Forum Ogrodnicze Oaza

Aniu,
racja za miłość trzeba płacić
Ja czasem wrzeszczę na małżonka jak widzę psy biegające po moich kwiatkach, to mi mówi chciałaś mieć psa musisz płacić

Spory pączek różany.

hanya wrote:
Haniuremont idzie, jak to remonty mają w obyczaju. Co prawda zamiast trzech ton gliny wymieszanej z gruzem wokół ściany mamy może z 500 kg tego materiału (mój mąż zaraz zaproponował, by w ramach oszczędności nie zamawiać następnego kontenera, tylko rozsypać to po trawniku ), ale nadal nasze drzwi wejściowe wiszą abstrakcyjne 2 m ponad ziemią, wchodzimy przez piwnice, po drodze nabierając pod podeszwy butów i łap rzeczonej gliny z gruzem
Zuzia kochana, co tam jeden floks - przecież ma na pewno więcej pędów. A wiewiórkę nie tak łatwo złapać. Zresztą, nie o to nam chodzi, by złapać króliczka, prawda?
Na rh też bardzo czekam, tym bardziej - że w oddaleniu.
Ewuniu, no jasne, ze pamiętam tamte czasy - aż takiej demencji jeszcze nie mam, zresztą jak pisałam u Ciebie - łatwiej mi przypomnieć kwiaty w ogrodzie dzieciństwa, niż gdzie walnęłam kluczyki od samochodu.
Przemarza Ci glicynia? To o tyle dziwne, że moja w górach ma się dobrze, choć jeszcze młoda i kwitła żałośnie skąpo. Ale u sąsiada - owszem, owszem, a mrozy -30 to w Karkonoszach nie jest wyjątek.
Bożenko, fajnie, że zajrzałaś .
Ta róża to praprawnuczka wielkiego krzewu z domu moich rodziców, stara wczesna odmiana, Soraya - zawsze kwitła na imieniny mojej przyjaciółki, Magdaleny. Może w tym roku sie pospieszy?
Parę dzisiejszych: włoskie wspomnienie


Może ktoś zna te odmianę? Też odrost od krzewu mojego taty. Nie ma ani krzewu, ani taty, niestety.


A to kupiony, młodziutki


Z jesiennej wyprzedaży wyprzedaży


Anemonki


Obudziła sie paulownia


i wreszcie pierwsza azalia, nastolatka, NN (Silver Slipper?), w tym roku można na nią liczyć.


Bałtyk


Tresambles


Pierwsze orliki po różowej stronie


Na te panie też czekam niecierpliwie - to będzie ich debiut


I tusz na finał: elegancka dama mocno się zaróżowiła



a łabędzie skrzydła całkiem zbielały


Dobrego nadchodzącego tygodnia!

Jakaś sprawiedliwość w przyrodzie jednak jest , miałam zarówno Elegant Lady jak i Swan Wings i już nie mam z powodów niewiadomych, chyba mnie nie kochały
O tym jak bardzo nie kochają mnie narcyzy, to już nawet nie wspominam

Tulipanowo bogato u Ciebie Aniu i już myślałam że nawet piętrowe odmiany hodujesz , a to tylko nowe okulary się kłaniają . Koperkowa cudna , pora i mnie zapolować gdzieś na nią

Aniu, jakie śliczne te białe narcyzy A to, co to jest?


Gdzie są, do licha, takie wyprzedaże?
U nas lilaki jeszcze w pąkach. Nie mogę odżałować, że nie przywlokłam starych odmian, które tu rosły przy miedzach, jak się wprowadziliśmy, białe podwójne będą mi się po nocach śnić. Jednak wiedzy, że nic nie jest wieczne, nabywa się z wiekiem

Też jestem ciekawa tych Twoich pań .Tak w pączkach ,to podobne do moich ,tyle ,że moje siedzą sztywno i nie spuszczają główek .Na bzach to ja się kompletnie nie znam .Moja wiedza ogranicza się do tego że kwitną w maju i cudnie pachną .Azalije już Ci rozkwitają ,u mnie jedna też już się poważnie zabrała .
Ale to jeszcze młódka z zeszłorocznych zakupów ,pięknie pachnąca Arista

Ten Tatowy odrost jest bosski! I nie wiem,jak to Aniu zrobisz,ale muszę go mieć!!
Szukaj jeszcze malego odrosta...blagam! plisss...

Niesamowicie dużo kwiatów u Ciebie i w dodatku tak szybko
Tyle ciekawych odmian tulipanów i narcyzów, magnolie przecudne W dodatku już się doczekałeś kwiatu ołownika?
Jak jeszcze zakwitnie glicynia to będzie wspaniały widok No i oczywiście czekam na rododendrony i dalszy ciąg zdjęć z Twojego pięknego ogrodu

Wybaczcie, że nie odpowiem każdemu osobno, wysmażyłam stronę tekstu, coś nacisnęłam - gwizdnęło i znikło . Na beaglowym Forum udaje mi się stracony tekst odzyskać - tu nie. Może ktoś mądry coś poradzi?
A chciałam podzielić się obrazkami z zwykłego spaceru po Parku Grabiszyńskim. Jego sąsiedztwo jest największą zaletą miejsca, gdzie mieszkam. Park opiera się o rzekę Ślęzę, o obecna nekropolie -Cmentarz Grabiszyński - obejmuje tez cmentarzyk włoskich żołnierzy z I wojny. Razem - 48 hektarów. Do 1945 był w większej części cmentarzem. Ciągle sporo potrzaskanych nagrobków leży w krzakach. Jest domem mnóstwa zwierząt, nie licząc drobnicy żyją tu dziki (niestety), lisy, sarny. Część parku jest bardziej "cywilizowana", ławki, wystrzyżone trawniki, rododendrony, kwietniki. Część - większa - ledwie kontrolowana dzicz. Tam chodzimy - codziennie. Ta dzika część obfituje w stare i rzadkie drzewa. Główny szkielet to aleje starych lip.


Mnóstwo bardzo wielkich żywotników.


oraz czerwonych buków


Ich korzenie tworzą świetne poidła


Wiele choin kanadyjskich, sosen himalajskich, mnóstwo daglezji - to główne drzewo iglaste.


Na dole - czosnek niedźwiedzi...


Coś dla Hani


Kilka lat temu w centrum parku powstał Pomnik Mieszkanców Wrocławia. Dawnych i obecnych. Bryły strzegomskiego granitu pokryte inskrypcjami i symbolicznymi płaskorzeźbami zespolono z starymi fragmentami nagrobków z wrocławskich nieistniejących cmentarzy różnych wyznań.


Powiem szczerze: jak to budowali, byłam zła, ze niszczą łąkę. Ale ten pomnik wyjątkowo wpisuje się w całość. Nie ma żadego zadęcia. Obok młodzi ludzie siedzą na trawie. Bawią się psy. Czasem ktoś zapali światełko...

Mi też raz wcięło długachny post, teraz wysyłam po kawałku, bo to jednak wkurzające Piękny park, takie stare drzewa zawsze robią niesamowite wrażenie Pomnik naprawdę doskonały, bez zadęcia, po prostu wspomnienie o wszystkich, którzy tworzyli to miasto. Dobrze, że teraz wreszcie można mówić o tym, że to nie byli sami Piastowie U nas jest bardzo różnie, w takim Miastku nie ma nic, ani jednego grobu poniemieckiego, chociaż, jakby się wpatrzyć, to można odkryć, że część starych nagrobków została "przepisana" na nowo... Ale na przykład w Bobolicach jest ogromny cmentarz, część jest poniemiecka i to jest park. Resztki grobowców, fragmenty metalowych płotków, miasto tam tylko kosi. Bardzo klimatyczne miejsce. Potem zaczyna się cmentarz polski, jak to u nas, wypasiony ponad miarę ale co robić? To też jakieś świadectwo

Parkowe klimaty przepiękne... uwielbiam takie dojrzałe miejsca, w których można na własnej skórze poczuć oddech historii, choćby tej zamkniętej w koronach drzew, niekoniecznie pomnikach...
Czosnkowe poletko wygląda bardzo okazale! Pomyśleć, że u mnie można spotkać sadzonki od 3 do 13stu złotych!

Pozdrowienia!

Piękne drzewa w tym parku .Niektóre przypominają mi mój ogród .Daglezje ,żywotniki i moje ukochane choiny kanadyjskie .Tylko spokój ,cisza i kleszcze :wink4:Pomimo tej ostatniej atrakcji ,jest cudnie i w takim otoczeniu świetnie można się zrelaksować .A te uciekające teksty ,to istna masakra .Mnie się to nagminnie zdarza i nigdy nie wiem co ,gdzie i kiedy nacisnę .Fruu i nie ma
Ja wtedy robię przerwę i piszę od nowa Miłego dzioneczka

Bardzo mi miło, ze "mój" park się Wam spodobał.
Co do znikania - rada jest oczywiście prosta, napisać w edytorze tekstowym, a potem wkleić - ale kto ma tyle czasu i cierpliwości? Wolę pochodzić po Waszych pięknych ogrodach .
Stopniowo "odzyskuję" lelumpolelum wrote: Beatko, też lubię białe narcyzy (widzę, ze białe walczy w Twoim sercu z błękitnym ). Jeszcze będę szukać innych odmian, rosną u mnie przed domem, z różowymi roślinami.
Jeśli pytasz o drewnianą konstrukcję, to jest to prowizoryczno-symboliczna ochrona przed rozpędzonymi łaciatymi bolidami. Jeśli zaś idzie Ci o rośliny, to od lewej jest pień mojej żółtej magnolii (udekorowany przez pana robotnika minią ), pod nim lawenda, listki narcyzów, psich zębów i ostatni żółtek strzępiasty. A po prawej palmowy Dissectum Viridis. Kupiony w centrum ogrodniczym na granicy miasta, w kierunku na Poznań. W grudniu. Wyprzedawali wtedy wszystkie zgniłko-suszki za pół ceny, i miedzy nimi stał ON. I dostałam jeszcze 20 % zniżki jako stały klient. I tak kosztował ponad 150 zł, dla mnie dużo. Ale miałam schowane lewe pieniądze za rzecz zrobioną, przyznaję ze skruchą, dla sąsiadki, na czarno

Beatrix, przypomnij się jesienią, bo teraz to chyba wyrwany odrost się nie przyjmie. Poszukam na wsi, jak tam będę. Ten tutaj to maluch, odrost w czwartym pokoleniu.

Ewuniu, te konkretnie martagony przywiozłam sobie z Royal Botanic Garden z Edynburga. Znaczy, nie wykopałam ich, kupiłam cebule w sklepie z suwenirami. nazywaja się...czekaj... Fairy Morning. Tak.

Gabrielu, jak miło, ze wpadłeś! Ale Ty to jesteś czaruś jednak . Gdy ktoś posiadający taki ogród jak Ty pisze o moim "piękny", to jest to taka retoryczna figura zwana hiperbola. akurat na tym sie znam, w odróżnieniu od prowadzenia ogrodu Tak, mam dużo kwiatów, bo je lubię, szkoda mi tej odrobiny miejsca, którego nie tratują psy, na rośliny niekwitnące. A psy są priorytetem bezwzględnym. Póki młode, muszą gdzieś wytrząsnąć zasoby energii. A niestety, biegać luzem poza ogrodem nie mogą.

Agunia, fajnie, ze towarzyszyłaś mi w spacerku. Nie proponuje czosnku parkowego - jakoś nijako jeść coś, co jednak rośnie na cmentarzu, choćby i bardzo starym. Czytałam, że Sarunia wstaje z ptaszkami i pierwszym słonecznym promykiem. Ile ona ma lat? Moje im starsze, tym większe śpiochy. Ale faktycznie, może zaciemnienie zmyli twoja panienkę. Gratuluję udanej operacji "wielkie drzewa".
Wybaczcie, jeśli kogoś pominęłam, lecę do parku, psy piszczą pod drzwiami.

Anusia, dziękuję za fotkę pióropusznika Śmiej się, ale jest wiosną przepiękny i ciągle nie mogę się zdecydować, żeby go eksmitować. Zajmuje bardzo fajną miejscówkę, ale jakoś szkoda.... Kocham takie parki i wielkie żywotniki też mi dobrze zrobiły na duszę. Własnie rozmyślałam, żeby wykokosić kilka posadzonych w dość dziwnych miejscach , ale zostają i to Twoja zasługa . Bardzo jestem Ci wdzięczna, ile mniej pracy i rujnowania ogrodu
Kiedy jedziesz w góry? Liczę na piękne zdjęcia rodków, żeby tylko nie lało, bo zniszczy kwiaty.
O remont nie pytam, glina z gruzem do mnie przemawia
Dobrego dnia, buziaki

Aniu, przyszłam nacieszyć oczy

Wiosna w pełnej krasie, szybko.....narcyzy białe przecudnej urody....

Haniu, te żywotniki maja - według moich obliczeń - co najmniej 90 lat, takie już nam nie wyrosną.
Szczerze, to nie przepadam za żywotnikami w ogrodach, zwłaszcza za plotami z nich. No i chyba jakaś zaraza je dotyka, tak samo jak i świerki - przynajmniej w moim regionie stoi mnóstwo suchych w ogrodach, nie wiem, czy samej suszy to można przypisać.
Gliny z gruzem już znacznie mniej, można powiedzieć - światełko w tunelu (glinianym ) . Fundament zakopany! Tylko schodów nadal nie mamy, latamy przez piwnicę, psy głupieją, jak to tak, na spacer niby idziemy, a ciągnie się je do piwnic. Indagowany Pan majster wyraził się : do końca maja damy radę. No chcę to widzieć, jak zrobią szalunki i wyleją beton, musi stać z tydzień. A potem obłożyć ten beton trzeba, jakaś poręcz...
Dobra wiadomość jest taka, ze nie uszkodzili specjalnie mojego dużego powojnika alpejskiego, kwitnie dalej. A wokół wyrobiły się dwa placyki po jakieś półtora m kwadratowego - będzie trzeba coś tam wsadzić. Coś słonecznego w kolorze. Pod ścianą niby południową, ale - niestety - nieomal cały czas cieniowaną przez dwie potężne lipy vis a vis. Gleba gliniasta jak zakalcowaty chleb, jak to u mnie. Pomysły?
Wielkie drzewa nie wchodzą w grę
Nad tymi surrealistycznymi drzwiami wiszącymi w powietrzu...




U moich sąsiadów kwitną już dawno, mój dom stoi na strasznym wygwiździe, Niemcy przewidzieli tu dukt wentylacyjny, ktoś zmienił przeznaczenie terenu pod zabudowę... No, ale startują. Pierwsza, bladoróżowa


Nad nią jeszcze Suzan


kamasje


i ostatnie dni chwały tulipanów



Białe Skrzydła dla Beaty - amatorki bieli. Teraz są wielkie, prawie jak moje dłonie


A za domem - wachlarzyki


i kłapouchy.