Forum Ogrodnicze Oaza

Ja tam waszymi szkółkami jestem zachwycona.
Szkoda, że u mnie nie ma kilku takich.
A psiun jest cudny

Możesz nawet narudzić
Tęsknię za Waszym towarzystwem (i szkółkami )
Borys cudny, choć ja raczej kociara jestem. Ale to spojrzenie ....
Hortensjowy szpaler zachwycajacy, bukietówki robia jednak duże wrażenie w masie.
A gdzie i z czym zamierzasz posadzic przetacznikowce? Widziałam cudne zestawienie z Anabelle. Dumam nad takim.

vita wrote:
Czy to koty czy psy Kochamy je tak samo ,Borys jest ,,czaderski'' to umaszczenie rewelacja.....

Podoba mi się twój ogród- te pokoje , dywaniki, mur -rewelacja. Brakuje mi takich tez spotkań terapeutycznych -wasza grupa to wspaniała kompanija,zazdroszczę szczerze.
A jaki wybór w szkólkach i sklepach ogrodniczych, kiedy wracałam od Doroty nie wiedziałam jak się zabrać.Na co teraz polujesz?

P.S.
Piesiunio ma charakter.

peonia wrote:
Takich spotkań i szkółek zazdroszczę i ja , ale może kiedyś dołączę do Waszego szkółkingu jak osiądę wreszcze na stałe

Boryska wymiziaj, śliczności z niego

Margo2 wrote:
No, ale dawno Cię u nas nie było, zmieniło się, niestety na lepsze

dodad wrote:
Miło to czytać, Dorotko. Przetacznikowce docelowo mają trafić na rabatę z perovskiami. Jak na razie jest na nich pustawo, ale rozsadniki puchną, i o ile czas w następnym roku (raczej wątpię!) pozwoli, to co nieco się zadzieje.
Jakbym miała się określić, czy kociarą czy psiarą jestem bardziej, to...nie wiem! Borys cudny, oj!

chester633 wrote:
O to to! Dopiero odpowiadałam Dorotce na to trudne pytanie, ja gotowa byłabymm obdarzyć takim samym uczuciem Spitaka (to kot, który się przybłąkał i którego w końcu oddałam w dobre ręce)i Borysa. Swoją drogą ciekawe są te relacje ludzko-zwierzęce. Umaszczenie Borysa, hm...ogrodnicze bardzo: tricolor. Jak ajuga tricolor! Podobno jeszcze w tzw. trakcie. Z wiekiem coś się tam ustali, coś określi. Zobaczę we właściwym czasie. Może jednak bardziej jestem psiarą?
(ale brzydkie określenie)

Ja nie mam ani psa, ani kota. Kot uczula jednego z domowników, a M. warczy na samą myśl o psie Ale powoli dojrzewam do tupnięcia nogą... jednego i ostatecznego

peonia wrote:
Nasza grupa właśnie ewouluje, rozszerza się, dołączyły do nas Dziewczyny z Zamościa. Trochę nam do nich brakuje (wybacz, Marta), ale wszystko jest na dobrej drodze, podobne fluidy, błyski w oczach, te sprawy.
Może masz podobne fluidy, bo ostatnio, w rozmowie telefonicznej, Dorotka wzięła mnie za Ciebie.
Czy ja na coś poluję? Taką łowczynią, jak Marta, to nie jestem, zwykle rośliny same mnie znajdują,
To jest chyba powód do radości?

Siberia wrote:
To tak, jak ja! Ale wolałaby psa.

piku wrote:
Na jednym z ostatnich szkółkingów (Marta świadkiem), zgadałyśmy się o Twoich koligacjach geoprzestrzennych. Wszystkie jesteśmy za! Tylko, osiądź wreszczie Boryska nie wymiziam, ale przy następnej sposobności, na pewno.

Ja też wolę psa Kocham psicę mojej mamy (a ona mnie, znaczy się suczka) oraz jednego beagle'a, który spaceruje po mojej ulicy
Mógłby mi nawet regularnie przekopywać ogródek
tablica.pl/zwierzeta/psy/beagle/

Ja jestem zdecydowanie psiarą! Psy kocham miłością wielką, a one (znaczy się mój Ptyś i Gucio) wiedzą o tym i włażą mi na głowę (dosłownie i w przenośni)
Borysek jest przeuroczy i taki do ...przytulania

Obawiam się Dalu, że niekoniecznie. Borys to border collie, pies do pracy przy zaganianiu owiec.
Ma dopiero coś ponad trzy miesiące, ale już teraz wykazuje cechy rasy pasterskiej. Uczęszcza do psiego przedszkola i ja, jako osoba postronna, muszę respektować przeróżne nakazy. Przytulanie w bardzo ograniczonym zakresie, zazwyczaj tylko rano, jak wita się ze wszystkimi. Nie można dokarmiać, nie można się potarmosić, na gryzienie po nogach (!) odpowiadać próbą zmiany zainteresowania, podtykając zabawkę, odwracając się tyłem, lub biorąc go na ręce...minimum radości z posiadania psa! Pocieszam się, że przedszkole kiedyś się skończy. A tak w ogóle, to Boria pochodzi z hodowli z okolic Wrocławia

Z perspektywy posiadaczki zarówno kotów jak i psa, muszę stwierdzić, że jednakowoż wolę koty
Właśnie straciłam jednego mojego kota , a już następny wypatrzony dołączy do nas po Nowym Roku . Jeśli kiedyś odejdzie moja sunia, nie przewiduję następcy (czyni)

Vituś, rozstrzygnę Twoje dylematy Ty jesteś rośliniarą, jakkolwiek by to nie zabrzmiało!
A czego to nam niby brakuje?

markita wrote:
Pewnie ze mną byłoby tak samo, gdybym jakiegoś zwierzaka posiadała, a potem odczuła jego brak.
Ponieważ nie posiadałam, to tak sobie spekuluję, Marto.