Forum Ogrodnicze Oaza

Pszczoły bardzo pozyteczne owady temu nikt nie zaprzeczy .Jednak ja mam inny problem -bardzo prosze o radę jak wyprosić z ogrodka dzikie pszczoły?
Upodobaly sobie miejsca wilgotne-np pod korzeniami tataraku ,między kamieniami na brzegu oczka są ich dziesiątki. Jak narazie nie doszło do "sprzeczki"ale jestem pełna oba o mojego psa /niestety uczulony na użądlenia/.Absolutnie nie chce ich zabijać ale jak wytłumaczyc żeby sie wyprowadziły ? macie jakieś pomysły ?

Ewo, skoro te pszczoły nie atakowały, to czego się obawiasz?
Obecność dzikich pszczół w ogrodzie jest bardzo pożądana - badania wykazały, że ich obecność znacznie wzmaga wydajność pszczół miodnych, których, niestety, jest coraz mniej. Wielu z nas - ogrodników bardzo chciałoby mieć dzikie pszczoły w swoim ogrodzie i wręcz je zaprasza, budując dla nich specjalne "domki".
U mnie pszczół jest mnóstwo, bo mają dużo pokarmu. Mam też dwa psy, ale nigdy nie zdarzyło mi się, żeby jakaś pszczoła zaatakowała pieska

Dziekuje Wam za odpowiedzi .Nie ja nie mam najmniejszego zamiaru robić im krzywdy .Utwierdziliscie mnie w przekonaniu ,że nie ma czego się bac.Tak im powiedziałam ,że póki nie dokuczają to mają spokój. Gościom na działce ,którzy panikuja na ich widok tłumaczę ,że ..one są u siebie.

Na drodze prowadzącej do naszej działki są dziury w ziemi, tam gniazdują też jakieś dzikie pszczoły. Nic nie robią biegającym zwierzętom i dzieciom. Niektórzy nawet nie zorientowali się, że pod nogami mają pszczoły

Tak dla sprostowania - nie żądlą pszczoły samotnice oraz pszczolinki (nie jak piszecie dzikie), bo one nie zakładają koloni w postaci ula, którego musiały by bronić. Zamiast tego korzystają z różnego rodzaju gniazd gdzie gromadzą pyłek i składają jaja. Gniazda mogą być zakładane - zależnie od gatunku - w wilgotniej ziemi, glinie, drewnie oraz w pustych łodygach roślin (np trzcinie). Warto zapamiętać, że pszczoły te są bardzo dobrymi zapylaczami roślin i coraz częściej są hodowane włąsnie z tego powodu.

W Polsce najpopularniejszą hodowaną pszczołą samotną jest murarka ogrodowa (osmia rufa)

Żądlą natomiast prawie wszystkie pszczoły własciwe, w tym również hodowana pszczoła miodna.

Kilka zdjęć dla ułatwienie rozrózniania:
1. Pszczoła miodna (Apis)



2. Murarka (Osmia)



3. Pszczolinka (Andrena)




A tak wygląda gniazdo murarki ogrodowej - zdjecia Patrick Goossens(zamieszczam za zgodą autora)

Potwierdzam nieszkodliwość tzw dzikich pszczół. Przez cały okres kwitnienia jabłoni te owady kręciły się m.in też na jabłoni rosnącej przy warzywniaku - ja pracowałam w ogrodzie a one pracowały tuż nad moją głową. Dość ważne jest aby przy okazji spotkania z pszczołą (miodną też) nie wykonywać nerwowych ruchów typu machanie rękami, bo takie zachowanie prowokuje je do ataku. Pszczoły żądlą w obronie.

Mam taki domek dla murarek w swoim ogrodzie

Ja dla murarek zrobiłem taki domek



Niestety na jesieni coś wyjadło z otworów larwy, sądzę że to był dzięcioł, który często odwiedza działkę. Nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy i nie zrobiłem osłony. W tym roku muszę to zrobić i dorobić dodatkowo kilka domków . Wcześniej miałem domki z trzciny ale zamokły jak zacinał deszcz i nie miałem czasu by ponownie jej nacinać.

Przeglądając posty w dziale z rękodziełem natrafiłam też na domki dla owadów wykonane z różnych odpadowych elementów:

Pierwsza budka dla owadów jest dość głęboka, a jej górna część jest zabezpieczona siatką. To może być skuteczne

To jest schronisko dla owadów z arboretum Uniwersytetu Przyrodniczego:



Chyba dłuższe pieńki są wystarczającym zabezpieczeniem.

Zaintrygowana tematem postanowiłam trochę poszperać w necie i natrafiłam na rewelacyjny
artykuł Piotra Szefera z Katedra Ekologii, Instytut Biologii Środowiska Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego
Natychmiast skontaktowałam się z autorem prosząc o zgodę, by spore cytaty z tego artykułu można było umieścić na naszym forum


Murarka jako miejsca gniazdowania wykorzystuje istniejące już szczeliny i otwory, takie jak pęknięcia w drewnianych konstrukcjach, suche łodygi roślin, szczeliny w zaprawie lub pustakach. Samica tworzy liniowe gniazdo składające się z 2 – 15 komórek oddzielonych przegrodami z błota zmieszanego ze śliną (komórek), gdzie do komórek budowanych i zaopatrywanych jako pierwsze składane są jaja, z których wylęgną się samice. Z jaj położonych bliżej wylotu powstaną natomiast samce (Ivanov 2006). Gniazdo może mieć średnicę od 5 – 8 mm, przy czym najwyższą liczbę komórek osiągają gniazda o średnicach granicznych (5 i 8 mm) (Wilkaniec 1998). Głębokość to 10 – 15 cm. Komórka ma zwykle ok. 4 – 6 mm a długość 9 – 18 mm



Tempo budowy komórki zależy głównie od wieku pszczoły (samice żyją około 4-6 tygodni), warunków pogodowych i dostępności pokarmu (Glejdasz, Wilkaniec 2008).
Jeżeli w sezonie gotowe gniazdo poddane zostanie wstrząsowi, może to obniżyć przeżywalność potomstwa i skutkować mniejszym procentem wygryzających się wiosną owadów (Biliński, Teper 2004). W czasie zimowania kokony zawierające dorosłe owady lepiej znoszą stale niską temperaturę (ok. 0 st. C) niż cieple i łagodne, lub bardzo mroźne zimy (Bosch, Kemp 2004).

Chów murarek ogrodowych jest niezwykle prosty i nie wymaga tylu zabiegów co przy rodzinach pszczelich. Z tych względów (oraz dlatego, że nawet kilkutysięczna kolonia tych owadów nie stanowi żadnego zagrożenia dla człowieka) coraz częściej „hotele dla pszczół” trafiają do ogródków przydomowych i dużych ogrodów botanicznych.

Pszczoły samotnice nie są wybredne, zasiedlają otwory różnych kształtów w szerokim wachlarzu materiałów (Glejdasz, Wilkaniec 2008). Jednakże w celu zwiększenia liczebności populacji warto stosować kilka zasad zwiększających atrakcyjność przygotowanych przez nas siedlisk dla pszczół samotnic. Wiele badań prowadzono nad preferowanym materiałem gniazdowym. Zdecydowanie najlepsze (Wilkaniec 1998; Ivanov 2006; Krunić, Stanisavlejević 2006) wyniki hodowli uzyskiwano wykorzystując następujące materiały:

• puste łodygi Phragmites australis – trzciny pospolitej (Ryc. 2),
• papierowe lub kartonowe rurki,
• bloki drewniane z nawierconymi otworami (Ryc. 3, 4)



Oprócz wyżej wymienionych materiałów do tworzenia gniazd wykorzystywać można pustaki, rurki plastikowe, bloki gliniane, jednakże podane powyżej są niezmiernie proste w pozyskaniu i obróbce. Rurki, łodygi lub otwory, ze względu na duży zakres wielkości samic, powinny mieć średnicę od 5 do 8 mm (Glejdasz, Wilkaniec 2008; Biliński, Teper 2004).
8
Długość gniazd wahać może się w szerokim zakresie 10-25 cm. Najczęściej jednak wykorzystuje się gniazda 10-15 cm. Trzciny (lub inne gatunki o wydrążonej łodydze - szczaw lucernowaty, barszcz) o przekroju światła łodygi, jak podany powyżej, przycina się do długości 20 – 25 cm w ten sposób, że kolanko trawy znajduje się w środku lub przy końcu odcinka (Ryc. 2b). Zapewnia to zamknięcie rurki na końcu gniazda. Murarki nie lubią „tylnych wyjść” więc tunel powinien być zawsze zamknięty na dnie gniazda.

Nawiercając przy pomocy wiertarki otwory w blokach drewnianych zaleca się przygotowanie otworów w kilku rozmiarach z podanego zakresu (wiertłami o danej średnicy). Stwarza to odpowiednie warunki dla wszystkich samic w populacji. Drewno wykorzystane do przygotowania gniazd w blokach drewnianych powinno być dobrze wysuszone. Stosowane rodzaje drewna to olcha, sosna, akacja oraz lipa. Kształt użytego fragmentu drewna zdaje się nie mieć większego znaczenia. Otwory nawiercać można zarówno w nieobrobionym bloku czy fragmencie grubizny. Odległość pomiędzy poszczególnymi otworami może być dowolna, aczkolwiek gęściej rozmieszczone wejścia do gniazd są szybciej odszukiwane przez pszczoły zakładające nowe gniazdo. Zdecydowanie łatwiejsze w użytkowaniu w celu rozmnożenia populacji są rurki kartonowe lub papierowe, ewentualnie trzcinowe, gdyż łatwiej z nich pozyskiwać kokony do późniejszej obserwacji, oczyszczenia i przechowywania.



Gniazda powinny znajdować się w miejscach osłoniętych od wiatru i koniecznie zabezpieczonych przed deszczem. Dobrymi punktami na lokalizację konstrukcji są okolice zabudowań, ogrody lub miejsca otoczone wysokimi krzewami. Podczas nawiercania otworów należy zwrócić uwagę na to, aby były one wykonane lekko pod kątem, tak, aby nie zbierała się w nich woda. Murarka wykorzystywać będzie stworzone tunele niezależnie od orientacji otworów wlotowych do gniazd. Mogą one znajdować się na powierzchniach pionowych lub poziomych. Jeżeli zależy nam na gniazdach, których wyloty skierowane będą w górę, należy dodatkowo zabezpieczyć je przed deszczem. Bloki drewniane przycina się pod kątem kilku stopni w stosunku do podstawy i umocowuje na tak powstałej skośnej powierzchni niewielki
daszek. Materiał gniazdowy w postaci rurek lub fragmentów łodyg trzciny grupuje się wiążąc w wiązki, umieszczając je w odpowiednio przyciętych fragmentach rury PCV lub plastikowych butelek, co dodatkowo zabezpiecz je przed wilgocią (Ryc. 2a). Luźne fragmenty
trzcin można również umieszczać w skrzyniach drewnianych lub (pogrupowane) w specjalnych schronieniach posiadających daszek (Ryc. 5).



Wyjścia do gniazd powinny być skierowane na południe lub południowy wschód, tak aby poranne słońce ogrzewało otwory wejściowe i nocujące w gniazdach samice. Nie jest to warunek konieczny, ale dobra wystawa pozwala owadom na rozpoczęcie pracy już wczesnym rankiem.
Dobrze nasłoneczniona powierzchnia z wejściami do gniazd posiada wysokatemperaturę, która zwiększa metabolizm murarek i pozwala na bardziej efektywna pracę.
Udowodniono ostatnio w hodowlach w Serbii (Krunić, Stanisavlejević 2006), że w czasie susz można zwiększać liczebność kolonii nawadniając glebę w pobliżu gniazd. W wysokiej temperaturze aktywność owadów bardzo wzrasta. Murarki muszą jednak przeznaczać więcej czasu na poszukiwanie materiału do budowania przegród i zamknięć do gniazd. Przez zapewnienie im w pobliżu odpowiedniego budulca zmniejszamy znacząco wydatki energetyczne owadów, co przekłada się na atrakcyjność tworzonych przez nas siedlisk i szybszy wzrost populacji.

Duże nagromadzenie owadów przyciąga również liczne drapieżniki. Często stosowane przy większych hodowlach jest otoczenie gniazd i wejść do nich siatką o stosunkowo dużym
oczku, żeby zabezpieczyć murarki przed atakami ptaków.

Chociaż murarka gniazduje na dużym zakresie wysokości od powierzchni ziemi do kilku metrów w górę, to jednak zwykle hodowlę umieszcza sie na wysokości od 1 metra do 3 metrów nad powierzchnią ziemi, aby zapewnić dobre warunki wilgotnościowe, i zabezpieczenia przed drapieżnikami, czy wstrząsami.

Lokalizując gniazdo warto upewnić się, czy w pobliżu znajduje się odpowiednio duża i bogata baza pokarmowa składająca się z ozdobnych i ruderalnych roślin zielnych, krzewów i drzew owocowych. Często jednak wystarczy także bliskość lasów sosnowych, dębów, lip czy klonów. Należy starać się zminimalizować odległość bazy pokarmowej od gniazd, co minimalizuje nakład pracy i czas ukończenia komórki. Skutkuje to szybszym wzrostem populacji i mniejszym ryzykiem opanowania komórki przez pasożyty (Ulbrich, Seidelmann 2001).

Odpowiednio przygotowane i stabilnie umocowane gniazda wystawia się w miejscu naturalnego występowania murarki ogrodowej przed rozpoczęciem kwitnienia kwiatów w ogrodach i sadach.

Cały artykuł mgr Piotra Szefera znajduje się tutaj, warto go przeczytać:
podlaskie.ksow.pl/fileadmin/user_upload/...012/piotr_szefer.pdf

Dodatkowe dokładne informacje dotyczące hodowli pszczoły murarki zawarte zostały w publikacji dra inż. Stanisława Flagi zatytułowanej „Pszczoła murarka ogrodowa” (Flaga 2002).

Kolejny sposób na wykonanie domku dla owadów


Potrzebna jest trzcina, 5 desek, płyta do obicia tylnej ściany, 8 kawałków okrąłego kołka (kropki biedronki), 1/2 kołka z drewna, (głowa biedronki), gwoździe, papier ścierny, węgiel drzewny do malowania.

Deski należy dociąć na wymiar, oszlifować ze strony zewnętrznej. Następnie zbijamy dwie ściany boczne z podstawą, dorabiamy dach i na końcu ścianę tylną. Kiedy konstrukcja jest gotowa tniemy sekatorem trzcinę na równe fragmenty, które układamy prostopadle do ścian bocznych.

W miarę zapełniania się budki trzciną, rozmieszczamy czarne kropki, które są barwione mieszanką miałkiego węgla z odrobiną wody. Zamaczamy również w tej mieszaninie pewną ilość pociętej trzciny, którą wykorzystamy do zrobienia konturów biedronki.

Kiedy siedem kropek jest rozmieszczonych, wykonujemy głowę. Kiedy zapełnimy całą przestrzeń, wpychamy w luki barwione fragmenty trzciny, aby otrzymać zarys tułowia.

Deski można pomalować impregnatem.

U mnie murarki same się osiedliły, jutro chyba przejdę się po trzcinę na powiększenie lokum dla nich.

Romciu, na pewno masz zbyt dobrze wysprzątane Brak spróchniałych pni, dziur w ścianie domu
Posadź może parę kęp macierzanki i zostaw trochę kwitnącego oregano Gdy u mnie kwitną, brzęczenie słychać na całej działce

Przy okazji informacja dla osób budujących domki murarkom. Pszczoły te nie lubią zasiedlać starych rurek (łodyg), dobrze jest kryjówki dla nich przynajmniej co 3 lata tworzyć na nowo lub część z nich wymieniać.

Murarki lubią miejsca nasłonecznione, zaciszne Otwory muszą być skierowane na zewnątrz, pszczoły muszą mieć do nich łatwy dostęp. Najlepiej jeśli będą nawiercone nierówno, w różnych odległościach od siebie i o odrobinę zróżnicowanej grubości. Łodygi trzcin też powinny być w wiązkach o zróżnicowanej długości, po ułatwia to murarkom trafienie do swojego domku.

Taki domek musi być dobrze umocowany, stabilny, żeby się nie przewracał. Larwy murarek żerują na złożonym przez samicę pyłku, gdy z niego spadną, nie mają możliwości powrotu i zazwyczaj giną.