Forum Ogrodnicze Oaza

No i przypomniało mi się zaraz : " Dzięcioł w drzewo stukał, dziewczę płakało..." Mam nadzieję,że Ty, słysząc go, nie chlipiesz ?
U mnie w ogrodzie czasem słychać tego jegomościa przy pracy , ale jeszcze nigdy nie udało mi się go wypatrzeć wśród gałęzi drzew , ani sfotografować .

Ewelinko, u mnie ów jegomość bywa częstym gościem. Najbardziej upodobał sobie starą jabłonkę
I jak go widzę, to wcale nie płaczę, wręcz przeciwnie - szeroko się uśmiecham

Marysiu, spróbuj przyciąć porządnie swoją szeflerę - z pewnością ładnie się zagęści
Jeśli chodzi o sowę, to co roku w okolicach października, listopada kilka lub kilkanaście sów siedzi na drzewach w moim przedogródku. Są wśród nich osobniki duże, średnie i małe - jakby całe rodziny Wyglądają niesamowicie, a jak gapią się na mnie tymi swoimi wielkimi oczami, czasami czuję się dosyć nieswojo...

Wiesiu, ja też bardzo się cieszę, że na swój dzienny wypoczynek wybierają właśnie mój ogród !






Iwonko, mam wrażenie, że na wybarwianie się jesienią listków wpływ ma pogoda. Jeśli jesień jest ciepła, długa i słoneczna wybarwienia są ładniejsze i intensywniejsze
Mój dzięciołek (to nie zdrobnienie - ptaszek na fotce to właśnie dzięciołek lub inaczej dzięcioł mały) jest zawsze taki zajęty stukaniem w drzewo i wyszukiwaniem swoich robaczków, że spokojnie mogę robić mu zdjęcia
Romuś, obserwowanie ptaszków zawsze jest pasjonujące , a we własnym ogrodzie ma jeszcze dodatkowy smaczek.
Ta sowa to sowa zwana uszatką - w moich okolicach jest ich sporo, chociaż w tym roku widziałam tylko jedną

Jeśli chodzi o sowy, to podzielę się z Wami moją sowią historią. Opisywałam to już kiedyś na innym forum, ale pewnie nie wszyscy czytali...
Otóż w 2005 roku, niedługo po zamieszkaniu w moim domku, w październiku, kiedy listki zaczęły się przebarwiać na złoty kolor, na mojej wielkiej brzozie w przedogródku wypatrzyłam kilka wspaniałych sów z uszami. Jednego dnia siedziały trzy, innego cztery, a maksymalnie 6(ta cyfra jest ważna). Zaczęłam wertować Internet i atlasy i już wiedziałam, że to uszatki. Ja i mój M. obserwowaliśmy je z zainteresowaniem, bo było to nasze pierwsze tak bliskie spotkanie z sowami, zresztą nie tylko my - przechodnie też zadzierali głowy do góry...W naszej świadomości było utrwalone przekonanie, że sowa to symbol mądrości, nauki, zdobywania wiedzy. Ale mój M. zajrzał tu i ówdzie i -ku naszemu wielkiemu zdziwieniu- okazało się, że w wielu mitologiach sowa jest symbolem ... śmierci I w pierwszej chwili specjalnie się tym nie przejęłam, ale od tego pamiętnego października w ciągu kilu miesięcy byłam na 6 pogrzebach. Pochowałam kilka osób z rodziny i przyjaciela, który zginął w wypadku samochodowym. Nigdy przedtem, ani potem w ciągu kilku miesięcy nie musiałam uczestniczyć w tylu pogrzebach. Przypadek? Chcę wierzyć, że tak, bo sowy pojawiają się co roku i nigdy więcej nie miałam takich sytuacji, ale coś tam z tyłu głowy mi siedzi. Wiem, że to bez sensu, zasadniczo nie jestem przesądna, ale...

No, to taka listopadowa historyjka, nieco makabryczna, ale najprawdziwsza w świecie!

Tak wygląda w "sowim" czasie mój przedogórdek:

dala wrote:
...pomyślałam, przeliczyłam, coś może być na rzeczy, z tymi sowami.
Raz miałam puchacza, na sosnie, tuż pod oknem sypialni. Nigdy wcześniej i jak dotad, jeszcze nie. Pogrzeb w rodzinie był. Ale nie ma co bać się takich wizyt, niecodziennych, nawet jak mogą zwiastować to, co nieuniknione.
Dala...nie opuszcza Cię jeszcze jesienny spleen? Zrób coś z tym

Dalu, jak napisałaś o tych sowach... też miałam podobną sytuację w dzieciństwie
Dawne wierzenia były oparte na ludowych mądrościach, ale z drugiej strony w ten sposób powstają też zabobony. Może, gdy umiera ktoś nam bliski, to wcześniej trzykrotnie przejeżdża koło nas niebieski samochód, albo kos inaczej śpiewa, chmury układają się w sobie tylko wiadome kształty, tylko nie zwracamy na to uwagi. To piękne ptaki i bez względu na to, czego są symbolem, uwielbiam je

Dalu i może w wizytach sów tkwi wyjaśnienie, dlaczego u Ciebie nie ma gryzoni?
Jedne i drugie prowadzą nocny tryb życia... Kiedy Ty śpisz... ktoś "czuwa" nad bezpieczeństwem Twoich roślin

Witaj Dalu.Masz magiczny ogród i przepięknie go fotografujesz.Jeśli pozwolisz będę u Ciebie częstym gościem.

Historia z sowami dość przejmująca...Zaczynam odczuwać ulgę, że nie mam u siebie dużych drzew... A przecież chcę! Ach, ta ambiwalencja!
Ale cedra takiego to bym chciała nawet z sowami! Tfu...odpukać!

dala wrote:
A mnie się właśnie wydaje, że to, iż w tym roku jest długo dość ciepło - u nas właściwie, prócz tych dni gdy spadł śnieg, to nie było jeszcze mroziku. A nawet wtedy raptem było w porywach - 2.

Poczytałam trochę na ten temat w googlach. Nie ma jednej teorii na ten temat, ale najwięcej się pisze o tym, że z powodu coraz krótszych dni roślina przestaje produkować chlorofil, a zaczyna nadprodukcje żółtej ksantofil i pomarańczowego karotenu

www.mowimyjak.pl/fakty/nauka/15-pytan-o-...o-bywa,25_47169.html

Witaj, Dala!
Przyleciałam tu z wątku o piwoniach i jestem oczarowana twoim ogrodem, a te ptaki szczególnie,zazdroszczę tak bliskiego kontaktu z naturą i ten cedr...

Nigdy nie widziałem sowy w naturalnym środowisku
Widoczki jesienne bardzo optymistyczne, takie kolorowe u mnie już dawno liście opadły.
Muszę posadzić trochę karłowych berberysów, będzie dłużej kolorowo

Dalu, zgubiłam wątek.
Ale już nadrobiłam zaległości.
Jesień w Twoim ogrodzie wygląda cudownie.
Fakt, że masz mnóstwo pracy z grabieniem, ale jak widać na fotkach z tego też można czerpać radość.

Faktycznie Dalu trzeba trochę czasu, by przebrnąć przez twój wątek... ale warto...

Vitusiu, jest już zdecydowanie lepiej! Parę spraw się wyprostowało, więc i humor lepszy Pogoda też ostatnio - ciepła i słoneczna - wpływa pozytywnie na samopoczucie
A sowy? Cóż, można wierzyć lub nie w ich symbolikę, a prawdopodobnie co ma być ...to będzie

Magdo, zgadzam się z Tobą, że sowy to piękne i nieco tajemnicze ptaki, więc bez względu na to, co się im przypisuje i na moje doświadczenia - bardzo się cieszę, że wybrały mój ogród na miejsce swojego dziennego wypoczynku. Chociaż w tym roku widziałam tylko jedną i to jeden raz

Beatko, witam Cię w moim ogrodzie i miło mi, że przejrzałaś cały wątek

Małgosiu, generalnie ja lubię pracować w ogrodzie, więc i grabienie nie jest zbyt wielkim utrapieniem...Czasami jestem tylko po ludzku zmęczona, ale jak M. i syn mi pomagają to robota idzie sprawnie, można pośmiać się, pogadać i jest ...po prostu fajnie!

Igorze, ja całe życie mieszkałam we Wrocławiu, więc dopiero od niedawna mam okazję obserwować z bliska niektóre zwierzątka. Oprócz sów mam w ogrodzie mnóstwo innych ptaszków; fajnie się je obserwuje!
U mnie jeszcze nie wszystkie liście opadły - fotki robiona wczoraj:






...faktycznie, berberysy mają teraz swoje 5 minut:



Peonio, cieszę się, że Ci się u mnie podoba! Mam również kilka piwonii, niektóre stare, kilkunastoletnie, kilka dokupiłam ostatnio. Dwa najnowsze nabytki to Prima Vera i White Wings - zostały posadzone na nowej rabacie, która będzie w tonacji żółto-niebieskiej.
Dla Ciebie:



Iwonko, to ja już nic nie wiem...Jesień faktycznie jest dosyć ładna i długa, ale u mnie roślinki są wybarwione

Martusiu, "o, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa"! Ja moje kocham i nie wyobrażam sobie bez nich ogrodu, ale chętnie się z Tobą podzielę Nawet cedrem, chociaż akurat sowy siedzą na brzozie lub sośnie, a cedra omijają...

Margo, ja uwielbiam gości i wszyscy są mile widziani! Furteczka do ogrodu jest szeroko otwarta. Zapraszam!

Dzisiaj był kolejny ładny, listopadowy dzień, chociaż w nocy troszkę przymroziło, a ranek przywitał mnie nastrojowymi mgłami...Mogłam sobie jeszcze godzinkę popracować w ogrodzie - znowu wycięłam kilka bylinek na jednej z rabat i wygrabiłam troszkę liści, ale - nie wszystkie! Pozostałe mają chronić korzenie przed mrozem. Póki pogoda pozwoli będę tak sobie ścibolić - zawszeć to mniej pracy będzie wiosną.

Też lubię "ścibolić" jesienią Fajnie się teraz plewi, bo wszystko tak łatwo wychodzi z wilgotnej ziemi

Dalu, mój syn jeszcze w wieku nastoletnim, nie garnie się do pomocy.A M. bez przerwy wyjeżdża.
Niestety sama pracuję w ogrodzie, ale i tak to uwielbiam.
Chociaż taka praca z całą rodziną bardzo by mi odpowiadała.

Daluś te Twoje sowy są niesamowite....piękne, ja kiedyś nocą widziałam lecącą ogromną sowę.....powiem szczerze, ze się jej zlękłam, w pierwszej chwili nie wiedziałam co to jest Takie 2 mniejsze latami przesiadywały u mnie na świerkach, świerków już niestety nie ma więc i sów również....
Jesienne zdjęcia przepiękne, tak kolorowo jeszcze i radośnie w Twoim ogrodzie

A ja jak już pracuję na działce to wolę sam,,,mam wtedy czas na łażenie bez celu...oglądanie...podglądanie, skubanie
Jakoś lepiej mi się robi samemu, rodzice mi bardzo dużo pomagają, i najlepij efekty ich pracy wolę oglądać już PO...
Sowy bardzo piękne.
I widzę że szykuje się rabata żółto-niebieska,a cóż to będzie się na niej znajdowało?

dala wrote: Nisko szczepione kulki? Oj, sama nie wiem...
Dalu, a mnie jakoś jesień, zwłaszcza taka późna nie nastraja do prac w ogrodzie... Ja też zawsze sam artam , nawet to lubię jak Grześ, nie wiem, może bym polubiła wspólne prace, ale jakoś moje dziewczęta się nie kwapią... Nie mam szansy sprawdzić...