Forum Ogrodnicze Oaza

Doroto, tak naprawdę to kwitnie jeden

Agnieszko, żaden żart, poważna sprawa
W zeszłym roku tuż przed rozkwitnięciem większość pąków kwiatowych obżarła sarna - rododendron się nie wysilił, to teraz szaleje.
Po ubiegłorocznym hm, wypadku, ubrałam go w grudniu w worek i tak był sobie do zeszłej niedzieli.

Ale teraz o czym innym.
Chciałabym przedstawić następny pałac z Doliny Zamków i Ogrodów, pałac w Karpnikach. Podobno powstał w średniowieczu - podobno mieszkali w nim templariusze (gdzieś nie mieszkali?), rozkwitł w czasach renesansu, był własnością Cystersów z opactwa w Krzeszowie, śląskiego rodu Schaffgotschów (oni tu mieli wszystko), przebudowany na romantyczny neogotyk i otoczony utrzymanym w tym samym stylu parkiem - w koncu nabyty przez króla Prus. Typowy pałac na wodzie, fosa, dookoła stawy, wszystko odbija się w kolejnych taflach...
W ostatnich latach pięknie i z gustem odnowiony. Mieści hotel i stylową restaurację w sklepionym przyziemiu (jedzenie... czwórka z plusem).











Park z pewnością zyskuje w cieplejszych porach roku - na razie lekko wieje pustką. Ale właściciel się stara - krokusy na trawnikach, żółte narcyzy pod murami. Trochę rododendronów. Zabytkowa lipowa aleja wokół pałacu.
Karpniki leżą w Rudawach Janowickich, na przedgórzu Karkonoszy.

Piękny.Nieraz widzę zaniedbane ruiny na które brak pieniędzy.Szacun dla właścicieli że dali radę.

Oj, dawno nie byłam w Karpnikach, a tu taka niespodzianka. Muszę się wybrać na rowerku. Dzięki Aniu.

Twój rododendron daje popis. Wiedziałaś, gdzie go posadzić, żeby cieszył oczy nawet przy kuchennych pracach.

Ah mieć taki pałac! Tyle wolnych parapetów
Piękny i ważne,że zadbany i nie niszczeje!

zeberka363 wrote:
Agnieszko - ale ile okien do mycia!

Lucysiu - nawet nie wiesz, jak się cieszę, widząc zabytkową budowlę przywróconą do życia. I nie jest dla mnie ważne,czyja to własność - ważne, jak napisałaś - że żyje i cieszy się dobrą kondycją.

Marysiu - odwiedź Karpniki koniecznie!
Gdy wybieraliśmy konstrukcję domku, miałam tylko jedno żądanie: zlew musi być pod oknem - bym tak głupią czynność, jaką jest sterczenie przy nim, mogła sobie osładzać widokiem

Wróciłam rano do miasta - w gęstej mżawce, przechodzącej w silniejszy deszcz. Ale na pociechę...




Dwa ciepłe dni i dzisiejszy opad spowodowały istną eksplozję wegetacji. Nad okolicznymi ogrodami białe i bladoróżowe chmury kwiecia -śliwy, morele, brzoskwinie nawet; no i magnolie - wszędzie, przy każdym nieomal domu, przy starych domach - ogromne. O wiele większe od mojej nastolatki ledwie. Wyprowadziłam wieczorem psy - nawet mój martwy nos czuje unoszące się w ciemności zapachy, jedyne w swoim rodzaju, kwitnące drzewa owocowe.
U mnie skromnie:

Śliwa wiśniowa


i nektaryneczka (szczepiona - niby tarasowa)


Startuje też czereśnia, wcześniejsza. Wszystko startuje! Mój Alchymist - roczny!


Przywieziona z Węgier piwonia koperkowa


Pierwiosnki marketowe - też sprzed roku


Najpierwsze tylipanki - przekwitły; nic to, są następne!

Glück?


Moje faworytki - tulipany wyniosłe (Praestans) - Fusilier



Na tarasie - moja pierwsza (!) azalia japońska: Silver Sword


I jeszcze trochę narcyzów: Mt. Hood i Ice King po "białej" stronie



Na "psim wybiegu" - Profesor Einstein - czyż nie cudny?



Rozwijający się Orangery


i Sir Winston Churchil


Więcej narcyzów - w wątku tematycznym; wstawiłam również kilka zdjęć hiacyntów w ich dziale - ale nie mogę się powstrzymać przed dublem Dark Dimension . Mam tylko jeden, swoje kosztował



i "poletko" z Delft Blue.


Mam nadzieję na jutrzejszą lepszą pogodę - i lepsze zdjęcia.

Aniu - nie chcę pałacu,ale chcę taką futrzastą piwonię

Zdjęcia i rośliny cudne...
Wiesz jak pięknie dziś w nocy pachniały kwitnące brzozy o deszczu? Poezja


Obejrzałam sobie ceny takiej piwonii na Al.. i mi przeszło. Na razie

Małgosiu, tę piwonię dostałam za darmochę a raczej jako bonus - do mieszkania wynajmowanego na ubiegłoroczna majówkę w Górach Bukowych,pod Egerem. Państwo najpierw trochę z nas zdarli - za psy. Potem się chyba zawstydzili i donosili prezenty: a o palacinki, a to jajka od kurek, a to piwonie
Zapachy... niestety, tracę zmysły (dosłownie ), wzrok, słuch - a w największym stopniu węch, skutek wielu przebytych stanów zapalnych górnych dróg oddechowych. I tego węchu jakby najsolenniej mi żal. Docierają do mnie tylko wybitnie wyraziste, mocne zapachy... jeszcze.
Również i dlatego otaczam się hiacyntami, liliami itp.

Nie masz wrażenia, że wiosna jakby się pospieszyła
Najpierw nic, a potem nagle bumm.
Ale widoki są przepiękne

Ej... Aniu lepsze zdjęcia ?
TY chyba żartujesz , te są idealne
Narcyzy Profesor Einstein też mi się podobają i kilka nawet mam
hołubię ich bardzo , by nie zagubić .
Poletko hiacyntowe ho , ho ... wykopujesz je ? czy tak zostawiasz ?
a Dark Dimension też mam dwa i też drogo kosztowały ale i ładne te kolorki , to fakt

Margo2 wrote:
Małgosiu - i zaraz zwolniła.
U mnie okropnie, okropnie - deszcz psuje kwiaty, psy ubłocone, ziąb i wilgoć do szpiku kości.

Mimo wszystko coś tam się w wegetacji rusza...



Magnolia kwitnie dość niemrawo, w dodatku ktoś mi robi takie coś


Ptaki???
Niby pąków są setki - ale zachodzę w głowę, dlaczego pod drzewem znajduję poutrącane kwiatki. Nigdy przedtem tego nie było...

Żółta niby chciała też zakwitnąć - i stanęła.



Za to żółte City of Haarlem korzystają z chłodu - nie przekwitają galopem




Marketowe zeszłoroczne - ale kolor fajny



Pierwsze Purissimy - startują też jako bladożółte



Również kremowo zaczynają Ice Kingi



A Wave od razu żółciutkie



Te za to białe z pomarańczowym przykoronkiem - Flower Record



I mnóstwo Van Tubergen Variety; te to mają kilka kwiatków na łodydze - i przez to są trwalsze



Z nadzieją na lepszy weekend macham Wam znad Odry

Jakie masz ogromne drzewa magnolii ! ile kwiatów
A moja bida siedzi już chyba czwarty rok jak zaklęta , raz tylko kwitła , a potem to tylko liście i przyrostów prawie zero , wydaje mi się że powinna rosnąć bo gleba kwaśna .
Wiosna u Ciebie przepiękna

Agusia - ta moja największa, różowo kwitnąca magnolia Soulange`a ma... czekaj... 19 lat. Wyhodowana z patyczka 20 cm, kupionego w kartoniku. Pierwsze dwa lata nie przyrosło nic, była zagłuszona. Tak że efektywnie -17 lat. Oczywiście też nie od razu była chmurą różowego atłasu, pierwsze kwiaty - o ile pamiętam - gdy osiągnęła mniej więcej mój wzrost.

Ta żółta- prawdopodobnie jednak Yellow River - znacznie młodsza, ale istotnie wyższa. Około 10-11 lat. Kupiona jednak jako ładne drzewko kwitła też dużo szybciej, po 2? 3? latach, pojedynczymi kwiatkami na początku.
Dużo zależy od odmiany. Mam np. magnolię Heaven Scent, też z 7 lat, chorowała, a teraz przyrasta malutko - rosnąc 5 m od tej wielkiej. Kwitnie nienachalnie, lecz cieszę się, że żyje. Mam też gwiaździstą Powder Puff, malenstwo 120 cm, produkuje do 10 kwiatków od wielu lat.

Z kolei w górach G.H. Kern, też liliokształtna, kwitnie jak szalona - a Rustica Rubra - w tym samym wieku - wcale. Myślałam, że przygłuszyły ja rozrastające się iglaste, przesadziłam - i nawet przeżyła operację, lecz nie kwitnie nadal. Za to kwitnie inna liliokształtna, kupiona jako YR, za odpowiednią kwotę - lecz będąca różową

Liczy się gleba, stanowisko - ale odmiana decyduje - i te najzwyklejsze solenguianki są niezawodne, bystro pną się w górę - i najmniej przemarzają im kwiaty przy nagłym spadku temperaury.

Tyle się rozpisałam, to moze kilka kolorowych obrazków .
Hiacyntowo.
Jasnoróżowy NN (zdjęcie OK, deszcz go położył)



Gypsy Queen, w tle iryski Auchera



Jakiś mix nie na swoim miejscu



Delft Blue, moi faworyci





W "nóżkach" - anemony Blanda



Coś, co mnie cieszy szczególnie - przezimował młodziutki cedr himalajski, puszcza igiełki

Biedne te magnoliowe pąki. One są takie kruche. A może wiatr je postrącał.
Yellow River jest przepiękna. Na sąsiadującej posesji, w bardzo zacisznym miejscu otoczonym budynkami kwitnie od 2 lat. To balsam dla oczu.
Oczywiście zamawiam fotki Twojej. I wszystkich innych odmian też.
Aniu, jesteś bardzo skromna w ocenach swoich ogrodniczych wiadomości i umiejętności. Rododendrony, magnolie i wszelkie cebulowe, można się od Ciebie uczyć. A to na razie początek wiosennych kwiatów.

Wspaniały cedruś tak pięknie przezimował
a hiacynty Aniu dla mnie to miód na serducho , uwielbiam je , są moja obsesją
O magnolii się nie wypowiadam tylko oglądam bo na takie rarytasy to trzeba mieć dom i kilka hektarów koło domu

Elu, hiacynty kochała jeszcze moja mama, wyssałam chyba z mlekiem upodobanie do nich.
Oczywiście - kiedyś były po prostu niebieskie, białe i różowe - i tak człowiek się cieszył, bo kwiaciarnie zawsze, ale to zawsze odbijały od zgrzebnej szarzyzny lat sześćdziesiątych czy osiemdziesiątych...
cedry z kolei zachwyciły mnie, gdy zaczęłam jeździć do Włoch - i ten "niebieski" jest już u mnie sporym facetem, zaś pierwsza próba z himalajskim skończyła się porażką. Na malucha chucham i dmucham - a nuz się uda?

Marysiu, jesteś bardzo uprzejma i po prostu miła, ale wiem, co wiem, a raczej że nic nie wiem Wiedzy naprawdę żadnej, troszkę zebranych doświadczeń... głównie metodą obrywania po łapach od Natury.
Rh to sam wiesz, rosną dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, w mieście wykańczałam jeden po drugim. Z kolei magnolie odwrotnie, maja we Wrocławiu jakiś sprzyjający mikroklimat, glebę - nie wiem, właściwie rosną same.
A cebulowe... a cóż to za sztuka? Kupujesz, wsadzasz, przysypujesz - i czekasz te pół roku, siedem miesięcy.
To tak, jakby ktoś przy dużej forsie zlecił posadzenie wielkich, gotowych drzew, krzewów, trawy z rolki - wszedł po zakończeniu robót i powiedział: o, ale mi urosło, mam rękę.
Co innego wyczarowywać co wiosna byliny spod ziemi, powodować, że rośliny się rozrastają, mężnieją, wreszcie - rozmnażają. Jak u Ciebie - i wielu innych tu zarejestrowanych.
Marysiu, Tobie dedykuję dzisiejszy spektakl:

Aniu widoki masz nieziemskie wprost rajskie
Takie magnolie
Niech no tylko pogoda temu kwitnieniu dopisuje
Na takie foty jakie Ty serwujesz , mogę patrzeć godzinami
I co , teraz mam zasnąć ?
Aniu jak ? no jak ? po takim spektaklu mam zasnąć ?
Chyba napije się wina , Twoje zdrowie

słowikowo wrote:
Elu - po prostu żartujesz - i tyle.
przecież są magnolie - maluchy, jak ta z białym kwiatkiem (Powder Puff), ma około 10 lat i może 120 cm "wzrostu". Są też takie o pokroju kolumnowym - nawet jeśli wyrosną w górę, zabierają miejsca nie więcej, niż róża krzaczasta.
Już zmilczę na temat imputowanych mi hektarów
Natomiast toast przyjmuję z wdzięcznym sercem - dobre wino nie jest złe, i wzajemnie, na zdrowie, Elu!

Dziś ma być kto wie, czy nie najładniejszy dzień w kwietniu.
Parę obrazków.
Szachownice







Czeresienka i nektaryneczka





Błękitnie



i tulipanowo

Jeszcze trochę narcyzowo:

W cienistym miejscu pod pięćdziesięcioletnią papierówką nadal Carltony



Ale są i inne - po stronie "białej" botaniczne Thalie o elfiej urodzie



To najbardziej biała, obok Paperwhite, odmiana z tych, które znam.

Krótkoprzykoronkowe Sempre Avanti



i prawdziwy Recurvus- albo Poeticus, jak kto woli; pachnie!



Bardzo lubię wszystkie Narcyzy z grupy Janquille`a, jak Quail



oraz Tazetta - o wielu kwiatkach na jednej łodyżce; to prawdopodobnie Scarlet Gem - albo Hoopoe



Te pełne - Sir Winston Churchil - też mają po kilka kwiatków



Chyba najbardziej znanym z tej grupy jest Bridial Crown - pedzony i sprzedawany zimą.



Następne - późne odmiany - stoją w kolejce,