Forum Ogrodnicze Oaza

Danielo, fajny pomysł z tym sprejowaniem. Idę teraz do Twego wątku z budową wodnika.

Danielo,odezwę się i ja z wiekiem coraz więcej refleksji mnie nachodzi.....Podkarpacie,onegdaj bieda i zacofanie,masowe saksy,bo z czego żyć?Teraz znów to powraca........ ale paradoksalnie to właśnie podgladanie innego świata owocuje,stawiają domki i od razu ładnie wykańczają,każdy ciagle dłubie w obejściu,kosi,sadzi,pracujacy za granicą poswięcaja na to każdy urlop.Jest schludnie i przyjemnie może nie wszędzie ale widzę,że młodzi,którzy zdecydowali tu osiąść,na wsi, inaczej patrzą na świat wkoło siebie,szkoda tylko,że nie mogą cieszyć sie tym na co dzień.Chociaż są i tacy,którym nie przeszkadza największy bajzel,błoto po kostki przed domem i brud.Jesteśmy różni i przestrzeń wkoło nas różna,zmienia się pomalutku na lepsze ale zawsze to co wymaga więcej starań idzie bardzo wolno.
Na szczęście u Ciebie bujnie,kolorowo,pachnąco i chce się powracać.

Dziewczyny macie rację,że w różnych stronach naszego kraju jest różnie....
Większośc widzę prefruje iglaczki i trawnik,jakaś tradycyjna rabatka kwiatowa,,,aby za dużo nie narobić się,,,bo teraz modny Jogging,aerobik w klubie,,, tak obserwuję co po niektórych, i pędzą tam ,A ja w wolnej chwili, pędzę na działeczka,rękawiczki plewienie, moje chłopaki koszenie i mamy areobik i siłownie za darmo, A jak zakończę to tak miło usiąść na tarasie ,popatrzeć na piękne efekty,piękne rośliny,które odwdzięczają się pięknymi kwiatami czy wzrostem ,co cieszy oczy i serce

Zanim pokażę (pewnie wieczorem) kilka newsów z weekendu na działce postaram się troszkę odnieść do tego co napisałyście.

Gdy się tak głośno zastanawiam, czy dbanie o najbliższe otoczenie, schludność i porządek należy do cech wrodzonych Polaków, to miewam poważne wątpliwości. Na początku - a było to 30 lat temu - zamieszkałam w domku z ogródkiem, to nie miałam za wiele (pieniędzy), za to pomysłów owszem. Nie wiedziałam nic o zajmowaniu się ogrodem, sięgałam po najprostsze wg mnie rozwiązania. Wykarczowaliśmy stare drzewa owocowe, schorowane i przy samej ulicy, więc kto by te owoce jadł? Posiało się trawnik, posadziło jakieś iglaki, teściowa zostawiła sobie skalniak, którego też z czasem nie miała siły pielić, więc też później też go przejęliśmy. I "tylko" dbaliśmy o to skromne założenie. Dzieci były małe, miały się gdzie bezpiecznie bawić, ani szkieł, ani śmieci.

Czasem gdy mnie odwiedzały jakieś obce osoby, zdarzało się że pytały, czy ja przyjechałam z zagranicy. To i ja pytałam, skąd takie pytanie... Otóż okazywało się, że był taki pogląd iż my (Polacy) nie mamy takiego specjalnego zamiłowania do porządku i zadbania o ogródek. Wtedy padały przykłady Niemców (bo u nich porządek i obejścia zadbane), Anglików (bo słyną z ogrodów), Holendrów (podobnie jak Niemcy lubią ład) itd. Wtedy jeszcze nie byłam nigdzie zagranicą, ale sporo czytałam i obejrzałam, o pięknych miejscach opowiadali też moi rodzice, którzy bardzo dużo podróżowali po świecie. Na moje podejście do ogrodu wpływała na początku tylko elementarna chęć uporządkowania swojego ogrodu. Z braku wiedzy, czasu, a także środków finansowych były to rzeczy skromne. Jednak zawsze uważałam, że mamy ręce, miotłę, łopatę i grabie - resztę da się zrobić.

Na tyle na ile się dało otoczenie wokół domu było schludne, a rośliny zadbane.

Obecnie jest taka "moda", że jak ktoś buduje (czy kupuje) dom, to bardzo szybko po skończeniu budowy teren się porządkuje i zakłada ogród. Niektórzy to nawet ogród mają zanim skończą dom, a taki przykład mam nawet niedaleko siebie u naszej koleżanki Magdy (magdala).
I to jest tendencja bardzo dobra, przełamująca taki stereotyp z zamierzchłych czasów innego systemu, gdy domy budowano dość wolno, bo trudno było o wszystko, a potem jeszcze latami straszyły wokół zniszczone po wszystkim tereny. Właściwie zdewastowane przyrodniczo, które nawet trudno było rewitalizować, by cokolwiek rosło.

Dzisiaj mamy sporo firm, które zajmują się takimi przedsięwzięciami zawodowo. Jeśli kogoś stać na to, może szybko zobaczyć profesjonalne efekty. Podobnie profesjonalne firmy zakładają tereny zielone wokół nowo powstających osiedli wielorodzinnych. Tam już mieszkając, można wymagać by było ok, jeśli nikt tego co zrobione nie zdewastuje porządek jest utrzymywany.

Nieco gorzej jest z terenami wspólnymi, szczególnie dawniejszej zabudowy. Tam już opieka "osiedlowa" często nie działa tak jak w nowych inwestycjach, a ludzie bardzo często traktują "wspólne" jak "niczyje". Do tego dochodzi też zjawisko starzenia się społeczeństwa, wtedy gdy ludzie nie mają najzwyczajniej sił zajmować się ogrodem. Jaki efekt tych zjawisk jest widzimy. Oczywiście są wyjątki, ale te wyjątki tworzą najczęściej WYJĄTKOWI ludzie! Którzy na skrawku koło bloku, na działeczce, gdziekolwiek potrafią stworzyć rozmaite oazy roślinności i kunsztu ogrodniczego. Czy przykłady przywożą z daleka, czy z bliska jest mniej istotne.

Jak już się pozastanawialiśmy nad wszystkim, to zadam może jeszcze jedno pytanie. Czy znacie jakiś sposób, by w swojej dzielnicy, otoczeniu, zachęcić ludzi do działania? Do tego żeby też chcieli mieć pięknie wokół siebie? Pięknie ogrodowo znaczy się?

Ja własnym przykładem
W sąsiedztwie mam 3 domy, wszystkie w podobnym czasie zamieszkane i wszystkie "w miarę" przydomowo ogarnięte . Jedni sąsiedzi, młode małżeństwo, bezdzietne, założyli ogród po swojemu, ale niestety niezbyt dbają o niego . Sąsiad kosi trawę tylko po środku , a pod płotami chwast się panoszy oraz nornice , niestety jeden kawałek płotu graniczy z moją działką . Prosiłam już grzecznie o usuwanie tych chwastów chociaż od czasu do czasu, ale bez skutku . Widać uznali, że "wolnoć Tomku w swoim domku"

Lepiej mi idzie z dwoma pozostałymi sąsiadkami, chociaż mają małe dzieci. Często zapraszam, częstuję warzywami, dzielę się nadwyżkami roślinnymi, doradzam i chwalę . Poza tym myślę, że jak ktoś widzi, że ktoś inny w sąsiedztwie ciężko pracuje i zaczyna być widać efekty tej pracy, to działa najbardziej mobilizująco

Marto,
podobnie jak Ty też staram się przykładem własnym. Na jednych działa, na innych mniej lub wcale. Nieważne to jednak, bo i tak będę dalej propagować zielony styl życia.

Ostatnio propagowałam dbanie o otoczenie w mojej pracy. Niedawno moja uczelnia przeprowadziła się do nowej siedziby. Wspaniały, zabytkowy budynek, po remoncie w samym centrum Gdańska. Jednak idąc do pracy dostrzegałam (z żalem), że teren "miejski" straszy mleczykami zamiast niby trawą, która jest nieopodal. No i wspólnie z koleżanką - jesteśmy raczej seniorkami wśród naszych koleżanek i kolegów z pracy - zainicjowałyśmy akcję zagospodarowania niewielkiego terenu. Ze strony władz uczelni spotkałyśmy się ze wsparciem i przyzwoleniem na takie działanie. W dwóch etapach (2 dni), przy pomocy paru osób udało nam się troszkę teren uporządkować, posadziliśmy też troszkę roślin. W doborze roślin kierowałam się warunkami oraz otoczeniem i lokalną społecznością. Nie wiedzieliśmy jak nasza ingerencja zostanie przyjęta, a co ważniejsze uszanowana.

Moja koleżanka, współpomysłodawczyni zrobiła trochę zdjęć z naszej akcji, są one zaprezentowane na naszej stronie internetowej. Ta pokazująca palcem w kraciastej koszuli przemądrzalska, to ja. Jak dotąd nasze założenie jakoś funkcjonuje, nawet okoliczni mieszkańcy pilnują swoich czworonożnych pupili, żeby nie niszczyły naszych roślinek.

A teraz kilka zdjęć z weekendu z działki.



Przetaczniki


Red Fox




Clematis Arabella


Jeszcze raz kompozycja z liliami


Trojeść bulwiasta




W ogródku japońskim przybyła "kuleczka" - jodła górska Kelly's Alpine od Pawła


Tak wygląda z oddali


A tak z całkiem bliska


Skała morska i kwitnąca hortensja


Liliowce

Mallard


NN


Cartwheels


Zawilce japońskie


Języczki

Danielo ogródek japoński wspaniały...... sam szyk i elegancja
Zachwycają mnie przetaczniki...... ostatnio poluję na nie , to śliczne zwiewne roślinki, chcę je dosadzić do towarzystwa roślinom o dużych kwiatach
Wspaniałe przedsięwzięcie, polegające na upiększeniu terenu wokół uczelni..... pełen podziw

A ja nie kupiłam Red Foxa, bo się zasugerowałam, że czerwony będzie . Duży błąd

Agness,
dziękuję, też go lubię.
Przetaczniki polecam - ja sama je uwielbiam, mam 3 niebieskie odmiany (m.in. Christa), kłosowy (jasnoniebieski, dostałam w tym roku od Małgorzaty), Red Foxa, który jest nie tak całkiem czerwony jak się nazywa. Czekam jeszcze (3 rok) aż zakwitnie mi wirginijski (biały) ma być największy, ale ciągle grymasi. W tym roku może zakwitnie. No i jeszcze jakiś jeden, ale nie wiem jaki to będzie, ma już kwiatostan, nie jest wysoki. Właściwie wszystkie rosną u podnóża tarasu, taka rabata przetacznikowa. Aha i jeden ten jasnoróżowy (na zdjęciu jako ostatni z przetaczników), który jest najmniejszy, jakiś rozesłany, podejrzewałam że to Erica, ale pewności nie mam. Dość dobrze się rozrasta i tworzy rodzaj dywanu.

Marto,
on bardzo ładne kępki tworzy i nie jest zbyt wysoki. Błędy można naprawiać przecież. Kolor jak dla mnie nie leżał nawet koło czerwonego, to raczej tonacja ciemno-intensywnie-różowa.

No właśnie widzę, że moja kolorystyka , u mnie pasowałby wszędzie , muszę go dokupić i to chyba nie jedną sztukę

Ale cudowne widoczki Mogłabym podziwiać całymi dniami.

Danielo, w sumie nie możemy narzekać - Polska pięknieje, ale powolutku, powolutku...
Aby zmieniła się mentalność ludzi, potrzeba pokoleń...To nie dzieje się od razu
Takie inicjatywy jak Wasza są wspaniałe - ludzie chcą coś razem zrobić, żeby ich wspólne otoczenie było ładne, cieszyło oczy
Śliczne fotki dzisiaj pokazałaś

Cieszę się widząc, że iglaki trafiają w dobre ręce Elokwencji brakuje próbując opisać Twój ogród japoński Często ludzie próbują zrobić coś w tym stylu, ale z reguły ma to więcej wspólnego z krasnalami ogrodowymi, niz z Japonią Tobie udało się to fantastycznie i ręce same składają się do braw

Dalu,
masz wiele racji w tym, że powolutku... Osoby mojego pokroju to dosyć irytuje. No, ale niech się ta mentalność zmienia jakoś.

Pawle,
ale posłodziłeś z tą elokwencją <kolejne trudne słowo>. Ja tylko mam nadzieję, że jak zobaczysz to na żywo nie zmienisz zdania co do "japońskości". Tadziu zadecydował, że Choceń jednak wróci do Oliwy i tu go posadzę. W miejscu gdzie jest ten ogródek japoński przeważnie są spore nawiewy śnieżne i zaspy. Nie wiem, czy tam mu by się coś nie stało, a tu przy domu mogę lepiej o niego zadbać. W zasadzie, to takie wyższe "nóżki", to właśnie tu mi się widziały, więc specjalnie nie oponowałam. Jeszcze dumam gdzie go posadzić (jeszcze jest kilka miejscówek).

Gratuluję akcji przy uczelni , myślę że pomysł spodobał się współpracownikom i z efektów działań są zadowoleni. takie akcje przydały by się w wielu miejscach pracy

Danielo
Piękne masz przetaczniki,ja mam tylko niebieski Ale pomału,,myslę,że i kiedyś i ja będę miała inne kolory
I piekny ten Clematis Arabella,taki intensywny kolorek
Lilie,liliowce cuudne
Zawilec też u mnie kwitnie,,ładniutki jest ,prawda??

Wiesiu,
dziękuję. Myślę, że im się to bardziej podoba niż wcześniejszy ugór. W tej górce sporo gruzu, pewnie po budowach nie był ten teren nigdy rekultywowany, ale jednak coś rośnie i nawet daje radę. Choć na górce jest dość sucho, woda szybko spływa, czasem z ziemią. U podnóża te kamienie układałam sama, tylko panowie mi je podwozili. Troszkę przytrzymują ziemię, no i stanowią takie wykończenie. Większe głazy wepchali na zbocze trzej koledzy, a ja tylko rzucałam pomysły. Pewnie takie akcje są nie tylko u nas, tylko nie o wszystkim się mówi lub pisze. Niektórzy się śmiali, że czasy czynów społecznych minęły...

Aniu,
przetaczniki się dość fajnie rozrastają, może się doczekam większych kęp. Do tej pory zaraz jak je kupiłam dzieliłam się ze znajomymi i muszę podhodować. Ten najmniejszy jasnoróżowy mam w dwóch miejscach, to przypomnij się w sierpniu/wrześniu, uszczknę trochę dla Ciebie - będzie do kolekcji.
Zawilce bardzo lubię, mam te jedne, były przesadzane na rabatę cieniową i w końcu może się rozrosną.

Danielo , piękne zdjęcia. Z przyjemnością obejrzałam, mimo,że nie gustuję w japońskich klimatach . Wiem,że sztuka japońskiego ogrodowania, ma wiekowe tradycje i każdy kamyczek coś w nim znaczy, ale ma tym konczy się moja wiedza.