Forum Ogrodnicze Oaza

Z tych waszych opisów z bułką kojarzą mi się śląskie makówki. Z tym, że moja teściowa zamiast bułki daje namoczone w mleku suchary wyborowe, jak dla mnie pychota

Wszystko pięknie, ładnie, tylko zupełnie nie rozumiem, po co do tej makowej pyszności z orzechami, i rodzynkami, i miodem dodawać kluchy albo bułę Ta makowa masa jest taka pyszna! Proszę mnie nie patelniować, bo dla tradycji dawałam kilka chudych makaroników na salterkę (ku zgrozie Mamy) i je starannie omijałam przy nakładaniu swojej, dość pokażnej porcji
Aniu, wybacz wywrotowe rozważania

Hanka to wcale nie takie wywrotowe bo mnie też taka masa makowa podana solo najbardziej smakuje czasami podawałam osobno kruche ciasteczka dla zagryzienia.
Śląskie makówki robione są w tak przeróżny sposób, że trudno je nazwać jako to samo danie, ja robię tak jak robiła to ciotka M. czyli makową masą zalewam bułki pokrojone w drobną kosteczkę, ale maku musi być więcej niż kostek bułczanych

Ania nam wybaczy

Pozwólcie kochani, że na początek napiszę kilka słów o sprawie dla mnie najważniejszej - czyli o futrzastych;
wiele wskazuje na to, że najgorsze dolegliwości bólowe u Dredzika minęły - noc, pierwsza od dłuższego czasu, minęła spokojnie, obyło się także bez płaczu i drżenia. Zauważyłam, że zupełnie inaczej się porusza : nie ma mowy o "kowbojskim" kroku ... mam nadzieję, że po wczorajszej kroplówce na zakończenie operacji serduszko zostało dodatkowo wzmocnione, a i bardzo się cieszę, że założone szwy są rozpuszczalne, więc nie będzie konieczności ich usuwania.
Jak jednak powszechnie wszystkim wiadomo, nieszczęścia lubią chadzać parami ... dzisiaj u Młodszego ( alias Figo, alias Nowinek ) pojawiła się krew w moczu. Oczywiście poprzedni Wstręciuch nie raczył powiadomić nas o problemach, jakichkolwiek ( bo o atrakcjach typu dziesiątki pcheł nie wspomnę ... )a nie uwierzę, że pies nie sygnalizował wcześniej kłopotów z oddawaniem moczu. Jedna z naszych suczek, Vini ,miała zdiagnozowaną kamicę i po operacji ( 9 kamieni ) i długotrwałej diecie wysoko tłuszczowej sytuacja wróciła do normy.
Jutro czeka nas usg u Młodszego i następna kontrola Dredzika. I to byłoby na tyle.

W każdym razie - nie chciałabym epatować problemami zdrowotnymi moich psiaków - postaram się jedynie sygnalizować postępy w diagnozie i kontynuacji leczenia obu panów
A wszystkim Wam kochani - jeszcze raz serdeczne i bardzo ciepłe podziękowania


Monisiu
Jeszcze raz serdecznie Ci dziękuję za podtrzymanie na duchu ... moje zdanie na temat nowego Kinga ( bardzo dziękuję także za oświecenie w kwestii obu ras ! ) znasz ... podejmowanie decyzji przed Świętami, w tak gorącym i zabieganym czasie, mogłoby okazać się zbyt pochopne ... musisz wyciszyć emocje, jakiekolwiek by one nie były i cierpliwie poczekać, aż samo życie da Ci odpowiedź ... nowy maluszek powinien trafić do domu, w którym jest oczekiwany z utęsknieniem i radością, w żadnym wypadku jako wypełnienie pustki - psy doskonale wyczuwają, kiedy są prawdziwie kochane, a kiedy stanowią namiastkę poprzednika. Tak czy inaczej -- życzę Wam z całego serca , aby mały King znalazł ciepłe miejsce w Waszych serduszkach - wtedy, gdy będziecie gotowi na jego przyjęcie. Wszystko przyjdzie z czasem ...
Miłeczko, Monisiu po raz drugi , Romuś, Chester, Myszko, Wiesiku i Haneczko

Najpierw kapusta z grochem / cieciorką - umówiłyśmy się z Mamą, że każda z nas upichci jeden ze składników, a w wigilię wymieszamy oba - kompromis został osiągnięty, a o smaku porozmawiamy po Świętach.

Makiełki .... te, o których latami wspominał z sentymentem mój Tato ( zmarł 5 miesięcy po naszym ślubie, w 1994 )bardzo przypominały masę makową wymieszaną z kluskami/makaronem domowej roboty. Tato pochodził z Podlasia, dlatego sądziłam, że to typowo regionalny deser, dopóki nie spróbowałam makiełek zaserwowanych przez rodzinną "piątą wodę po kisielu" z Krotoszyna ( wielkopolskie ): w rzeczy samej, jak pisze Chester - w salaterce ułożony był specjalnie spreparowany mak z miodem, mlekiem, mnóstwem bakalii, a w tę masę powbijane zostały podłużne, kruche ciasteczka ... słuchajcie, było to wspaniałe !!! już sam mak wydał mi się niebiańsko smaczny, a w połączeniu z tym kruchym wypiekiem ... no raj po prostu
Z kolei Wiesik wspomina o namoczonych w mleku sucharkach ... taka kompozycja również nie jest obca moim uszom, podobnie jak Romkowe kluseczki
Zawsze robiłam makowiec - uczciwe drożdżowe ciasto, nadziewane własnoręcznie przygotowaną masą ze zmielonego maku, miodu, orzechów, rodzynek, skórki pomarańczowej, żółtek i zawijane w struclę ... polukrowane i ozdobione siekanymi, włoskimi orzechami. Na ten rodzaj ciasta czekam calusieńki rok, dla mnie to słodki przebój Świąt, przy którym sernik czy piernik mogą nie istnieć.
Wydarzenia ostatnich dni pokrzyżowały w dużej mierze nasze świąteczne plany i skrycie przyznam się do małego oszustwa ... najprawdopodobniej nabędę gotową masę makową ( widziałam takie wynalazki w puszce !!! ), doprawię ją według uznania ( chyba, że w 100 procentach jest dosmaczona , nie mam pojęcia ... ) i wymieszam z kładzionymi kluskami... - nigdy - w kwestii świątecznych kucharzeń - nie szłam na łatwiznę, ale w tym roku z przyjemnością docenię "gotowca"..

A'propos ciężkostrawności wypieków z makiem, tudzież samego maku - czy ktoś zna sprawdzony sposób na tę przypadłość ? pomijam oczywiście objadanie się do nieprzytomności - na to nie ma lekarstwa ...


Hanusiu
W mojej wersji makiełek kluski stanowić będą li i wyłącznie ozdobę aby niczym nie zniweczyć kwintesencji makowego smaku, lecz z drugiej strony także dla zachowania tradycji

Kolejną potrawą, która zapadła mi w pamięć, jeszcze z czasów studenckich, jest kutia; na drugim roku, w ramach wigilii w akademiku, jedna z dziewczyn ( z okolic Zielonej Góry ) zrobiła taką przepyszną pszenicę z dodatkami - jadłam ją po raz pierwszy - i do dzisiaj darzę ogromnym uczuciem łasucha

Majeczko
Nie tylko wybaczę ale będę prosić o więcej w końcu przed nami najpiękniejsze ze Świąt, a ja ciągle w powijakach i tak już zostanie Będę wdzięczna za każdy kulinarny wpis

Nigdy nikt nie ujrzy u mnie tego znaczka " " !!!

Cieszę się, że Dredzik ma się dobrze, myślałam, że ta operacja czeka go po świętach, a to już po bólu . Kolejno kciuki trzymane będą za Młodszego i niech kłopoty wreszcie Was omijają.
A na przejedzenie i świąteczną niestrawność najlepszy jest kompot z suszonych owoców

Anusia, bardzo się cieszę, że Dredzik pomalutku dochodzi do zdrowia, chociaż nowe 'odkrycie' u Figa mnie zmartwiło mocno. Mam nadzieję, że Wasz Marcin opanuje sytuację i nie będzie żadnych przykrych niespodzianek.
Kutia gościła na naszym Wigilijnym stole za czasów Babci, póżniej ja robiłam odrobinkę. Pisałam u siebie, bo Krzysia wspomniała o tym przysmaku. Deser, o którym wspomniałaś Aniu, mak z ciasteczkami kruchymi, znam jako 'Łamańce z makiem', przepis z książki 'W staropolskiej kuchni'. Ciasto na łamańce w wersji 'chudej' i kruchej. A Twój makowiec to taki, jaki robiła Babcia, pachnący, wypełniony po uszy przepyszną masą makową, żaden gnieciuch sklepowy, tylko czysta poezja.
Spokojnego wieczoru i koncertu chrapiących, zadowolonych psiaków

Każda wieść o psiakach jest przyjmowana ze zrozumieniem i zainteresowaniem......każde z nas ma, miał, będzie miał zwierzątko/a i traktujemy je niczym część rodziny....

Aniu mimo, że w moim domu nie ma zwierząt, poza bezdomną czarną kocicą pomieszkującą w garażu, którą dokarmiam, tak jak poprzednio jej mamę- też czarną to wychowywałam się wśród futrzaków i każde info o ich chorobach, niepotrzebnym cierpieniu, a zwłaszcza okrucieństwie wobec nich, zawsze mnie porusza. Myślami jestem z Tobą i Twoją czworonożną czeredką

Jako Podlasianka wypowiem się na temat kutii i makiełek

W moim domu rodzinnym, kutię robiono z pęczaku z dodatkiem maku i cukru ( dużo ), pewnie była to bardziej skromna jej wersja, ale jak to często się zdarza, taki smak zapamiętany z dzieciństwa najbardziej mi odpowiada. Nie wiem dlaczego babcia nie dodawała do kutii nic więcej, orzechów i miodu nie brakowało. Myślę, że tak robiła jej mama i babcia, a więc i moja babcia a potem mama. Teraz dodaję trochę miodu i siekanych orzechów, migdałów, ale niewiele, bo moja kutia to pęczak, mak i cukier.

Makiełek nie znam, ale po tym co przeczytałam to coś jak nasze łamańce . Wcześniej babcia piekła postną drożdżówkę, którą się suszyło i łamało na małe kawałki, stąd nazwa potrawy. Mieszało się to z makiem, cukrem i dolewało ciepłego mleka. To chyba jedyna wigilijna potrawa, której nie lubiłam, rodzeństwo też. Łamańce uwielbiał mój dziadek, dlatego babcia robiła tego duży garnek i dziadek całe święta przynosił go ze spiżarni i się objadał. Pewnie też z powodu tej słabości, dziadek, który nigdy !!! nic w kuchni nie robił, w Wigilię od samego rana ucierał w makutrze mak. Ten widok pozostanie mi w pamięci na zawsze.


P.S. Hania już napisała o łamańcach, zaczęłam przed nią, ale pierniczę, więc to post kilkogodzinny

P.S.2 A ja piekę makowca w cieście kruchym, bo taki robiła i robi moja mama i nie przepadam za drożdżowymi ciastami, ale zawsze z prawdziwego maku własnoręcznie utartego tzn. wielokrotnie przekręconego przez maszynkę, z dodatkiem migdałów lub orzechów i z lukrem

Aniu pisz o zdrowiu czy też chorobach psiaków wszystko bo w końcu to są członkowie Waszej rodziny, a nas bardzo obchodzi stan zdrowia całej rodziny.
Dobrze że Dredzikowi lepiej, zaś szkoda że Figo ma cały zestaw chorób w pakiecie, ale liczę na to że jakoś sobie poradzicie wspólnie z wetem.
A pro po całego pakietu zatajonych przypadłości. Byliśmy wczoraj z naszymi kocurami u wetki i przez drzwi wyraźnie było słychać z jakim pakietem zatajonych przypadłości ktoś tam zakupił malutkiego szczeniaczka - jego waga to 550 gramów, a miał i biegunkę i wymioty i obniżoną temperaturę i już nie pamiętam co jeszcze. Nam tylko skóra cierpła od tego słuchania w jakim stanie jakiś tam psełdo hodowca sprzedaje szczeniaczki bo to był rasowy maluszek.

A teraz coś o Wigilii robionej na łatwiznę. Bardzo wiele lat temu przeprowadzałyśmy się z mamą do nowego-starego mieszkania właśnie przed samymi Świętami. Pamiętam że ucierałam mak w makutrze, ale zjeść go już nie dałyśmy rady, bo po barszczu z fasolą, żeby było łatwiej, posnęłyśmy zmęczone i tyle było naszego wigiliowania.

Ania prosi dokładniej o kutii to będzie dokładniej

To potrawa błyskawiczna, robi się sama :

Kiedy parzę mak na makowce, tort makowy, czy coś innego dodaję szklankę więcej z myślą o kutii, przekręcam go 2-3 razy przez maszynkę do mięsa i umieszczam odłożoną porcję pod przykryciem w lodówce.
W wigilię gotuję pęczak, tyle ile kto da radę zjeść, zazwyczaj już po południu, żeby utrzymać ciepłą potrawę do kolacji. Mieszam z makiem i cukrem, wg. smaku, dodaję łyżkę-dwie miodu, trochę posiekanych orzechów i migdałów. Jeśli ktoś woli, można cukier zastąpić miodem i dodać mieszankę bakaliową, też wg. gustu. Zawijam gorący garnek w ściereczkę, a następnie koc i odstawiam na kanapę. Kiedy nadejdzie odpowiednia pora na podanie kutii, wykładam ją do przygotowanej wcześniej salaterki i już.


Aniu, a znasz fasolówkę z pęczakiem

Aniu, mam nadzieję, że nie poczułaś się urażona moim wpisem o cavalierach i kingach.. Chciałam tylko wspomnieć, że często są mylone- nawet wet na wejściu orzekł, że z cavalierem przyszłam dopiero jak psina się w pełni krasy pokazała, to się zreflektował, że coś tu nie gra Mam nadzieje, że nie brzmiało to zbyt przemądrzale- nie to było moim zamierzeniem!

W ogóle wizyta pierwsza u weta zaczęła sie od słów, "jak kotek ma na imię"- bo weszliśmy do gabinetu z transporterem, a wet się zdziwił, że psiaka tak nosimy Zakusiek bardzo lubił swój transporter i bardzo nachalnie zawsze do niego wchodził- siedzenie w transporterku oznaczało, że jedzie razem z nami.. tak więc na widok transportera dostawał amoku- piszczał, szczekał i skrobał łapkami, żeby otwierać bo on chce wejść NATYCHMIAST..

Z uwagą czytam informacje o zdrowiu psiaków.. ciągle jakaś niespodzianka Gorąco życzę, abyście wyszli z tego obronną ręką. Z tego, co czytam, psiaki dzielnie poddają się leczeniu i sprawy wychodzą na prostą.. Zdrówka życzę, niech sie chłopaki dzielnie biorą w garść

Anusiu, był listonosz Pierwsza płytka uruchomiona, Kuba kręci łepetyną, szuka wszędzie, mruczy, szczeka, koniec świata Bardzo Ci dziękuję, sprawiłaś mi ogromną radość
Jak psiska? Noc była spokojna?

Kiedyś było inaczej …
Pisząc „kiedyś” mam na myśli lata 70 i 80-te; przaśne, szare, czasami beznadziejne, czasami śnieżne i bardzo mroźne, niekiedy niezwykle skromne, a innym razem bogatsze, bo Rodzicom udało się jakimś tajemniczym sposobem zdobyć pomarańcze lub banany, a Mama cieszyła się jak dziecko z paczki rodzynek wystanej w kilometrowej kolejce …
Wigilia zawsze celebrowana była u Dziadków ( rodziców Mamy ) w mieszkaniu, które dzisiaj jest naszym domem. Kobiety od wczesnych porannych godzin niepodzielnie rządziły w maleńkiej kuchni, po domu rozchodził się cudowny zapach kapusty gotowanej z grzybami, radośnie bulgotał sos grzybowy – koronna potrawa Babci, serwowany później z makaronem domowej roboty, a obok, na kuchence „mrugał” powolutku barszcz, pachnący majerankiem.
Dziadek już wcześniej zadbał o swoje popisowe, wigilijne danie – opiekany morszczuk w zalewie octowej z cebulką cieszył się od zawsze niesłabnącą popularnością – i teraz, nie niepokojony przez nikogo, znikał od czasu do czasu w drugim pokoju....
Choinka … malutka i sztuczna, z kilkoma stareńkimi , szklanymi bombkami, obowiązkowym szpicem na szczycie, króciutkim łańcuchem, pieczołowicie klejonym z kolorowego papieru i … kłaczkami waty imitującymi śnieg ( w moim rodzinnym domu również pierwsze skrzypce odgrywało sztuczne drzewko, jednak zdecydowanie wyższe, z mnóstwem barwnych ozdób, ale bez tej upiornej waty ; ubieranie choinki należało do Taty i do mnie ); teraz, odkąd mam już swoją rodzinę, czyli od 20 lat, wigilijnym drzewkiem jest zawsze prawdziwy świerk, jodła lub sosna ozdobiona w sposób bardzo naturalny: królują jabłka, orzechy, słomiane gwiazdki i choineczki, aniołki, drewniane ludziki, cukierki w kolorowych, błyszczących papierkach, no i oczywiście pierniczki – o dziwo! - psiska nie wykazują zainteresowania smakołykami …. całości dopełniają lampki.

Wieczerzę wigilijną rozpoczynała Babcia, obchodząc po kolei wszystkich członków rodziny, dzieląc się opłatkiem i składając życzenia, a po uroczystym posiłku ( potraw było niewiele, ale wszystkie przygotowane z sercem i bardzo smaczne ) rozpoczynał się koncert kolęd – Babcia grała na pianinie, a pozostali starali się – w miarę możliwości – dorównać śpiewem …. zazwyczaj na kilka głosów
Zapomniałabym o najważniejszym – z punktu widzenia kilkuletniego brzdąca – o Gwiazdorze! W rolę Świętego wcielała się najczęściej Babcia i powiem szczerze, że odgrywała ją zaiste skutecznie; do dzisiaj pamiętam łaskotanie w brzuchu i prezentowe emocje – wówczas ogromną radość sprawiała tabliczka czekolady, kilka pomarańczy, szmaciana laleczka albo książka – zresztą nawet teraz książka stanowi najmilszy prezent

Dziwny był tamten czas …. bez pośpiechu, stresu i nerwów, bez wszechobecnej, nachalnej reklamy i nakazu konsumpcji za wszelką cenę, za to pełen poczucia bezpieczeństwa, więzi rodzinnych i takiego specjalnego rodzaju ciepła, o który dzisiaj coraz trudniej … Nawet pogoda była inna

p.s. Króciutko o naszych rekonwalescentach: Dredzik czuje się o niebo lepiej, widzę wyraźną poprawę i w zachowaniu, i w powrocie apetytu, mam więc ogromną nadzieję, że powoli będzie dochodził do pełni zdrowia natomiast jeśli chodzi o Nowinka ( Figo ) …. piątkowe usg wykazało szereg nieleczonych, poważnych schorzeń, z których priorytet będzie miało usunięcie kamienia moczowego z pęcherza, jednak istnieje zbyt duże ryzyko narkozy ze względu na bardzo poważny stan serduszka ( niedomykalność zastawki ), Młody nie przeżyje operacji mając serce w obecnym stanie. Dlatego Marcin zalecił wzmocnienie lekami plus antybiotykami, a w poniedziałek badanie krwi i moczu.
Staramy się zapewnić Mu maksimum bezpieczeństwa i poczucia, że nareszcie ma prawdziwy dom, a resztę zostawiam Aniołom.

[b]Dziewczyny moje wspaniałe: Wiesiku, Sieriko, Haneczko, Majeczko, Monisiu, Krzysiu – DZIĘKUJĘ ...
[/b]

Aniu- gorąco trzymam kciuki za Figusia, tym bardziej, że wiesz, jak to było u nas.. Dawaj proszę relację na bieżąco- gorąco wierzę, że Figo, uskrzydlony kochającym domem i serdecznymi Ludzmi, którzy go otaczają, pozbiera się zdrowotnie

Pieknie opowiedziałaś o wspomnieniach.. Ja jestem rocznik 80, więc niewiele pamiętam.. mgliście przypominam sobie kartki na mięso (uważałam, że te znaczki na jedzenie były szalenie zabawne ).
Pamiętam, ile emocji było, gdy przychodziła paczka od rodziny zza granicy- zapach mandarynek, pomarańczy.. Zbierałam na pamiątkę papierki, którymi owinięte były niektóre mandarynki, takie to było przeżycie
Częstym prezentem pod choinką był kalendarz albo torebka pomarańczy..

U nas też zawsze była żywa choinka- Tata nie wyobrażał sobie innej.. Jak przez mgłę pamiętam Wigilie, spędzane u Babci, w liczniejszym gronie.. Babcia miała sztuczną choinkę, niektóe bombki do tej pory są u mojej Mamy..
Ja nie pamiętam takich rzeczy, ale z opowiadania wiem, że kiedyś choinkę ozdabiały prawdziwe świeczki- choinka się zapaliła a Tata gasił marynarką
Siostra opowiadała mi też, jak kiedyś Babcia ubrała choinkę w szklane bombki. Kiciuś wszedł do pokoju, usiadł przed choinką i zaczął łapką trącać bombkę, wiszącą na najniższej gałęzi.. aż spadła i sie potłukła.. po czym przesunął się kawałek dalej i zajął następną. Spokojnie odszedł, jak już posprzątał całe najniższe piętro

Jestem pełna podziwu dla hartu ducha Waszych psiaków, że pierniczki ich nie kuszą.. dzielne psiny!

Pozdrawiam serdecznie!

Monisiu, do tego co napisała młoda Ania dodam te świeczki, wkładane w szczypczyki......niebezpieczne to prawda ale urok niepowtarzalny....
Wniosek z opisu Ani.......nie dobrobyt, nie bogactwo towarów itp. zostawia takie wspomnienia, człowiek wspomina to na co czekał z drżeniem serca, z nadzieją na pachnące pomarańcze chociażby..... , na niepowtarzalna prawdziwie świąteczną atmosferę.., rodzinną przede wszystkim, nawet pogoda była jak należy.....bardzo tęsknię do takich wspomnień...

Figusiowi życzę przejścia przez choróbska........

Moniko

Chciałabym powiedzieć, że na szczęście ominęły Cię ( z racji młodego wieku ) "atrakcje" czasów stanu wojennego i tego, co działo się później ... a co zwłaszcza w Święta odczuwało się dotkliwiej, jednak z drugiej strony tak po cichutku sobie myślę, że Wasze pokolenie jest, jakby to delikatnie powiedzieć - trochę zubożone o doznania, jakich doświadczaliśmy my, stare grzyby ; ale ponieważ czasy się zmieniają a my razem z nimi, bądźmy wdzięczni za to, co obecnie przynosi nam los Osobiście potrafi mnie ucieszyć najmniejsza nawet błahostka, a jeśli dodatkowo ludzie i zwierzaki wokół mnie są szczęśliwi, to i moja radość jest ogromna

Prawdziwe świeczki na choince pamiętam doskonale z opowiadań Mamy - Dziadek instalował je dopóty, dopóki brat Mamy nie potrącił choinki, która natychmiast stanęła w ogniu , dzieląc się płomieniami z firanką; od tamtej pory jakiekolwiek źródło ognia na drzewku było surowo zabronione.
Pierwsze choinkowe lampki, które zawisły na choince robił własnoręcznie mój Dziadek, a ponieważ miał smykałkę do wszelakich prac związanych z prądem, lampeczki służyły nam wiele lat. Te dzisiejsze, "made in china", mają nadzwyczaj krótki żywot ...
Czy wiesz, że pomarańcze kojarzą mi się z Wielkanocą ( zawsze kupując je najpierw wącham, czy pachną tymi świętami ), natomiast tradycyjne owoce bożonarodzeniowe to jabłka, orzechy, figi i daktyle ...

Był w naszym domu taki czas, w którym przygarnęliśmy kotkę - ona również z wielką atencją przechodziła obok choinki, ale bardziej interesowały ją ptaki uwijające się w karmniku na parapecie ... zaiste, była to kocica z krwi i kości ... nie powiem, zdarzyło się jej przytaszczyć ptaszka lub zdobyczne piórko, które musiałam szybko utylizować , a podczas rui z lubością znaczyła ulubiony fotel Adama

Sieriko
Dziecko kochane, o jakiej młodości piszesz ? no, chyba, że masz na myśli tę duchową, to zgadzam się z Tobą w 100 procentach.
Zauważ, że te nasze wspomnienia i tęsknota za "metafizyczną" stroną Świąt to w zasadzie jedyne, co nam zostało ... z tamtych lat. Bardzo współczuję bratu mojej Mamy, który od dwóch ( jak nie dłużej ) tygodni penetruje wielkie centra handlowe, galerie, sklepiszcza wszelkie w poszukiwaniu tzw. dóbr materialnych, ze zgrozą stwierdza, że lodówka ( monstrualnych rozmiarów ) z trudem się domyka, a on sam jest totalnie wykończony ...
Jednak skoro tacy ludzie czują się w tym żywiole szczęśliwi ... to daj im Panie Boże ....

Pocztą pantoflową otrzymałam wiadomość, że poprzedni właściciel Młodego wyjechał wraz z tzw. konkubiną na Święta ... pozbywszy się uprzednio balastu w postaci psa. Mam szczerą nadzieję, że zło, które wyrządził temu psu wróci do niego ze zdwojoną energią.

Śpiący Młody/Nowinek/Figo ...

Ooo! Coś kroi się w kuchni ...!

A na poniższym zdjęciu mama Dredzika i Młodego ( Młody miał innego tatę ) w towarzystwie Józefiny

A w kuchni .... "kroiło" się to ...

Zestaw śledziowy na świąteczny stół ( i tak nie doczeka w tej formie wigilii, podejrzewam, że poniedziałkowy wieczór będzie idealną porą degustacji ... )
Od lewej : śledzie z suszonymi owocami i przecierem pomidorowym, korzenne, z rodzynkami i cebulką, w sosie śmietanowo-chrzanowym.

A tu podstawowe składniki kutii, którą robię pierwszy raz w życiu według oryginalnej receptury: własnoręcznie przygotowana masa makowa ( odgrażałam się, że kupię "gotowca", ale zdrowy rozsądek przeważył ... ) i ugotowana pszenica.

Pozdrawiam serdecznie i bardzo cieplutko wszystkich drogich i kochanych Gości oraz - w imieniu Dredzika i Młodego ( i reszty psiej załogi ) - ściskam łapki Waszym czworonogom

Ale zrobiłaś mi radość tymi zdjęciami Figo jest prześliczny, a czego życzę Jego dawnemu właścicielowi już pisałam, ale powtórzyć nie zaszkodzi: wszystkiego najgorszego.
Ze śledziami to mnie trochę zdołowałaś. Moja Mama robiła pyszne w śmietanie i w oleju z cebulką (zalewa gotowana z liśćmi laurowymi, zielem angielskim i pieprzem). Zrobię z rodzynkami albo suszoną żurawiną (eksperyment). Nawet nie pomyślałam, żeby tyle smaków przygotować.
Jakoś nie doczytałam, że chłopaki to przyrodni bracia. Mama ich to prawdziwa piękność i cesarzowa też niczego sobie. Jakie były losy obu pań?
Aniu za dużo pszenicy , kropka na łyżkę, czubatą pod sufit, to najlepsza proporcja
Dla Was i zwierzaków , specjalne czochranie dla Figusia.

Aneczko, wszystkiego dobrego z okazji Świąt dla Ciebie, rodzinki i wszystkich czworonogów