Forum Ogrodnicze Oaza

Verko to prawie tak jak my też oczekujemy wnusi ale to już na dniach i będziemy mieć ją na miejscu
A buciki śliczne wydziergałaś

Buciki misterna robota , chciałabym tak umieć

Veruś butki śliczne jak wszystko u Ciebie.Masz złote ręce. W którym ogrodzie zaczęłaś ,,gwiazdować,,

Witaj Vero nie ma to jak zejdą się babcie i dziadkowie to zaraz cieplej na sercu .
Ja w zeszłym roku i 6 lat temu o tej porze z niecierpliwością czekałam na swoje wnusie , teraz to już cudowne dziewczynki , zawsze razem będą obchodzić swoje urodzinki w kwietniu .

A w ogrodzie zdążymy posprzątać to dopiero marzec i ciągle nocami nie za ciepło

VERA wrote:
To będę oczekiwała twej duszyczki w tamtych progach, ale i o odwiedzaniu tychże nie zapomnę.

Zawsze podziwiałam robótki ręczne. Nie ma to jak rękodzieło.

Genia ma rację, jak się dziadkowie zejdą to na tapecie tylko jeden temat "jakie to mądre i inteligentne są moje (z akcentem na moje) wnuki, o urodzie to już nawet nie wspomnę .Same ochy i achy a wiem co mówię bo wnuków mam 9 no i jednego prawnuczka
Vero,takie ręce to skarb,

Veruś puk, puk mam nadzieję, że jesteś zdrowa.

elzbieta1 wrote:

Kochani, dziękuję za przemiłe wpisy

Elu, jestem w miarę zdrowa - ale nie na tyle, abym mogła pojechać dzisiaj i pożegnać na zawsze moją Nową Przyjaciółkę, która odeszła od nas 5 marca. Nawet nie zdawałam sobie sprawy z tego, że można nawiązać serdeczną przyjaźń podczas znajomości wirtualnej i jednego spotkania w realu .........................................................do dzisiaj.
Jakże miło wspominam to spotkanie, paplałyśmy więcej niż pół dnia - jakbyśmy się znały od dziecka.....................
I znowu koniec , odchodzą Ci co nie powinni

Trudne są takie momenty w życiu.Ci,którzy odchodzą zostawiają ślad w naszej pamięci i w sercu,a my idziemy dalej...Takie to nasze życie,piękne i trudne zarazem.
Trzymaj się kochana

Oj, Veruś, smutny czas miałaś ostatnio. Wszystko przemija... i smutne to bardzo ale rady na to nie ma... Pamiętaj za to, że wokół Ciebie są dalej życzliwi ludzie, którzy współczują i podtrzymają na duchu
Taka byłaś pogodna i szczęśliwa, kiedy zaczęłam do Ciebie zaglądać A tu co trochę smutna wiadomość Trzymaj się Verciu, teraz jest trudno ale smutki kidyś przeminą i znowu zaświeci słońce

Vero .

Vero łącze się z tobą myślami i modlitwą w tym ogromnym smutku:-( Czas przeminie... Pamięć pozostanie...

To prawda,czasami z rodziną nie potrafimy się porozumieć tak jak z osobą obcą,która po kilku godzinach potrafi stać się Tobie bliską.Wiem jak boli taka strata

Verko współczuję
Ludzie odchodzą ale żyją w naszej pamięci.

Veruś współczuje

Jestem z Tobą

Vero....