Forum Ogrodnicze Oaza

Pod wielkimi płożącymi iglakami lubią chować się szczurki.Moje psiaki też tam kopią,ale ciężko złapać ogoniaste.

Kasiu, a więc jesteśmy poniekąd krajankami, obie się przynajmniej urodziłyśmy na Dolnym Śląsku Choć to nieomal nie do wiary, też miałam ukochaną babcię i jestem pewna, że ona nadal czuwa nade mną i gdy jestem w naprawdę poważnych opałach, szepnie Tam Wysoko, komu trzeba, by mi pomógł... A co do Dzierżoniowa, tak się złożyło, że jestem tam przynajmniej dwa razy w miesiącu, a dokładniej przejeżdżam i jadę dalej, w Góry Sowie. Agnieszko, tak, Wrocław w ostatniej dekadzie, a może i nawet od 20 lat niezwykle zyskuje, z czego cieszę się szalenie jako urodzona wrocławianka. W ZOO normalnie nie ma kolejek, w wakacje - owszem, z powodu afrykarium, hitu ostatnich czasów, które pewnie zwiedzaliście. Wydaje mi się, że można zamówić bilet w sieci - i wtedy unika się stania w ogóle. Małgosiu, Twoje psy nie są beaglami. Beagle żyją, by tropić (na dworze), i by jeść (w domu). Ich przysłowiowa żarłocznośc wynika zapewne również z tego, że przez setki lat były hodowane w wielkich złajach,trzymane w psiarniach, gdzie rzucano jedzenie - i kto nie był szybki i sprytny, chodził głodny. Dodatkowo Cytrynka jest adoptowana, choć jest absolutnie rasowym beagle. Nie chcę pisać źle o jej pierwszej właścicielce... Tyle tylko, że gdy ją przywiozłam do domu, mój małżonek uskażał się, że w nocy jej kręgosłup wbija mu sie w brzuch . No, teraz jest o wiele bardziej "opływowa", jednak jedząc nadal prawie nie gryzie granulek karmy, tylko łyka jak naprędzej... Lucysiu, Twoje psy chyba mają krew terierów, skoro polują na gryzonie. Choć i moja pierwsza ukochana sunia, Łateńka, potrafiła wywęszyć nornice 30-40 cm pod ziemią, rozkopać - i pozwolić zwierzątku uciec... To była wcielona łagodność. Żaden pies już nie będzie, jak ona. Elu, kwiaty, w tym sadzonki, kupuję kompulsywnie, jak inni palą, piją lub opychają się Ostatnio nie mam łatwego czasu - jakiejś namiastki radości każdemu trzeba, prawda? Dwa z moich "starych" dendrobiów postanowiły mnie pocieszyć .

Aniu każdy potrzebuje dobrych chwil w życiu,nie jesteśmy niestety ze stali.Ja też jak mam gorszy dzień to kupuję sobie jakiś drobiazg do ogrodu lub jakąś roślinkę.A jak nie mogę pojechać do miasta to wtulam się w kota i fotel i pozwalam sobie na choć małą chwilę zapomnienia ...z kieliszkiem wina.

aniu o tym że bilety można kupić przez net dowiedzieliśmy sie już na miejscu ...ale zamierzamy pojechać znowu bo nie udało nam sie wejść do oceanarium...
pięknie kwitną/zamierzają kwitną dendroidy
kompulsywne kupowanie to i mój problem...ale ostatnio już 2 razy oparłam sie kwiatkom w biedrze moż to dlatego że w domu mam już tyle nasion

Ja też z frakcji mających najcudowniejsze babcie na świecie i też do dziś czuję tę obecność w ważnych chwilach życia
Psy, jakie są, każdy widzi, o ile nie jest zaślepiony fatalnie ulokowanym uczuciem Mój Zoltan ostatnio już uchodził za anioła, wspominało się nawet, żeby go wysłać na zabiegi kosmetyczne do gabinetu: wyprać, odwirować, wyczesać i skrócić pazury. Ale w międzyczasie wylądował u weta i... dziabnął rękę, która go leczy I do widzenia, pedicury, znów wszystko na mojej głowie i w rękach rodzonego chłopa
Co do zakupów, postanowiłam być twarda i kupiłam tylko róże

Beatko, po prostu nie umiem opisać, jak bardzo się ucieszyłam z Twojej wizyty
Biedny Zoltan, pewnie coś go bardzo bolało - lub bardzo sie bał. A dziabnięcie to ryzyko zawodowe weta .
Agnieszko, tfu, tfu, proces rozwijania się "dendroidów' w toku. Dokumentacja też
Kasieńko, wino + smutek to nie jest odpowiednie połączenie - wino powinno się pić z radości, celebrując piękne chwile. Kot na smutek - jak najbardziej. A burek jakiś jeszcze lepszy
Mnie na smutek dobrze też robi pooglądanie pięknie zawiązanych pąków - moja, cytując starą piosenkę "nadzieja na przyszły rok"






A czasem - nawet nadzieja natychmiastowa




Zresztą - gdyby zima składała się z samych tak promiennych dni, jak dziś w Karkonoszach, życie byłoby duużo radośniejsze.

Moja wioska - rano



i wieczorem.



I jeszcze - z specjalną dedykacją dla Eli z Słowikowa: cedr w płaszczyku

I to cedrowi pomoże? Mam dużą chęć na niego a ta jego słaba odporność mnie powstrzymuje

Oluniu, nie wiem, czy temu pomoże - liczę na globalne ocieplenie
Natomiast jeśli chcesz pewniaka, kup taki niebieski, atlaski - mój ma koło 10 lat i jest już całkiem dużym chłopcem (tak z 5 m)- a może dziewczynką? I to nie jest wyjątek - sąsiedzi uliczkę dalej maja podobny, a Dala - dojrzałe, produkujące nasiona drzewo.

Cedr atlaski , tak się nazywa ? zaraz poszukam informacji

piękne widoki!ah te góry

Bigielkową sunię sprawiła sobie moja siostra - psinka ma prawie 5 miesięcy i temperament ,że hoho. Wczorajsza wizyta Afry przebiegała dosyć ostro -mała chciała bawić się a to z kotem a to z moją 8letnią Yorczką -ale nie bardzo była ochota. Rasa bardzo mi się podoba,jedynym minusem jest,że wszystkie beagle chodzą na smyczy bo ponoć uciekają

Witaj Aniu, życzę Ci wszystkiego co najlepsze na nadchodzące Święta, dużo pokoju i radości w ciepłej rodzinnej atmosferze. Bardzo milo wspominam naszą rozmowę telefoniczną, Twoją otwartość i życzliwość. Pozdrawiam cieplutko, Ola.

Aniu spokojnych Świąt

Aniu, spokojnych i radosnych Świąt a w nadchodzącym roku, o, w nadchodzącym roku to sama wiesz- spełnienia wszystkich marzeń oprócz tych karalnych
Świąteczne mizianki dla łaciastych łajdaczek i niech im się często coś ze stołu, całkiem przypadkowo, zsuwa

Bardzo Wam, dziewczyny, dziękuję - składałam ogólne życzenia, jednak dla moich Gości i Przyjaciół - całkiem specjalnie: niech wigilijny wieczór upłynie Wam wśród miłości bliskich, nie tylko wyrażanej werbalnie, ale też chęcią przyczynienia się do tego, co na stole. Niech Boże narodzenie przyniesie nam wszystkim nadzieję, wiarę i miłość.
Do życzeń dołączają się psy ogrodnika:
Cytra


i Lutnia

Ze też Ci tak chciały pozować

Lucynko - beagle za łapówkę zrobią wszystko - dosłownie wszystko (prócz odwołania z gorącego tropu w przypadku większości, to jest obdarzonych silną pasją łowiecką). Sztuczek uczą się w trzy sekundy, oczywiście będąc silnie zmotywowanymi rzeczoną jadalną łapówką.
Marzenko, pięciomiesięczna biglowa dziewuszka może - i powinna - być tajfunem energii, połączonym z niewielkim trzęsieniem ziemi i tsunami . Potem te ekstremalne zjawiska wyciszają się i gdzieś w okolicach piątego roku życia beagle robi się poważny, stateczny i przewidywalny. Do momentu, gdy wejdzie na świeży trop. Wtedy głuchnie, ślepnie - z wszystkich zmysłów zostaje mu w mózgu czynny tylko ośrodek węchu (to nie przenośnia, Amerykanie to badali tomografem) - a w łepku jedna myśl: dogonić zwierza. To dlatego większość właścicieli nie spuszcza łaciatych ze smyczy (i chwała tym mądrym właścicielom)poza szczelnie ogrodzonym terenem. Niby dlaczego ma to być wada? Po prostu miast stać w kupce z innymi ludźmi, często gadając o urokach Maryni, spacerujemy z naszymi psami, mniej lub bardziej intensywnie, zależnie od ich wieku (i naszej kondycji, o którą zresztą beagle doskonale dbają ).
Mając beagle od ponad 12 lat uważam, że ich istotną wadą jest intensywne, niezależne od pory roku zrzucanie sierści, w tym zwłaszcza sztywnego włosa okrywowego, który wbija się jak oszczepy we wszystko i pozostaje z nami nawet, gdy nasi łaciaci są za tęczowym mostem...
Ale któż bez wad?
A propos spacerów - dziś postanowiliśmy jednak zrobić sobie białe święta.




Jak widać może z drogowskazów, nie jest to śnieg wokół mojej chatki- zaczyna się koło 1000 m n.p.m. i to mokry, topniejący (skutkiem halnego). Wicher i mżawka wytrącajaca się z chmur skróciły do 2 godzin nasza przechadzkę - powyżej Polany zawróciliśmy.

Przynajmniej miałaś białe święta. U nas brzydka deszczowa pogoda.
Bardzo się cieszę, że już siedzę w domu i nie musze nigdzie wychodzić
Co do psiej sierści, to tylko raz miałam psa z krótką sierścią i powiedziałam, że nigdy więcej.
Teraz tylko zbieram kłębki sierści z podłogi, ale za to ubranie mam czyste.