Forum Ogrodnicze Oaza

Nie sposób nie poznać ogrodu Naszej Ewy. Przepiękny prawda ??? Te skałki śnią mi się po nocach..............................
Pozdrowienia i buziaki

Przecież ten moherowy beret poznałabym wszędzie . Czekam więc na szerszą relację

Podglądam i podglądam Twój ogród ale już pora się przywitać Jest cudnie
Przeczytałam sposób założenia wrzosowiska, wykorzystam cenne rady, bo w końcu muszę się zabrać za swoje. Gdzie nie wejdę tam piękne wrzosy

Anusia, pisz szybciutko, bo jak Ewa /sierika/ poszła w treny to nie jest dobrze A mówiłam, że najmilszy?

Niecierpliwie przebieram nóżkami w oczekiwaniu na relację...
Ogród 30-letni, w dodatku w takim stylu... ech, musieliście, Aniu, spędzić tam cudowny czas...

W zupełności zgadzam się z moją przedmówczynią. No i oczywiście także w niecierpliwości oczekuję fotorelacji. Ty szalejesz na rabatkach, a ja w kuchni (opis w moim wątku). Buziaki.

załącznik

Dobry wieczór Kochani
Już spieszę z relacją … późno dzisiaj wróciłam z pracy, jak mawia młodzież - „ledwo zipię” - ale z największą przyjemnością i , co tu dużo ukrywać, z dumą opowiem o miejscu bajkowym, wyczarowanym ludzką ręką, ze skalniakiem tak pięknym, pełnym zadumy, że chciałoby się w nim przebywać godzinami …. z roślinami tak ukochanymi, że odwdzięczają się cudowną kondycją, pomimo upałów …. z tak wysmakowanym zestawieniem i doborem gatunków, że niejeden Ogród Botaniczny zarumieniłby się ze wstydu …
Ewogrod … Gród Ewy ? Czy raczej Królestwo ? … A może Tajemniczy Ogród ? …. wszystkiego po trochu ….

Kiedy budzik obwieścił pobudkę, za oknem było jeszcze ciemno; zdezorientowane psy, węsząc co prawda jakiś podstęp, żwawo rzuciły się do kuchni, gdzie biegiem szykowałam termosy z kawą i herbatą; po namyśle zapakowałam kilka kanapek, głośno śmiejąc się w duchu, że właściwie to krótki dystans i po co nam drugie śniadanie ? Co prawda Ewa pisała, że podróż trwa 3,5 godziny … hmmmm, aż tyle ?
Dobrze; jeszcze rzut oka na mapę, Dredzik i Figo jadą z nami ( dziewczynki są młodsze, a co za tym idzie, mają sprawniejsze „zaworki” ), więc zabieram miseczki, aaaaa ! Adam, zabrałeś aparat ?
Ruszamy. Droga z Poznania na Wrocław jest bardzo wygodna, bezpieczna, na szczęście pogoda łaskawie dopisuje, jest sucho i słonecznie, jednak ruch samochodowy spory.
Przydrożne pola i drzewa doprowadzają mnie do łez rozpaczy …. ugory, ścierniska, rozległe łany zeschniętej na wiór kukurydzy, jabłonkowe sady z opadłymi owocami, których nikt nie zbiera …
Aleje drzew wzdłuż trasy to w zasadzie cmentarzyska …. te najbliżej szosy właściwie są suche, być może dodatkowy wpływ miał rozgrzany asfalt …. rozdzierający widok

Za Lesznem sytuacja odrobinę się poprawia, pojawiają się „zielone” plamki, ale mimo wszystko czuję, że ta jesień będzie inna
Dojeżdżając do Odry o mały włos nie gubimy się w gęstej mgle, dookoła bielusieńko, jedziemy bardzo wolno i ostrożnie. Uffff, nareszcie Bolesławiec ( piękne, schludne i czyste miasto, a ja oczami wyobraźni widzę charakterystyczny, znany na całym świecie biało-granatowy wzorek ), ponieważ wiem, że niedługo zobaczę Ewę.
Po 230 km ( Matko Boska! ) „jesteśmy u celu, prowadził nas Krzysztof Hołowczyc” )

I jestem w Raju.
Ewuniu, przepraszam, że to napiszę, ale muszę i już. To drobniutka kobieta, sama, dzielna i niezwykle związana ze swoim ogrodem, dokonuje niewiarygodnych starań, aby Jej Kraina była tym, co ujrzeliśmy.
Tam nie znajdziemy niepotrzebnych roślin; każda ma swoje wyznaczone miejsce, z miłością i troską pielęgnowana, z pasją uprawiana i z niesamowitą starannością prowadzona. Najbardziej podziwiam wiedzę Ewy, Jej pamięć, doświadczenie i ogromną fascynację skalniakami, hostami i żurawkami. To chodząca Encyklopedia, żywa, namacalna i bardzo, bardzo chętnie otwarta na wszelkie pytania, wątpliwości, udzielająca najprostszych porad, identyfikująca w mgnieniu oka każdą napotkaną na spacerze roślinę ….

Bożenka miała rację– część Ogrodu przywodzi na myśl powiew orientu – oryginalnie przycięte drzewa i krzewy, miniaturowe iglaczki i kloniki, wszystko zadbane i pięknie wyeksponowane …. wybaczcie, ale ilość gatunków i odmian jest dla mnie, jako właścicielki 400 m2 ogródka, porażająca … na skarpach, łagodnie opadających ku stawowi z karasiami, przycupnęły roślinki o wymyślnych kształtach, kolorach, strukturze i rozmaitej wielkości, poprzeplatane trawami, turzycami, rozchodnikami i skalnicami; tu i ówdzie śmiało przeciskają się bluszcze o drobniutkich listeczkach, na ogrodzeniu natomiast pysznią się ich kuzyni o zgoła większych, misternie wyciętych liściach; nieopodal, w cieniu wielkich, starych i dostojnych drzew iglastych chowa się armia host i zwarte szeregi żurawek, niektóre odbijają swe oblicza w krainie luster … niesamowite wrażenie potęguje kilkudziesięcioletni włoski orzech; cyprysik nutkajski i błotny, śliwa o ciemno-bordowych liściach, „choinka” podobna do Araucarii, o niezwykle ostrych igłach, tuż obok na tle złotego piaskowca siewka brązowej turzycy – bardzo artystyczne zestawienie

W małym jeziorku wiodą szczęśliwe życie żaby, których nostalgiczne kumkanie słyszę do tej pory ….
Mogłabym opowiadać o tym Schronieniu przed Światem godzinami, o wielkiej Pasji, o ogromnej, ciężkiej Pracy, o Miłości, o wszechobecnej i na każdym kroku widocznej Fascynacji, Samotności i Odwadze …. ale nie czuję się na siłach, aby oddać to wszystko słowami.
Niech obrazy przemówią za mnie.

Ewo …. z całego serca dziękuję .

Bronze Beauty - największa żurawka, jaką kiedykolwiek widziałam ...

A na portrety host zapraszam już jutro …. Adam zakochał się w tych dumnych roślinach o szlacheckim wyglądzie … prawdziwe arystokratki

Funkie, których zdjęcia zamieściła Ewa ( Ewuniu – dziękuję ), niech będą zapowiedzią wtorkowej relacji

Kochani, chciałabym uczciwie odpowiedzieć na wszystkie wpisy, ale że wrażenia ostatnich dni i poniedziałkowy „trud” pracy zrobiły swoje, więc pozwolę sobie odmeldować się ( Adasiowa – spocznij ! ) do jutra, a Wam życzę – mam nadzieję – przyjemnego spaceru po Krainie Spełnionych Marzeń Ewy ….

Aniu, Ty szczęściaro ! miałaś okazję obejrzeć w realu najbardziej nieziemski ogród, jak ja Ci zazdroszczę .
Dziękuję za relację , ogród w obiektywie odwiedzających wygląda inaczej niż fotografowany przez właścicieli, bardzo lubię takie zdjęcia.

Zazdroszczę Ci jeszcze wrzosów, ja coś jednak robię nie tak, wiosną tak pięknie ruszyły, latem jakby przyhamowały, przyschły, choć podlewane, a teraz część uschła zupełnie. Dałam wrzosowisku ostatnią szansę, dokupiłam kilka nowych, dosypałam torfu i ziemi z lasu, sosny je same ściółkują i niech tylko spróbują grymasić, wrzucę wszystkie do ogniska .

Ania
Twój talent do opowiadania i styl przewyższa styl ogrodu - ja teraz widzę głównie martwe drzewa, całe połacie
wyschniętych floksów, azorelli, - najmniejsze szkody widać na skarpie z wystawą północną, ale tam też rozwój wstrzymany.
Miało padać, ale jak zwykle deszcz mija tę część Dolnego Śląska - jak to dzieje ?? od 2 lat

Aniu miałaś okazję na żywo obejrzeć nieziemsko piękny ogród Zdjęcia zapewne nie oddają klimatu tego miejsca. Relację z wizyty niesamowicie miło się czyta. Pisałaś "ledwo zipię" a stworzyłaś całe opowiadanie

Sieriko, Bożenko, Monisiu, Veruś, Wiesiku, Dorotko, Haneczko, Agnieszszko, Żabulka i Krzychna

Drogie moje …
Zanim zamieszczę kolejne odsłony z Ewogrodu, chciałabym jeszcze wspomnieć o najważniejszej chyba dla mnie lekcji, jaką wyniosłam ze spotkania z Ewą …

To jest Ogród jedyny w swoim rodzaju, ma sobie tylko właściwy, niepowtarzalny styl; w niczym nie przypomina całej plejady tych nowoczesnych, awangardowych siedlisk, w których królują albo trawniki i pojedynczo sadzone iglaki, albo w których panuje totalny rozgardiasz złożony z modnych, często przypadkowo pozestawianych roślin, przez co widz ma wrażenie bałaganu i właściwie nie wie, gdzie kończy się jeden ogród, a gdzie zaczyna następny ….

W ogrodzie Ewy nie znajdziecie gatunków, które obecnie królują w szkółkach, centrach ogrodniczych, są „na topie” … żadnych szalonych nowości, niewiele kwitnących kwiatów, właściwie dominują małe, niepozorne na pierwszy rzut oka miniaturki i wspaniałe, kilkudziesięcioletnie, starannie dobrane drzewa i krzewy.

Ten Ogród ma serce. Ma duszę.

Odniosłam bardzo sympatyczne wrażenie, że każda roślina to stary, dobry znajomy, każda została zaproszona do ogrodu w konkretnym celu i dla każdej z nich Ewa stworzyła optymalne warunki do życia.
To ogromna przyjemność oglądać zielonych przyjaciół w ich niemal naturalnym środowisku, gdzie wszyscy wraz z głazami, kamieniami, uroczymi ścieżkami i cienistymi zakątkami i tajemniczymi zakamarkami tworzą jednorodną, idealnie zaaranżowaną przestrzeń …

Pamiętam jedną z moich pierwszych rozmów z Ewą …. zachciało mi się jakiegoś gatunku skalnicy, który Ewa zamieściła w swoim wątku i poprosiłam o poradę. Była krótka: „masz inny styl ogrodu, nie wprowadzaj do niego przypadkowych roślin”.
Staram się pozostać wierna Jej przykazaniu

Ewuniu
Czas na Twoje hosty Na nie patrz, a nie na uschnięte drzewa … na kaprysy pogody nikt nie znalazł lekarstwa ….
Oczywiście nie podejmuję się identyfikacji

Sieriko
Obiecuję poprawę i częstsze wizyty we własnym wątku; z drugiej strony chciałabym nadrobić zaległości w Waszych ogrodach, więc proszę o wybaczenie, jeśli będę częściej pojawiać się u Was, niż u siebie

Bożenko
Prawie zgadłaś – w ogrodzie Ewy napotykam co krok nawiązania do stylu japońskich ogrodów, ale są one delikatne i nie nachalne, zgrabnie wkomponowane w całość.
Widziałam Twoje nowe wrzosowe nabytki i podziwiałam bardzo efektowne zestawienie z żurawkami – takie połączenie wygląda niezwykle estetycznie, pamiętaj tylko, aby dostosować wymagania wodne i pH gleby zarówno dla wrzosów, jak i żurawek. Dla mnie – super

Monisiu i Agnieszszko
Aby zilustrować całe 30-letnie dzieło rąk Ewy, Adam potrzebowałby kilku dni na stworzenie swoistego albumu tego miejsca … Ogromna wiedza, doświadczenie, cierpliwość i „stałość uczuć” to główne atuty Właścicielki

Dla Moniki .... - ku chwale kompostu

Veruś i Wiesiku
Skałki, głazy i kamienie rzeczywiście robią piorunujące wrażenie, zwłaszcza, jeśli są ubrane w rośliny … dla mnie hitem okazał się podłużny, pionowy głaz, po którym wspina się bluszcz – para idealna!
Moherowy beret mógłby z powodzeniem stanowić nakrycie głowy Goliata …. jest ogromny, pachnący i bardzo miły w dotyku.

Hanulka
Pocieszycielko istot wszelakich … ( „najmilszy „) … bardzo Ci dziękuję ….
Kibicuję Twojej walce z opuchlakami, które najpewniej dotarły do Ciebie wraz z którąś z zakupionych roślin … trzymam mocno kciuki za powodzenie tej batalii ….

Dorotuś
Witam bardzo, bardzo cieplutko nowego Gościa zapraszam zawsze, kiedy tylko będziesz miała ochotę mnie odwiedzić. Chciałabym od razu zaznaczyć, że daleko mi do udzielania porad czy bycia ekspertem w kwestii zakładania wrzosowiska, zwłaszcza, że to stare tworzyłam właściwie intuicyjnie … jedno nie ulega wątpliwościom: zaczynając przygodę z wrzosami, warto zakupić na początek zwykłe wrzosy, które przyjmują się i zimują bez większych oporów, natomiast ich odmianowi kuzyni bywają bardziej wrażliwi i kapryśni …
Na zachętę

Krzychna
Nie zrażaj się niepowodzeniem …. jak już wspomniałam, najlepiej i najbezpieczniej uczyć się wymagań wrzosów na przykładzie tych najzwyklejszych, „marketowych” i podglądać naturę
Na zimę koniecznie przygotuj dla nich ciepłą kołderkę – biedaki mają płytki i delikatny system korzeniowy, który ginie podczas mroźnych i bezśnieżnych dni.
Będzie dobrze, zobaczysz

Żabulka
Nabroiłaś kochana, tymi przetworami Oboje z Adamem nie możemy się napatrzeć na paprykę po chorwacku, więc jak znam życie, na patrzeniu się nie skończy. Czeka mnie siekanie papryki
Przed chwilą skończyłam pasteryzować sałatkę z cukinii, papryki, marchewki i cebuli wg Twojego przepisu; z podanych składników wyszły 4 słoje po 900 ml. Postaram się wytrzymać z degustacją chociaż tydzień; będzie ciężko

A na zakończenie muszę podzielić się z Wami wspaniałą wiadomością pierwszy raz w życiu udało mi się zostać wylosowaną przez machinę !!!! W Konkursie Piwonia 2015, jako osoba głosująca !!!
Słuchajcie, słuchajcie !!! Moje szczęście z powodu tej niespodzianki jest ogromne – bardzo dziękuję ….

Acha, w ramach kontynuacji i rozbudowy starego wrzosowiska – załączam nieśmiałe początki nowego

Pozdrawiam cieplutko

Zdjęcie wrzosowiska skopiowałam jako inspirację, głownie ze względu na ławkę. U mnie w lesie doskonale by pasowała a materiału nie brakuje
Pięknie relacjonujesz wizytę w ogrodzie Ewy, tak z sercem

Ogród Ewy, co prawda nie osobiscie, ujrzałam w 1997 roku, juz wtedy zapadł mi w pamięć, do tego stopnia, że gdy Ewa założyła wątek od razu skojarzyłam.....
Rada Ewy bezcenna.....trzymajmy się własnego stylu...

No to miałaś Aneczko wrażeń ,a wrażeń .Ogród Ewy ,to ja od dawna znam z forum ,nawet nie myśląc ,że kiedyś sama będę forumką .Bez wątpienia jest co oglądać .Ale wróćmy do Twojego ogródeczka ,który jest mi bardzo bliski ,bo odzwierciedla cały twój charakter .Wszystko znane i swojskie ,czuję jakbym u Ciebie ,była u siebie

Aniu, nie będziesz ściółkowała nowego wrzosowiska? Pięknie ci kwitną dzielżany Moje niestety uschły w upały.

ANiu- relacja z wizyty jak zawsze niezwykle wciągająca. O czym byś nie pisała, czyta się jak świetną powieść Zdjęćia z ogrodu Ewy niesamowite- faktycznie inaczej wygląda w oczach gościa, dzięki takim zdjęciom zawsze można odkryć coś nowego. Serdeczne buziaki za zdjęcie z dedykacją

Pozdrawiam i gratuluję powiększenia wrzosowiska.. Jakie "wypasione" sadzonki wrzosów i rozplenic masz

Witaj Aneczko

W sumie, to sympatyczne, że zwracając się do mnie przez dwa 'sz' , masz na myśli i w swoich skojarzeniach, szumiące brzozy.
Dziękuję za to - to bardzo miłe!

Wracając do meritum, z wielkim zainteresowaniem przeczytałam relację z pobytu u Ewy... jej filozofia i idea prowadzenia ogrodu, swoistej codziennej rozmowy z przyrodą, jest niezwykle pouczającą lekcją. Dochodzę do wniosku, że własna, obrana przed laty droga, jest słuszna. Oczywiście, czasami uległam pewnym forumowym szaleństwom, chociażby różanym, ale tak naprawdę, to własne, zdobywane przez siebie z każdym rokiem doświadczenie, jest najcenniejszą wiedzą o ogrodzie, jaką mamy. Naturalnie, uczymy się też od siebie (i z różnego rodzaju poradników), wspieramy wzajemnymi przemyśleniami, ale każdy zielony zakątek, jest czymś indywidualnym i unikalnym, ze względu na położenie, strefę klimatyczną, uwarunkowania klimatyczne i glebowe, aż w końcu, otoczenie i spójność z nim.

Twój wątek, Aniu, to niekończąca się inspiracja i nauka.

Dziękując Ewie, dziękuję przede wszystkim Tobie, że z taką miłością i zaangażowaniem w obcowaniu z przyrodą, dzielisz się tym z nami.

Pozdrowienia!