Forum Ogrodnicze Oaza

To akurat pospolite hobby

Bardzo pospolite hobby .
Grzesiu, pocieszę Cię, że w czerwcu to i we Floribundzie będzie już mniejszy wybór
i róże tylko w donicach, często już kwitnące [te kuszą jeszcze bardziej] .
Chyba i ja muszę dokupić jakąć komodę, albo siedzisko ze skrzynią - przybył mi dziś kg włóczki

Elu... we Floribundzie bywałam zawsze w lipcu i co? Nigdy nie wychodziłam z pustymi rękami! Ja!
A w połowie czerwca, jak dobrze pójdzie, będą kusiły cudne, pachnące angielki... jak Grześ miałby się im oprzeć?
Co powstanie z tej włóczki?

gorzata wrote: I to jest bardzo słuszne podejście!
Mnie niestety, wzywają
Dużo lepiej jednak jest udawać się tam, gdzie wzywa głos serca niż obowiązek To tak w nawiązaniu do rozterek Dali

A ja muszę jutro na wywiadówkę do starszej córki.
Akurat u tej córki w szkole nie denerwują mnie nauczyciele, a raczej nadęte i wymagające matki. Ostatnio jedna z nich była niezadowolona, że dzieci nie piszą rozprawek
Nauczycielka dla świętego spokoju zadała im kilka. Muszę pokazać córce dzięki czyjej matce siedziała w weekend w domu i pisała pracę. Niespełnione, wybujałe ambicje czy co
Gorzaciu Ty szyjesz Tildy? bo takie piękne widziałam u Ciebie na lustrze.

Dziewczyny, Dalu, ja tez wybieram się na zlot, kupować nie będę, słowo........ , żeby nie wiem co..... , po prostu mam ogromna ochotę poznac Was.....

sierika wrote:
Jeżeli mogę coś napisać ....też przyjadę zupełnie towarzysko, cała frajda w tym że poznam tyle wspaniałych osób .
Oczywiście nic nie kupuję.......

Gosiu, zrobię poczo dla synowej - brzuszek już jej się w sweterki nie mieści .
Dla drugiej opaskę w kolorze arbuza - co ja się nachodziłam za odpowiednimi kolorami .
Teraz dziergam szalik dla syna a jeszcze planuję spódnicę dla córki - muszę się śpieszyć, bo zima taka krótka .
Chyba zaraz mi się oberwie za to ostatnie .
Widzę, że moje hasło o 'nicniekupowaniu' zostało podchwycone .

Martulu... cieszę się, że utwierdzasz mnie w słuszności mojego przekonania
Domyślam się, że rodzic mękolący o dziecko, które nie stwarza problemów na niwie edukacji i wychowania, jest w szkole towarem niechodliwym
Co do tego, że Ciebie wzywają... nie narzekałabym tak, bo w tym wypadku wiąże się to chociaż z jakąś gratyfikacją

Dorota... nie wtrącam się w program nauczania - przecież to nie moje zadanie.
Podstawa programowa - to fakt - jest skromna, porównując z czasami naszej edukacji, ale taka obecnie jest norma...
Może dostanę zaraz po głowie, ale nie interesuję się zakresem przerabianego aktualnie materiału, nie sprawdzam zadań... dzieci, jeśli z czymś mają problem, mogą przyjść i zapytać, ale generalnie widzę, że szkoła sama świetnie sobie z tym radzi...
Owszem, dysfunkcja, z jaką boryka się moje starsze dziecko, wymagała od nas w pierwszych trzech latach edukacji nałożenia reżimu i organizowania czasu na odrabianie zadań - nie tyle wspólne, ile pod nadzorem, ale to już przeszłość - musi radzić sobie sam i robi to - na miarę swoich możliwości i - a może przede wszystkim - chęci...
Co do Tild, to rzeczywiście są mojego autorstwa, gdzieś tam chyłkiem przemykają w ubiegłorocznym wątku...
Miałam taką fazę nawet gdzieś się jeszcze poniewiera jeden zeszyty, a niewypełniony korpusik... ale chwilowo mi przeszło... bo co ja z nimi zrobię?

Ewa, Paweł... ja też jadę wyłącznie ze względów towarzyskich

Elu... rzeczywiście... pracy przed Tobą ogrom, ale wiesz... jaśli aura postanowiłaby zrobić Ci psikusa będą kolejne zimy... nie podchodź zatem ze zbyt dużym uporem do tematu...

Przybij piątkę
Ostatnio, kiedy plotkowałyśmy z córką, zadałam jej pytanie, cytuję niedokładnie:
- wiesz, czytałam, że rodzice ślęczą z dziećmi nad pracami domowymi, odrabiają wspólnie... hmm, może to alzheimer, ale nie przypominam sobie... Czy ja też z wami siedziałam ?
- (tu mina córki/ bezcenna ) aż z wrażenia powtórzyła moje pytanie bratu - pośmiali się oboje

Ze wstydem muszę też przyznać, że będąc młodą... nauczycielką nigdy nie pytałam rodziców na wywiadówkach - czy zaglądają dzieciom do zeszytów... bo sama swoim nie zaglądałam . Chyba, że trzeba było podpisać uwagę
Tu cytat dokładny: " Córka gwizda na lekcji"

Wstyd się przyznać, ale ja niestety należę do tych ślęczących , pocieszam się, że tylko nad matematyką , z całą resztą Nina sobie radzi. Trafiła w gimnazjum na bardzo wymagającą nauczycielkę, zadającą mnóstwo zadań domowych , niby z jednej strony dobrze, bo dużo ćwiczy, ale niestety nie jest umysłem ścisłym (po mamusi )

Moi rodzice też nigdy mi nie zaglądali do zeszytów , za to pamiętam, że czasami zmuszali do pomocy młodszej o rok siostrze

Mnie rodzice też nie pomagali w odrabianiu lekcji. Nie byli w stanie . Jedynie mama sprawdzała wypracowania z polskiego, ale sama ją o to prosiłam. Za to ja odrabiałam zadania (zwłaszcza z matematyki) za dwa lata starszą koleżankę . W liceum nadgorliwość mi przeszła...
Najlepsza uwaga jaką dostałam to: Na lekcji ZPT jestem kłuta przez koleżankę cyrklem.. Narozrabiałam ... , trzeba było się nie dać, albo siedzieć cicho ...

Mi też Rodzice nie sprawdzali zeszytów. Jak się zorientowałam, że ze starszą o dwa lata Kuzynką Ciocia odrabia lekcje, to byłam dumna, że jestem taka samodzielna. Pilnowanie prac domowych to było moje zadanie. Jedynie z matematyką czasem potrzebowałam pomocy Taty. Miałam jednak przed Tata taki mores i trochę też strach, że jak mi coś tłumaczył a ja nie do końca rozumiałam, to przytakiwałam na wszelki wypadek

Pamiętam, jak w podstawówce wróciłam do domu i opowiadałam Tacie, że dostałam 4kę z klasówki. DOstałam reprymendę, że zrobiłam błąd bo mogłam przecież dostać 5tkę Jak z kolejnej dosałam 5tkę i się pochwaliłam, to się mnie zapytał, czy 6tki były Mama później mówiła, że to był żart, ale ja się przejęłam

Uwagi za tą akcję co prawda nie dostałam, ale kiedyś na leki matematyki (cyrkle, ekierki, ołówki) część koleżanek i kolegów sterczało nad moją ławką i co chwile coś pożyczali, chaos był a ja się denerwowałam. Jak kolejny raz ktoś bez pytania złapał za cyrkiel, bez namysłu dałam po łapach.. Okazało się, że to nauczycielka sięgała Ale po co był jej potrzebny mój cyrkiel

W myśl powiedzenia: "cudzego nie wezmę, ale swojego nie dam " , dobrze, że tylko po łapach .

olibabka wrote: Widocznie... rzeczywiście gwizdała
Niefortunna translacja z czasu przeszłego na teraźniejszy, ot co!

Markitko... matma jest piętą achillesową również mojej młodszej pociechy... ale przymykam na to oko, uzyskuje oceny na miarę swoich możliwości i jest ok, bo czy dla losów świata będzie miało znaczenie, czy z matematyki będzie miała trójkę czy czwórkę? Chyba nie... a trauma może zostać na długie lata...
Każdy ma swoje słabsze i mocniejsze strony...
Meandry matematyki nie idą w parze z artystyczną duszą królowej chaosu
Zresztą... na rozmowie kwalifikacyjnej, zapytana o swoje słabe i mocne strony, przyznała się do tego, że nie ogarnia matematyki...
I usłyszała w odpowiedzi: a nie pomyślałaś nigdy, że to nie Ty jesteś słaba z matematyki, tylko jeszcze nie znalazł się nauczyciel, który potrafi ci ją wytłumaczyć?

Kurczę, Aśka... wiesz, że nie wiem, czy kiedykolwiek dostałam uwagę? Może jedynie w sytuacji, kiedy cała klasa miała dostać, choć coś kojarzę, że nauczycielka ominęła mój zeszyt... ja byłam taką chodzącą niewinnością było - minęło...

Monia... staram się nie popełniać tego błędu co Twój tata... bo, tak jak mówisz, nawet jeśli był to żart, dziecko można tym skrzywdzić...
Czasami rzeczywiście, zaglądam do ocen na Librusie i widzę jakąś trójczynę na przykład... a spodziewałaby się więcej... więc po powrocie pytam: co tak słabo? I zazwyczaj słyszę: Słabo? Były tylko dwie pozytywne oceny
To ja wolę już nic nie mówić

gorzata wrote:
Hmm, a jeśli wybór jest między jedynką a dwóją?)
Bo u nas na przykład z matematyki są takie "dylematy".

Młodsza nie jest ścisłym umysłem , starsza ( politechnika)jest bardzo wszechstronna, ale kiedy starsza udzielała korepetycji młodszej, efekty były oszałamiające! Na klasówce jako jedyna rozwiązała zadanie dla chętnych.
Więc to prawda , ze dużo zależy od nauczyciela , choć w szkole gdzie uczniów w klasie jest 27 sztuk , trudno o poświęcenie czasu dla wszystkich.
Co wcale nie znaczy, ze wolałabym szkołę mniejszą i niepubliczną.
Mi pasuje, ze dzieci mają w szkole szeroki przekrój społeczny.
Co do zaglądania w zeszyty, nie robię tego chyba od drugiej czy trzeciej klasy podstawówki .

Bardzo mi się podoba podejście do nauczania matematyki w nowym gimnazjum Twojej córy Gorzatko i niestety jest prawdziwe w odniesieniu do naszej sytuacji , nauczyciel w podstawówce był najgorszy z możliwych, teraz jest dużo lepiej, ale jednak braki z przeszłości dają o sobie znać . Ja, pomimo całego zaangażowania , jednak nie mam talentu do tłumaczenia matematyki . Nasze dylematy to między 2 a 3 , a skoro pozostałe oceny to same 5 i 4, taka 2 słabo wygląda

A w klasie 27 sztuk

Marta, "nasze" świadectwo z dwóją na półrocze schowałam głęboko i wytłumaczyłam sobie, ze przecież nigdy w życiu to świadectwo
nie musi ujrzeć światła dziennego czy do czegoś było Wam potrzebne swiadectwo z siódmej klasy ?)

Tak to sobie wmowilam , ale dla mnie dwója to dwója i nie przekonują mnie tłumaczenia dziecka, ze to nie najgorszy stopień....