Forum Ogrodnicze Oaza

markita wrote:
Duże , bogato kwitnące , pnące ,parkowe , piżmowe i odporne na choroby, bo to jest najgorsze utrapienie.
Co do konkretnych odmian ,zmienia mi się co chwilę , na Lubelszczyźnie najchętniej , ale pewnie tym razem wysyłkowo

Czas za szybko leci ...
Tyle rzeczy do zrobienia . W nowym domu rozłożone kable , niebawem "zaleje się " podłoga Ściany się otynkują,
może zdążę jeszcze w dobrym zdrowiu pokontemplować poranny śpiew ptaków

W naszym mieście wakacje bardzo widoczne , pojechaliśmy wieczorem rowerkami nad morze , jakieś koncerty na plaży ,
ludzie ze stopami zapiaszczonymi , lubię ten klimat...
Zjedliśmy sobie po gofrze z cukrem i było fajnie

Ciąg dalszy różyczek :


Pastella






Leonardo da Vinci , kolor trochę za blady (na zdjęciu)










Cardinal de Richelieu , w tym roku z liśćmi







To zestawienie , którego jednocześnie obawiam się i jestem ciekawa .
Richelieu , Bonica i Nostalgie , która moim zdaniem miała zakwitnąć później ...
Zobaczymy co z tego wyjdzie , pewnie kwiatki się obronią

Ależ ogród Ci wyrósł Magdo
I tego się trzymaj... Uwierz mi na słowo - wiem co mówię .

Iza

Wyrósł bardzo . Ta duża rabata pod płotem jest tak ciasna ,że wszystko trzeba będzie przesunąć ,włącznie z wielkim sadźcem,
całe szczęście ,że nie muszę tego robić sama

Ogród tak wyrósł ,że już nawet "kradną " mi kwiaty
Co prawda te sprzed płotu ,ale jednak
Róża Roseraie de l'Hay tak obrodziła ,że ktoś oskubał płatki (może na jakieś konfitury ?). Urosną nowe .


Jeszcze w temacie piwonii - to jest chyba odmiana Louise van Houtte , gigantyczny kwiat , aparat nie oddaje koloru.
W rzeczywistości jest intensywnie różowy , taki jak fuksje. Chyba mój faworyt ,jak na razie

Bardzo fajny pomysł, aby część ogrodu radziła sobie poniekąd sama Ja tak zrobiłam na rabatach frontowych- prawie nie ma nic do robienia. Prawie- bo z prac do zrobienia są jedynie te wczesnowiosenne (cięcie 3 bukietówek, kilku traw i 3 powojników)-ale na starcie wiosny to się jeszcze chce robić ..ba- nawet się człowiek nie może doczekać

Hohoho..czytam, że w domu się dzieje Szybkiego wykańczania (domu ) życzę, abyś jak najszybciej mogła się delektować ogrodem

Madzia, jeśli mogę coś podpowiedzieć, to u mnie Leonardo świetnie zareagował na kulkowanie , aż żałuję, że na próbę tylko jeden pęd przygięłam, bo teraz jest na nim masa kwiatów. Uwielbiam tą różyczkę .


Jakoś pojęcie bezobsługowego ogrodu do mnie nie dociera , choć tez chciałabym w niektórych miejscach taki mieć i też staram się takie rabaty tworzyć, żeby wymagały jak najmniej troski. Może jak mi wszystko urośnie to chociaż to upierdliwe odchwaszczanie, będzie mniej upierdliwe .

U mnie też "słychać" w okolicy, że zaczęły się wakacje . Młodzież przechadza się do późnych godzin nocnych , słychać więcej "życia" w okolicy wieczorami . Ach... oby to za szybko nie zleciało .

Magda, piękne obrazki z ogrodu pokazujesz przyjemnie spacerować u Ciebie
Czemu podkreślasz, że Kardynał R. z liśćmi? Łatwo łapie plamistość? U mnie dopiero pierwszy rok rośnie, nie mam z nim doświadczenia...

Nie ma bezobsługowych rabat U nas miała być taka skarpa przy kompostowniku, gdzie rosną różne płożące iglaki. Busz niesamowity a w tym wszystkim pokrzywy, chmiel i dzika jeżyna Nie do wyplewienia ... Ale, życzę powodzenia

Magda, pomysł ze stworzeniem choćby jednej rabaty "bezobsługowej" bardzo, ale to bardzo mi się podoba U mnie takowe miejsca istnieją tylko częściowo i to na krótkim odcinku tj. w pasie żywopłotu z pęcherznicy. A tak chciałoby się przynajmniej jedną część nie wymagają stałej ingerencji
Nie ma jednak piękniejszych ogrodów od tych, w których widać codzienną pracę - godziny spędzone na kolanach przy plewieniu czy z sekatorem..to te najbliższe mojemu sercu, ogrody osobiste, z duszą..jak Twój

W końcu dotarłam i do własnego wątku , witajcie

Bardzo dziękuję za wszystkie miłe słowa pod adresem ogrodu

---

Mój urlop dobiega końca , a działo się tak dużo ,że zupełnie nie miałam ...czasu wolnego

Ale do rzeczy - w tym roku zaplanowaliśmy wyjazd w góry , gdzie "za młodu" bywałam często .
Jednak w górach słowackich nie byłam nigdy , w decyzji pomogła mi Gorzatka ,pokazując zdjęcia ze swojej wycieczki

Nasz cel : wieś Stefanowa , położona malowniczo wśród gór ...
Widać ją w samym środku zdjęcia.
Na tej najwyższej górze parzona była kawa ,widoczna na ostatnim zdjęciu .



A tu z bliska :









Obok Stefanowej położona jest większa miejscowość - Terchova, tam podobno urodził się Janosik.
Jest to pasmo górskie Mała Fatra z najwyższym szczytem Wielki Krywań 1709 metrów.

Góry przywitały nas piękną pogodą , jednak już następnego dnia pogoda popsuła się i nawet na najwyższym szczycie
"widoki " były ...takie :



I byłoby nam strasznie żal , gdybyśmy nie zobaczyli więcej , bo do zobaczenia były tak fantastyczne obrazy ,
że człowiekowi brakuje słów ...
To zdjęcia z ostatnich dni naszego pobytu w górach , które pokazały nam wszystko

Podjadłyśmy z córkami trochę jagód niedźwiedziom




Trochę się pogimnastykowałyśmy ...




Był i wysoki Chleb ...



I dłuuuga ścieżka przed nami :



I majestatyczny drogowskaz - Wielki Rozsutec , u stóp którego leży nasza wioska.



Moja rodzinka - taka mała ....





I jeszcze na koniec ....











Mam nadzieję ,że będzie dane nam jeszcze tam wrócić .

Madziu- widoki zapierające dech w piersiach, ale ta ścieżka (a raczej brak ścieżki i przepaść) powoduje gęsią skórkę.. Dzielne z Was dziewczyny!! Ale W sumie nie dziwię się- warto się wdrapać wysoko, dla takich widoków Co nie znaczy, że nie podziwiam odwagi

Madzia ja jestem zdecydowanie płaskolubna , co nie znaczy, że takich pięknych widoków nie doceniam . W tym roku na wakacjach mogłam delektować się tym co lubię, czyli leżeniem plackiem , a jednocześnie podziwiać góry. Idealne to było połączenie .
Podziwiam Was za to przechodzenie nad przepaścią ... nie mam lęku wysokości/przestrzeni, ale taaakie odległości budzą respekt .

Bardzo się cieszę, że wakacje się Wam udały .

Cudne pocztówki z gór , tęsknoty się odzywają, bo ja także wielbicielką gór jestem, a nie byłam już z 6 lat . Inwentarz i ogród na piachu skutecznie uniemożliwiają wyjazdy

A jakieś aktualności ogrodowe pokażesz?

Magda, dzięki za takie piękne górskie widoki, lubię - szczególnie - takie długie ścieżki, bo te z gimnastyką nie bardzo.
Kawa na szczycie to musiała smakować .
Nie dawaj się podpuszczać i w którymś momencie przestań dosadzać pracochłonne rośliny, bo nie będziesz miała czasu na takie wyjazdy

Czyli w troszkę inne górki pojechaliście? Dobrze wiedzieć/widzieć... może kiedyś zahaczymy?
Z tą pogodą to rzeczywiście jest loteria... do dziś żałuję tego widoku, którego nie doświadczyłam z Łomnicy (zwłaszcza zważywszy na koszt wjazdu kolejką )
Na przejścia z łańcuchami nad urwiskiem jednak się nie piszę... dziś straciłam rytm idąc w górę po zwykłych schodach drewnianych - takich ażurowych i o mało nie wylądowałam na dole - panika zupełna nie mogę w dół patrzeć...

Piękne zdjęcia!

Magda, witaj

Jak to dobrze, że Gorzata Cię wędrówkowo zainspirowała.
To, co zobaczyliście, zostanie w sercach do końca życia - takie widoki ubóstwiam pasjami i potrafi mi się niejedna łza zakręcić w oku ze wzruszenia, że świat jest tak piękny. Jednocześnie groźny, czasem niedostępny, limitujący nam, ludziom, jego eksplorację...
Zaraz zerknę na mapie, gdzie to wszystko się znajduje... może i mnie tam kiedyś zaniesie...

Zachwycam się każdym zdjęciem - dziękuję

Madziu-cudowne widoki, jest czego pozazdrościć.Mam nadzieję,że zdążyliście naładować akumulatory.

Aguniada wrote:
Agnieszko

Pozwól ,że "podepnę się " pod Twoje słowa , bo takie właśnie myśli miałam w głowie
patrząc na cały ten piękny Świat w dali...
Obrazki mam przed oczami nadal
Mam nadzieję ,że jeszcze kiedyś tam wrócimy.

Moniko , Dorciu

Wiedziałam ,że zdjęcie z "przepaścią" wywoła dreszczyk emocji ,ale spokojnie ...
To tylko tak groźnie wygląda , owszem ,szlak na chwilkę znika , stąd ta kładka,
ale w dół była taka stroma skarpa , nawet gdyby się tam sturlać, zatrzymałoby się
między drzewami

Ja mam lekki lęk wysokości , do tego chwiejny błędnik i momentami patrzyłam tylko
pod nogi , bo każde rzucenie okiem w dal powodowało u mnie bujanie w głowie ...
Ale po jakimś czasie głowa przyzwyczaiła się i było dobrze

Te góry nie są specjalnie trudne , szlakami chodziły dzieci, są za to strome podejścia,
które solidnie człowieka zmęczą .
Jednak kiedy wejdzie się już na górę - czeka wielka nagroda Długi spacer granią ...
Ścieżka "na samym czubku" , a na lewo i prawo widoki .

Będąc tam ,myślałam ,że nie ma innego sposobu niż wdrapać się na własnych nogach , żeby
zobaczyć to piękno... I była to myśl zarazem radosna i smutna.
Pamiętam jak mój nieżyjący już Tata mówił ,że chciałby jeszcze wybrać się w góry..

Elu

Specjalistą od kaw w różnych dziwnych miejscach jest mój mąż
Nie zdziwiłabym się gdyby wyjął szklane kieliszki do wina

Gosiu

Wyobraź sobie , my też wjechaliśmy kolejką , właśnie w tę wielką mgłę...
To było nasze pierwsze spotkanie z Wielkim Krywaniem - widać było ...NIC.
Na drugi dzień wchodziliśmy od samego dołu pieszo .

Romeczko

Akumulatory naładowane na długo

Markito

Aktualności ogrodowe mam (małe ilości) , aktualnie od dwóch dni mamy październik, burze, czarne chmury i ulewy.

Ale może najpierw pokażę co kwitło w ogródku Matki Natury
Takie kwiatki spotykaliśmy w słowackich górach :

Bodziszek



Chaber górski w naturalnym środowisku



Driakiew



Czosnek (niedźwiedzi ?)


Rdest ?



Goździk


Całe kępy ostróżek , jak w ogrodzie..



A na wysokości 1400 metrów



Piękna lilia ,sztuk dwie :



I takie coś ostowate ,wielkie :






Były jeszcze naparstnice ,złocienie i dużo innych kwiatków. Nieraz tak gęsto i równo,
jakby wysiane ręką człowieka

olibabka wrote:
Marysiu

Napisałam ,że Kardynał z liśćmi ,bo w tamtym roku miałam plagę robali na różach,a konkretnie
śluzownicy różanej.
Kardynał został zaatakowany wcześnie i całe lato miał paskudne dziurawe liście.

W tym roku są ładne listki , ta róża nie choruje , plamistości u mnie nie miała.

---

Na zakończenie górskich opowieści - Janosikowe Diery , skalne wąwozy :




I zamek w miejscowości Strecno :




Widok z zamku





Wracając z południa , mijaliśmy różne ważne miejsca : drogowskaz na Gliwice ,
a objeżdżając bokiem Wrocław podziwiałam z daleka majestatyczną Ślężę , u stóp której
pewnie pracowała w ogrodzie Dala
Ślęża z daleka robi niesamowite wrażenie , taka majestatyczna góra .
Tak sobie jechaliśmy zachodnim boczkiem Polski, bo musieliśmy dojechać do zachodniopomorskego Czaplinka,gdzie czekali na nas przyjaciele.
Piękna trasa , prowadząca przez Gorzów Wielkopolski i malutkie malownicze miejscowości,
z kościółkami , jeziorami ...

---

Jeszcze niedawno przeżywałam maturę córki , a teraz już wiadomo ,że dostała się na Politechnikę
,tam gdzie chciała. Pierwsze dziecko ucieknie mi z domu

A żeby nie było nudno , są jeszcze i małe dzieci Oto moja bratanica w trakcie unicestwiania
wyczekanych kwiatów piwonii Sarah Bernard
Jak tylko wparowała do ogrodu , to zaczęła rwać mi wszystkie kwiaty
Z uśmieszkiem na twarzy ...