Forum Ogrodnicze Oaza

Danielo, a mnie taki stwór kiedyś obserwował , ale w domu na drugim piętrze! Latem wleciał przez okno i usadowił się wśród hojek, co ja się naszukałam, skąd pochodzą te odgłosy i jeszcze musiałam go złapać! Co za przeżycie! Ja się strasznie brzydzę robaków... Wszystkich! Doprawdy nie wiem, jak mogę grzebać w ziemi...
A mi się Twój Szczęśliwy bardzo podoba! Czy dobrze zrozumiałam, że on się rozpadł i już go nie ma? Szczęście bywa nietrwałe! Muszę o tym tworzywie poczytać i czekam, co nowego stworzysz!

Marto,
rozpadł się, a i też najpierw zaczął pękać i Tadziu (jako słynny krytyk sztuki ) stwierdził, że nie ma co go trzymać w domu. Niestety tak to bywa z prototypami.
jak miałas takiego zielonego szpiega u siebie, to wiesz o czym mowa.

Edytko,
trzymając aparat musiałam jakoś zimną krew zachować, ale wierz mi łatwo nie było.

Alinko,
na działce nie tylko się pracuje, czasem jest trochę wolnego czasu i wtedy różne pomysły przychodzą. Jak znajdę fotki, to jeszcze do wiosny kilka faktów przytoczę. Jakoś musimy podtrzymywać się przy życiu. Staram się faktycznie żadnej pracy nie bać.

Pamelko,
czyżbyś bała się zielonych?

Dalu,
nie mam bladego co o mnie pomyślał ten pasikonik, skoro moje ludzkie odpowiedniki uważają za całkiem sporą, by nie rzec puszystą. W skali porównawczej, to mógł być dla niego ogromny szok. Uważam, że był niezwykle odważny, że skoczył na rękę, obok zegarka... a może chciał zobaczyć która godzina?

Shirall,
fajne oczka - takie zielone kulki z kropeczką.

hah Urban świetny ładne działki, te róże na tle zieleni pięknie wyglądają

Adrianie,
dziękuję. Urban rzeczywiście ...

Parę dni nie zaglądałam, a tu tyle nowych opowieści - rzeźby, inwazja zielonych, Szamrok, który rozpoczął opowieść o ogródkach...

Aż się nie mogę doczekać dalszego ciągu

Danielo,brawo za zdolności manualne-figurki bardzo ładne,zdjęcia zielonego ,,kosmity''-jego oczy - bezcenne...

Hiacynto,
jak już się zacznie działkowanie, to tematy będą na bieżąco i realniejsze bardziej, a teraz trochę do pośmiania, trochę do pokazania. Robię porządki w zasobach, to znajduję różne historyjki.

Chester,
czy te oczy mogą kłamać?

Nie wiem czemu , ale mnie się Walentynki kojarzą z tym



Pozdrawiam eksplozją czerwieni wszystkich odwiedzających ogródki.

Mnie na szczęście Walentynki nie kojarzą się z niczym,jakoś nie potrafiłam zaakceptować tego dnia

Bardzo ładny kolorek, bardzo je lubię.

Pospacerowałem po Twoim ogrodzie, i co mogę powiedzieć? po prostu piękny

Danielo, chodzi Ci o kolor czy o kwiatek?
Bo rzeczywiście, Walentynki kojarzą się z czerwienią - serce, miłość, czerwone róże dla ukochanej i te klimaty...
Ja też nie jestem, tak jak Romcia, wielką fanką tego święta, ale jeśli jest okazja, żeby miło, odświętnie spędzić wieczór z M., to czemu nie?

Romo,
a ja jakoś nie mam nic przeciwko temu świętu. Buziaczka słodkiego od M zawsze chętnie przyjmuję.

Małgosiu,
ja także je lubię, ale jakoś do tej pory słabo się u mnie mnożyły. W zeszłym roku pozyskałam kępkę i jest szansa na więcej (najlepiej całe łany).

Jurku,
miło mi bardzo, tylko nie wiem co Cię tak przestraszyło?

Dalu,
w tym przypadku kolor, a poza tym uwielbiam nietypowe rozwiązania. Co prawda posiadam piękne czerwone róże, ale raz można inaczej przekazać myśl walentynkową. Trochę monardy wyglądają jak po wybuchu, a miłość to siła niszczycielska.

Danielo - ja też lubię monardy - mam purpurową i w koszyku na all - białą U mnie rozrasta się bardzo mocno - rozsadzam ją więc i przy okazji dzielę a takie odmładzanie bardzo jej służy - młodziutkie kępy są najpiękniejsze a ten zapach.....

Daniela wrote:
To nie strach w moich oczach ,to zdziwienie połączone z podziwem

Było to w 2009 roku.

Na budowę domku przeznaczyliśmy dwutygodniowy urlop. Na budowę zostały zawiezione elementy konstrukcji i poszycia, miałam co prawda zakupione plandeki do zakrycia drewna, ale liczyłam na to że obędzie się bez ulewy, zanim zrobimy dach. Wszystko szybko przebiegało, ale trzeciego dnia przeszła ulewa. Po niej wyglądało mniej więcej tak...



Szkoda nam było, bo drewno suszone i wysezonowane, co prawda wszystko zaimpregnowane, ale i tak serce bolało że moknie. Tadziu pojechał do domu po jakieś wkręty i podpowiedziałam żeby zabrał z barku gruziński koniaczek, bo co tu robić jak leje?
Tadziu przywiózł go, herbatniki były na miejscu jako żelazny zapas. Nalaliśmy do szklaneczek pod tę ulewę... Nie wiem, czy nie łamię tym zdjęciem jakiejś Ustawy o wychowaniu w trzeźwości, ale co tam...



No i się wypogodziło.



Jeszcze gdzieś tam w domku ten koniaczek jest.

Daniela wrote: A kto tu się w trzeźwości wychowuje! Może Andrzejek i Dawid, bo Igor to już nie!
A koniaczek najwyraźniej spełnił pokładane w nim nadzieje, skoro się wypogodziło!
A że wcześniej podłogę umyło... Widocznie trzeba było oblać domek!

Danielo- przecież nie mogliście sobie pozwolić aby domek się rozsechł