Forum Ogrodnicze Oaza

Aniu, to jest właśnie to, co możemy zrobić w podzięce Losowi, który dał nam najwierniejsze psie serce... Tylko że ja adoptowałam młodą, zdrową i w rasową sunię, a Ty... .
Dobrze, że są tacy ludzie na świecie.

Wiem, że Profesor nie mógł lepiej trafić. Będzie bezpieczny w otoczeniu kochających ludzi. Anulka

Moja psiunka doprowadziła mnie dzisiaj do szewskiej pasji ale jak przybiegnie, macha ogonem i patrzy na mnie jakby nic się nie stało ... wszystko jej wybaczam.

Ileż emocji... po przeczytaniu tych kilku stron wątku...
Uroniłam łezkę nad Dredzikiem, bo sama mam wiekową sunię, a tu już uśmiech z powodu nowego domu dla Profesora.
I z wielką ciekawością czytam wspaniałą opowieść o ogrodzie.

Aniu

Aniu, przeczytałam o Dredziku i tutaj mocno tulę
no i teraz Profesor i za to należą Ci się wielkie brawa i tona całusów

Adasiowa wrote:
Anulka, masz całą masę całusów ode mnie ze serce którym obdarzasz te biedactwa (i nie tylko te biedactwa). Jesteś jak anioł w ludzkiej postaci. Cieszę się że.... TAKA WSPANIAŁA ISTOTA JEST WŁAŚNIE NA NASZYM FORUM!!

Aniu, wpadłam po długiej nieobecności, a tu tyle wiadomości nowych.

Zamarło mi serce na wieść o Dredziku..i smutek ogromny dopadł na myśl o Jego odejściu i Twoim cierpieniu.
Cieszę się ogromnie i w pełni podziwiam, że swoje uczucia od razu przelałaś na Profesora. Jak patrzę w oczka tego biednego psiaka- takie smutne, zagubione i niepewne, to cieszę sie ogromnie- słodka psina jeszcze nie wie, jak wspaniale trafiła.
Zapewne w życiu nie miał lekko, ale ostatnie lata życia wynagrodzą mu to po wielokroć.

Podziwiam Cię za serce, jakie psiakom oddajesz.. Życzę Wam wielu radosnych chwil w nowym Stadzie

Aniu, jesteś WIELKA Aż zakręciła mi się w oku łza widząc tego smutaska w Twoich ramionach

Jedni są fanami psów a drudzy fanami kotów. Ja należę do kocich fanów. Co kilka lat przygarniam do domu jakiegoś bezdomnego przed zimą a te pozostałe dokarmiam. Muszę przyznać, że te zwierzęta potrafią się odwdzięczyć za pomoc. Obecnego kota, który jest w domu przygarnęła moja mama a on nie odstępuje jej na krok, jaj wierny pies.
Oby profesor "dogadał się" z pozostałymi członkami rodziny.

Ja nie jestem fanką ani psów ani kotów a mimo to: Aniu -

Anuś, ze specjalną dedykacją dla Ciebie!

Anka jesteś wielka

Aniu, a ja z innej beczki, obiecałaś trochę swój kręgosłup rozciągnąć, akurat znalazłam odpowiednie ćwiczenie dla Ciebie na początek

Hi,hi Alinko nie do podrobienia jesteś ,wstyd się przyzanać,ale u mnie na paluchach resztki lakieru,nogi w skarpetkach to nie widać.A serio ćwiczenia na kręgosłup widziałam,a co Alinko na kolana,bo coś mi jedno szwankuje.
A gdzie nasza Ania

Hiacynta wrote:
No właśnie....OBIECAŁAŚ!!!

Jestem, jestem Profesore ( tak, tak, ProfesorE ) swoim pojawieniem się namieszał trochę w naszym żywocie i powiem Wam, że nareszcie mam okazję przekonać się, jak zachowuje się stary, wiejski włóczęga Na pozór niezależny, stroniący raczej od zabaw i uciech wszelakich, chociaż z dnia na dzień wydaje się być coraz mniej wyobcowany. W każdym razie wyraźnie widać, że lata samotności i przymusu radzenia sobie za wszelką cenę, aby przeżyć, odcisnęły głębokie piętno na Jego psychice. Przygłuchy, słabo widzący ( zaćma, ale na szczęście nie 100%-owa ), bardzo chudziutki - choć apetycik, nie powiem, dopisuje, lecz bez typowego dla schroniskowych nieszczęśników łakomstwa. Liczne ubytki zębowe, części ząbków nie ma w ogóle, niektóre połamane lub mocno zniszczone. Nauka czystości idzie trochę opornie, ale "grubszą sprawę" oznajmia donośnym szczekaniem. ... zazwyczaj o godz. 3 - 4 na ranem
Z pozostałymi sierściuchami nie wchodzi w żadne konflikty ( np. teraz śpią razem z Vini przytuleni noskami na jednym kocyku, obok pieca ). Chrapie. Na razie uczymy się siebie nawzajem, ale dajemy Mu dużo swobody, obserwujemy codzienne zachowania, rozkład "Jego" dnia, pory posiłków i podawanie leków na serduszko.

A poza tym ... bardzo tęsknię za Dredzikiem.... ale o tym nie chciałabym pisać - jeszcze za bardzo doskwiera...

Siedzę w moim ukochanym Warzywniku, dłubię w pomidorowych i dyniowych nasionkach i przygotowuję je do wysyłki w ramach Pomidorowego Targu i Dyniowego Straganiku, staram się w miarę możliwości aktywnie uczestniczyć w naszym Bazarku dla psiaków, niemal codziennie pichcę jakieś dyniowe smakołyki, a niebawem Adam urządzi dyniową "rzeźnię" - dwie spore pomarańczowe kule zamienią się w Halloween'owe lampiony - bardzo je lubię i zawsze niecierpliwie czekam z koszykiem cukierków na małe duszki, straszydełka i szkieleciki.

Powiem nieskromnie, ale wybaczcie mi samochwalstwo - taką pozycję, którą załączyła Alinka w swoim wpisie, zrobię na zawołanie, bez wcześniejszej rozgrzewki - mając lat niemal 50. To tak tylko, na marginesie

Ja tez mając 10+ więcej od Ciebie...to żaden wyczyn

Czytam z ciekawością o ProfesorE, taka integracja czasem jest szczególnie trudna, zwłaszcza dla psów spedzających zycie na łańcuchach czy wiele lat w schroniskach. Walka o byt w najgorszym wydaniu. Jednak mam pewność, że tym razem nie czeka go odrzucenie z tego powodu, dobrze trafił

aniu pan profesore będzie u Ciebie na pewno szczęśliwy