Forum Ogrodnicze Oaza

Jak miło,że już jesteś.

To rekonwalescencja i mam nadzieję objadanie się plonami z działki, trochę tego zachomikowałaś.

Aniu, jak dobrze znowu Cię widzieć!

Aniu odpoczywaj, nabieraj sił

Aniu! Cieszę się, że już wróciłaś. Życzę udanej rehabilitacji i szybkiego powrotu do zdrowia, abyś mogła cieszyć się swoją działeczką.

Aniu , nie uwierzycie, ale w tym momencie zaświeciło słońce w zachmurzonej Łodzi

Zazdroszczę Ci, Janko, sokolego wzroku Żeby z Mikołowa dostrzec przejaśnienia w Łodzi!Fiu,fiu

Jestem w Łodzi do jutra , Aniu przepraszam, że w Twoim wątku z Magdą sobie rozmawiamy
Magda, zamykajmy do pogodowego, zanim Ania nas pogoni

Cicho Babeczki - bardzo się cieszę, że mnie odwiedzacie, dziękuję...

Zamiast świątecznego ciasta i kawy, na które zaproszę ( mam nadzieję ) już wkrótce, zostawiam niezwykle optymistyczną, ciepłą i "uśmiechniętą", rozczochraną myśl - z życzeniami dobrego i pogodnego weekendu dla wszystkich...

Aniu moja mimo, iż mało kiedy tu zaglądam to często o Tobie myślę. Te życzenia na weekend sympatyczne, gdzieś w necie widziałam fajne zdjęcie - na którym kot prezentował to, co ma tuż pod ogonkiem i napis : Kto ma kota w domu to ma GWIAZDKĘ przez cały rok Coś w tym musi być...
Pozdrawiam Cię serdecznie jak zawsze i zdrowia życzę.

P.s: Pomyśl o przyszłorocznej Gardenii - marzy mi się znowu kawka z Tobą

Jest czas pożegnań, czas smutku i refleksji, z którego prędzej czy później musisz się otrząsnąć, aby dalej normalnie żyć. Powoli zaczynasz zauważać, że należy wypełnić obietnicę, że trzeba spłacić dług zaciągnięty dawno temu, kiedy do jaskini Homo sapiens zajrzał, zwabiony płomieniem ogniska i zapachem mięsa, dziki pies.
Musisz wreszcie odwdzięczyć się tej bezinteresownej istocie, że pomimo setek lat tych wszystkich prześladowań, cierpień i bólu zadawanych przez tego samego Homo sapiens ( czy aby na pewno sapiens ? ), ona nadal darzy Ciebie bezwzględną miłością, oddaniem i wiernością.

Odwiedziny w Schronisku, nawet dla mnie, wydawałoby się, wprawionej w bojach z własnymi emocjami, to zawsze silne przeżycie, jednak kiedy odsunie się własną perspektywę postrzegania schroniskowej rzeczywistości, to skupienie się na jednej z najważniejszych życiowych decyzji przychodzi o wiele łatwiej.
Zatem nie myśl o sobie - ofiaruj serce, ciepły kocyk i pełną miseczkę - nieważne, na jak długo. Czasami na kilka miesięcy: bo zawsze warto.

Krakers ( po domowemu Kacper ) - ur. 2008, ponad rok w schronisku, po jednej nieudanej próbie adopcji:

Aby wypełnić czas oczekiwania na wizytę w schronisku, zajęłam się nadrabianiem zaległości w kuchennym zaciszu. Pomimo nakazu lekarza, aby oszczędzać operowaną rękę, gromadziłam kolejne słoiki, przygotowywałam warzywa z działkowych grządek, buszowałam wśród starych, wyblakłych kartek z przepisami na domowe przetwory, aby zagospodarować to, czym obdarzyła mnie Natura w tym sezonie. Nie ukrywam, że w pewnym momencie musiałam dokupić parę kilo pomidorów ( wybór padł na popularną przerobową Limę ), bo zachciało mi się wykorzystać zamrożoną wcześniej fasolkę szparagową - właśnie z przecierze pomidorowym z papryką.

Aktualnie do bieżącego spożycia zostało już niewiele własnych pomidorków, więc tym bardziej staram się oszczędzać te skromne zapasy. Znaczną część wykorzystałam do produkcji sosu cygańskiego i - po raz pierwszy - do pomidorowego sosu, z czosnkiem i ziołami.

Udało mi się także zakończyć gromadzenie i suszenie warzyw, które weszły w skład domowej wegety: marchewki, pietruszki, selery, pory, koperek, natka pietruszki, lubczyk, liście selera, suszone kanie, szczypta soli i startego kłącza kurkumy wypełniły słoiczek niesamowicie intensywnym zapachem ...

... a nadwyżkę koperku zamknęłam wraz z czosnkiem i cytryną w słoiczku jako sos koperkowy:

Wkrótce dalszy ciąg warzywno-owocowej sagi, z papryczką i śliwką w roli głównej - pozdrawiam cieplutko

Aniu - Kacperek już u Ciebie?
Mam nadzieję, że dzięki Twojemu sercu ten niewielki piesek jeszcze ma przed sobą wiele dobrych dni. Kundelki zwykle są długowieczne, co dobór naturalny, to nie wystawowa linia, gdzie często (niestety) chodzi głównie o eksterier.

Aniu,Kacperek cudowny.Ma ogromne szczęście,że znalazł swoje miejsce u Ciebie.Lepiej nie mógł trafić.

Aniu
Kacperek jeszcze nie wie, ale już czuje, że to jest to...
Podziwiam i jestem z Wami

Anusiu gratulacje. Widać po Maliznie, że czuje się swojsko. Mało który pies wystawia brzuch do miziania tak od razu. Od razu widać: beżowy bliźniak Dorsia wydłużony tułów na przykrótkich nóżkach, klapnięte uszka, typowy kundelkowy pyszczek, bracia, no bracia po prostu

Tyle, że jeden blondyn a drugi brunet
Aniu, jak Kacperek w nowym domku, koty mu nie przeszkadzają?

Dostałam kiedyś w prezencie kalendarz ... bardzo niezwykły kalendarz napisany przez jedną z moich ulubionych autorek, Beatę Pawlikowską. Każdy dzień roku został okraszony prostą, płynącą z serca i wieloletnich doświadczeń życiowych myślą, przesłaniem, życzeniem ... zresztą tak został zatytułowany : "Rok Dobrych Myśli" i ze smutkiem zauważyłam, że jego czas zbliża się ku końcowi. Wszystko, co dobre ma swój koniec, ale Natura wie, co robi - jesienią i zimą odpoczywamy, przyroda i my, aby wiosną ponownie odrodzić się i ze świeżą energią zacząć poznawać świat - na nowo.

Jako istota urodzona w grudniu lubię schyłek roku - wówczas działka ubiera się w najpiękniejsze, ukochane przeze mnie kolory - pastelowe rudości, czerwone wino, złoty bursztyn, zgaszony beż, świetlista żółć, ognisty pomarańcz paradoksalnie wyciszają, uspokajają, niosą zapowiedź nabrania oddechu, ale i motywują do zaplanowania sobie ogrodowego porządku na przyszły sezon.
Lubię ten czas w przyrodzie także za to, że mogę cieszyć się kluczami dzikich gęsi i żurawi, wspominać gody i rykowisko jeleni, przywoływać w myślach zapach liści palonych w ogrodach, albo tych suchych, szeleszczących pod stopami na chodnikach i alejkachają, szykować miejsce w spiżarni na kolejne słoiki z działkowymi plonami...
Na kuchence niebawem znowu będzie wesoło buzował płomień, wielkie garnki czekają na jabłka do szarlotki ( najlepsze Boskopy, Szare Renety lub Antonówki; u mnie w tym roku Boskopy ), głowa kapusty ciągle nie poszatkowana, a przecież to najlepsza i najwyższa pora na ukiszenie ...
Podobno przed Wszystkimi Świętymi powinna być już zakiszona i zapakowana w słoiki, a zatem mam jeszcze trochę czasu.

Jesień to także czas na zwolnienie tempa, zatrzymanie się na chwilę w pogoni za codziennością, na zaplanowanie nadchodzących dni, podjęcie ciekawych decyzji i nowych wyzwań. Staram się nie przeprowadzać rozrachunku z własnymi porażkami, życiowymi zakrętami czy trudną drogą pod górę ... chyba jednak lepiej skupić się na tym, co nam się powiodło, sprawiło radość, przyniosło uśmiech i co na pewno chcielibyśmy zatrzymać w pamięci.

“Kiedy mam wątpliwości, pytam mojego serca o drogę.
Puszczam wszystkie oczekiwania i wyobrażenia.
Spokojnie czekam na to co przyniesie czas.”

To przesłanie z Kalendarza na 14 października – życzę wszystkim, aby przyniosło nam światło

Kacperek towarzyszy mi wszędzie - nigdy nie przypuszczałam, że starszy, niedowidzący piesek ze schroniska zaufa nam w tak krótkim czasie. Jest z nami tydzień, a ja mam wrażenie, jakby minął rok...

Podczas przerwy w grabieniu liści...

Zapraszam na pomidorowy piernik z powidłami - ku pokrzepieniu ciała i ducha
( przepis zamieściłam tutaj : piernik pomidorowy

Dzisiaj zapraszam wszystkich do Ciasteczkowego Raju - a to za sprawą Czesia i Jego przepisu na smażone ciasteczka z otrębów.
Ci z Was, którzy mnie znają, wiedzą, że słodycze stanowią główny punkt programu w mojej "diecie", a ciasta i ciasteczka od lat są moim nałogiem. O ile nie lubię cukierków, batoników czy byle jakiego "czegoś słodkiego", to za kawałek domowego ciasta czy małe "co nieco" do kawy dam się pokroić.
Otrzymałam zgodę Czesia na publikację receptury w moim wątku i z przyjemnością to robię. Mam nadzieję, że zainspiruje nas do poszukiwania zdrowej alternatywy dla sklepowych wafelków, czekoladek i tzw. przegryzek.

Każdy Wasz pomysł będzie na wagę złota. Ciasteczkowego
czesio wrote: