w schronisku pod Łabskim Szczytem. Kto schodził na nogach ze Śnieżki, wie , gdzie to.
Często wzdychając: och, fajnie by było tu mieć coś własnego.
Podobnie jak niektóre kobitki wzdychają, patrząc na nieosiągalny diament u jubilera
To było nierealne - nie tylko z powodów finansowych.
Otóż... jesteśmy nomadami. Podróżujemy, gdy tylko jest to możliwe. Najlepiej za słońcem, na Południe. Nigdy samolotem. Slow-trips, czyli rzemiennym dyszlem. Oglądamy. Smakujemy podróże. A własna ziemia? Toż to kotwica nad kotwice!
Ale...
Teraz będzie jak w filmie, gdy akcja cofa się o ponad 10 lat.
Streszczam się, jak to tylko możliwe.
W latach 1987-1989 mieszkaliśmy (a mój maż pracował) w Bagdadzie. Tak, też i dlatego ciągnie nas na południe. Latem 1989 przyjechaliśmy do Polski tylko na chwilę- i już nie mieliśmy jak wrócić do Iraku. Cudem mieliśmy przy sobie podpisany (przez Irakijczyków)kontrakt na następny rok.
Po 12 latach dostaliśmy odszkodowanie - wynagrodzenie za rok pracy.
Skutkiem zmian, które starsi pamiętają, a młodsi słuchają o nich, jak bajki o żelaznym wilku, suma która w 1989 była wielka, skurczyła się do wartości średniej klasy samochodu.
W co by tu zainwestować? Może w kawałek łąki w Karkonoszach?
Może namiot tam postawić? Przyczepę kempingową ?
W majowy weekend 2001 zobaczyliśmy na tablicy ogłoszeń urzędu gminy kawałek ziemi - po przetargach, śmiesznie tanio (potem okazało się, ze praktycznie bez dojazdu ).
No to zaoferujmy 80% ceny
Chcą nam sprzedać! natychmiast!
Jedziemy, z gotówka w zębach, płacimy, kupujemy w Jeleniej szampana, pijemy - na swoim!
A tu leci chłop z widłami! Czego?
No, właśnie kupiliśmy od gminy ten kawałek...
Pani, gmina to sprzedaje tamten, wyżej!
Wyżej - czyli droga zarośnięta leszczyno-jeżyną, nijak od szosy podciągnąć media... Tacy z nas byznesmeni
Mimo wszystko, po rocznych perypetiach po prostu tu nastaliśmy. Drewniany domek z elementów Ślązacy postawili nam w jeden dzień. Bardzo lubię Ślązaków. Za to.
Parę widoczków.

Tak zwany psi ogródek

Widok z łąki - na pierwszym planie mój Złoty Łosoś.
I z okna



Mój śliczny rh. praecox - obżarty w połowie przez sarnę

Jednak coś tam się budzi...

I z dzisiejszej przebieżki - widok na Zaporę Sosnówka i zachodnia część Karkonoszy, aż po Izery.

Aniu widoczki piękne , widać śnieg na szczytach tak jak ode mnie na połoninach .
Różaneczniki jak kwitną to chyba jest cudnie , a ile ich masz ? I dlaczego rosną za płotem
Widać ,że ładnych parę latek już mają .Aha płot jest dla psiaczków

Beata

Aniu opowiadanie brzmi jak bajka
Fajne życie wiedziesz ... acz rozdwojone.
Widoki przepiękne, można się zrelaksować

Barwne życie wiedziesz...dom w górach do pozazdroszczenia...rododendrony
Ja wędrowna nie jestem ale dawniej marzyliśmy o takim domku

Beato, u nas jest mnóstwo śniegu, tak powyżej 800-900 m. Chyba do maja będzie leżał, bo w marcu napadało więcej, niż od grudnia. Zielony płotek jest zrobiony specjalnie dla psów. Żeby mogły choć odrobinę pobiegać luzem, żeby nie trzeba ich wiązać, gdy np. mamy gości i siedzimy pod domem. Za płotkiem zaczyna się ostry stok, dawna łąka, niestety, zniszczona przez ekipę budującą fundamenty i plantującą teren pod dom. Cały teren pierwotnie był ogrodzony symbolicznie, drewnianymi dragami, jak pastwisko . Nie cierpię płotów! Ale jednej chyba drugiej zimy (bardzo ostrej) jelenie zjadły mi pierwsze posadzone rh, do pieńków. Wtedy zrobiliśmy ogrodzenie z leśnej siatki. Tylko cóż to za przeszkoda dla beagle! Gdy nastała Łateńka, w roku 2004, wybudowaliśmy ten mały, zielony płotek wokół jakichś 100 m2. I to jest miejsce, gdzie mam hm, rabatki - pod płotkiem i pod ściana domu. Takie w zamyśle wsiowe rośliny, jak dawniej gospodynie sadziły - malwy, piwonie itd. Ostatnio kilka różyczek.
Nie wiem dokładnie, ile sztuk rh mam, ale nie licząc mikrusków (repens i miniaturek) mam teraz 37 odmian rododendronów i 14 azalii wielkokwiatowych. Oczywiście nie wszystkie tak duże, jak te na pierwszym planie - sadzone jakieś 10-12 lat temu. Dużo nowych, bo wycięliśmy w zeszłym roku trochę "chaszczy" i wyrobiło się miejsce.
Olu, Dorotko- z tą barwnością bez przesady, a życie w dwóch miejscach ma i moc wad. Trzeba mieć mocne nerwy, gdy susza, gdy za dużo leje, gdy mróz, gdy za gorąco, gdy śnieg zasypie drogę...

Oj tam ,oj tam....wszystko to będzie i jest legendą opowiadaną przy biesiadnym stole.Nie dalej jak wczoraj po raz kolejny opowiadaliśmy jak to przez tydzień nie mieliśmy prądu i topiliśmy śnieg żeby woda była do mycia.Nie ma prądu nie ma wody a mieszkam 10 km od miasta.

Zaczytałam się no tak, bardzo zajmująca historia Ciekawa jestem tych przenosin tytuł jak najbardziej właściwy zatem.
Fajnie mieć taki azyl z dala od miasta, co?

Aniu,miło tu u Ciebie U mnie za domem,w ciocinym ogródku, rosną te żółte drobne kwiatki a ja znów zapomniałam ich nazwę Uwaga myślę i myślę coś od jaśminu?...jaśminowiec????...ale w każdym razie,urocze są ,jak i wszystkie oznaki wiosny w Twoim królestwie