Forum Ogrodnicze Oaza

Alu, w takim razie dla Ciebie trochę lepsze technicznie zdjęcie (bo jaśniej, niż godzinę temu):



To Happy Garden, cebule kupiłam w Holandii dzięki kooperacji z innymi zwartnicomaniakami z Oazy.
Druga z tego samego źródła -Yellow Star - za momencik się rozwinie.



A po dwie, trzy cebule różnych odmian to sadzę z musu - więcej "się upchnie".

Widzę ,że mamy dużo wspólnego Mieszkałam od dzieciństwa do 23 roku zycia w Karkonoszach ,w Rudawach Janowickich.(moja Mama dalej tam mieszka) Widoczki mi są bardzo znajome i kochane.
No i Psy Beagle.
Też miałam dwa: Lusie i Daga, przez 13 lat. Odeszły w zasadzie razem ,na przestrzeni tygodnia. Kochane ,bardzo inteligentne psy. Puszczasz je czasami bez smyczy na spacerach ?
Ja swoje puszczałam ,czasami robiły sobie długie wycieczki po okolicy ,ale zawsze wracały do domu...
Pozdrawiam
Asia

Asiu, witaj w moim wątku.
Bardzo miło poznać po pierwsze kogoś z mojej "ojczyzny z wyboru", po drugie - kochającego beagle.

Nie, moich suk nigdy nie puszczam luzem - przynajmniej w górach, w lesie. Cytrę w zasadzie może bym i mogła, bo żadna z niej łowczyni. Lutni - nigdy i nigdzie. Pomijając jej pasję gończą, ona po prostu gryzie ludzi, którzy jej nie pasują. To może 1% populacji - ale o ten procent za dużo. Nawet w miejskim parku muszę bardzo uważać.
A ponieważ od 8 lat pomagam Beaglom w Potrzebie - znam dziesiątki historii, które nie skończyły się dobrze. Albo utrata psa - rozpacz, łzy - albo błąkające się biedaki, niestety tak często nadal bez czipa, bez adresu na obroży...

Kilka razy doświadczyłam mimo wszystko ucieczki, Lutni - i najdramatyczniej sytuacji, dwa razy Łacia mi nawiała, raz w Turcji!

Rudawy Janowickie dość dobrze znamy, spacerujemy wokół Janowic, gdy w wyższych partiach jeszcze (lub już) śnieg i błoto.

A teraz, niestety - na dłuższy czas spacery wykluczone, Lutnia najprawdopodobniej zerwała kilka dni temu więzadło krzyżowe...
Czekamy na diagnostykę - i zapewne znowu operacja.

Biedna...
Lutnia jest bardzo podobna do mojego Daga. Musze "poszperać " w zdjęciach ,to pokażę (mogę?)
Trzymam kciuki za Nią i za Was, żeby piesia szybko wróciła do zdrowia...
Swoich też nigdy nie puszczałam w obcych miejscach, na wyjazdach, ani w lesie. Jedynie na polach, w swojej miejscowości.

Oczywiście - każdy beagle jest u mnie mile widziany.
Lutnia ma hodowlane imię Westa Werra Łapitropy, to dolnośląska hodowla - może jakieś pokrewieństwo?
Jest dużą kobitą, nie jest gruba, ale wysoka, waży 18 kg. To nie ułatwia leczenia urazu kolana.
Cytra jest adoptowana, choć też jest jak najbardziej rasowym beagle, o przydomku Z Żywieckich Łączek. Takie też są oddawane przez ludzi, co nie sprostali rasie.





Oj, psy ogrodnika zdominowały rozmowę.

Jednak spięłam się - fizycznie i psychicznie - i ubrałam jakąś tam choinkę.
Wszystkim Gościom tego wątku, moim przyjaciołom, życzę przede wszystkim dobrego zdrowia i kondycji, ciepła w sercach, spokoju w głowach. Wszelkiej radości Bożego Narodzenia!

Gwiazdorki pozują do zdjęcia Zdjęcie super. Tobie Aniu też życzę, żeby wszystko układało się po Twojej myśli.

Co tu dużo pisać - na całej połaci śnieg...Witając miłych Gości w nowym roku zapraszam na spacer!

Łateńko, ostatni raz TAKĄ zimę widziałam w Poznaniu niemal 20 lat temu; do dzisiaj pamiętam ten dzień, ponieważ na termometrze było -28 stopni, na niebie wyłącznie słońce, a na ziemi śnieg po kolana. I tak samo jak Ty dzisiaj, to ja wówczas szalałam po zaśnieżonym lesie z dwoma psami: szanucerką średnią i młodziutką olbrzymką ...
Potem nie było już ani takiej scenerii, ani tych psów, ale cały obraz mam przed oczami bardzo wyraźnie.
Dziękuję Ci za chwilę wspomnień i piękne zdjęcia

Ponieważ "mój Niemiec" zapowiada odwilż od połowy nadchodzącego tygodnia, postanowiłam pokazać trochę tej "Narnii", co od początku lutego nastała wokół mojej chatki.
Zdjęcia z zwykłego porannego spacerku.























Pozdrawiamy wszystkich, którzy tu czasem zaglądają!

Ja tu zaglądam często z nadzieją, że będzie nowy, ciekawy wpis.
Pozdrawiam serdecznie.

Aniu, udała nam się tegoroczna zima Widzę, że pieski zadowolone ze spaceru - moja przy większym śniegu zaczyna się męczyć (np. po wpadnięciu w zaspę). Podejrzałam Twój zakup w lm - czy jesteś zadowolna z tej serii od p. Z.? Koszt rośliny dość duży, ale zastanawia mnie czy w ogrodzie da sobie radę, bo wygląda cukierkowo (uwielbiam ciemniejsze kolory tych roślin)? Nawet nie wiedziałam, że i Ty posiadasz magnolię Little Gem - moja bardzo biednie wygląda po mrozach, wiatrach... mam nadzieję, że sobie poradzi (okręciłam ją tekturą ), bo nic innego nie miałam pod ręką w ubiegłą niedzielę będąc na działce, a było bardzo zimno (wiesz, jak teraz wygląda praca zdalna w moim przypadku i po prostu brakuje mi na wszystko czasu )

No proszę, wpadły do mnie dwie Małgosie! Jak fajnie!

Co do ciemiernika - jak pisałam w wątku zakupowym, to druga taka hybrydowa odmiana, którą kupiłam. Też się zastanawiałam, czy taki "mutant" da radę - ale dał. Zanikł latem (prawie, liście ukryła piwonia), wylazł spod ziemi w grudniu, a początkiem stycznia miał duże pąki, nakryte teraz śniegiem.




To mnie pchnęło do następnego zakupowego wyskoku - nie do końca planowanego

Chyba na Dolnym Śląsku bałwanom już dziękujemy.
Wczoraj i dziś stopniała znakomita większość grubej jak na Wrocław warstwy śniegu.
Wyszłam ocenić straty - na ile to możliwe przy szybkich oględzinach.
Karczochy - niestety...



Może odbiją od korzeni.Jak nie - trudno.
Za to magnolia wielkokwiatowa -



Wygląda na to, ze przetrwały również otulone starą narzutą kamelie - choć nie rozbierałam ich "do golasa":



Jak widać, spod śniegu gramolą się zdecydowanie irysy żyłkowane - a pewnie i reszta wczesnych cebul.
Od weekendu ma być dwucyfrowa (dodatnia!) temperatura.

Szkoda karczochów, ale może odbiją.
U mnie dziś słonecznie, idę zaraz na przegląd. Może wychodzą przebiśniegi od Ciebie ?
Irysy sobie zamówiłam, czekam na zamówienie z LG.

Ładnie się sprawiła stara narzuta . A magnolia wygląda, jakby w ogóle żadnej zimy nie było. Ja jeszcze u siebie nie sprawdzałam, aż strach iść, bo woda wszędzie stoi, a poza tym robimy dzisiaj niedźwiedzia polarnego .
Przyznam, że m.in. pod Twoim wpływem, Aniu, zaczęłam się trochę zastanawiać nad ewentualnym, pewnym zakupem... Chociaż nic z tego raczej nie wyjdzie, bo jak już sobie obiekt wybrałam, to okazuje się, że on w Polsce nie występuje, trzeba by się do Czech lub Niemiec spróbować pofatygować. Świetny pomysł w pandemii. Ech.

Są osoby, które mogą przekraczać granicę, osobiście znam dwie. Daleko to w tych Czechach jest, a może wysyłają na terenie Czech, to adres dostawy mógłby być w Czeskim Cieszynie.

Alu, Twoja życzliwość chyba nie zna żadnych granic... . Kochana jesteś, ale mój potencjalny zakup jest... hmm... żywy, w obu znaczeniach tego słowa. Mówiąc wprost: psa bym chciała...