Forum Ogrodnicze Oaza

Małgoś Rottweiler, też super rasa. Swego czasu szukałam, ale już też za bardzo przerysowali wiele cech. Spójrz na reproduktory, straszne. No i znów w Polsce znacznie zawężona pula genowa. Bardzo dużo dysplazji. My zrezygnowaliśmy. Ale rasa bardzo mi się podoba. Z tym, że czy aby jednak nie za krótką sierść do kojca.

Małgosiu, cudne są te bulki przytulki.
Tak strasznie brak mi psiej duszy do spacerów, do towarzyszenia w pracach ogrodowych.
Mój Xandor 22 godziny przesypia.
Na ludzi nie reaguje, na siku i kupkę wynosimy go w takiej specjalnej torbie.
Apetyt ma spory odkąd leczymy mu zęby i zmieniłam karmę na mokrą.
Widać, że problemem było żucie twardej karmy.
Jedyne zainteresowanie wzudza w nim sporadycznie odwiedzająca nas Pestka, buldożek francuski swatów.
Z jednej strony myślę czy taki towarzysz nie obudziłby w nim chęci życia, z drugiej - czy by go nie zamęczył?

Oj staruszek.
Beatko, odpuść na razie. Żałuje, że wzięłam szczeniaka, gdy Brendy była chora. Ale my jeszcze wtedy nie wiedzieliśmy, że to rak..i też myślałam, że ją rozruszamy. Zresztą Uzo też miał depresję po śmierci Gina.

Wczoraj odeszła mopsiczka naszych znajomych, miała 14lat.

A nasze 7 nie doczekały...

Łatka oczywiście że nierasowy, co zresztą nie ma dla mnie żadnego znaczenia. Od dziecka marzyłam o 'dużym' psie a jak na złość moi rodzice akceptowali tylko takie do kolana Tak więc gdy poszłam na swoje od razu poszukałam psiny która powinna być z tych większych.
Ale l adne zdjęcie to trudno jej zrobić...

W tym roku pożegnałam mojego Rexa. Już kilka lat wcześniej wyjechał na wieś, bo w Warszawie ciężko było chodzić mu po schodach. Bolały go stawy. Na wsi odżył. Miał towarzystwo - 5 suczek. Dużo biegał. Niestety w tym roku, serce nie chciało mu dłużej bić. Apetyt dopisywał mu do końca. Nie cierpiał, tylko ciężko było mu chodzić, nie miał siły. Zwłaszcza wchodzić do domu. Mąż musiał go wnosić. Niestety leki nie pomogły. Miał 16 lat. Do końca towarzyszył mi przy pracach w ogrodzie.
Tak wyglądał w sile wieku.







Teraz towarzyszy mi zazwyczaj sunia Kika, a czasami i inne sunie.


pozdrawiam
Mirka

Mirko, 16 lat to piękny wiek, zwłaszcza dla tak dużego psa (w typie amstaffa?). Wiem, zawsze odchodzą za wcześnie, tym niemniej byłabym szczęśliwa, gdyby moim było dane tak długie i dobre życie.
Kundliczki też kochane.

Chyba śnieg podoba się moim suniom.



Pozdrawiam
Mirka

To nasz największy ogrodowy psuj (czyli pies ogrodnika), Bies. Tutaj na spacerze w Kampinosie parę dni temu, jak jeszcze była zima. Oprócz tego mam jeszcze 2 kocie obsikiwacze grządek...

Oj tam - psuj...Psy ogrodnika są niezastąpione.
Fajnie, że po lesie prowadzicie go na lince.

Tak, niezastąpione szczególnie wtedy, gdy trzeba zrobić wykop pod spore drzewo, którego jeszcze nie ma... Bez linki się nie da - to park narodowy, a poza tym tam mieszkają zwierzęta, które są u siebie.

Aurora Borealis wrote:


Mnie tego nie trzeba tłumaczyć, mam dwie suki beagle, stare, ale na tropie bardzo jeszcze jare, zwłaszcza jedna urodzona łowczyni.
W życiu luzem w lesie - choć częściowo mieszkamy z lasem za płotem.

Mój Florek. Ulubiona czynność w ciągu dnia, za to w nocy szaleństwa

Aurora fajny Wilczak.

Ja już ze swoimi diabłami szału dostaje
Dami wszystkiego przed Uzem pilnuje, nawet łazienki. Awantura jest o wszystko. Zazdrość jeden o drugiego.
Nie wiem co będzie jak Dami dojrzeje. Owczary to były aniołki
Uzo też nie odpuszcza, typowy terier. Na szczęście krew się jeszcze nie leje, ale i Dami ma dopiero 9msc.

Dzięki, Bies to już stary dziad - w lutym skończy 12 lat, ale trzyma się nieźle, jak na swoje lata. Nawet ostatnio dostał propozycję matrymonialną z Litwy - w myśl zasady, że w starym piecu diabeł pali, może się zgodzimy...
Psy piękne, ale wymagające, poza tym mimo wilczych genów to jednak pastuchy, więc nasz lubi ustawiać nasze dwa koty i cudze rozbrykane szczeniaki do pionu.

Moja Merida wczoraj wieczorem podczas spaceru oswajała się z hukiem i samochodami. Była dzielna, lepiej reagowała na samochody których światła widziała z oddali. Te natomiast które 'wyskakiwały' spod wiaduktu bardziej ją stresowały, ale widzę postęp. Mieszkamy na uboczu, mało samochodów do nas podjerzdża zwłaszcza wieczorem więc zabieram ją na wiadukt nad autostradą i się oswajamy

Socjalizacja to podstawa. U nas tylko las i pole. Ale wyjazdy i spacery do miasta zdają egzamin. Dami radzi sobie wzorowo. Czasem tylko obszczeka innego dużego psa, ale ogólnie jest bardzo grzeczny poza domem.
To psisko bardzo wokalne (to nie VEO, to wyjo ). Muszę zmienić dzwonek w telefonie (Vabank ), bo bestia od razu reaguje i nie daje się wyciszyć...
Nawet wita się baaardzo wokalnie i koniecznie z czymś w pysku. Kradnie co mu w pysk wpadnie, szczególnie kapcie.
To taki pies; zbieracz


Ciekawe z czym naprawdę mieszany przy tworzeniu rasy.

"Latające psy" Ciapek i Cedrik


Ciapetek sam:




Z babcią Laki i Deviną w tle:


Oby nikomu się nie przydało, ale warto wiedzieć - pierwsza pomoc przy zadławieniu psa.
Wczoraj Laki zafundowała mi jazdę.
Łapczywie złapała suche kuleczki (jakoś jej się odwidziało, bo ostatnio robiła łaskę, że je) i objawy jak przy padaczce: leży na boku, macha łapami, język wywalony, oczyska "na drugą stronę".

Złapałam prawą ręką pod brzuchem, lewą pod klatkę piersiową. Podniosłam - grzbiet oparty o mnie - i potrząsałam jednocześnie uciskając brzuch.
Odkrztusiła, wymiotła miskę i to co poleciało dookoła. I było OK.
Nawet nie zdążyłam się zdenerwować, bo to były sekundy.

Małgosiu świetne masz psiaki, wyglądają na najszczęśliwsze na świecie, dzięki Tobie