Forum Ogrodnicze Oaza

Martuś, dzięki .

Moni, zagwarantujesz przez tydzień darmowy wikt i opierunek oraz materiał, to może się dogadamy .
Drewno to modrzew europejski (produkcji austriackiej) olejowany na palisander. Czyli prawie jak drewno egzotyczne (wiem, wiem - prawie robi wielką różnicę )
Tylko ok. 1/3 tarasu graniczy z trawnikiem, reszta z rabatami, których wykończenie mnie jeszcze czeka. Ciągle się zastanawiam jak to rozwiązać. Natomiast przeprowadziłam dziś próbę koszenia trawy i tak jak jest chyba zostanie.
Dziękuję za komplementy w imieniu głównego architekta !

Aguś, widziałam Twoją ogrodową rewolucję (ale nie miałam czasu napisać komentarza). Wyszło ekstraordynaryjnie super! Nasz taras to przy tym pikuś.
Konstruktor siedzi obok i puchnie z dumy ! Dziękuję w Jego imieniu za uznanie .

Ino, dziękuję. Zlecenie przyjęte.

Pytam o koszenie nie bez powodu. Zastanawiałam się kiedyś, jak się kosi przy tarasie. U Was tuż nad ziemią, to i kosiarką można przejechać, ja myślałam o ekobordach i jakiś kamyczkach może..

Pokazałam P Waszą pracę i ubawiłam się niezmiernie- stwierdził, że może my też sobie sami zrobimy.. Haha..po minucie roboty pokłócilibyśmy się o wiertarkę, ja bym zaczęła doradzać, P by się wkurzył..i trzeba by było na alledrogo materiał tanio sprzedać

Ja o egzotyku nawet nie myślę, modrzew syberyjski miałam na oku. To i tak plan nie na ten rok- my tacy zdolni nie jesteśmy, więc trzeba firmę wziąć do tego

Jestem zachwycona efektem. Kolor przepiękny i w ogóle tarasik extra

Serdecznie gratuluję!!

No, no, no! Rezultat godny najwyższych ocen...
Wykonawca i projektant rewelacyjni, ale też nadzór... jak się patrzy

Jestem pod wrażeniem Profesjonalna robota, fachowe podejście, dokładność - żaden "fachowiec" tak starannie by tego nie zrobił Ale ubawiło mnie zdjęcie "i nadzoru"
( edit: coś źle wkleiłam zdjęcie )
- zupełnie jak w czasach minionych - jeden pracuje, reszta podziwia Nawet pies się dostosował do konwencji

Wzorcowo wykonana robota i wzorcowa relacja-instruktaż , nic tylko kopiować i pokazywać niektórym "fachowcom"
Mam nadzieję, że i użytkowanie będzie równie udane

olibabka wrote: Jeden robi, jak się patrzy, a reszta patrzy, jak się robi

Super wyszło Asiu A jakie mebelki będą na tym wspaniałym tarasie?

Asiu, doskonale wyszło Mam podłogę w altanie z modrzewia, też olejowana; bardzo dobrze znosi użytkowanie. Oczywiście olejowanie trzeba ponawiać, ale żal by mi było lakierować tego pięknego drewna. Palisandry mogą się schować

Wiecie co, nie można wierzyć reklamie!
Naoglądałam się w telewizorze historii wierszem mówionej o wspaniałych podróżach koleją, nasłuchałam od najbliższych, że samochodem długo, a pociągiem krótko, a do tego wygodnie, no i zaryzykowałam. Podobno kto nie ryzykuje, ten nie jedzie (w innej wersji - nie pije szampana). Ja zaryzykowałam i... nie pojechałam. Szampana też w związku z tym nie wypiję .
O tej porze miałam być już we Wrocławiu, pilnie słuchając wykładów na Bardzo Ważnej Konferencji, a nadaję do Was z własnej kanapy.... Ale nomen omen - po kolei. Wraz z koleżanką zameldowałyśmy się dziś bladym świtem, o 9.30 na poznańskim Dworcu Głównym (dla niewtajemniczonych - to taka mała przybudówka do galerii handlowej, zwanej - ze względu na prześlicznej urody bryłę - Chlebakiem). Pociąg miał odjeżdżać o 9.50 z I peronu. O tej mniej więcej porze zniknął z tablic informacyjnych... Wcześniej wyświetliła się informacja o 10-cio minutowym opóźnieniu... Zdenerwowałyśmy się, że może odjechał z innego peronu. Pobiegłyśmy z walizami do hali głównej i tu pierwszy zonk. Gdzie Informacja? Wierzcie mi odnaleźć się w tym nowym budynku dworca cieżko, bardzo ciężko... Dalej wydarzenia potoczyły się niczym z filmów Barei. Absurd gonił absurd. Kulminacją było zapewnienie pani z informacji: nie, ten pociąg na pewno jeszcze nie odjechał, nawet jeszcze nie przyjechał! . Co chwilę planowany termin odjazdu przesuwał się o kolejne kwadranse. Nikt nie potrafił udzielić wiarygodnej informacji, o której można spodziewać się pojawienia pociągu-widma. Koniec końców, tuż po pociągu do Wrocławia z 8.50, odjechał nasz, jakoś tak po 11.00, jedynie ze 110 min. opóźnieniem. Z ulgą zajęłyśmy miejsca w przedziale. Jedziemy. Miły głos z megafonu przeprasza za opóźnienie. Jedziemy. Mija 5 min. Stajemy. Na podpoznańskiej stacji Luboń. Po 10 min. znany już miły męski głos kierownika pociągu zawiadamia, że postój spowodowany jest awarią trakcji. Po kolejnych 5 minutach nadal ten sam miły głos w towarzystwie trzasków i buczenia wydobywających się z systemu nagłaśniającego, serdecznym tonem informuje nas o konieczności przesiadki na pociąg, który właśnie zatrzymuje się na sąsiednim peronie. Wyobraźcie sobie ten dziki tłum pędzący na łeb, na szyję po schodach, no bo przecież cytuję " skład nie będzie czekał!" W połowie drogi, pędząc z tłumem po schodach, powiedziałyśmy sobie "dość"! Zamiast do sąsiedniego pociągu, wyszłyśmy z dworca i na przystanku autobusowym czekałyśmy na ratunek. Rycerzem na białym koniu okazał się mój ojciec, który wezwany telefonicznie, zaśmiewając się do łez, przybył z odsieczą.
Teraz siedzę w domu i się waham. Konferencja trwa do soboty. Zaryzykować jutro znowu? Czy siedzieć na czterech literach w domu. Pomijam już aspekty finansowe. Jak dotąd jestem do tył jakieś 300 stówy...
Sugestie ?

Moni, może nie byłoby tak żle . My też kłócimy się przy wspólnej robocie, ale zawsze są to sprzeczki konstruktywne . Zapraszam do Poznania na wizję lokalną tarasu .

Gosiu, dzięki! Kontrola jakości to podstawa!

Marysiu, wyrazy uznania przekazane głównemu wykonawcy.
Pies był głównym nadzorcą i kontrolerem jakości jednocześnie .

Markitko, też żywię taką nadzieję .

Dalu, mebelki stare, ale spróbujemy je dopasować kolorystyczne.

Iwonko, też nam się wydawało, że olejowanie będzie najlepsze. Zapas oleju na przyszły rok już mamy

Zdjęcia (w miarę aktualne) będą jak się trochę pozbieram... Póki co ciągle trwam w niepewności jutra ...

eeeee.....sugestie.....siedzieć w domu?

To ja sobie nie wyobrażam, co mogłoby się stać, gdyby to Shirallcia jechała tym pociągiem

Marta, to pytanie, czy stwierdzenie jest ?
Gorzatko, ja niezgorsze przygody miewam, tylko nie zawsze się nimi chwalę . Czasami jednak życiowe dowcipy przerastają nawet mój próg tolerancji...

do licha miał być wykrzyknik.....no zostać w domu
ja się tam nie chwalę
no dobra czasami

Dzięki Martuniu za wsparcie . Chociaż Ty wykazałaś zainteresowanie moim życiowym dylematem ....
Wiesz, teraz się z tego śmieję, ale rano wcale do śmiechu mi nie było...

hehe no jak coś mi się przytrafi to najpierw się wściekam i klnę we wszystkich językach jakie znam, no Erasmus się tutaj przydaje a potem jak ochłonę to się śmieje albo ze swojej głupoty, głupoty innych albo złośliwości rzeczy martwych...
a na koniec słyszę, że chyba ze mną coś nie tak

Ja wczoraj próbowałam kopnąć baner reklamowy . Fizyczne rozładowanie napięcia zawsze mi pomaga...
Spieszę donieść, że go nie rozwaliłam. Wyhamowałam cios tuż przed szkłem ...

Cisza... A tak liczyłam na Wasze duchowe wsparcie...

Ja juz nie kopie niczego bo raz w złości coś kopnęłam i.....złamałam palec u nogi

Ja tylko wystraszyłam gołębia paradującego po dworcowej hali i jakąś młodą parkę siedzącą obok ...
Ale pani z informacji nabrała chyba respektu, bo potem sama podchodziła do nas donosząc o kolejnych opóźnieniach . Wariatów boją się wszyscy...